Elden Ring – Review

Η FromSoftware κατάφερε με τα παιχνίδια της να δημιουργήσει νέα «σχολή», ένα νέο υποείδος, και να μπει σε πολλές λίστες με τα «καλύτερα της χρονιάς» ή τα «καλύτερα όλων των εποχών».

Το Dark Souls, ειδικά, μπορεί άνετα να θεωρηθεί ως ένα από τα καλύτερα και σημαντικότερα παιχνίδια που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Το Demon’s Souls ήταν η αρχή, το Bloodborne η πιο γρήγορη και παράξενη εκδοχή, το Sekiro μια πιο μαχητική περίπτωση, το Dark Souls όμως ήταν το σημείο όπου ξεδιπλώθηκαν το ταλέντο και η έμπνευση της εταιρείας. Τώρα, το Elden Ring επιχειρεί να είναι το νέο Dark Souls, να επαναπροσδιορίσει το έργο της FromSoftware, του open world gaming και του είδους των action RPG γενικότερα. Είναι ένα μεγαλεπήβολο εγχείρημα, ένα όμως που λίγοι μπορούν να αναλάβουν -και η FromSoftware ανήκει σ’ αυτούς.

Οι πρώτες ώρες

Από την αρχή, από τις πρώτες ώρες του Elden Ring, φαίνεται πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Αν δεν έχεις παίξει κανένα παιχνίδι της εταιρείας (ή κάποιο souls-like) και μπεις απευθείας εδώ, σίγουρα θα μείνεις με ανοιχτό το στόμα βλέποντας την αυτοπεποίθηση που δείχνει ο τίτλος.

photo: Bandai Namco Entertainment

Σε μια εποχή που θεωρείται στάνταρ να έχουμε οδηγούς για τα πάντα, markers, χάρτες, tutorials, το Elden Ring τα ρίχνει όλα στον γκρεμό και μας οδηγεί ελάχιστα -και με μυστηριώδεις τρόπους. Ακόμα και το tutorial, το οποίο εξηγεί μόνο τα βασικά και όχι σε βάθος, είναι κρυμμένο.

Δεν υπάρχει κάποια φωτεινή πινακίδα που να δείχνει τον δρόμο για το tutorial. Υπάρχει μόνον ένας NPC που κάθεται δίπλα από μια τρύπα στο έδαφος και λέει κάτι τέτοιο: «πήδα, πήδα στη γνώση». Από αυτό, εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι γνώση=tutorial, πήδα=πήδα, άρα πρέπει να πηδήξουμε στο κενό για να μάθουμε στη συνέχεια πώς λειτουργούν οι βασικοί μηχανισμοί του τίτλου.

Ακόμα και αυτή η επιλογή, αυτή η ανορθόδοξη προσέγγιση, επιτελεί τον δικό της σκοπό: το πώς βρίσκουμε το tutorial είναι από μόνο του μέρος του tutorial. Το παιχνίδι προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να μας εκπαιδεύσει για να ερμηνεύουμε τη «γλώσσα» του όπως πρέπει, κάτι που αργότερα θα κάνουμε πολλές φορές, αφού δεν θα βρούμε σαφείς οδηγίες, για τίποτα.

Αν έχετε παίξει τίτλους της εταιρείας, όλα αυτά θα σας φανούν γνώριμα και οι πρώτες εντυπώσεις από το Elden Ring δεν θα είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που έδινε ένα Dark Souls. Ωστόσο, όταν βγείτε στον εξωτερικό κόσμο, στον ανοιχτό χάρτη του τίτλου, θα δείτε πως η FromSoftware ακολουθεί διαφορετική προσέγγιση αυτήν τη φορά, αν και με γνώριμα στοιχεία να την πλαισιώνουν.

