Assassin’s Creed Valhalla – Review

Μια θέση στη Βαλχάλα για το Assassin's Creed

Ελένη Δρίβα

Ασχέτως το τι είδους παιχνίδια προτιμάει ο κάθε ένας, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως το franchise που ακούει στο όνομα Assassin’s Creed είναι μια από τις σπουδαιότερες, μεγαλύτερες, πιο πετυχημένες και αναγνωρίσιμες σειρές παιχνιδιών που υπάρχουν. Παρ’ όλα τα ελαττώματα που χαρακτηρίζουν εδώ και 13 χρόνια τους τίτλους της Ubisoft, υπάρχει μια ακαταμάχητη γοητεία στο να ταξιδεύεις σε διάφορες σημαντικές χρονικές περιόδους, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα ενός μυστηριώδη ασασίνου. Η Ubisoft δημιουργεί, αν όχι τους πιο εντυπωσιακούς ψηφιακούς κόσμους, σίγουρα τους πιο αποστομωτικά πιστούς στην ανθρώπινη ιστορία. Από την Ιερουσαλήμ, τη Φλωρεντία, το Παρίσι, το Λονδίνο, μέχρι την Αίγυπτο και την Αρχαία Ελλάδα, η γαλλική εταιρεία έχει αναδημιουργήσει σχεδόν εμμονικά εμβληματικά κτήρια και πόλεις στις αντίστοιχες εποχές.

Περνώντας σε ένα νέο setting, το φετινό Assassin’s Creed θα σας μεταφέρει στην εποχή των Βίκινγκς, προσφέροντας μια σαγηνευτική απεικόνιση της Νορβηγίας, αλλά και της Βρετανίας. Το Valhalla, πολύ απλά, είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της πασίγνωστης σειράς και σίγουρα το καλύτερο όσον αφορά στις “μοντέρνες” κυκλοφορίες της (ανάμεσα δηλαδή στα Assassin’s Creed Origins και Assassin’s Creed Odyssey). Με τον νέο τίτλο, η Ubisoft πραγματοποιεί μια σειρά από κινήσεις ματ, χάρις σε μια ακολουθία από σωστές αποφάσεις για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω.

Assassins-Creed-Valhalla-44

photo: VG24.gr / Ubisoft

Κάτι που οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε, μιας και το κοινό πολύ συχνά τείνει να κάνει συγκρίσεις, είναι ότι το Assassin’s Creed Valhalla δεν είναι God of War (ή οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι που καταπιάνεται με τη σκανδιναβική μυθολογία στην προκειμένη), ούτε προσπαθεί σε οποιοδήποτε σημείο να γίνει. Ένα ευχάριστο γεγονός, μιας και η “ταυτότητα” των Assassin’s Creed έχει τη δικιά της γοητεία, αξία και βάθος.

Στο νέο κεφάλαιο της σειράς, αναλαμβάνετε τον ρόλο του/της Eivor, ενός/μιας Βίκινγκ που μαζί με τη φατρία του/της εισβάλει στην Αγγλία για να την κατακτήσει. Όπως μπορείτε να μαντέψετε από τη διατύπωσή μας ή ίσως γνωρίζατε ήδη από πριν, η Ubisoft σας δίνει τη δυνατότητα να επιλέξετε το φύλο του χαρακτήρα σας (μπορείτε επίσης να αφήσετε το παιχνίδι να επιλέξει για εσάς, για να δείτε το canon μονοπάτι) και ως ένα σημείο να διαμορφώσετε και την εμφάνισή του. Η επιλογή σας δεν επηρεάζει την ιστορία σχεδόν καθόλου και εν αντιθέσει με το Odyssey, οι διάλογοι και τα γεγονότα είναι πιο προσεκτικά γραμμένα αυτή τη φορά, ώστε να εξυπηρετούν και τις δύο επιλογές εξίσου πειστικά.

