Υπάρχει αρκετός κόσμος που βλέπει τις μεγάλες κυκλοφορίες του είδους racing και θέλει να δοκιμάσει, αλλά δεν ξέρει από πού να αρχίσει, επειδή δεν ασχολείται με αμάξια. Πόσο εύκολο είναι να απολαύσει το νέο Gran Turismo;
Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, τους εντελώς αρχάριους, είμαι κι εγώ. Έχω παίξει μερικά παιχνίδια του είδους, παλιά, σε εποχές πρώτου PlayStation κυρίως. Όταν, δηλαδή, διαμόρφωνα ακόμη τις προτιμήσεις μου. Έπαιζα και ποδοσφαιράκια, έπαιζα μπάσκετ, αλλλά και αμάξια. Με τον καιρό, και αφού δεν ασχολήθηκα ποτέ με αυτοκίνητα, ποδόσφαιρο και σπορ γενικά, άρχισα να απομακρύνομαι από αυτά τα είδη βιντεοπαιχνιδιών. Μέχρι που σταμάτησα εντελώς να τα παίζω. Αν εξαιρέσουμε μερικές πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις, η εμπειρία μου με τίτλους racing έχει μείνει σε Colin McRae του πρώτου PlayStation και στο Gran Turismo 2…
Τώρα, λοιπόν, που κυκλοφορεί το νέο παιχνίδι της κλασικής σειράς racing, το Gran Turismo 7, αναρωτήθηκα, όπως κι άλλος κόσμος: αξίζει να δοκιμάσω να το παίξω, παρ’ όλο που δεν ασχολούμαι με το είδος, παρ’ όλο που δεν με συγκινούν τα αυτοκίνητα;
Η σύντομη απάντηση: ναι.
Η όχι τόσο σύντομη, παρακάτω.
Από το πρώτο δευτερόλεπτο, το GT7 μπορεί να κερδίσει και τον πλέον άσχετο με το είδος. Και, μάλιστα, το πώς το καταφέρνει αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Το παιχνίδι ξεκινά με ένα εντυπωσιακό intro, με ένα βίντεο που κάνει μια αναδρομή στην ιστορία των αυτοκινήτων. «Πόσο βαρετό!» θα σκεφτόμουν αν μου το περιέγραφε κάποιος. Ωστόσο, η αγάπη δεν κρύβεται.
Δείτε το intro αυτό:
Οι δημιουργοί του τίτλου -και του βίντεο συγκεκριμένα- αγαπούν πολύ τα αυτοκίνητα και αυτό είναι προφανές. Είναι, μάλιστα, τόσο προφανές, που είναι δύσκολο να μην μοιραστείς τον ενθουσιασμό τους. Το intro -και στη συνέχεια κι άλλα σημεία του παιχνιδιού- έχει φτιαχτεί με τόση αγάπη που κατάφερε να με παρασύρει κι εμένα. Έπειτα, θα δείτε κι άλλα αντίστοιχα κομμάτια. Για παράδειγμα, υπάρχει ένα μουσείο που παρουσιάζει την ιστορία πολλών αυτοκινήτων και εταιρειών. ΟΚ, δεν βρίσκω ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε αυτό. Όμως, η προσέγγιση και πάλι κατάφερε να με πιάσει: το μουσείο δείχνει την ιστορία των αυτοκινήτων παράλληλα με τη γενικότερη ανθρώπινη ιστορία. Έτσι, βλέπουμε τι άλλο γινόταν όταν μια εταιρεία έφτιαξε το πρώτο της όχημα. Τι έκανε η Chevrolet όταν ξέσπασε η πανδημία COVID-19; Σε τι φάση βρισκόταν η Ford όταν η Βρετανία βγήκε από την ΕΕ; Βλέπουμε, έτσι, σε μια πολύ κομψή παρουσίαση, τι αυτοκίνητα υπήρχαν όταν στον κόσμο συνέβαιναν σημαντικά γεγονότα.
