Astro Bot – Review

Μετά από δύο ιδιαίτερα παιχνίδια, το Astro Bot, η νέα μασκότ του PlayStation, επιστρέφει με την πιο ολοκληρωμένη περιπέτειά του.

Το νέο παιχνίδι λέγεται απλώς Astro Bot και είναι η πρώτη φορά που έχουμε ένα πλήρες 3D platformer με τον χαρακτήρα αυτόν σε κονσόλα, εκτός VR.

Οι δύο προηγούμενοι τίτλοι, το προεγκατεστημένο στο PS5 Astro’s Playroom και το Astro Bot: Rescue Mission για το PSVR, είχαν άλλους στόχους: ο ένας να δείξει τις δυνατότητες του νέου χειριστηρίου της πέμπτης κονσόλας της Sony και ο άλλος τις δυνατότητες της εικονικής πραγματικότητας (το πέτυχαν και οι δύο).

Παρόλο που τα δύο αυτά παιχνίδια ήταν ιδιαίτερα σύντομα και είχαν τη δική τους, ξεχωριστή αποστολή, το ταλέντο της εταιρείας ανάπτυξης, Team ASOBI, δεν πέρασε απαρατήρητο.

Τα μικρά αυτά παιχνίδια ήταν τόσο καλά, που δεν σταματήσαμε ποτέ να ζητάμε μια ολοκληρωμένη περιπέτεια με το αξιαγάπητο ρομποτάκι.

image: Sony Interactive Entertainment

Πόσο διαρκεί το νέο Astro Bot

Και, τώρα, με το Astro Bot, έχουμε ακριβώς αυτό: ένα ολοκληρωμένο platformer, που διαρκεί περίπου 8-9 ώρες για να τερματιστεί και μπορεί να ξεπεράσει τις 10-12 αν ασχοληθούμε με το παράπλευρο περιεχόμενο, με τα μυστικά και τις συλλογές.

Πρόκειται για ένα εντελώς κλασικό platformer, το οποίο είναι, ταυτόχρονα, φόρος τιμής στην ιστορία του PlayStation -είναι, στην ουσία, ένας συνδυασμός στοιχείων από τους δύο προηγούμενους τίτλους, προσαρμοσμένα σε έναν εντελώς γνώριμο σκελετό παιχνιδιού του είδους.

Ένα κλασικό 3D platformer

Ξεκινάμε το ταξίδι μας στο διάστημα, το ρομποτάκι ταξιδεύει σε ένα διαστημόπλοιο με σχήμα PS5 και, αμέσως, έρχεται ο κακός και μας κλέβει τα ρομποτάκια που έχουμε μαζί μας.

Ε, στη συνέχεια, αναμενόμενα, καλούμαστε να επισκεφτούμε διάφορα σημεία του διαστήματος, να πάμε σε κλασικές πίστες για το είδος -με ζούγκλες, χιόνια, τοποθεσίες φτιαγμένες από γλυκά και άλλες σε στιλ halloween- για να πάρουμε πίσω τους μηχανικούς συντρόφους μας.

Τα ρομποτάκια αυτά, φυσικά, αποτελούν τα collectibles του παιχνιδιού και, όπως συνηθίζεται, μας δίνουν πρόσβαση στα bosses: κάθε «αρχηγός» απαιτεί συγκεκριμένο αριθμό από ρομποτάκια για να ξεκλειδωθεί και να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω.

Απλή, αγνή χαρά στις πολύχρωμες πίστες του Astro Bot

Ήδη, έχουμε δει δύο από τα βασικά μειονεκτήματα του Astro Bot: την εντελώς συνηθισμένη δομή και το πάρα πολύ απλό σενάριο.

Ωστόσο, ας μιλήσουμε αργότερα γι’ αυτά: μόλις μπεις στις πίστες του Astro Bot ξεχνάς οτιδήποτε μπορεί να σε προβληματίζει, καθώς πρόκειται για ένα παιχνίδι που προσφέρει αγνή χαρά, στάζει στιλ, χρώματα, διασκέδαση από παντού και μας θυμίζει άλλες εποχές του PlayStation, όταν δεν ήταν συνώνυμο με τα ενήλικα σενάρια και τις κινηματογραφικές περιπέτειες.

