Dying Light: The Beast – Review

Το Dying Light δικαίως αναγνωρίζεται ως ο βασιλιάς των first-person survival games με ζόμπι και η Techland με την εμπειρία της μας παραδίδει το πιο καλοφτιαγμένο παιχνίδι της σειράς, το Dying Light: The Beast.

Κάτι που ξεκίνησε ως DLC του Dying Light 2, στη συνέχεια εμπλουτίστηκε και αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει ως πλήρης τίτλος. Το Dying Light: The Beast είναι ο πραγματικός διάδοχος του πρώτου -και αγαπημένου- Dying Light και προσφέρει μια εμπειρία πιο κοντά στον πρωτότυπο τίτλο, παρά στο DL2 που, αν και αξιόλογο, δίχασε αρκετό κόσμο.

Πρωταγωνιστής είναι ο Kyle Crane του πρώτου DL και τα γεγονότα διαδραματίζονται χρόνια μετά από το τέλος του Dying Light: The Following. O Crane μετά από χρόνια εγκλεισμού στα εργαστήρια του Baron και αφού το σώμα του έχει γίνει έρμαιο πειραμάτων καταφέρνει να ξεφύγει από τα δεσμά αναζητώντας εκδίκηση. Το παιχνίδι μάς μεταφέρει σε μια φανταστική τοποθεσία, στην δυτική κοιλάδα των Άλπεων που έχει κατακλυστεί από ζόμπι. Εκεί, ο Crane θα γνωρίσει τους ντόπιους επιζήσαντες, αλλά και της συμμορίες του Castor Valley, όπως ονομάζεται ο χάρτης του Dying Light: The Beast.

photo: VG24.gr – Techland

Ο μεταλλαγμένος Kyle Crane ζητά εκδίκηση

Βασικoί στόχοι του πρωταγωνιστή είναι να γίνει δυνατότερος, μεταγγίζοντας αίμα από μεγάλα τέρατα για να αντιμετωπίσει τον Baron, αλλά και να βοηθήσει τους ντόπιους στον αγώνα τους για επιβίωση. Παρόλο που η κεντρική ιστορία περιέχει αρκετά κλισέ που συναντάμε σε αντίστοιχα b-movies ή games τρόμου, είναι ικανοποιητική, τόσο σε διάρκεια, όσο και ποιότητα. Οι βασικές αποστολές είναι καλοφτιαγμένες και μοναδικές και ορισμένοι νέοι χαρακτήρες αξιομνημόνευτοι, όπως ο Starchild, ο μυστηριώδης χίπης-δρυΐδης μιας νέας φατρίας που θα βρείτε στο παιχνίδι. Άλλοι πάλι, όπως η Seriff, είναι ένα τυπικό ξεροκέφαλο girl-boss, που ηγείται της ομάδας του Town Hall, όπως ονομάζεται το μέρος που έχουν εγκατασταθεί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι.

Η κύρια ιστορία μπορεί να ολοκληρωθεί σε 20 περίπου ώρες και παρόλο που είναι μικρότερη από τα δύο προηγούμενα παιχνίδια, είναι αρκετά μεγάλη σε διάρκεια για να δικαιολογηθούν τα 70 ευρώ. Με τον τίτλο ασχοληθήκαμε λίγο περισσότερες από 40 ώρες, κάνοντας όλα τα main και side missions, καθώς και μια καλή μερίδα των dark zones (μικρά κτήρια με loot). Για κάποιον που θέλει να δει τα πάντα (collectibles, races με το αγροτικό, καθάρισμα όλων των περιοχών), η διάρκεια φτάνει κοντά στις 50 ώρες.

