Αν υπάρχει κάτι που το Elden Ring παρέχει σε αφθονία, αυτό είναι οι τρόποι όπου μπορείτε να αφήσετε τον… μάταιο ετούτο κόσμο.
Το Elden Ring κυκλοφόρησε μέσα σε έναν καταιγισμό διθυράμβων και οι απανταχού Soul-άκιδες και Miyaz-έοι έχουν πλέον ξυπνήσει από τη χειμερία νάρκη τους. Τάγματα hardcore παικτών έχουν ξεχυθεί στο σύμπαν των Lands Between και διασκεδάζουν με το εντυπωσιακό και εξαίρετο δράμα που ζουν (μπορεί και όχι). Το νέο παιχνίδι της FromSoftware είναι πλούσιο σε περιεχόμενο, εκπλήξεις και φυσικά, τρόπους που μπορείτε να πεθάνετε. Εγώ είπα να σκουπίσω την πρώτη περιοχή από περιέργεια και ψυχαναγκασμό (δεν γίνεται να μην ξέρω τι έχει εκεί κάτω) και να σας μεταφέρω όλους τους χαζούς (και μη) τρόπους με τους οποίους ξαναβρέθηκα στο τελευταίο site of grace (θα είσαι για πάντα bonfire στην καρδιά μου) που είχα ξεκουραστεί.
1. Τι έχει εκεί κάτω; Τίποτα.
Η πρώτη ένδειξη του “You died” δεν άργησε να εμφανιστεί. Κάνω launch το παιχνίδι, περνάω μια ώρα στο character creation -γιατί πρέπει να δείχνουμε ωραίοι πεθαίνοντας- και ξεκινάω το ταξίδι μου. Κάνω spawn σε έναν κλειστό χώρο, θαυμάζω τα περιβάλλοντα και βγαίνω για πρώτη φορά στον έξω κόσμο. Λίγα μέτρα μακριά υπάρχει μια εξοχή από σανίδες, κοντοστέκομαι και κοιτάω κάτω. Ομίχλη. Κενό. “Και αν έχει τίποτα που δεν φαίνεται; Και αν είναι σαν την πόρτα των Four Kings στο Dark Souls που προσγειωνόσουν με ασφάλεια στην άβυσσο;”, σκέφτηκα. “Εντάξει, δεν έχω και τίποτα πολύτιμο πάνω μου, ας δοκιμάσω”, έπεισα τον εαυτό μου. Ναι όχι, μην πηδήξετε. Δεν έχει τίποτα. Έχει μονοπάτι στα αριστερά, άσχετα από το τι σας περιμένει εκεί…
Το παιχνίδι σας καλωσορίζει με αυτήν την πανέμορφη θέα (photo: VG24 – FromSoftware)
2. Από τα bosses που ζουν κάτω από πέτρες και μέσα σε θάμνους
Καλά, εντάξει. Τρόπος του λέγειν, δεν θα βρείτε σε αυτά τα σημεία bosses. Σε θάμνο δεν έχω βρει τουλάχιστον. Αλλά, βγαίνοντας στον ανοιχτό κόσμο μετά από αυτό που η FromSoftware θεωρεί tutorial, η εξερεύνηση με οδήγησε μπροστά σε μερικά bosses. Κάπως έτσι πλέον έχω προσωπική βεντέτα με μια πέτρινη γάτα σε μια κατακόμβη, η οποία δύσκολη δεν είναι, αλλά ανατριχιαστική τη λες (εξορκισμούς να κάνουν στα Lands Between;). Είχε καλό loot πάντως, οπότε να ψάχνετε κάτω από τις πέτρες. (Είπαμε, τρόπος του λέγειν.)