Δείτε μερικά παραδείγματα από το Μουσείο:
Επίσης, από την αρχή του gameplay γίνονται προσπάθειες για να γίνει ενδιαφέρον το παιχνίδι για ευρύτερο κοινό. Ξεκινάμε με μια «μουσική πίστα», η οποία επί της ουσίας είναι μια απλή πίστα σε time trial mode, αλλά παρουσιάζεται διαφορετικά: παίζει ένα τραγούδι και προσπαθούμε να βρίσκουμε επιπλέον χρόνο φτάνοντας γρήγορα σε checkpoints, ώστε να μην τελειώσει ο μετρητής πριν ακούσουμε ολόκληρο το κομμάτι. Είναι μια απλή παραλλαγή ενός τυπικού mode των παιχνιδιών racing, που όμως έχει τη δυνατότητα να κάνει πιο ενδιαφέρουσα τη διαδικασία για άσχετους με το θέμα.
Μετά, όταν μπαίνουμε στο κυρίως μέρος, βρίσκουμε μερικές ακόμη διευκολύνσεις. Βασικότερη, εκείνη που μας βοηθά να οδηγούμε καλύτερα. Εγώ, ας πούμε, δυσκολεύομαι με τα παιχνίδια οδήγησης. Δεν μπορώ να ολοκληρώσω σε επαρκείς χρόνους μια απαιτητική πίστα, για παράδειγμα. Ευτυχώς, το Gran Turismo 7 προσφέρει αρκετές βοήθειες, με μια γραμμή που εμφανίζεται πάνω στους δρόμους και μας κατευθύνει, δείχνοντάς μας πού ακριβώς πρέπει να στρίψουμε και πότε να πατήσουμε φρένο. Ενδιαφέρον έχει, μάλιστα, το γεγονός ότι η γραμμή αυτή αλλάζει με δυναμικό τρόπο, ανάλογα με τις κινήσεις μας: ας πούμε, όταν πλησιάζουμε σε σημείο όπου πρέπει να φρενάρουμε, αν αυξάνουμε ταχύτητα βλέπουμε την ένδειξη του φρένου να μεγαλώνει για να μας πει να φρενάρουμε πιο νωρίς.
Δείγμα από τις διευκολύνσεις του Gran Turismo 7:
Ύστερα, το Gran Turismo 7 εξομαλύνει και ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν παίκτες σαν κι εμένα: δεν σε αφήνει να χαθείς στη δομή του. Εδώ, έχουμε ένα campaign που χωρίζει τις δραστηριότητες και τις παρουσιάζει με σειρά, ξεκλειδώνοντας νέες όσο προχωράμε. Αυτό, βέβαια, όπως λέει και ο Βαγγέλης στο review του, είναι πρόβλημα σε αρκετές περιπτώσεις, καθώς δεν μας επιτρέπει να κάνουμε ό,τι θέλουμε από την αρχή. Κι εγώ, σε σημεία, ένιωσα πως με περιορίζει. Ωστόσο, ταυτόχρονα καταφέρνει να βοηθήσει κιόλας, αφού σε άλλα παιχνίδια έχω νιώσει ότι χάνομαι σε μια θάλασσα πληροφοριών που δεν μου είναι οικείες.