Το Elden Ring ανοίγεται γρήγορα και μας δείχνει έναν ολόκληρο κόσμο τον οποίον μπορούμε να εξερευνήσουμε κατά βούληση, ακόμα και αμέσως, χωρίς να έχουμε μάθει τα συστήματα του τίτλου. Δεν μας περιορίζει τίποτα και μπορούμε να χαθούμε στον ανοιχτό κόσμο που είναι από το πρώτο λεπτό γεμάτος μυστήριο.

photo: Bandai Namco Entertainment

Θα βγείτε από το αρχικό dungeon και θα κατευθυνθείτε προς τυχαίες τοποθεσίες. Σε μία, θα βρείτε ένα υπόγειο μπουντρούμι. Θα μπείτε μέσα αλλά οι εχθροί που θα συναντήσετε εκεί θα είναι πολύ ισχυροί και θα σας σκοτώνουν με λίγα χτυπήματα ενώ εσείς θα πασχίζετε να τους κατεβάσετε τη ζωή -ένα δείγμα ότι ίσως πρέπει να φύγετε και να επιστρέψετε αργότερα, όταν έχετε δυνατότερο χαρακτήρα.

Θα φύγετε πράγματι και θα αρχίσετε να περπατάτε προς άλλη κατεύθυνση. Θα βρείτε έναν τεράστιο δράκο, πανίσχυρο για τα δεδομένα σας, και θα γυρίσετε πίσω. Θα χαθείτε, θα πέσετε πάνω σε ένα μπουντρούμι με πιο εύκολους εχθρούς αλλά με παγίδες που δεν ξέρετε πώς να προσπεράσετε.

Αλλού, θα βρείτε ένα κάστρο, που φαίνεται πιο βατό. Εκεί θα συνεχίσετε, μέχρι να πολεμήσετε το πρώτο μεγάλο boss. Το παιχνίδι με τέτοιους τρόπους μας οδηγεί, από την αρχή, χωρίς να μας κάνει ξεκάθαρο τίποτα. Δεν μας οδηγεί ρητά, δεν μας μιλά στη γλώσσα μας, αλλά προσπαθεί από το πρώτο του λεπτό να αρχίσει να μας μαθαίνει τη δική του.

Η μάχη

Μεγάλο μέρος της εμπειρίας αποτελείται από μάχες. Μάχες με μικρούς εχθρούς, με παράξενα πλάσματα, με τεράστια βάζα, με γιγαντιαίους δράκους. Μάχες με σπαθιά, με ασπίδες, με τσεκούρια, τόξα, με ξόρκια, με κάθε τρόπο και μέσο, σε κάθε τόπο, με πάρα πολλά διαφορετικά είδη αντιπάλων. Στην αρχή θα πολεμάτε αδύναμους σκελετούς και απλούς ιππότες, αργότερα θα τα βάλετε με τρομερούς αναβάτες σε άλογα με αστραφτερές πανοπλίες, θα αντιμετωπίσετε δυνάμεις της φύσης, θεότητες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Η μάχη, στον πυρήνα της, παραμένει απλή, αργή και στοχευμένη, όπως την έχουμε συνηθίσει στα παιχνίδια της εταιρείας, ιδίως στα Souls. Δεν έχουμε πολλές κινήσεις στο ρεπερτόριό μας, ούτε αποκτούμε συνεχώς νέες.

photo: Bandai Namco Entertainment

Από την πρώτη στιγμή μέχρι την τελευταία, αν εξαιρέσουμε ξεχωριστές ιδιότητες που ξεκλειδώνουμε, οι μονομαχίες μοιάζουν ίδιες: αιματηρές, στρατηγικές χορογραφίες, στις οποίες το μέγεθος του όπλου και του ίδιου του εχθρού δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Υπομονή, μετρημένες κινήσεις, εκμάθηση όλων των συστημάτων σε βάθος και πειραματισμός.

To Elden Ring, πάντως, μας δίνει πολλούς διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης. Μπορούμε να επιτεθούμε τρέχοντας και ουρλιάζοντας, με ένα τεράστιο τσεκούρι στα χέρια μας. Μπορούμε να ρίξουμε μαγικά βέλη από μακριά. Ακόμα, έχουμε τη δυνατότητα για stealth: κρυβόμαστε σε χόρτα και πέτρες για να πετύχουμε δυνατά, πισώπλατα χτυπήματα στους εχθρούς.

Το stealth είναι επίσης απλό, οι αντίπαλοι κινούνται και αντιδρούν με βασικούς τρόπους, αλλά τελικά το σύστημα λειτουργεί και μας δίνει ένα ακόμη εργαλείο για να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους.