Καιρός ήταν, λοιπόν, να έχουμε μια μεγάλη κυκλοφορία, ένα ΑΑΑ παιχνίδι που θα κοιτούσε προς το παρελθόν, προς τα Ape Escape, Spyro the Dragon, Crash Bandicoot και όχι προς τις πιο πρόσφατες ιστορίες που έχουν χαρακτηρίσει την πλατφόρμα. Και δεν υπάρχει καλύτερο παιχνίδι από το Astro Bot για ν’ αναλάβει αυτό το καθήκον.

image: Sony Interactive Entertainment

Υπέροχο οπτικοακουστικά

Το πρώτο πράγμα που παρατηρούμε είναι ο φανταστικός οπτικοακουστικός τομέας. Η μουσική, σε κάθε πίστα, είναι θαυμάσια, κολλάει στο μυαλό μας συνεχώς και μας κάνει να θέλουμε να χορέψουμε (υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις που δεν θα αναφέρω, αλλά θα σας πω πως είναι υπέροχες), ενώ οπτικά το Astro Bot είναι απλώς πανέμορφο, καλλιτεχνικά και τεχνικά.

Μάλιστα, η μουσική εντυπωσιάζει με τις ιδέες της, αρκετά συχνά: σε ένα σημείο πίστας, όταν βρούμε μέλισσες, ακούμε ξαφνικά τη μελωδία με τις φωνές τους, ενώ σε άλλο σημείο, όταν βλέπουμε ένα γιγάντιο δέντρο, στο κομμάτι «μπαίνει» η βαριά, ξύλινη φωνή του.

Το πρωταγωνιστικό ρομποτάκι είναι αξιολάτρευτο και σχεδιασμένο ώστε να είναι αξιομνημόνευτο, οι λεπτομέρειες πάνω του, αλλά και πάνω σε εχθρούς και άλλους χαρακτήρες, όπως και στις τοποθεσίες, είναι εντυπωσιακές, τα animations κορυφαία και γεμάτα με προσωπικότητα.

Οι χώροι που εξερευνούμε, επίσης, είναι εξαιρετικά σχεδιασμένοι, με μια εικόνα «κρύσταλλο» και άψογες τεχνικές επιδόσεις, ενώ ξεχωρίζει ο μεγάλος βαθμός αλληλεπίδρασης με τα στοιχεία του περιβάλλοντος: μπορούμε να χτυπήσουμε ρομποτικά ζώα που τριγυρνούν, να παίξουμε με λουλούδια και μπαλάκια, να κάνουμε πατινάζ αφήνοντας πίσω μας ρωγμές στον πάγο και, γενικά, κάθε στοιχείο της κάθε πίστας μάς καλεί να το «πειράξουμε» για να δούμε τι θα γίνει -και συνήθως γίνεται κάτι, πράγματι, και είναι διασκεδαστικό.

Εντυπωσιακά είναι, ακόμα, τα physics όλων των ειδών αντικειμένων. Τα υγρά κυλούν ρεαλιστικά και αντιδρούν στις κινήσεις μας, το νερό επηρεάζει τις υφές των χώρων (και τις βρέχει), τα υφάσματα επηρεάζονται από το βάρος και συμπεριφέρονται όπως ακριβώς πρέπει, το χιόνι διαμορφώνεται χορταστικά όταν περπατάμε μέσα του, τα τζάμια σπάνε σαν… κανονικά τζάμια. Σε σημεία, τα physics αξιοποιούνται και στο platforming, αλλά είναι εντυπωσιακά και εκτός gameplay.

Το gameplay του Astro Bot

Τώρα, αν πάμε στο βασικό σκέλος του gameplay, έχουμε ένα πολύ απλό σε μηχανισμούς και σχεδιασμό platformer.