photo: VG24.gr – Techland

Dying Light: The Beast – Ισορροπημένο και φτιαγμένο για κάθε επιπέδου παίκτη

Υπάρχουν τρία επίπεδα δυσκολίας: το Story για όσους θέλουν κάτι πιο χαλαρό, το Survival που είναι και το προκαθορισμένο επίπεδο δυσκολίας αλλά και το Brutal για τους πιο τολμηρούς. Το Survival που είναι και το Normal επίπεδο, είναι πάντως αρκετά ισορροπημένο και απαιτητικό όσο χρειάζεται για έναν έμπειρο παίκτη. Σε σωστή ισορροπία είναι και τα στοιχεία του gameplay (μάχη με melee όπλα, μάχη από μακριά με πυροβόλα όπλα και stealth) τα οποία θα αναλύσουμε παρακάτω. Γενικά, ο τίτλος είναι πάρα πολύ προσεγμένος με πολύ καλά production values, δείχνοντας πως η Techland μετέφερε όλη την εμπειρία και την τεχνογνωσία της στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Είναι ένας τίτλος τόσο καλά δομημένος, που θα ζήλευαν πολλά AAA studios.

Μπορεί η ιστορία να μην προσφέρει το κάτι παραπάνω, όμως έχουν γίνει προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ύφος είναι σοβαρότερο, οι λήψεις πλέον γίνονται πιο κινηματογραφικές και τα cutscenes δεν είναι μόνο πρώτου προσώπου. Δυστυχώς παρά τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια στους χαρακτήρες, το lip-sync είναι… άλλης εποχής. Τα 20 side missions του παιχνιδιού είναι τόσο καλού επιπέδου, όσο οι βασικές αποστολές και έχουν μάλιστα και τα δικά τους cutscenes. Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι ως επί το πλείστον εξαιρετικές, με αποκορύφωμα τον Roger Craig Smith (γνωστός από τις ερμηνείες του Ezio των Assassin’s Creed, του Batman στο Arkham Origins αλλά και του Chris Redfield των Resident Evil), ο οποίος δανείζει την φωνή του και πάλι στον πρωταγωνιστή.

photo: VG24.gr – Techland

Μάχες σώμα με σώμα και όχι μόνο

Βασικός τρόπος εξόντωσης των ζόμπι είναι φυσικά τα melee όπλα (σπαθιά, τσεκούρια, μαχαίρια, μπαστούνια, κτλ.) και έχουν εξαιρετική αίσθηση «σφαξίματος», ενώ κάθε είδος όπλου έχει και δικό του execution move. Τα όπλα μπορούν να αναβαθμιστούν και να ενισχυθούν με mods (φωτιά, πάγο, δηλητήριο, ηλεκτρισμό, κτλ.) με blueprints που βρίσκουμε στον κόσμο του παιχνιδιού. Το σύστημα crafting, αν και φαίνεται περίεργο στην αρχή, είναι αρκετά απλό και μπορούμε να φτιάξουμε όλα τα γνωστά τεχνουργήματα (μολότοφ, χειροβομβίδες, μαχαιράκια), αλλά και εισπνεόμενα φάρμακα που ανεβάζουν προσωρινά το damage, το stamina και το resistance του Crane.

Η αίσθηση των όπλων είναι ίσως η καλύτερη της σειράς, ενώ έχουν γίνει αναβαθμίσεις στον τρόπο που αντιδρούν τα ζόμπι στα χτυπήματα, αλλά και το πώς σχίζεται το δέρμα τους ή το πώς ακρωτηριάζονται τα άκρα τους. Η Techland είδε την καταπληκτική δουλειά που έκανε το Dead Island 2 σε αυτόν τον τομέα και προσπάθησε να αναβαθμίσει και τα δικά της παιχνίδια (υπήρχε αντίστοιχο update και για το Dying Light 2).

