Riders Republic – Review

Αν σας έχουν λείψει τα παιχνίδια extreme sports, το Riders Republic είναι εδώ για εσάς.

Αν κι εσας, όπως κι εμένα, σας έχουν λείψει παιχνίδι όπως το Crazy Taxi, αν θυμάστε με νοσταλγία εκείνο το άλλο που σε έβαζε να μοιράζεις πίτσες με μηχανάκι, αν θέλετε να παίξετε μια τέτοιου είδους εμπειρία με σύγχρονη παραγωγή, αν θέλετε να σκίσετε τους ουρανούς και να κατεβείτε χιονισμένες πλαγιέ ακούγοντας The Offpsring, αγοράστε το Riders Republic της Ubisoft. Παρακάτω, θα σας πω για τα προβλήματά του, γιατί έχει όντως κάποια, αλλά θέλω να σας ενημερώςω απ’ την αρχή ότι κανένα ζήτημα που προκύπτει δεν είναι τόσο σημαντικό ώστε να μην μπορεί να προταθεί ο τίτλος. Αντιθέτως.

Για να τα πάρουμε με τη σειρά, το Riders Republic είναι ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου που βασίζεται στην υπερβολή και στα extreme sports, είναι πνευματικός διάδοχος του Steep, και είναι ένα παιχνίδι που έλειπε από τη βιομηχανία. Βλέπουμε ένα μείγμα της προσέγγισης του Steep με τα χειμερινά σπορ και λίγο από εκείνη του The Crew με την υπερβολή και την εναλλαγή οχημάτων σε μία στιγμή. Το Riders Republic, τελικά, είναι ένας τίτλος που ενδιαφέρεται κυρίως για τη διασκέδασή μας και ύστερα για τα υπόλοιπα.

Από τις πλαγιές, στους ουρανούς

Έχουμε έναν ολόκληρο ανοιχτό κόσμο για να εξερευνήσουμε, σε έναν χάρτη που αλλάζει εντελώς μεταξύ των ξεχωριστών του τμημάτων. Υπάρχουν χιονισμένα βουνά, έρημοι, τεράστιες χαράδρες, δάση και ό,τι άλλο χρειάζεται ώστε να εξασφαλιστεί η ποικιλομορφία που είναι απαραίτητη για ένα τέτοιο παιχνίδι. Και αυτό, επειδή στο Riders Republic δεν περιοριζόμαστε σε ένα άθλημα ή όχημα, αλλά μπορούμε να αλλάζουμε με το πάτημα ενός (άντε, δύο) κουμπιών. Τη μία στιγμή κατεβαίνουμε με τεράστια ταχύτητα από μια βουνοκορφή φορώντας το wingsuit μας, την επόμενη κάνουμε κόλπα με snowboard και μετά «οργώνουμε» την άσφαλτο με ποδήλατο.

Τα ξεχωριστά οχήματα δίνουν διαφορετική αίσθηση και χαρακτηρίζονται από επαρκώς διαφοροποιημένο χειρισμό, αλλά και από διαφορές στη γενικότερη προσέγγιση. Το ποδήλατο στρίβει διαφορετικά από τα πέδιλα του σκι, μάλιστα το ίδιο το ποδήλατο συμπεριφέρεται αλλιώς στον δρόμο και στο χώμα και, γενικά, κάθε σπορ έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορεί να στέκεται από μόνο του. Σίγουρα θα βρείτε το αγαπημένο σας, αλλά όλα είναι διασκεδαστικά, συναρπαστικά και υπερβολικά με εκείνον τον old-school τρόπο.

Ο χειρισμός, δυστυχώς, δεν είναι όσο άμεσος θα έπρεπε για έναν τέτοιο τίτλο, ο οποίος βασίζεται στα γρήγορα αντανακλαστικά και στις σωστές κινήσεις σε συνθήκες πίεσης και μεγάλης ταχύτητας. Δεν πρόκειται για κακοστημένο σύστημα χειρισμού, αλλά η απόκριση δεν είναι ιδανική -ούτε, ευτυχώς, απαγορευτική. Μία μικρή, ρυθμιστική κίνηση του τιμονιού σε ένα σημαντικό σημείο κάποιου αγώνα θα έπρεπε να είναι απόλυτα ακριβής και εδώ δεν συμβαίνει αυτό, με αποτέλεσμα να έχουμε ασυνέπεια στον χειρισμό και να μην νιώθουμε πως ελέγχουμε πλήρως, μέχρι τη μικρότερη λεπτομέρεια, το όχημά μας.

