Banishers: Ghosts of New Eden – Review

Η Don’t Nod επιστρέφει με το νέο παιχνίδι της, Banishers: Ghosts of New Eden, συνδυάζοντας στοιχεία από τα Life is Strange και Vampyr, σε ένα εξαιρετικό σύνολο.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι τρίτου προσώπου, σε στιλ action RPG, το οποίο μας τοποθετεί σε έναν ανοιχτό, κατά μία έννοια, χάρτη και μας βάζει να ολοκληρώνουμε αποστολές και να κάνουμε level up τον χαρακτήρα και τον εξοπλισμό μας, για να πολεμάμε τέρατα. Για να τα πάρουμε με τη σειρά και χωρίς spoilers: το Banishers: Ghosts of New Eden μάς βάζει στον ρόλο ενός κυνηγού φαντασμάτων, ενός εξορκιστή πνευμάτων, το έτος 1695.

photo: Focus Entertainment

Κυνηγός φαντασμάτων το 1695; Ναι, παρακαλώ!

Αυτό, από μόνο του, είναι αρκετό για πολλούς από εμάς: είμαστε κυνηγός φαντασμάτων το 1695, σε μια σκοτεινή περιοχή, γεμάτη με ανατριχιαστικά πνεύματα που πρέπει να εξορκίσουμε.

Το σενάριο είναι πολύ ελκυστικό από την αρχή, γραμμένο με τρόπο που σε «αρπάζει» και δεν σε αφήνει να απομακρύνεις την προσοχή σου. Ο πρωταγωνιστής, λοιπόν, αφού χάνει ένα πολύ κοντινό του πρόσωπο, καλείται να πάρει μια απόφαση: θα προσπαθήσει να το επαναφέρει στη ζωή, παίρνοντας δύσκολες αποφάσεις και κάνοντας θυσίες, ή θα του δώσει την ευκαιρία να «προχωρήσει» ήσυχα στον άλλον κόσμο;

Από μόνη της, η επιλογή αυτή αποτελεί δίλημμα, το οποίο γίνεται πιο έντονο μέσω του πολύ αποδοτικού writing, το οποίο «ζωντανεύει» τους χαρακτήρες αμέσως, από την εισαγωγή κιόλας, αλλά και μέσω των εξαιρετικών ερμηνειών από τους ηθοποιούς, που μας κάνουν να δεθούμε με τα πρόσωπα που υποδύονται.

photo: Focus Entertainment

Το μεγάλο δίλημμα του Banishers: Ghosts of New Eden

Ακόμα πιο έντονο γίνεται το δίλημμα μέσω των μηχανισμών του gameplay, που αφορούν στο σενάριο. Για να μπορέσουμε να επαναφέρουμε στη ζωή το αγαπημένο μας πρόσωπο, θα πρέπει να σκοτώνουμε κόσμο, στο πλαίσιο των υποθέσεων που καλούμαστε να λύσουμε. Για την ακρίβεια, λειτουργεί κάπως έτσι: υπάρχουν main και side missions, πολλές από τις οποίες μας καλούν να αντιμετωπίσουμε ένα φάντασμα.

Πρέπει να βρούμε ποιον άνθρωπο στοιχειώνει το πνεύμα, γιατί το κάνει και πώς, πριν πάρουμε αποφάσεις. Στη συνέχεια, αφού έχουμε ερευνήσει τον χώρο και έχουμε βρει όλα τα σχετικά στοιχεία, μέσω διαλόγου και εξερεύνησης, πρέπει να διαλέξουμε εάν θα αφήσουμε το φάντασμα να περάσει στον άλλον κόσμο, εάν θα το εξορκίσουμε, ή αν θα σκοτώσουμε έναν άνθρωπο που εμπλέκεται στην υπόθεση.

photo: Focus Entertainment

Κάποιες φορές, η απόφαση είναι εύκολη, αφού οι άνθρωποι που βλέπουμε μπροστά μας έχουν κάνει πράξεις που μπορούν να δικαιολογήσουν τον θάνατό τους, στο πλαίσιο του παιχνιδιού πάντα. Άλλες, όμως, περιπτώσεις είναι πιο περίπλοκες, χωρίς έναν «κακό» που να δικαιολογεί εύκολα αυτήν την προσέγγιση. Ωστόσο, για να επαναφέρουμε το αγαπημένο μας πρόσωπο, πρέπει να θυσιάσουμε λίγη από την ανθρωπιά μας -και στην αντίθετη περίπτωση, να μην σκοτώνουμε τους ανθρώπους αυτούς, ακόμη και αν έχουν κάνει ακραία πράγματα.