Ο χαρακτήρας μας μπορεί να ρίχνει μπουνιές, να πηδά και να αιωρείται για λίγο με τους προωθητήρες που έχει στην πλάτη του.

image: Sony Interactive Entertainment

Αυτές είναι οι βασικές ικανότητες που έχουμε στη διάθεσή μας, ενώ οι περισσότεροι εχθροί απλώς έρχονται κατά πάνω μας και εμείς πρέπει να τους χτυπήσουμε με τις γροθιές ή να τους σκοτώσουμε με τους προωθητήρες (όταν αιωρούμαστε, κάτω από τα πόδια μας εμφανίζονται δύο λέιζερ, τα οποία έχουν διπλό ρόλο: μας δείχνουν πού θα προσγειωθούμε και σκοτώνουν τους εχθρούς που αγγίζουν).

Όμως, εδώ έρχεται η δημιουργικότητα της εταιρείας ανάπτυξης και η αποφασιστικότητά της να αποφύγει λάθη του παρελθόντος.

Έτσι, σε κάθε πίστα (σχεδόν), έχουμε μια βασική ιδιότητα, που την παίρνουμε από σεντούκια και τη χάνουμε όταν φτάσουμε στο τέλος του επιπέδου.

Οι βασικές δυνάμεις

Αυτές οι δυνάμεις είναι το «ζουμί» του gameplay και ένα από τα στοιχεία του που κλέβουν την παράσταση.

Εκτός από την αστεία παρουσίασή τους (όπως ένα ρομπότ-κότα στην πλάτη του Astro Bot, το οποίο του δίνει τη δυνατότητα να πετά ψηλά για λίγο), έχουν πολύ διασκεδαστικές λειτουργίες και κάνουν το απλό gameplay να «λάμπει».

image: Sony Interactive Entertainment

Υπάρχουν αρκετές τέτοιες δυνάμεις (κάποιες συνηθισμένες, άλλες όχι τόσο), οι οποίες αξιοποιούνται ιδανικά από το περιβάλλον και τους εχθρούς.

Για παράδειγμα, υπάρχουν εχθροί που μπορούμε να νικήσουμε μόνο αν τους ρουφήξουμε με τη ρομποτική σκούπα μας ή αν τους τραβήξουμε ψηλά με την κότα-jetpack, ενώ υπάρχουν παγίδες που, για να επιβιώσουμε, πρέπει να γίνουμε σιδερένια μπάλα ή να μεγαλώσουμε σε μέγεθος.

Δεν θα αποκαλύψω όλες τις δυνάμεις, καθώς είναι ένα από τα πιο ευφάνταστα σημεία του gameplay -υπάρχουν και κάποιες πίστες που ξεχωρίζουν, αλλά δεν θα πω περισσότερα, ούτε γι’ αυτό, παρά μόνο ότι οι δυνάμεις που παίρνουμε σε κάποια επίπεδα αντλούν έμπνευση από την ιστορία του PlayStation, με υπέροχα αποτελέσματα.

Το level design του Astro Bot, τα collectibles

Οι πίστες είναι, στην πλειονότητά τους, εντελώς γραμμικές, πανεύκολες και απλές στον σχεδιασμό, αλλά έχει γίνει καλή δουλειά στην αξιοποίηση των δυνάμεων και των χώρων, ενώ έχουν ενσωματωθεί και αρκετοί τύποι εχθρών, αλλά και mini bosses, ώστε να μην γίνεται βαρετή η επανάληψη (κάτι που συνέβαινε στο Rescue Mission).

Τα ρομποτάκια που συλλέγουμε είναι μεν κρυμμένα, οι κρυψώνες, όμως, δεν απαιτούν ιδιαίτερη προσπάθεια για να αποκαλυφθούν -και, επίσης, αν παίξουμε δεύτερη φορά ένα επίπεδο, αφού το ολοκληρώσουμε, έχουμε τη δυνατότητα να αγοράσουμε (με πολύ μικρό αντάλλαγμα σε νομίσματα) ένα πουλί-ραντάρ που μας δείχνει προς τα πού πρέπει να κινηθούμε για να βρούμε όσα ρομποτάκια μας λείπουν -με αυτόν τον τρόπο εξαφανίζεται κάπως η αξία του δεύτερου playthrough.