Με αυτά, κάθε μάχη μπορεί να νικηθεί. Στο Elden Ring, μάλιστα, ο πειραματισμός αποκτά περισσότερο βάθος, αφού έχουμε πλέον περισσότερα εργαλεία και έναν τεράστιο χάρτη στον οποίον μπορούμε να τα βρούμε. Έφτασες στο πρώτο boss. Δυσκολεύεσαι πολύ; Φύγε. Φύγε, και εξερεύνησε τον κόσμο.

Μπορεί να βρεις ένα νέο όπλο, ένα summon, ένα ξόρκι, μπορεί να βρεις κάτι που θα σε βοηθήσει. Μπορεί, στην πορεία, στα ταξίδια σου, και όσο δυναμώνεις, να ανακαλύψεις τελικά τι σου ταιριάζει.

Μπορεί μετά από μερικές ώρες και κάποιες μονομαχίες να αποφασίσεις να πετάξεις την ασπίδα και να παίζεις με μεγάλο τσεκούρι πιασμένο με τα δύο χέρια. Μπορεί να παρατήσεις το βιβλίο με τα ξόρκια και να αρχίσεις να παίζεις με τόξο, Μπορεί να δεις ότι κάτι που νόμιζες πως σου ταιριάζει, τελικά, δεν είναι για εσένα.

photo: Bandai Namco Entertainment

Το Elden Ring δεν θα στα πει αυτά. Δεν θα στα δείξει με αριθμούς. Θα σε αφήσει να δοκιμάσεις, να φας τα μούτρα σου και να καταλάβεις τι δεν πάει καλά. Θα σου δείξει όμως εμπιστοσύνη, θα αφήσει τα πάντα στα χέρια σου. Είναι ο αστραφτερός ιππότης πολύ δύσκολος για να νικηθεί τώρα; Πρέπει να φύγεις και να επιστρέψεις αργότερα, όταν θα έχεις δυναμώσει; Πρέπει να αλλάξεις όπλα; Πρέπει να αλλάξεις εντελώς προσέγγιση, να αλλάξεις κλάση; Οι επιλογές είναι πάρα πολλές, οι δυνατότητες τεράστιες. Το Elden Ring σού μιλά συνεχώς. Εσύ, διαλέγεις.

Η πρόοδος

Εξάλλου, τα παιχνίδια της FromSoftware ποτέ δεν βάσιζαν τη δυσκολία τους στην πρόοδο του χαρακτήρα. Περισσότερη σημασία είχε πάντα η πρόοδός σου, η δική σου, το πόσο καλά είχες μάθει τα διάφορα συστήματα, πόσο είχες εξοικειωθεί με τον χειρισμό.

Θυμάμαι, για παράδειγμα, την πρώτη μου εμπειρία με το Dark Souls, που ήταν και το πρώτο μου παιχνίδι της εταιρείας και του στιλ αυτού. Είχα φτάσει σε ένα σημείο, μετά από πολύ grinding, και ήμουν 40 level. Δυσκολευόμουν ακόμα, δεν μπορούσα να περάσω κάποια συγκεκριμένα τμήματα και ειδικά τα bosses.

Ξεκίνησα από την αρχή για να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό και πέρασα όλα τα σημεία στα οποία είχα προηγουμένως κολλήσει. Ήμουν 17 level, αυτήν τη φορά. Δεν είχε ιδιαίτερη σημασία η δύναμη του χαρακτήρα μου. Απλώς, μετά από τόσες ώρες, από δοκιμές, από σκέψη και σχεδιασμό, είχα αρχίσει να καταλαβαίνω τι πρέπει να κάνω και πώς γίνεται αυτό. Μετά, δεν ξανακόλλησα ποτέ πολύ άσχημα, παρά μόνο σε ορισμένα bosses.