Πέρα από τους walkers, που είναι τα απλά αργά ζόμπι, υπάρχουν και πάλι οι runners, οι bloaters που εκρήγνυνται, τα ζόμπι που πετούν δηλητήριο από μακριά και οι κλασικοί demolishers, οι γίγαντες με τα βαριά όπλα. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσαν να είχαν προστεθεί κάποια καινούρια είδη για να φρεσκάρουν το τρέχον ρόστερ. Παράπονο αρκετών παικτών, αλλά και δικό μας, είναι πως τα ζόμπι γραπώνουν τον χαρακτήρα υπερβολικά συχνά, όμως υπάρχουν τρόποι αποφυγής τους, όπως το dodge, το parry και το execution κατά το grab, αν έχουμε μαχαίρια στο inventory μας.

Σε αντίθεση με το δεύτερο Dying Light, στο οποίο αρχικά δεν υπήρχαν καθόλου ranged όπλα, πλην του τόξου, τα πυροβόλα όπλα (πιστόλι, καραμπίνα, αυτόματο τουφέκι, κτλ.) παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο The Beast. Ο στρατός του Βαρόνου έχει πολλούς πολεμιστές με τέτοια όπλα, που θα πρέπει να τους εξουδετερώσετε αναλόγως. Η αίσθηση αυτών των όπλων θα πίστευε κανείς ότι θα είναι υποδεέστερη λόγω της εστίασης στο melee combat, και όμως τα όπλα αυτά στοχεύουν και ανταποκρίνονται άψογα, σαν ένα καλό shooter. Για να υπάρχει ισορροπία ασφαλώς, τα πυρομαχικά είναι πιο δυσεύρετα και αρκετά ακριβά για να τα αγοράσετε.

photo: VG24.gr – Techland

Boss Fights και Beast Mode

Το παιχνίδι περιέχει ορισμένα αρκετά αξιομνημόνευτα boss fights με μοναδικούς μηχανισμούς το καθένα, λόγω των τοποθεσιών που τα αντιμετωπίζουμε. Οι νύχτες πλέον είναι σκοτεινότερες και θα συναντήσουμε και πάλι τα αιμοβόρα Volatiles που είναι πολύ δύσκολο να εξουδετερωθούν με την υποχώρηση στο πλησιέστερο ασφαλές σημείο να είναι συνήθως η σοφότερη επιλογή. Το stealth είναι το τρίτο βασικό κομμάτι του gameplay και λειτουργεί πολύ σωστά και αν αναβαθμιστείτε αναλόγως, μπορείτε να καθαρίσετε μέρος των κτηρίων με stealth χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι. Το parkour έχει πλέον τελειοποιηθεί, είναι άμεσο και γρήγορο, αν και θα μπορούσε να υπάρχει λιγότερο ανούσιο σκαρφάλωμα σε ορισμένες αποστολές.

Οι πειραματισμοί που έγιναν πάνω στον Crane τον μετέτρεψαν εν μέρει σε Volatile και μπορεί να πάρει την υπερδύναμη των τεράτων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και αφού συμπληρωθεί μια μπάρα στο κάτω αριστερά μέρος της οθόνης. Αυτή η Beast form αναβαθμίζεται με ξεχωριστό skill tree με νέες επιθέσεις κάθε φορά που κατατροπώνουμε ένα από τα βασικά bosses του τίτλου. Ενώ υπήρχε ανησυχία ότι αυτή η νέα μορφή του Crane μπορεί να «σπάει» το παιχνίδι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο, καθώς η συχνότητα και η διάρκεια της συγκεκριμένης δύναμης είναι μικρή.

photo: VG24.gr – Techland

Τα Castor Woods είναι… μια ομορφιά

Αυτό που ανεβάζει κατά πολύ επίπεδο το παιχνίδι είναι ο χάρτης του Castor Woods, που προσφέρει μια δασώδη ορεινή περιοχή στα πρότυπα των τίτλων Alan Wake. Η λεπτομέρεια που υπάρχει σε κάθε σπιθαμή του χάρτη, σε κάθε στενό της πόλης και κάθε μέρος της εξοχής είναι απίστευτη. Εξίσου εντυπωσιακό είναι πως μπορείς να μπεις σε αμέτρητα σπίτια και καταστήματα για να κάνεις loot και σπάνια θα δεις δύο ίδιους εσωτερικούς χώρους. Η εγκαταλελειμμένη πόλη είναι τρομερής ομορφιάς, το μοναστήρι γραφικό, το πάρκο μοιάζει με πραγματικό χώρο αλλά και ο γενικότερος τόνος εγκατάλειψης και καταστροφής που υπάρχει είναι εντελώς “to the point”.