Δηλαδή, σε γενικές γραμμές, οι πίστες είναι κάπως έτσι: ένας βασικός δρόμος προς την ολοκλήρωση και διάφορα μικρά παρακλάδια που οδηγούν σε ρομποτάκια, τα οποία είναι συνήθως πολύ προφανή.

Μπορούσε να είχε γίνει κάτι καλύτερο εδώ, με πιο ελεύθερη κίνηση στις πίστες και καλύτερα τοποθετημένα ρομποτάκια για να βρούμε.

Πάντως, υπάρχουν κι άλλα collectibles: κομμάτια παζλ που, όταν βρούμε αρκετά, ξεκλειδώνουν cosmetics για το Astro Bot, για το σκάφος του και για άλλα στοιχεία του παιχνιδιού. Γενικά, έχουμε αρκετά πράγματα για να ασχοληθούμε και τα περισσότερα είναι καλοστημένα και διασκεδαστικά.

Bosses και κάποιες κρυφές, δύσκολες πίστες

Τα bosses είναι, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, απλά και εύκολα. Ο μοναδικός τρόπος να βρούμε κάπως αυξημένη δυσκολία είναι να παίξουμε μυστικές πίστες, που είναι κρυμμένες ανάμεσα στις κανονικές.

Αυτά τα επίπεδα μας βάζουν να κάνουμε πολύ πιο απαιτητικά άλματα, συνδυάζοντας διαφόρων ειδών παγίδες με τρόπο που το υπόλοιπο παιχνίδι διστάζει, ενώ δεν υπάρχουν checkpoints.

image: Sony Interactive Entertainment

Ωστόσο, αν και καλοδεχούμενες, οι πίστες αυτές είναι πολύ μικρές σε διάρκεια και μοιράζονται τα ίδια οπτικοακουστικά στοιχεία: είναι τοποθετημένες στο διάστημα, χωρίς έντονα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στο περιβάλλον, κάνοντας ξεκάθαρη την παράπλευρη φύση τους.

Είναι, πάντως, ένας καλός τρόπος για να πάρουμε περισσότερα ρομποτάκια και να ξεκλειδώσουμε bosses, όταν δεν θέλουμε να παίξουμε ξανά πίστες που έχουμε ολοκληρώσει -με λίγη ενασχόληση με το παράπλευρο περιεχόμενο, δεν θα χρειαστεί να επιστρέψετε πολλές φορές σε προηγούμενα επίπεδα.

Όπως και να ‘χει, τελικά, κάπως κουραστική γίνεται η επανάληψη τύπων εχθρών και δυνάμεων για το ρομποτάκι μας, που προκύπτει σε προχωρημένο επίπεδο του παιχνιδιού, αν και έχει γίνει προσπάθεια για ποικιλία.

Ένα άψογο platformer, με υπέροχη αξιοποίηση του DualSense

Πάντως, το Astro Bot, αν και δεν ρισκάρει σχεδιαστικά, αν και δεν έχει την επιθυμία να ξεχωρίσει στη δομή και το gameplay του, ό,τι κάνει το κάνει άψογα.

Ο χειρισμός είναι τέλειος, η κάμερα και ο έλεγχός της έχουν σχεδιαστεί υποδειγματικά, η αίσθηση κάθε κίνησης είναι ακριβώς όπως πρέπει. Και σε όλα αυτά μεγάλο ρόλο παίζει η αξιοποίηση του χειριστηρίου του PS5, DualSense, και των ξεχωριστών ιδιοτήτων του.

Πρόκειται για μια από τις καλύτερες περιπτώσεις αξιοποίησης των δυνατοτήτων αυτών, τόσο από άποψη εντυπωσιασμού, όσο και από την πλευρά που βοηθά το gameplay.

image: Sony Interactive Entertainment

Η βροχή προκαλεί διαφορετική αίσθηση στα χέρια μας μέσω της απτικής ανάδρασης, το έδαφος, ανάλογα με την υφή του, ξεχωρίζει όταν τρέχουμε πάνω του, αξιοποιούνται τα motion controls και λειτουργούν άψογα (σκαρφαλώνουμε, όταν έχουμε μια συγκεκριμένη ιδιότητα, περιστρέφοντας το χειριστήριο ρυθμικά, ενώ με τα motion controls χειριζόμαστε και το μικρό σκάφος μας -που είναι ένα χειριστήριο DualSense- στην αρχή κάθε πίστας).