Ο Βαγγέλης γράφει, στο review του, σχετικά:
«Η όλη εμπειρία του campaign θυμίζει ένα θεματικό πάρκο ή ένα τουριστικό τρενάκι που σε περνά βήμα-βήμα μέσα από τα αξιοθέατα ενός κόσμου που είναι αφιερωμένος στην αυτοκίνηση. Αν έχετε μπει ποτέ σε κάποιο αντίστοιχο τρενάκι πραγματικού προορισμού, λογικά θα εκτιμήσατε την συμπυκνωμένη γνώση που σας χαρίζει ένα σύντομο briefing για τον τόπο που επισκέπτεστε, όμως σίγουρα θα υπήρχαν και πράγματα που σας ξενέρωσαν, ενώ θα προτιμούσατε να κάνετε κάτι άλλο σε εκείνη τη φάση. Εν προκειμένω, αυτός ο γραμμικός τρόπος προόδου επιβάλλει τη γνωριμία σας με το περιεχόμενο με τον ρυθμό που επέλεξε η Polyphony. Δεν μπορείτε, λοιπόν, να ανοίξετε το παιχνίδι και να κάνετε ό,τι θέλετε, χωρίς πρώτα να αφιερώσετε αρκετές ώρες… γνωριμίας μαζί του, κατά τις οποίες θα σας περάσει από το κόσκινο της εκμάθησης κάθε σπιθαμής του. Η προσέγγιση αυτή εξυπηρετεί στην ομαλή ένταξη των αρχαρίων στον κόσμο της οδήγησης, τη σταδιακή εκπαίδευσή τους και τη μύηση στον κόσμο των car enthousiasts. Βέβαια, αν είσαι ήδη… μύστης, αυτός ο καφές κρατά μάλλον λίγο παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε…»
Μια παρουσίαση αυτοκινήτου:
Το Gran Turismo 7 διατηρεί μια απλότητα και παρέχει επαρκείς εξηγήσεις για κάθε σημείο του και έτσι είναι δύσκολο να χαθείς -και με ικανοποιητική μετάφραση στα ελληνικά. Υπάρχει μια πορτοκαλί πυξίδα που εμφανίζεται ως “marker” πάνω από την πίστα στην οποία πρέπει να κατευθυνθείς, ενώ επίσης οι επιδόσεις των οχημάτων συνοψίζονται με έναν συνολικό αριθμό και έτσι δεν χρειάζεται να ασχοληθώ πολύ με τις αναβαθμίσεις: αλλάζω τα κομμάτια, βλέπω αν αυξάνεται ο αριθμός, επιλέγω καταλλήλως. Επίσης, στα πρωταθλήματα αναγράφεται ένας προτεινόμενος αριθμός που θεωρείται ως επαρκής, άρα μπορείτε να ξέρετε αν τα αυτοκίνητα που έχετε στη διάθεσή σας είναι αρκετά γρήγορα για να κερδίσετε. Μάλιστα, οι βοήθειες που δίνει το παιχνίδι είναι παραμετροποιήσιμες και έτσι μπορείτε σε μερικά λεπτά, με λίγες δοκιμές, να βρείτε το στιλ που σας ταιριάζει.
Η πυξίδα, πάνω από το «Καφέ», σημαίνει ότι τη συγκεκριμένη στιγμή πρέπει να πάμε σε αυτό το μέρος για να συνεχίσουμε το campaign:
Μετά, υπάρχουν κάποια ξεχωριστά modes, όπως το “Scapes” που σας δίνει τη δυνατότητα να στήνετε τα αυτοκίνητά σας σε πραγματικά backgrounds από τοποθεσίες του κόσμου για να βγάζετε φωτογραφίες (έχει και τη Μύκονο), με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Μετά, έχουμε τους ίδιους τους αγώνες που, όσο κι αν δεν ασχολείστε με το είδος, είναι τρομερά καλοφτιαγμένοι, με πανέμορφα γραφικά και εφέ, με υπέροχη αξιοποίηση του DualSense και με καλοστημένα menu που οδηγούν σε πολύ ικανοποιητικές δραστηριότητες, όπως η συλλογή αυτοκινήτων και η αναβάθμισή τους.
Δείτε ομορφιά (ακόμα και οι ήχοι είναι πολύ ικανοποιητικοί):
Απόσπασμα από το Scapes, που μας πάει στη Μύκονο:
Μικρά, πολύ προσεγμένα σε κάθε τομέα βιντεάκια, που βλέπουμε πριν μπούμε σε αγώνες:
Άρα, με λίγα λόγια, είναι ένα παιχνίδι που κάνει αρκετά βήματα για να εντάξει νεοφερμένο κοινό, νεοφερμένο στο franchise αλλά και στο είδος γενικότερα. Και τα καταφέρνει άψογα, μπορώ να πω, αφού έχω ήδη παίξει περίπου 15 ώρες και δεν έχω κουραστεί ούτε στιγμή.