Μια εμπειρία για όλα τα γούστα

Υπάρχουν διάφορες επιλογές προσβασιμότητας και εξατομίκευσης για να μπορέσετε να φέρετε τον χειρισμό στα μέτρα σας, με την πιο έντονη διαφοροποίηση να προκύπτει όταν αλλάζουμε το σύστημα των κόλπων. Έχουμε μια προεπιλογή που θυμίζει τον χειρισμό του Steep, για τους νοσταλγούς του, και δύο ακόμα: μία που μας επιτρέπει να ελέγχουμε την κάμερα με τον έναν μοχλό για να κάνουμε κόλπα με τα πλήκτρα, και μία που αφαιρεί την κίνηση της κάμερας και τοποθετεί στον μοχλό τα tricks. Είναι θέμα προτιμήσεων αλλά και εμπειρίας, αφού το σύστημα με τα κόλπα στον μοχλό είναι πιο δύσκολο και απαιτεί εξοικείωση με το gameplay πρώτα. Τα κόλπα, πάντως, είναι στημένα με σωστό τρόπο και δίνουν τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να κάνουμε την πραγματοποίησή τους πιο εύκολη ή πιο απαιτητική, ώστε να διασκεδάζουμε όπως εμείς θέλουμε.

Διασκεδαστικός κόσμος, άνιση δομή 

Η open world δομή, πάντως, έχει θετικές αλλά και αρνητικές συνέπειες για τον σχεδιασμό, αλλά δεν θα την άλλαζα με κάτι πιο γραμμικό. Ο κόσμος είναι καλοσχεδιασμένος και η μετακίνηση πολύ διασκεδαστική, είτε κινούμαστε με σκι, με snowboard, ποδήλατο, wingsuit ή επιλέγουμε κάτι πιο εξωπραγματικό, όπως ρουκέτες… Η κίνηση είναι πάντα γρήγορη, το fast travel γίνεται άμεσα, χωρίς loading σχεδόν, και μας εμφανίζει δίπλα απ’ τον προορισμό μας και, σε γενικές γραμμές, έχουμε μία προσέγγιση που επιχειρεί να απομακρύνει τα περιττά στοιχεία και να αφήσει μόνο όσα προσφέρουν διασκέδαση και συναρπαστικές στιγμές. Ωστόσο, παραμένουν κάποια χαρακτηριστικά που είναι απόρροια αμφιλεγόμενων επιλογών στον σχεδιασμό.

Ο όγκος της πληροφορίας είναι τεράστιος, με σπόνσορες, mutliplayer modes, αγώνες με 64 άτομα που λαμβάνουν χώρα σε τακτά διαστήματα, αποστολές για το career, stunts, tricks, races, και πολλά ακόμα, μαζί με τις επιλογές του customization, τα microtransactions και… καταλάβατε. Το career, μάλιστα, είναι απογοήτευση (απαιτεί always online, αν δεν έχετε σύνδεση παίζετε μόνο στο αδιάφορο και άδειο zen mode). Παίζοντας στο campaign αυτό, στην αρχή θα δούμε ένα tutorial που είναι πολύ βαρετό και γεμάτο κακογραμμένους διαλόγους, για να φτάσουμε μετά από μία περίπου ώρα στην ελευθερία του ανοιχτού χάρτη. Σε αυτό το σημείο, απλώς ολοκληρώνουμε διαδοχικές αποστολές χωρίς ιδιαίτερο context, εκτός από μερικά βίντεο που αναδεικνύουν τις εταιρείες-σπόνσορες και είναι πολύ θολά, με πολύ χαμηλότερη ανάλυση από το υπόλοιπο παιχνίδι. Οι κακογραμμένοι διάλογοι παραμένουν και είναι ενοχλητικοί όταν εμφανίζονται, αλλά η παρουσία τους δεν είναι τόσο αισθητή ώστε να προκύψει σοβαρό πρόβλημα.

Η δομή δεν ικανοποιεί, μπερδεύει, και μας δίνει αρκετών τύπων διαφορετικά currencies, πόντους, λεφτά κλπ, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος για όλο αυτό. Εξάλλου, το αν και πόσο θα ασχοληθείτε με τακτικές τύπου grinding είναι στο χέρι σας και το Riders Republic μπορεί να παιχτεί επιφανειακά, αν παίζουμε απλώς τους αγώνες και εξερευνούμε τον κόσμο, χωρίς να ασχοληθούμε περαιτέρω με όλα αυτά τα κουραστικά συστήματα. Αποκορύφωμα είναι σίγουρα το customization, που είναι δυσνόητο και δίνει μέρος του περιεχομένου κλειδωμένο πίσω από πραγματικά χρήματα. Ακόμα, ενοχλητικός είναι ο ρυθμός απόκτησης νέων οχημάτων: σχεδόν μετά από κάθε αγώνα λαμβάνουμε καινούργια, ελαφρώς καλύτερα απ’ τα προηγούμενα, όχι όμως αρκετά ώστε να έχει νόημα όλο αυτό, και τελικά χάνεται η χαρά της απόκτησης δυνατότερων οχημάτων.