Επίσης, από το χειριστήριο ακούμε πάρα πολλούς ήχους, με ολόσωστη υλοποίηση για να αυξάνεται το immersion, ενώ οι σκανδάλες δονούνται και σκληραίνουν στις κατάλληλες στιγμές.

Σπάνια βλέπουμε τόσο πληθωρική αξιοποίηση αυτών των λειτουργιών και, μάλιστα, υπάρχουν και κάποιες πιο ενδιαφέρουσες: ένας μίνι γρίφος σε βάζει να ελέγξεις στοιχεία του χώρου για να βρεις ποιο έχει διαφορετική αίσθηση, με μοναδικό κριτήριο το πώς αντιδρά το χειριστήριο στην αφή.

Υπάρχουν εξαιρετικές ιδέες σε αυτό το κομμάτι και έχουν υλοποιηθεί ιδανικά. Μαζί με τον πανέμορφο οπτικοακουστικό τομέα, όσα συμβαίνουν διαρκώς στο χειριστήριο ανεβάζουν σημαντικά το επίπεδο του immersion στον πολύχρωμο κόσμο του Astro Bot και φέρνουν χαμόγελο στα χείλη μας -ειδικά αν παίξετε το παιχνίδι με παιδιά, ή αν είστε παιδί, πιθανότατα θα το λατρέψετε. Το χειριστήριο θα σας ζητήσει ακόμα και να… φυσήξετε -σε μια αναφορά στο Rescue Mission.

image: Sony Interactive Entertainment

Ακόμα, υπάρχουν κάποια mini games που μας βάζουν να συναρμολογήσουμε κομμάτια αντικειμένων, τα οποία, επίσης, επωφελούνται σημαντικά από την αίσθηση της αφής στο χειριστήριο, αν και δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο με τους μηχανισμούς τους.

Το hub, μια καλή ιδέα, που δεν αξιοποιείται στο έπακρο

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του Astro Bot στη δομή είναι το hub, το οποίο ξεφεύγει κάπως από τον πιο κλασικό σχεδιασμό των platformer αυτού του τύπου.

Εκεί βρίσκουμε τα ρομποτάκια που έχουμε σώσει στις πίστες, τα οποία τριγυρνούν και περιμένουν τις οδηγίες μας -βρίσκουμε και τα καταστήματα των cosmetics, όπου μπορούμε να αλλάξουμε εμφάνιση στο ρομποτάκι μας και όχι μόνο- ενώ μπορούμε να σπαταλήσουμε τα κέρματα που μαζεύουμε στα επίπεδα για να ξεκλειδώσουμε περισσότερα cosmetics και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα.

image: Sony Interactive Entertainment

Τα ρομποτάκια, πολλά εκ των οποίων έχουν την εμφάνιση χαρακτήρων από την ιστορία του PlayStation (θα δείτε τον Solid Snake και άλλους χαρακτήρες από το Metal Gear Solid, θα δείτε Bloodborne, Journey και πολλά, πολλά ακόμα, καθώς, συνολικά, τα ρομπότ είναι 300) έχουν και μια λειτουργία που αφορά στο gameplay, πάντως: σε διάφορα σημεία του hub, πρέπει να καλέσετε συγκεκριμένο αριθμό ρομπότ για να σας βοηθήσουν.

Ας πούμε, για να περάσετε από έναν γκρεμό ή για να σηκώσετε μια πέτρα, θα πρέπει να έρθουν 20-30 ή και πολύ περισσότερα ρομποτάκια για να βοηθήσουν. Με αυτόν τον τρόπο, θα βρείτε άλλα collectibles, άλλα ρομπότ, αλλά έτσι θα ξεκλειδώσετε και τους νέους κόσμους, όταν κερδίζετε ένα boss.