Η βελτιωμένη γραφή δεν περιορίζεται μόνο στα παραπάνω, καθώς το επίπεδο είναι αισθητά πιο υψηλό από όλες τις απόψεις, προσφέροντας ένα πιο σοβαρό και σκοτεινό σενάριο, πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες και έναν βασικό ήρωα με μεγαλύτερο βάθος και πολυεπίπεδη συμπεριφορά. Ο/Η Eivor είναι ένας από τους καλύτερους πρωταγωνιστές του franchise, με πολύ καλό voice acting και στις δύο εκδοχές. Σε εξίσου ικανοποιητικό επίπεδο κινούνται και οι ερμηνείες των υπόλοιπων ηθοποιών.

Αισθητά καλύτεροι είναι και διάλογοι γενικά, όχι μόνο στο κομμάτι των φύλων και οι επιλογές που σας δίνονται όταν καλείστε να διαλέξετε απάντηση ταιριάζουν πάντα αρμονικά στη συζήτηση, ασχέτως ποια θα επιλέξετε. Διατηρώντας την έντονη RPG προσέγγιση, οι αποφάσεις σας ενίοτε ορίζουν τη ροή των γεγονότων.

Κατά κάποιο τρόπο, το Assassin’s Creed Valhalla θυμίζει ένα από τα καλύτερα RPG της τελευταίας δεκαετίας, το The Witcher 3: Wild Hunt, όχι με την έννοια του δανεισμού ιδεών, αλλά με την έννοια των πρωτότυπων και ελκυστικών περιπετειών που ξετυλίγονται αυτόνομα και μη, κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Η Ubisoft επιτέλους ξεφεύγει από το μοτίβο του “ακολούθησε, παρακολούθησε, σκότωσε”, αντικαθιστώντας τη μονοτονία με μοναδικά σενάρια ίντριγκας, επικών μαχών και απρόσμενων συμμαχιών.

Η βασική πλοκή σας ζητάει να δημιουργήσετε συμμαχίες με τις ηγετικές φιγούρες των μεγαλύτερων περιοχών της Αγγλίας, οι οποίες συνήθως επισφραγίζονται με ένα τελευταίο, μεγάλο assault σε κάποιο κάστρο. Στις περιοχές αυτές θα συναντήσετε έντιμους ήρωες, διεφθαρμένους βασιλιάδες (ή και όχι), καθώς και απλούς κατοίκους που κατέληξαν σε θέση εξουσίας από τύχη ή ανάγκη. Είναι πραγματικά αναζωογονητικό το πόσο ενεργά προσπάθησε η Ubisoft να αποφύγει την επανάληψη απλά και μόνο για να έχει περιεχόμενο το παιχνίδι.

Assassins-Creed-Valhalla-17

photo: VG24.gr / Ubisoft

Αυτό δεν σημαίνει πως το Assassin’s Creed Valhalla είναι “φτωχότερο” από τους προγόνους του. Για να κάνετε ό,τι έχει να προσφέρει ο τίτλος, δηλαδή να ολοκληρώσετε όλα τα quests και τα side activities, να ανακαλύψετε όλα τα collectibles (artifacts), να εξοντώσετε όλους τους στόχους του Order (διαλύοντας το τάγμα των Templars από τη βάση μέχρι την κορυφή) και να λύσετε όλα τα μυστήρια, θα χρειαστεί να ασχοληθείτε για περίπου 150 ώρες. Αν ασχοληθείτε μόνο με τη βασική ιστορία θα επενδύσετε περίπου 40 ώρες (αν και θα είστε underleveled στις τελευταίες περιοχές) και αν κάνετε και κάποιες δευτερεύουσες δραστηριότητες για να ανεβαίνετε σωστά levels θα χρειαστείτε 60 με 80 ώρες.