Δαιμονισμένη γάτα για boss; Βεβαίως. (photo: VG24 – FromSoftware)
3. “Ελεύθερη” πτώση;
Φτάνοντας στο τρίτο site of grace του παιχνιδιού απέκτησα το πιστό μου άτι – τράγο – γαϊδούρι…; Τον Torrent, τέλος πάντων και μαζί ανοιχτήκαμε στις άκρες της πρώτης περιοχής, αγνοώντας επιδεικτικά την ένδειξη του βασικού objective. Περνούσαμε εξαιρετικά, τσακίζοντας εχθρούς παρέα και τρέχοντας μέσα στο δάσος, μέχρι που αναρωτήθηκα αν μπορώ να πηδήξω από όπου θέλω και να επιβιώσουμε. Κοιτάω στα δεξιά μου και βλέπω μια παραλία, κάτω χαμηλά. Τέλεια. Παίρνω φόρα, χωρίς ο Torrent φυσικά να μπορεί να γνωρίζει τις βλακώδεις σκέψεις μου, και πηδάμε. Οκ, κάπου εδώ να κάνουμε μια παύση για να δικαιολογηθώ λίγο. Το Elden Ring, γενικά, είναι σχετικά γενναιόδωρο όσον αφορά στο γνωστό fall damage. Ακόμα και χωρίς τον Torrent, μπορείτε να πηδήξετε από ύψη που στα Dark Souls, παραδείγματος χάρη, ήταν απαγορευτικά. ΟΜΩΣ, υπάρχει ένα αδιευκρίνιστο ύψος στο οποίο η FromSoftware τραβάει τη γραμμή και εσείς γίνεστε χαλκομανία. Δεν έχει σημασία αν θα χρησιμοποιήσετε με μαεστρία το δεύτερο άλμα του Torrent, που θεωρητικά θα έκοβε τη φορά από την πτώση. Θα πεθάνετε. Και κάπως έτσι, σκότωσα για πρώτη φορά το άτι μου και εμένα μαζί. Έμαθα, όμως, πως όταν πεθαίνεις από πτώση το πνεύμα σου μένει στο σημείο από όπου έπεσες και όχι στο σημείο που προσγειώθηκες. Ελένη – FromSoftware: 3 – 10. Προχωράμε.
Εκεί, λίγο πιο πέρα, μας νίκησε η βαρύτητα. (photo: VG24 – FromSoftware)
4. Α, δράκος
Αφού ο Torrent δεν με παράτησε, γιατί δεν του το επιτρέπει το παιχνίδι, ξαναπήραμε εκ νέου τον δρόμο της εξερεύνησης, χωρίς πολλά ακροβατικά αυτήν τη φορά. Παρέα φτάσαμε σε μια τεράστια λίμνη που ήξερα πολύ καλά τι κρύβει από το network test. “Ας ξαναδοκιμάσουμε“, σκέφτηκα. Τρέξαμε προς το κέντρο της λίμνης και όντως, ήρθαμε και πάλι αντιμέτωποι με έναν δράκο. Αν το ψηφιακό μου άτι είχε μιλιά, θα με έβριζε, διότι και αυτή η ιδέα έληξε άδοξα. Ελένη – FromSoftware: 3 – 11. (Αργότερα επιστρέψαμε και η έφιππη μονομαχία μας επιτέλους έληξε θριαμβευτικά για εμάς και ταπεινωτικά για τον δράκο.)
Η έφιππη μάχη με τον δράκο είναι επική και επικίνδυνη (photo: VG24 – FromSoftware)
5. Α, κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο
Μισό, για αυτό χρειαζόμαστε μουσικό χαλί. Παρακαλώ, ας πατήσει κάποιος το “play” στο στερεοφωνικό. (Φανταστείτε οποιοδήποτε soundtrack της Disney που παίζει την ώρα που ο πρωταγωνιστής και ο πιστός του φίλος – τετράποδος και μη – ταξιδεύουν μαζί και απολαμβάνουν την περιπέτειά τους.) Ευχαριστώ. Με τον Torrent περάσαμε μέσα από στρατιές εχθρών και κάποιος μούλος μάς χώρισε με ένα σωστά τοποθετημένο χτύπημα. Ορμήσαμε σε γίγαντες που μας ισοπέδωσαν. Πλησιάσαμε κάτι μικρά υποχείρια του Cthulhu που μας αντιπάθησαν. Και γενικά, δεν κάναμε πολλούς φίλους. Αναμενόμενο, παιχνίδι της FromSoftware είναι αυτό. Όλα καλά.