Αγώνες με 64 άτομα στην ίδια οθόνη

Ευτυχώς, το gameplay σε moment to moment βάση είναι σταθερά συναρπαστικό, είτε παίζουμε αγώνες δρόμου είτε κάνουμε κόλπα, σε single ή multiplayer. Μάλιστα, ο ανοιχτός κόσμος καταφέρνει να προσφέρει και θετικά στοιχεία. Εκτός από τη δυνατότητα για άσκοπες, χαλαρωτικές βόλτες, το στήσιμο αυτού του τύπου συντελεί στη δημιουργία ενός μεγάλου περιβάλλοντος στο οποίο μπορούμε να παίξουμε, να δοκιμάσουμε πράγματα, να συναντήσουμε άλλους παίκτες και να νιώθουμε πως είμαστε μέρος ενός συνόλου. Αυτό το στοιχείο του shared κόσμου είναι συνεχώς μπροστά μας με ευχάριστους τρόπους, αφού για παράδειγμα όταν εμείς κατεβαίνουμε κάνοντας σκι σε μια κατάλευκη πλαγιά μπορεί να βλέπουμε από πάνω μας άλλους παίκτες να πετούν με το wingsuit τους. Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στο κομμάτι της ατμόσφαιρας και της αίσθησης που επιχειρεί να προκαλέσει το gameplay.

Σε ακόμα μία ευχάριστη έκπληξη, έχουμε τεχνικό τομέα που καταφέρνει να στηρίξει τη χαοτική δράση. Το Riders Republic δεν είναι το ομορφότερο παιχνίδι εκεί έξω, θα δείτε δηλαδή αρκετά ψεγάδια και χαρακτηριστικά που μοιάζουν κάπως ξεπερασμένα, αλλά στο σύνολό του είναι ικανοποιητικό. Θα δείτε, δηλαδή, draw distance που κρύβει πολλές λεπτομέρειες, έντονο pop-in, tearing στην οθόνη -ειδικά σε mass races, όπου λαμβάνουν μέρος 64 άτομα- αλλά και μοντέλα χαρακτήρων που μοιάζουν τελείως ξύλινα. Θα μπείτε μέσα σε τοίχους, θα κολλήσετε σε γωνίες και θα βρείτε διάφορα προβλήματα τέτοιου είδους, ποτέ πολύ σημαντικά, καθώς διορθώνονται εύκολα -με ένα “rewind” για παράδειγμα, με τον μηχανισμό δηλαδή που μας γυρνά πίσω στον χρόνο.

Όμως, υπάρχουν και άλλα σημεία που είναι όμορφα, όπως για παράδειγμα τα καιρικά φαινόμενα, το χιόνι που χαράσσεται κάτω από τα πέδιλά μας, οι αντανακλάσεις ενός βρεγμένου δρόμου ή ένα ομιχλώδες τοπίο σε μια χαράδρα τα ξημερώματα. Ευτυχώς, ως έχει, το Riders Republic δεν είναι το πιο όμορφο παιχνίδι του είδους του, δεν είναι όμως ούτε κακοσχεδιασμένο ή πρόχειρο, και τελικά κάνει αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία: τρέχει όπως πρέπει, χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα, στα 60fps μάλιστα. Οι επιδόσεις είναι απόλυτα ικανοποιητικές, με κάποιες εξαιρέσεις σε μερικούς αγώνες σε mass multiplayer, που αντισταθμίζονται όμως από τη χαοτική φύση των προκλήσεων αυτών.

Μας έλειψαν αυτά τα παιχνίδια

Τελικά, το Riders Republic είναι μια εμπειρία που μας είχε λείψει τόσον καιρό. Ένα υπερβολικό arcade παιχνίδι, γεμάτο ενδιαφέροντα αθλήματα και συναρπαστικά οχήματα, αλλά και αρκετά modes για να σας κρατήσει για δεκάδες ώρες. Ανάλογα με το πόσο σκοπεύετε να ασχοληθείτε με το διαθέσιμο περιεχόμενο, ο νέος τίτλος της Ubisoft μπορεί να σας κρατήσει συντροφιά -χωρίς να σας κουράσει- για 20 ώρες, αλλά και για 100 (αν ασχοληθείτε μόνο με το career και σε επιφανειακό στάδιο, θα παίξετε περίπου 10 ώρες). Αν η δομή είχε σχεδιαστεί πιο αποδοτικά και αν απουσίαζαν μερικά στοιχεία όπως τα microtransactions και τα πολλαπλά currencies, θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα σχεδόν πλήρως ικανοποιητικό extreme sports παιχνίδι, αλλά και στην τωρινή του μορφή θα σας καλύψει όλα τα κενά και θα σας διασκεδάσει πολύ.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PC, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PS5
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Ubisoft Annecy
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Ubisoft
Διανομή: CD Media
Είδος:‌ Sports, racing
Ηλικίες:‌ 12+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 28 Οκτωβρίου 2021
Official website:‌ riders-republic

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.