Το ευχάριστο της υπόθεσης είναι πως θα θέλετε να ασχοληθείτε με τις προαιρετικές δραστηριότητες. Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, ο χάρτης του Assassin’s Creed δεν αποτελείται από μια αχανής έκταση που είναι γεμάτη από σύμβολα που θα κουραστείτε να καθαρίζετε είτε από ψυχαναγκασμό (όπως η συντάκτρια του παρόντος κειμένου), είτε επειδή σας αρέσει. Δεν εννοούμε πως ο χάρτης είναι άδειος, αντιθέτως, όμως το περιεχόμενο του έχει περισσότερη ουσία, μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αυτό οφείλεται στα world events.

Διαβάστε επίσης:  Resident Evil Village VR Mode (PS VR2) - Review

Ξεχάστε τα κλασικά side quests. Πείτε αντίο στα fetch quests, αντίο στο βαρετό τρέξιμο, αντίο σε όλα αυτά τα quests που πλέον έχετε ξεχάσει γιατί δεν είχαν κανένα νόημα. Ίσως να ακουγόμαστε σαν υπερενθουσιώδεις πωλητές (πείτε αντίο στους λεκέδες), αλλά τα world events είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στα Assassin’s Creed. Αυτά τα μικρά “γεγονότα” αντικαθιστούν τα παλιά side quests και περιορίζονται αυστηρά γύρω από τον χώρο που τα ανακαλύπτετε, ενώ δεν διαρκούν πάνω από ένα 15λεπτο το κάθε ένα (ίσως να λέμε και πολύ). Ο λόγος που μιλάμε με τόση αγάπη για αυτά είναι γιατί αντί να προσπαθούν να διαρκούν πολύ και να απαιτούν άλλο τόσο κόπο, είναι μικρά, ξεκούραστα και γεμάτα με ιδιαίτερα γεγονότα. Είναι ο “χώρος” που η Ubisoft ξεδιπλώνει τις ελαφρώς πιο ασόβαρες, αλλά χαριτωμένες, ιδέες της.

Τα world events μπορεί να είναι αστεία, παράξενα και με αλλόκοτο χιούμορ ή μπορεί να είναι σοβαρά και στενάχωρα. Στη βασική πλοκή η γαλλική εταιρεία διατηρεί τη πιο σκοτεινή προσέγγιση, όμως τα world events είναι κάθε λογής και τελείως απρόβλεπτα. Για αυτό το λόγο δεν θα δυσανασχετείτε κάθε φορά που θα βλέπετε το σύμβολο των world events μπροστά σας, γιατί δεν θα είναι ποτέ “μια από τα ίδια”. Κάθε world event είναι μια ξεχωριστή εμπειρία και κάθε φορά που πλησιάζαμε ανυπομονούσαμε να δούμε τι μας περιμένει. Μεταξύ άλλων, σε αυτή την εκδοχή της Αγγλίας συναντήσαμε μοναχές που έπαιξαν ξύλο με στρατιώτες για να πάρουν κάτι που τους άνηκε, ήπιαμε ένα αμφιβόλου ποιότητος φίλτρο με την ελπίδα να γίνουμε πλούσιοι, ακούσαμε τα παράπονα ενός παλιού μαχητή που τον έδιωξαν από την clan του, βοηθήσαμε ένα ζευγάρι να… αναθερμάνει τη σχέση του βάζοντας φωτιά στο σπίτι του και περιμέναμε να πέσει και το τελευταίο φύλλο ενός δέντρου μαζί με ένα κοριτσάκι, με την ελπίδα ότι μέχρι τότε θα γυρίσει ο πατέρας του. Για κάθε fetch quest που έχουμε κάνει στη ζωή μας, η Ubisoft ήταν σαν να μας αντάμειβε με μια σύντομη και μοναδική περιπέτεια.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι λίγο ειρωνικό, αλλά ο τομέας που είχε κάνει τα Assassin’s Creed να ξεχωρίσουν είναι πλέον και αυτός που τα “επιβαρύνει” περισσότερο. Ο λόγος για το gameplay. Σε αυτό το σημείο η Ubisoft φαίνεται πως δεν έχει βρει ακόμα τη μαγική τομή και όταν κάνουν την εμφάνισή τους τίτλοι όπως το Ghost of Tsushima, τότε γίνεται πραγματικά αντιληπτό το πόσο δεν συμβαδίζει με την εποχή αυτή η πτυχή του τιτάνιου franchise.