Οι επιλογές του Life is Strange στον πυρήνα του Banishers

Είναι μια δομή που έχει στηθεί έξυπνα και κουβαλά αρκετά στοιχεία από τις επιλογές/συνέπειες των Life is Strange, σε ένα σύστημα τύπου RPG, με αποστολές και side quests. Σε αυτό το κομμάτι, το Banishers: Ghosts of New Eden τα πηγαίνει περίφημα, ενώ το σενάριο είναι κι εκείνο πολύ αξιόλογο, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πλούσιο lore και πολύ περιορισμένο exposition.

Οι υποθέσεις των εξορκισμών που καλούμαστε να λύσουμε είναι ένα από τα καλύτερα σημεία της εμπειρίας. Είτε μιλάμε για βασικές είτε για παράπλευρες αποστολές, οι ιστορίες που περιβάλλουν τις υποθέσεις αυτές είναι καλογραμμένες και πάντα ενδιαφέρουσες, ενώ οδηγούν σε αρκετές πετυχημένα στημένες επιλογές.

Θα βρούμε διάφορους χωρικούς που είναι στοιχειωμένοι, θα μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει, θα τους γνωρίσουμε λίγο καλύτερα -εκείνους, αλλά και τα φαντάσματα- και στην πορεία θα μάθουμε πολλά και για το παρελθόν του πρωταγωνιστή και του φαντάσματος που στοιχειώνει εκείνον.

photo: Focus Entertainment

Δεν υπάρχουν αποστολές τύπου «filler», όλες σχεδόν είναι κορυφαίας ποιότητας, ενώ υπάρχουν για «γέμισμα» μικρότερες δραστηριότητες, επαρκείς στον σχεδιασμό.

Εξαιρετική ατμόσφαιρα, με κάποιες ατέλειες

Η ατμόσφαιρα, επίσης, είναι από τα δυνατά στοιχεία του παιχνιδιού, με καλοσχεδιασμένες, σκοτεινές τοποθεσίες, σε βάλτους, βουνά και ρημαγμένες πόλεις, με γραφικά που, αν και δεν είναι αυτό που λέμε ΑΑΑ, αποδίδουν επαρκώς τα περιβάλλοντα, με ικανοποιητική γεωμετρία και αξιόλογο φωτισμό. Η μουσική ακολουθεί και χτίζει ένα βαρύ ύφος, σκοτεινό κι αραχνιασμένο.

Τα μοντέλα των χαρακτήρων δείχνουν το budget, πάντως, και σε σημεία παραείναι απλά σχεδιασμένα -αν εξαιρέσουμε τους βασικούς χαρακτήρες και μερικούς ακόμα. Επιπλέον, τα animations δεν ικανοποιούν, ιδίως εκείνα των προσώπων. Σε γενικές γραμμές, όμως, οπτικοακουστικά, το Banishers συμπληρώνει σωστά το εξαιρετικό σενάριό του και έχουμε ένα σύνολο που κερδίζει τις εντυπώσεις, παρά τις ατέλειες, όσον αφορά πλοκή και ατμόσφαιρα.

Πέρα από αυτά, έχουμε το gameplay σε μάχες και εξερεύνηση, το οποίο είναι το πιο αδύναμο σημείο του παιχνιδιού. Οι μάχες, ειδικά, γίνονται γρήγορα επαναλαμβανόμενες και κουράζουν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της εταιρείας.