Στο Elden Ring αυτό τονίζεται ακόμα περισσότερο, αφού η ανοιχτή δομή, η ελευθερία κινήσεων και ο μεγάλος κόσμος μάς δίνουν την ευκαιρία να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε, να ψάξουμε και να εξερευνήσουμε χωρίς να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Ωστόσο, η πρόοδος υπάρχει. Εκτός από τη δική μας, από την εκμάθηση των συστημάτων, έχουμε ξεκάθαρη πρόοδο και για τον χαρακτήρα μας. Στρατηγικά, έχουν τοποθετηθεί κάποιοι δύσκολοι εχθροί σε σημεία-κλειδιά, στην αρχή της εμπειρίας, που μπορούν να αποτελέσουν στην πορεία σημάδια για την πρόοδό μας.

photo: Bandai Namco Entertainment

Βγαίνεις από το πρώτο dungeon, προχωράς λίγο και βλέπεις έναν τεράστιο ιππότη σε ένα άλογο. Η μάχη δεν πάει πολύ καλά: τον χτυπάς και χάνει ελάχιστο health, το stamina σου φτάνει για πολύ λίγα διαδοχικά χτυπήματα, σου ρίχνει μία με το τιτάνιο όπλο του και σε στέλνει μακριά, κοντά στον θάνατο.

Πίνεις ένα potion, μετά από λίγο δεύτερο, ένα ακόμα χτύπημα, είσαι χωρίς stamina, χωρίς health, χωρίς potion. Τρέχεις μακριά. Δεν μπορείς να τον νικήσεις. Αργότερα, βρίσκεις το δικό σου άλογο, τραγί, ό,τι είναι τέλος πάντων. Τώρα, θα πολεμήσετε έφιπποι. Γυρνάς και τον βρίσκεις. Ορμάς πάνω του. Πράγματι, το άλογο βοηθά. Αλλά ακόμα δεν μπορείς να νικήσεις. Δεν έχεις καν καταλάβει ακόμα ότι μπορείς να χτυπάς και από τις δύο μεριές του αλόγου σου. Χάνεις μία φορά. Δύο, τρεις. Φεύγεις.

Μετά από αρκετές ώρες, κι αφού έχεις πλέον ξεχάσει εντελώς την ύπαρξη αυτού του εχθρού, κολλάς σε ένα boss. Χάνεις πολλές φορές συνεχόμενα και αποφασίζεις να γυρίσεις στην εξερεύνηση.

Πας στην πρώτη περιοχή, παρ’ όλο που έχεις βρει κι άλλες, για να δεις ό,τι σου έχει ξεφύγει. Τυχαία, πέφτεις πάλι πάνω στον ιππότη αυτόν. Τότε, φορούσες έναν μανδύα και κρατούσες ένα μικρό σπαθί και μια σκουριασμένη ασπίδα. Τώρα, μοιάζεις κι εσύ με τον ιππότη. Η ογκώδης πανοπλία σου αντανακλά το φως του ήλιου, το γιγάντιο σπαθί σου μοιάζει μεγαλύτερο από το άλογό σου.

Τρέχεις κατά πάνω του, καλείς μια ομάδα από σκελετωμένους τοξότες. Η προσοχή του στρέφεται σε εκείνους και τους επιτίθεται. Βρίσκεις την ευκαιρία, πηγαίνεις από πίσω του, κατεβάζεις το σπαθί σου με δύναμη και τον χτυπάς. Χαμογελάς όταν βλέπεις πως πλέον χάνει σημαντικό μέρος της ζωής του, με ένα χτύπημά σου. Ρίχνεις μπάλες φωτιάς, έχεις τέσσερις φορές περισσότερα potions.

Τον νικάς με την πρώτη. Δεν σου φάνηκε καν δύσκολο. Πιο δύσκολο είναι να καταλάβεις αν νίκησες επειδή φοράς όλον αυτόν τον εξοπλισμό, επειδή έχεις αυξήσει το health, το stamina, τη δύναμή σου, ή επειδή πλέον ξέρεις πώς να χτυπήσεις και από τις δύο μεριές του αλόγου, πώς να αποφύγεις ένα χτύπημα σωστά, πώς να ζυγίσεις μια κατάσταση και να μην το παρακάνεις -ούτε με την επίθεσή σου, ούτε με την άμυνα. Δεν μπορείς να καταλάβεις πότε ακριβώς τα έμαθες όλα αυτά.

photo: Bandai Namco Entertainment

Έτσι είναι, όμως, η γνώση. Δεν μπορείς να καταλάβεις πότε ακριβώς έμαθες να παίζεις κιθάρα. Μπορεί να δοκίμασες κάποτε να παίξεις ένα τραγούδι και να απέτυχες πλήρως. Μετά, αφού εξασκήθηκες, γύρισες πίσω και το έπαιξες εύκολα, σαν να το ήξερες πάντοτε, σαν να το έπαιζες κάθε βράδυ εδώ και χρόνια.