Το Valhalla δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κακό παιχνίδι σε οποιοδήποτε τομέα, αλλά θα περίμενε κανείς πως μετά από τόσα χρόνια η μάχη του θα ήταν πιο “στιβαρή” και οι κινήσεις θα ήταν πιο ομαλές, θυμίζοντας κάτι από καλά προβαρισμένη χορογραφία, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει. Οι επιθέσεις παραμένουν λίγο παραπάνω απότομες από ό,τι θα έπρεπε, ενώ δεν δίνουν και την απαιτούμενη αίσθηση βαρύτητας με αποτέλεσμα να ξενίζουν ελαφρώς. Παρ’ όλα αυτά, τα finishers είναι αδιαμφησβήτητα επικά, οι συγκρούσεις έχουν τη βαναυσότητα που θα περίμενε κανείς από μια ομάδα Βίκινγκς, ενώ και τα νέα όπλα (όπως τα greatswords) είναι ευπρόσδεκτα και διασκεδαστικά, ειδικά όταν χρησιμοποιούνται συνδυαστικά (dual wielding) στους πιο ευφάνταστους συνδυασμούς.

Assassins-Creed-Valhalla-11

Έπειτα, η αναρρίχηση και κατάβαση εμποδίων (μια πτυχή που έκανε το franchise να ξεχωρίσει με ευκολία ανάμεσα στον ανταγωνισμό), καθώς και το free-running, μαστίζονται από ατέλειες που θα έπρεπε πια να μην υπάρχουν στη σειρά. Πόσα.. χέρια και πόδια θα περάσουν ακόμα μέσα από τοίχους κτηρίων καθώς σκαρφαλώνουμε μέχρι η Ubisoft να αποφασίσει πως και αυτές οι λεπτομέρειες έχουν σημασία; Πόσες φορές θα πηδήξουμε σε άλλο σημείο από αυτό που θέλαμε λόγω των προβληματικών μηχανισμών; Όχι, αγαπητή Ubisoft, δεν θέλαμε να πηδήξουμε από την κορυφή του κτηρίου στον δρόμο, θέλαμε να σταθούμε στον πάσσαλο που προεξείχε ακριβώς από κάτω μας.

Μερικές αλλαγές που δούλεψαν προς το καλύτερο ήταν οι προσαρμογές που έγιναν στα βασικά RPG στοιχεία του τίτλου, όπως τα upgrades, η αξία του εξοπλισμού που βρίσκετε και το leveling. Συγκεκριμένα, τα upgrades γίνονται σε πολύ φιλικά και κατανοητά μενού, ενώ παράλληλα έχουν και μεγάλη αξία, μιας και στο Valhalla δεν θα αλλάζετε τόσο τακτικά όπλα και πανοπλίες. Οι επιλογές που σας δίνονται είναι συγκεκριμένες, με τα δικά της προτερήματα η κάθε μια. Μπορείτε να τερματίσετε το παιχνίδι παίζοντας με τον αρχικό σας εξοπλισμό, απλά αναβαθμίζοντάς τον περιστασιακά και να μην ασχοληθείτε ποτέ με οποιοδήποτε στατιστικό, ούτε να ανοίγετε συνέχεια το μενού για να βάλετε το νεότερο κόμματι εξοπλισμού που βρήκατε. Μπορείτε να κάνετε και όλα τα παραπάνω, αλλά αν σας κούρασαν στο Odyssey εδώ μπορείτε να τα αποφύγετε.