Πώς είναι η μάχη του Banishers: Ghosts of New Eden

Η μάχη του Banishers, λοιπόν, γίνεται με σπαθί και καραμπίνα, με lock σε εχθρούς, με parry και dodge. Δεν έχει, στη βάση της, κάτι ασυνήθιστο ή άξιο αναφοράς.

Τα parries δεν είναι ιδανικά στη ρύθμιση του timing, οι ειδοποιήσεις που παίρνουμε με ενδείξεις γύρω από τον χαρακτήρα μας όταν επίκειται επίθεση που έρχεται εκτός του πεδίου της όρασής μας είναι επαρκείς, οι εχθροί τραγικά επαναλαμβανόμενοι, τα animations κάπως απότομα. Στη βάση της, η μάχη είναι απλώς ΟΚ, δεν συναρπάζει αλλά ούτε είναι «χαλασμένη». Από ένα σημείο και μετά ξεκλειδώνουμε τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του συστήματος, που είναι το level up, το skill tree και ένα φάντασμα που μας συντροφεύει και μας δίνει ειδικές ικανότητες.

Για να τα πάρουμε ένα-ένα: το level up είναι απλό και δεν δίνει σημαντικές επιλογές για builds, αφού το skill tree δεν προσφέρει αυτό που λέμε game changing ιδιότητες, ενώ ο εξοπλισμός και τα upgrades του είναι στον μεγαλύτερο βαθμό αδιάφορα -και δεν αποτελεί πρόκληση η απόκτηση των αναβαθμίσεων, μέσω της εξερεύνησης και συγκέντρωσης υλικών που είναι διάσπαρτα στον χάρτη.

Υπάρχουν και κάποιες ειδικές μάχες, με ειδικές συνθήκες (όπως ότι κάνουμε damage κυρίως με ενός είδους ικανότητα του χαρακτήρα και πρέπει να βασιστούμε σε αυτή) που μας δίνουν boost στη δύναμή μας, και αυτό είναι μάλλον το πιο διασκεδαστικό κομμάτι εδώ, αλλά γενικά δεν πρόκειται για ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο σύστημα.

Ο βασικός -και καλύτερος- μηχανισμός της μάχης

Το φάντασμα που έχουμε μαζί μας είναι το βασικό κομμάτι των μηχανισμών και αυτό που δίνει στη μάχη τα πιο ξεχωριστά στοιχεία της, αν και, πάλι, υπάρχουν προβλήματα. Λοιπόν, δουλεύει έτσι: όποτε έχουμε διαθέσιμους πόντους σε μια μπάρα, που γεμίζει όσο χτυπάμε τους εχθρούς με το σπαθί μας, μπορούμε να αλλάζουμε μορφή και να χειριζόμαστε το φάντασμα που μας στοιχειώνει. Μετά, όποτε θέλουμε (ή όταν αδειάσει η μπάρα) αλλάζουμε πάλι.

Έτσι, δημιουργείται ένας ρυθμός: χτυπάμε με το σπαθί μερικές φορές, μετά αλλάζουμε και χτυπάμε με γροθιές (με το φάντασμα), χρησιμοποιούμε μια ειδική ικανότητά του που παγώνει τους εχθρούς, αλλάζουμε πάλι στο σπαθί. Το φάντασμα, δυστυχώς, δεν έχει σημαντικές διαφορές στον τρόπο που κινείται και μάχεται, αν και είναι πιο δυνατό απέναντι σε συγκεκριμένους τύπους εχθρών κι έτσι χρειαζόμαστε την εναλλαγή.

photo: Focus Entertainment

Επίσης, όσο ξεκλειδώνουμε νέες ικανότητες, αποκτούμε την ευκαιρία να φτιάξουμε μερικούς διασκεδαστικούς συνδυασμούς: για παράδειγμα, μπορεί να γεμίζουν οι σφαίρες της καραμπίνας (reload) κάθε φορά που αλλάζουμε σε φάντασμα, με αποτέλεσμα να έχουμε σχεδόν χορευτικές εναλλαγές, τύπου «πυροβολώ με την καραμπίνα (χρειάζεται reload μετά από κάθε σφαίρα), αλλάζω σε φάντασμα, χτυπάω τρεις γροθιές, αλλάζω πάλι σε άνθρωπο κι έχει γίνει reload αυτόματα, πυροβολώ πάλι, χτυπάω τρεις φορές με το σπαθί, πατάω το κατάλληλο κουμπί και το combo τελειώνει με επίθεση του φαντάσματος, μετά κάνω AOE ζημιά με το φάντασμα ή crowd control skills για να τελειώσω με δυνατή επίθεση με το σπαθί».