Είναι ένας ωραίος τρόπος να δοθεί συνέχεια στις πίστες και το άνοιγμά τους, αλλά θα ήθελα να δω κάτι τέτοιο στη γενικότερη δομή και όχι τον απλό, χιλιοπαιγμένο χάρτη με τα επίπεδα.

Αδιάφορος villain, η αναδρομή στο παρελθόν επισκιάζει το σενάριο

Τώρα, το σενάριο, αν και δεν υπάρχουν πολλές απαιτήσεις από παιχνίδια αυτού του στιλ, παραείναι απλό και περιορισμένο.

Δεν στήνεται ένα επαρκές πλαίσιο για όσα συμβαίνουν, ο villain είναι εντελώς generic, αδιάφορος και καθόλου αξιομνημόνευτος.

Δεν υπάρχουν διάλογοι και το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής αποτελείται από αναφορές στο παρελθόν του PlayStation, χωρίς να γίνεται κάποια προσπάθεια να πλαισιωθούν από κάποια αφήγηση που στέκεται μόνη της.

Δεν πρόκειται για παιχνίδι που θα παίζαμε για την περίπλοκη πλοκή του, αλλά θα μπορούσε να έχει γίνει κάτι καλύτερο για να είναι πιο διασκεδαστικός ο κόσμος του.

image: Sony Interactive Entertainment

Σημειώνεται πως το Astro Bot έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, με πλήρως ικανοποιητικά και αστεία αποτελέσματα.

Με το Astro Bot θα θυμηθείτε πώς παίζατε όταν ήσασταν παιδιά

Τελικά, το Astro Bot παίρνει κομμάτια από τους δύο προηγούμενους τίτλους και τα συνδυάζει σε ένα πλήρες πακέτο, σε ένα ολοκληρωμένο platformer που περιλαμβάνει αρκετά κόλπα σαν αυτά του Playroom, ενώ έχει και αναφορές στο Rescue Mission.

Δεν κάνει κάτι μοναδικό, δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη, αλλά όσα κάνει τα κάνει πάντα σχεδόν άψογα.

Είναι ένα πολύ διασκεδαστικό παιχνίδι, γεμάτο με τη χαρά της ανακάλυψης και με δημιουργικές ιδέες, σε ένα σύνολο που θυμίζει τον τρόπο που απολαμβάναμε παιχνίδια στα 90s, τον τρόπο που παίζουν τα μικρά παιδιά.

Είναι ένα εύκολο (θα χάσετε μερικές φορές, ναι, αλλά δεν θα χρειαστεί να ακονίσετε αντανακλαστικά και μυαλό), απλό παιχνίδι, που δεν επωφελείται από τις εξαιρετικές ιδέες που χρησιμοποίησε το Rescue Mission στο VR, ούτε ξεχωρίζει με τη δομή του, αλλά προσφέρει συνεχή ικανοποίηση και παιδικό χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

Ξεκάθαρα: ένα παιχνίδι, για να είναι «σοβαρό» και αξιόλογο, δεν χρειάζεται να είναι σκοτεινό, να έχει ενήλικο, περίπλοκο σενάριο ή να σπάει το φράγμα του ρεαλισμού με το gameplay του.

Μερικές φορές, ένα ρομποτάκι που κλωτσάει βίδες είναι αρκετό, όταν είναι τόσο αξιολάτρευτο και όταν όλα λειτουργούν τόσο σωστά.

Περιμένω με ανυπομονησία ένα σίκουελ, που θα πάει τις ιδέες ένα βήμα παραπέρα και θα μας αφήσει με ανοιχτό το στόμα. Ως τότε, σίγουρα κάποια στιγμή θα παίξω πάλι το Astro Bot, απλώς και μόνο για να ακούσω τη μουσική του, να «υπάρξω» στον πολύχρωμο κόσμο του και να χαλαρώσω με το απλό, αλλά γυαλισμένο platforming. Θέλουμε περισσότερα τέτοια παιχνίδια, Sony.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Team Asobi
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Είδος: Platform
Pegi: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 6 Σεπτεμβρίου 2024
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.