Διαβάστε επίσης:  Ubisoft Forward: Στις 7 Ιουλίου αποκάλυψη του Skull and Bones, μεγάλη παρουσίαση τον Σεπτέμβριο

Όσον αφορά στο leveling, οι ισορροπίες είναι επίσης καλύτερες, αφού ανεβαίνοντας level αυξάνετε διάφορα στατιστικά και ξεκλειδώνετε διάφορα skills, όμως τα ability attacks τα μαθαίνετε από βιβλία που βρίσκετε διάσπαρτα στον κόσμο. Γενικά, θα λέγαμε πως το Valhalla είναι πιο απλό για αυτούς που κουράζονται από τα βαριά RPG στοιχεία και αρκετά “πλούσιο” για αυτούς που τα αναζητούν.

Από το νέο κεφάλαιο της σειράς απουσιάζουν οι ναυμαχίες, όμως επιστρέφουν τα settlements από τα παλιότερα παιχνίδια, τα οποία αναβαθμίζετε για χατίρι της φατρίας σας, φτιάχνοντας σπίτια και καταστήματα και ξεκλειδώνοντας παράλληλα μικρά quests για να μάθετε περισσότερα για τους ανθρώπους που προστατεύετε. Μάλιστα, ένα από αυτά τα quests αποτελεί μοναδικό highlight για το παιχνίδι, αλλά δεν θα σας κάνουμε spoiler. Για να εξελίξετε τον καταυλισμό σας θα χρειαστεί να κάνετε raids σε μοναστήρια μαζί με μερικούς επιλεγμένους πολεμιστές (μπορείτε να φτιάξετε τον δικό σας στρατηγό, ο οποίος θεωρητικά βοηθάει και άλλους παίκτες), με τους οποίους μετακινήστε μαζί χρησιμοποιώντας ένα longship.

Το πιο εμβληματικό κομμάτι εξοπλισμού στο franchise επίσης επιστρέφει. Ο λόγος, φυσικά, για το hidden blade, το οποίο εμπλουτίζει το stealth με τον μοναδικό τρόπο που είχαμε λατρέψει στο παρελθόν. Μιλώντας για stealth όμως δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην ασταθή AI των εχθρών και των συμμάχων, οι οποίοι πότε αντιδρούν εξαιρετικά και πότε απλά στέκονται και κοιτάνε. Μια πτυχή του παιχνιδιού που πρέπει επιτέλους να διορθωθεί, μαζί με τη μάχη και το climbing.

Στην παραπάνω λίστα προβληματικών στοιχείων έρχονται να προστεθούν και τα περιβόητα bugs και glitches της Ubisoft. Είδαμε άλογα να αιωρούνται, χαρακτήρες να κολλάνε μέσα σε πόρτες, το πλοίο μας να κάνει… πιρουέτα, πετώντας έξω όλους τους μαχητές μας νεκρούς και NPCs να εξαφανίζονται μαζικά ως δια μαγείας. Δυστυχώς, το παιχνίδι σταμάτησε να δουλεύει τρεις φορές κατά την ενασχόλησή μας μαζί του, πετώντας μας στο μενού του PlayStation 4. Αρκετά από αυτά θα διορθωθούν με μελλοντικά patches, όμως τη δεδομένη στιγμή οφείλουμε να τα αναφέρουμε. Παράλληλα, στο PlayStation 4 παρατηρήσαμε και μεγάλα loading times, τα οποία μερικές φορές λάμβαναν χώρα πριν και μετά από συζητήσεις μας με άλλους χαρακτήρες, καταστρέφοντας το κατά τα άλλα εξαιρετικό immersion και στις χειρότερες περιπτώσεις και την υπομονή μας.