Οι επιλογές δεν είναι πάρα πολλές ούτε πολύ ευέλικτες, αλλά όσες υπάρχουν είναι διασκεδαστικές -δυστυχώς, πλήττονται σημαντικά από την έλλειψη ποικιλίας σε τύπους εχθρών (και στην εμφάνισή τους), που απομακρύνει την ανάγκη για πειραματισμό και προσεκτική εκμετάλλευση όλου του οπλοστασίου μας. Συνολικά, η μάχη είναι επαρκής ως συμπληρωματικό στοιχείο, αλλά η μεγάλη διάρκεια του παιχνιδιού, που φτάνει άνετα τις 30 ώρες, ενισχύει τα προβλήματα που προκύπτουν κυρίως από την έλλειψη ποικιλίας, και τελικά κάνει τα συστήματα να κουράζουν.

Ένας μεγάλος χάρτης, αλλά όχι τυπικά open

Η εξερεύνηση μας βάζει σε έναν χάρτη που είναι μεν ανοιχτός, μπορούμε, δηλαδή, να κινηθούμε μέσα του με σχετική ελευθερία, δεν είναι όμως αχανής, ούτε αποτελείται από μεγάλους, κενούς χώρους. Εδώ έχουμε σχεδιασμό με «διαδρόμους», με shortcuts, με ξεχωριστές περιοχές και πολλά κρυμμένα μυστικά για να ανακαλύψουμε.

photo: Focus Entertainment

Δεν είναι υποχρεωτικό να εξερευνήσουμε κάθε σπιθαμή, ούτε δίνονται πολύ σημαντικά κίνητρα για να το κάνουμε, αλλά η ίδια η εξερεύνηση μπορεί να διασκεδάσει, καθώς ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι αξιόλογος και το setting ανατριχιαστικά πανέμορφο. Δυστυχώς, και στην εξερεύνηση, αλλά και στη μάχη, σημειώνονται σοβαρά και συχνά frame drops, ιδίως όταν παίζουμε σε performance mode, στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο.

Τα δυνατά στοιχεία του Banishers: Ghosts of New Eden είναι τόσο αξιόλογα, που «σβήνουν» τα ελαττώματα

Τελικά, το Banishers: Ghosts of New Eden είναι ένα παιχνίδι που πετυχαίνει τόσο πολύ εκεί που πρέπει, εκεί που έχει σημασία, ώστε να μπορεί να απομακρύνει τις ενοχλήσεις που προκύπτουν από τα ελαττώματά του. Και, πάνω απ’ όλα είναι ενδιαφέρον, ξεχωρίζει, κάνει κάτι «δικό του».

Με δυνατή ατμόσφαιρα, καλογραμμένο διάλογο, επιλογές που είναι «γκρι» και όχι «άσπρο-μαύρο», αλλά και με απτές συνέπειες, με εξαιρετικούς ηθοποιούς, υπέροχη ατμόσφαιρα και καλοστημένο setting, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ένα αξιομνημόνευτο σενάριο, καταφέρνει να ξεπεράσει τα προβλήματα του gameplay και του οπτικού/τεχνικού τομέα και να μας δώσει μια πολύ διασκεδαστική, ιδιαίτερη εμπειρία, που εκμεταλλεύεται τις ικανότητες της εταιρείας ανάπτυξης στο έπακρο, αλλά της δίνει και μια ευκαιρία να ανοιχτεί περαιτέρω.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X|S, PC
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Don’t Nod
Εκδότρια Εταιρεία: Focus Entertainment
Είδος: Action role-playing
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 13 Φεβρουαρίου 2024
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.