Καλησπέρα σας. (photo: VG24 – FromSoftware)
6. Τα mimic chests είναι τόσο ντεπασέ
Να το πω; Θα το πω. Μετά από τα Dark Souls αδυνατώ να εμπιστευτώ τα treasure chests και για αυτό κατηγορώ τα mimics. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε, τα εν λόγω παιχνίδια είχαν ένα είδος εχθρών που είχε μορφή σεντουκιού. Ανάμεσα, λοιπόν, σε όλα τα κανονικά chests του κόσμου τους υπήρχαν διάσπαρτα και κάποια mimics που έμοιαζαν με τα υπόλοιπα, φυσιολογικά σεντούκια μέχρι να προσπαθήσεις να τα ανοίξεις και τότε σε μασούσαν και σε έφτυναν. Βέβαια, μπορούσες να τα ξεχωρίσεις από την αλυσίδα που κρεμόταν στο πλάι ή για ασφάλεια χτυπούσες όλα τα σεντούκια μια φορά πριν τα ανοίξεις. Αν σηκωνόταν ήταν mimic (συγχαρητήρια – πιθανότατα ήσουν μέσα σε κλειστό χώρο και η κάμερα θα ήταν στην πραγματικότητα ο αληθινός σου εχθρός), αν όχι, όλα καλά, έπαιρνες το loot (συγχαρητήρια και πάλι). Και, τέλος πάντων, τα mimics έχουν μείνει για πάντα σε μια άκρη του μυαλού μου. Για αυτό, ξεκινώντας το Elden Ring ήμουν έτοιμη να στραβοκοιτάξω κάθε chest στον δρόμο μου, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ, ΑΛΛΑ…
Mimics; Ποια mimics; (photo: VG24 – FromSoftware)
Αφότου πήρα απόφαση να αφήσω τον δράκο για μια άλλη ώρα (βλέπετε παραπάνω, στο νούμερο 4), σκέφτηκα ότι μπορούσα τουλάχιστον να δω τι έχει στην άλλη άκρη της λίμνης, αν πάω από το πλάι. Και πήγα. Και είδα ένα chest μέσα σε κάτι ruins που φυλούσαν ποντίκια. Και το χτύπησα. Και δεν έκανε τίποτα. Οκ. Παράξενο. Σε αυτό το σημείο να πω ότι το ένστικτο είναι μεγάλο πράγμα, γιατί ακόμα δεν συμπαθούσα αυτό το σεντούκι. Εν τέλει, αποδείχθηκε ότι καλά έκανα, καθώς αυτό το ύπουλο αντικείμενο, μόλις το άνοιξα, με παγίδεψε και με μετέφερε σε ένα ορυχείο. Fast travel δεν μπορούσα να κάνω, οι εχθροί δεν ήταν για τα δόντια μου ακόμα και εμένα είχαν αρχίσει να μου λείπουν τα mimics. Προφανώς και πέθανα. Και προφανώς η FromSoftware δεν μου έκανε τη χάρη να με στείλει πίσω στην πρώτη περιοχή. Αντ’ αυτού μου ζητούσε να δραπετεύσω από το ορυχείο, από το οποίο όντως βγήκα με μανούβρες που ακόμα και ο Torrent, το τραγάκι μου, θα ζήλευε. Τέλος καλό, όλα καλά όμως, αφού στη συνέχεια έμαθα ότι το ορυχείο είναι καλό farming spot.
Τώρα, εσείς θα νομίζετε ότι μετά από όλη αυτή την τραγωδία που βάφτισα άρθρο, εγώ δεν έχω καταφέρει τίποτα στο Elden Ring, αλλά παρά τις φαεινές ιδέες μου, οι εξορμήσεις μου βαίνουν καλώς… συνήθως.