Οπτικά, το Assassin’s Creed Valhalla μοιάζει αρκετά με τον προκάτοχό του, το Odyssey. Τα όμορφα λιβάδια της Αγγλίας, τα αφιλόξενα βουνά της Νορβηγίας, οι ήσυχες λίμνες και τα επιβλητικά μεσαιωνικά κάστρα σαφώς και εντυπωσιάζουν και σε αυτό βοηθάει και ο εξαιρετικός φωτισμός του παιχνιδιού. Αναμενόμενα, στις κονσόλες της νέας γενιάς (PlayStation 5 και Xbox Series X/S) ο τίτλος δείχνει ακόμα πιο όμορφος. Δυστυχώς όμως, στο PlayStation 4 παρατηρήσαμε μερικά frame drops, ενώ όπως προαναφέραμε χαρακτήρες και κτήρια εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν ξαφνικά.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στο soundtrack, το οποίο αποτελεί ένα από τα καλύτερα της σειράς μετά από το αλησμόνητο Ezio’s Family. Ο Jesper Kyd (δημιουργός του προαναφερόμενου κομματιού) επέστρεψε και μαζί με τη Sarah Schachner (Assassin’s Creed Origins) και τον Einar Selvik κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύνθεση επικών διαστάσεων που πυροδοτεί ένα immersion χωρίς προηγούμενο. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα μουσικά δείγματα του gaming γενικότερα.

Assassins-Creed-Valhalla-28Αν κατά την κυκλοφορία του Assassin’s Creed Odyssey κάποιος υποστήριζε ότι η Ubisoft θα έκανε τόσες σημαντικές και σωστές αλλαγές στο Valhalla, πιθανότατα δεν θα τον πιστεύαμε. Το νέο κεφάλαιο του πασίγνωστου franchise έχει βελτιωμένη γραφή, αξιομνημόνευτα quests, καλύτερη προσέγγιση και ισορροπία στα RPG στοιχεία και ελαφρώς βελτιωμένο σύστημα μάχης, με περισσότερες επιλογές στα όπλα.

Με το νέο Assassin’s Creed η γαλλική εταιρεία απέδειξε ότι ακόμα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, δημιουργώντας το καλύτερο entry της μοντέρνας φουρνιάς για το franchise (που ξεκίνησε με το Origins και συνεχίστηκε με το Odyssey), ενώνοντας αρμονικά στοιχεία από τα παλιά παιχνίδια με τα καινούργια και τονώνοντας βασικές πτυχές του τίτλου με σωστές κινήσεις. Ναι, το Assassin’s Creed κέρδισε μια θέση στη Βαλχάλα, που τόσο επιτυχημένα απεικονίζει με τον δικό του τρόπο.

 

Λεπτομέρειες
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PS5, PS4, PC, Xbox Series X|S, Xbox Oneassassins-creed-valhalla-boxart
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PS4
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Ubisoft Montreal
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Ubisoft
Διανομή: CD Media
Είδος:‌ Action RPG
Ηλικίες:‌ 18+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 10 Νοεμβρίου 2020
Official website:‌ assassins-creed/valhalla

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.

Θετικά

  • Το σοβαρό και σκοτεινό κεντρικό σενάριο
  • Εξαιρετικά βασικά και δευτερεύοντα quests
  • Ενδιαφέροντες χαρακτήρες
  • Ένα από τα καλύτερα gaming soundtracks που έχουν υπάρξει
  • Ευπρόσδεκτες αλλαγές σε μερικές από τις RPG πτυχές του franchise

Αρνητικά

  • Η μάχη και το climbing συνεχίζουν να πλήττονται από τα ίδια προβλήματα που είχαν τα προηγούμενα AC
  • Αρκετά τεχνικά προβλήματα (bugs/glitches)
  • Μεγάλα loading times σε άκυρα σημεία στα PS4 / Xbox One

Βαθμολογία

8.5
Πολύ καλό
 
Ακολουθήστε το VG24.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα πιο πρόσφατα νέα από τον κόσμο των video games, του entertainment και της τεχνολογίας. Ακολουθήστε το VG24.gr σε Facebook, X, Instagram, YouTube, Spotify και TikTok.
  Δείτε το νέο VG24 Podcast:  

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