Ad Infinitum – Review

Στο Ad Infinitum η εφιαλτική πραγματικότητα γίνεται ακόμα πιο φρικτή.

Για να είμαστε ξεκάθαροι. Εγώ παιχνίδια τρόμου τύπου Amnesia και Layers of Fear δεν παίζω. Άπαξ και δεν υπάρχει ένα όπλο, ένα μαχαίρι, ένα κάτι, ρε αδερφέ, για να αντεπιτεθώ, τότε εγώ με τον εκάστοτε τίτλο αγαπιόμαστε από μακριά. Είμαι εκείνο το άτομο της παρέας που, στο gaming horror night, παίρνει το controller όταν έρχεται η σειρά του με την ψυχή στο στόμα και οι υπόλοιποι διασκεδάζουν με τις αντιδράσεις του. Είναι ψυχολογικό όλο αυτό. Το ξέρω. Η αίσθηση πως δεν έχω μέσο άμυνας, πως απλά περιμένω να μου συμβεί ό,τι έχει επιλέξει ο κάθε developer. Εκεί κρύβεται η “γοητεία” αυτών των παιχνιδιών, θα πεις κανείς και συμφωνώ… (κυρίως όταν τα λογαριάζω εξ αποστάσεως).

Το Ad Infinitum ανήκει σε αυτή την κατηγορία κυκλοφοριών. Αυτές που σε βάζουν σε μία άκρη και χτίζουν ατμόσφαιρα και φοβίες για να κρατήσουν το ενδιαφέρον, να τρομοκρατήσουν, να ψυχαγωγήσουν, να διηγηθούν. Σε προσωπικό επίπεδο ήταν σίγουρα μια αξέχαστη εμπειρία λόγω των όσων προαναφέρθηκαν, αλλά μιας και αυτό το review βρέθηκε στα χέρια μου, ας μιλήσουμε για το δημιούργημα της Hekate και με πιο… ουδέτερους όρους.

Photo: Nacon

Τρόμος στα χαρακώματα

Τις δοκιμασίες του Ad Infinitum τις βιώνουμε μέσα από τα μάτια ενός Γερμανού στρατιώτη, ο οποίος υπηρέτησε στα χαρακώματα κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η κακουχία, οι φρικαλεότητες, οι προσωπικές επιλογές του πρωταγωνιστή, καθώς και οι ρίζες του, δημιουργούν ένα εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον για τον ίδιο, που φαίνεται να πάσχει από έντονο μετατραυματικό στρες κατά την επιστροφή του στο σπίτι.

Οι εν λόγω συνθήκες φέρνουν ένα σεναριακό ντελίριο. Με συνεχείς εναλλαγές, το παιχνίδι μας μεταφέρει από την έπαυλη που κατοικεί η οικογένεια του στρατιώτη στα χαρακώματα όπου υπηρέτησε. Το παρόν και το παρελθόν ενώνονται μέσα στο μυαλό του και μπροστά στα μάτια μας, γεννώντας τέρατα. Κυριολεκτικά.

Photo: Nacon

Το Ad Infinitum φλερτάρει πολύ με τον συμβολισμό και το κάνει φανερά. Τα τέρατα που συναντάμε μπορεί να είναι αποκύημα της φαντασίας του πρωταγωνιστή, αλλά ουσιαστικά είναι ξεκάθαρο από την αρχή ότι συμβολίζουν όλα κάποιο συναίσθημα ή μια κατάσταση. Συχνά συμβολίζουν και ένα πρόσωπο (αν και παραμορφωμένο) που έχει συνδέσει ο κεντρικός χαρακτήρας με κάτι από τα παραπάνω.

Αν κάτι κάνει το δημιούργημα της Hekate να ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα παιχνίδια τρόμου είναι αυτό· αυτή η προσπάθεια να δώσει πραγματική, υλική υπόσταση στα συναισθήματα και στις σκέψεις ενός ανθρώπου που έζησε στα χαρακώματα. Φυσικά, όλα είναι πιο επιτηδευμένα, πιο δραματικά, για χάρη του μέσου που προβάλλονται, αλλά αυτή η απόπειρα δεν παύει να είναι αξιόλογη.

Photo: Nacon

Μια ανισόρροπη αφήγηση

Το Ad Infinitum είναι ένας μικρός σε διάρκεια τίτλος, καθώς μπορεί να σας απασχολήσει για 3,5 με 4,5 ώρες. Μέσα σε αυτό το διάστημα παρ’ όλα αυτά προλαβαίνει να δημιουργήσει δύο τελείως διαφορετικά ελαττώματα: να γίνει προβλέψιμο, αλλά ταυτόχρονα και ασαφές σε κάποια σημεία. Τι σημαίνει αυτό;

Από την αρχή μέχρι το τέλος, το παιχνίδι αυτό χτίζει τον δρόμο προς μια κορύφωση, μια ανατροπή. Όμως, γίνεται γρήγορα αντιληπτό ποιο είναι αυτό το κρεσέντο στο οποίο οδηγούμαστε παρότι η Hekate προσπαθεί να δημιουργήσει ένα μυστήριο. Παράλληλα, στην προσπάθειά της αυτή να διατηρήσει την αίσθηση της έκπληξης, πολλές φορές η αφήγηση γίνεται ασαφής, αφήνοντας τον παίκτη να συμπληρώσει τα κενά με τη φαντασία του. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι και ο καλύτερος συνδυασμός.