Χωρίς υπερβολές, είναι ένας από τους καλύτερα σχεδιασμένους -αν όχι ο καλύτερα σχεδιασμένος- χάρτες σε παιχνίδι που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Το μέγεθος του δεν είναι τεράστιο, αλλά είναι αρκετά μεγάλος για να δικαιολογεί μετακίνηση με οχήματα που υπάρχουν στο παιχνίδι. Η πυκνότητα και η τοποθέτηση των εχθρών είναι τόση ώστε να σας κάνει τη ζωή δύσκολη σχεδόν παντού χωρίς όμως να υπερβάλει. Γενικά, ο χάρτης είναι στο σωστό μέγεθος, πανέμορφος και με πολλές διαφορετικές εγκαταστάσεις.

Το παιχνίδι προσφέρει φυσικά co-op εμπειρία μέχρι τεσσάρων ατόμων, στο οποίο μπορούν να ολοκληρωθούν όλες οι αποστολές (βασικές και μη) συνεργατικά. Επίσης, υπάρχουν τα co-op challenges, όπως για παράδειγμα ποιος θα εξοντώσει τα περισσότερα ζόμπι ή ποιος θα φτάσει πρώτος σε ένα συγκεκριμένο μέρος, γνωστά και από τους προηγούμενους τίτλους.

Οπτικά, το παιχνίδι είναι πραγματικά αψεγάδιαστο και τρέχει σε σταθερότατα 60 καρέ στο performance mode τόσο στο PS5 όσο και στο PS5 Pro. Τα textures για το μέγεθος και τη λεπτομέρεια που προσφέρει ο τίτλος είναι εξαιρετικά, οι εναλλαγές στους φωτισμούς ανάλογα με την ώρα της ημέρας εντυπωσιάζουν, ο σχεδιασμός των κτηρίων και των εγκαταστάσεων πολύ μελετημένος. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου pop in, δεν υπάρχουν frame drops και τα bugs είναι σχεδόν μηδενικά και δεν αφορούν τον οπτικό τομέα. Εντάξει, οι αναλύσεις στις κονσόλες μπορεί να μην είναι και οι υψηλότερες, όμως το τελικό αποτέλεσμα -χωρίς καμία δόση υπερβολής- «ρεζιλεύει» τα μεγάλα studios και κυρίως τους τίτλους που χρησιμοποιούν την «εξελιγμένη» κατά τ’ άλλα Unreal Engine 5.

Dying Light: The Beast – Ανακεφαλαιώνοντας

Το Dying Light: The Beast είναι η πιο πρόσφατη δημιουργία της Techland και ένα από τα καλύτερα zombie-survival παιχνίδια όλων των εποχών. Είναι ένας τίτλος άψογα ισορροπημένος σε θέμα δυσκολίας και gameplay, τοποθετημένος σε έναν υπέροχο μετα-αποκαλυπτικό χάρτη. Η επιλογή των παραγωγών να δημιουργήσουν κάτι στα πρότυπα του πρώτου τίτλου και όχι του Dying Light 2 απέδωσε. Το Dying Light: The Beast συνεχίζει υπέροχα την ιστορία του συντετριμμένου -σωματικά και ψυχικά- Kyle Crane και παρόλο που δεν κερδίζει δάφνες ποιότητας για το σενάριό του είναι ένας τίτλος που βάζει τα γυαλιά σε μεγαλύτερες παραγωγές.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X|S, PC
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Techland
Εκδότρια Εταιρεία: Techland
Είδος: Action
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 18 Σεπτεμβρίου 2025
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.