Αποκρουστικά εντυπωσιακός σχεδιασμός

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει πάντως στον σχεδιασμό των “εχθρών”. Αν και δεν είναι πολλοί σε αριθμό ή ποικιλία, οι συναντήσεις μαζί τους είναι όλες αξίες αναφοράς λόγω της εμφάνισης των τεράτων, που είναι όλα πολύ προσεκτικά και ιδιαίτερα φτιαγμένα, με απόκοσμη και πολύ συχνά φρικτή όψη. Μεγάλο ατού είναι και το γεγονός πως κάθε ένα πλάσμα έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, δηλαδή μοναδική συμπεριφορά, αδυναμίες και δυνάμεις και έτσι το παιχνίδι δεν αναλώνεται στα ίδια και τα ίδια, κρατώντας και το ενδιαφέρον ζωντανό με ευκολία.

Όμορφα την κάθε σκηνή συμπληρώνει και το soundtrack που είναι τόσο ανατριχιαστικό όσο χρειάζεται, όπως και το sound design που είναι εξαιρετικό, αλλά και το voice acting που μπορεί καμία φορά να είναι λίγο “στεγνό”, αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλού επιπέδου.

Photo: Nacon

“Στρατηγέ, λαμβάνεις; Έχουμε πρόβλημα”

Το ίδιο δεν μπορούμε να πούμε για το επίπεδο των γρίφων που υπάρχουν διάσπαρτοι τόσο μέσα στο πεδίο της μάχης, όσο και στην έπαυλη. Η πρόκλησή τους είναι ελάχιστη και οι ιδέες πίσω από αυτούς έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί δεκάδες φορές σε παιχνίδια του είδους. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάτι το αξιομνημόνευτο σχετικά.

Τυπικοί είναι και οι χειρισμοί του Ad Infinitum, που θυμίζουν τίτλο μιας άλλης, παλιότερης εποχής. Την ίδια εποχή από την οποία προέρχεται λογικά και ο… μισός τεχνικός τομέας του παιχνιδιού, το οποίο ναι μεν εντυπωσιάζει με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στον σχεδιασμό των τεράτων, αλλά χάνει από αλλού.

Photo: Nacon

Είναι λίγο παράξενο. Υπάρχουν αντικείμενα και χώροι που έχουν πραγματικά πολλές λεπτομέρειες και μαζί με τον φωτισμό δίνουν την αίσθηση ενός πολύ όμορφου τίτλου. Όμως, υπάρχουν και περιβάλλοντα που είναι θολά και χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Οι κινήσεις του χαρακτήρα είναι ξύλινες. Και είναι να απορεί κανείς πώς γίνεται όταν υπάρχουν τέτοιες “εκπτώσεις”, το παιχνίδι να έχει αρκετά και έντονα framedrops σε κάποια σημεία. Πώς, επίσης, γίνεται όταν η κάθε τοποθεσία είναι τόσο περιορισμένη να υπάρχουν φορές που δεν εμφανίζονται ολόκληρα κομμάτια της και τελικά καταλήγουν να “φορτώνουν” μπροστά στα μάτια μας.

Το Ad Infinitum έχει πολλά τεχνικά προβλήματα, κάποια πολύ σοβαρά και κάποια λιγότερο και δυστυχώς, αυτό του στοιχίζει ακριβά.

Photo: Nacon

Horror με εκπτώσεις

Τι έχουμε λοιπόν;

Εντάξει, ασχέτως πόσο λιγοψυχάω προσωπικά, το Ad Infinitum έχει εξαιρετική, βαριά και σάπια ατμόσφαιρα όπως του πρέπει, με κάποιες πολύ “δυνατές” σκηνές. Έχει, επίσης, ανατριχιαστικό σχεδιασμό όσον αφορά τα τέρατα που κατοικούν στον κόσμο του. Μέσα από όλα αυτά, προσπαθεί να ασχοληθεί και με τα σημάδια που αφήνει στο σώμα και το μυαλό του ανθρώπου ο πόλεμος και οι φρικαλεότητες που τον συνοδεύουν, άσχετα αν το κάνει ή όχι με μεγάλη επιτυχία αυτό.

Το project της Hekate δεν είναι το πιο απρόβλεπτο, το πιο μοντέρνο ή το πιο τρομακτικό. Δεν είναι καν ιδιαίτερα πρωτότυπο. Γενικά, του λείπουν πολλά πράγματα και υπάρχουν άλλα τόσα που θα μπορούσε να είχε κάνει διαφορετικά. Αλλά, στο τέλος, έχει κάτι το μοναδικό και στον πυρήνα του ασχολείται με κάτι πραγματικά φρικτό και υπαρκτό, που μας απασχολεί μέχρι και σήμερα και θα μας απασχολεί για όσο υπάρχει το ανθρώπινο είδος: την καταστροφή που φέρνει αυτή η αιώνια μάχη για υπεροχή…

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC, PS5, PS4, Xbox Series X|S, Xbox One, Android
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Hekate
Εκδότρια Εταιρεία: Nacon
Είδος: Horror
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 14 Σεπτεμβρίου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.