Σίγουρα, έχεις πλέον καλύτερη κιθάρα. Ναι, έχεις μάθει να αλλάζεις τις χορδές και να βάζεις καλύτερες και πιο ταιριαστές. Ναι, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα αρκούσε, αν δεν είχες εξασκηθεί. Η μάχη των Souls γενικά και του Elden Ring συγκεκριμένα, δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με εκείνη ενός άλλου, οποιουδήποτε παιχνιδιού του ευρύτερου είδους.

Η μάχη αυτή μπορεί να συγκριθεί ευκολότερα με την εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου, μιας γλώσσας. Και η αίσθηση της επιτυχίας είναι παρόμοιου επιπέδου, όπως και η ανάγκη για αφοσίωση και για επένδυση χρόνου (όχι ποσοτικά, βέβαια, αλλά η προσέγγιση μοιάζει πολύ). Εξάλλου, μοιάζει και με έναν συνδυασμό τους: μαθαίνεις τη γλώσσα, για να καταλάβεις τι θέλει να σου πει το παιχνίδι, προς τα πού σε οδηγεί, αλλά μαθαίνεις και το «όργανο», το χειριστήριο, τις κινήσεις των δαχτύλων. Όταν έχεις πια μάθει τη γλώσσα και έχεις κατακτήσει το όργανο, τίποτα δεν μπορεί να σταθεί στον δρόμο σου.

Τα builds

Βέβαια, ένα μέρος όλης της χαράς έγκειται στα builds που μπορείς να φτιάξεις. Το Elden Ring δεν σε περιορίζει, όσον αφορά στις επιλογές. Σε περιορίζει μόνο στα stats. Δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις σωστά ένα τεράστιο σφυρί αν τα χέρια σου είναι αδύναμα. Πρέπει να επενδύσεις στο strength. Αν θέλεις να παίζεις με μαγεία, πρέπει να επενδύσεις αλλού, και αλλού για κάθε διαφορετικό τύπο όπλου.

Όμως, όσο κι αν δεν σου λέει τίποτα, το παιχνίδι πάλι σε οδηγεί. Θα βρεις σχετικά νωρίς διάφορα όπλα, από άλλες κατηγορίες, και θα τα δοκιμάσεις. Θα δεις άλλα στα χέρια εχθρών. Θα έχεις μια εικόνα σχετικά με το τι σου αρέσει και θα ξεκινήσεις να επενδύεις εκεί πόντους. Όταν τα βρεις σκούρα για πρώτη φορά, μπορεί να αλλάξεις γνώμη.

Μπορεί να αλλάξεις προσέγγιση, να προσθέσεις λίγη μαγεία στο build σου που μέχρι τότε ήταν αυστηρά melee. Μετά από μερικές ώρες, όταν αντιμετωπίσεις το πρώτο ιδιαίτερο boss -και για αρκετό κόσμο το πρώτο πραγματικά δύσκολο του παιχνιδιού- θα έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις τι θέλεις.

Ίσως, όμως, ένα μέρος αυτού δεν θα είναι εφικτό εξαιτίας των stats και έτσι χρειάζεσαι χρόνο και grinding. Τότε, όμως, μόλις φτάσεις σε αυτό το κομβικό σημείο, θα σου δοθεί η ευκαιρία να αναδιαμορφώσεις τον χαρακτήρα σου, να αλλάξεις τους πόντους και να επενδύσεις αλλού. Περίτεχνο στήσιμο, σωστή δόμηση, άψογος ρυθμός.

Τελικά, έχουμε ένα παιχνίδι του οποίου τα builds έχουν πραγματική ουσία και επηρεάζουν σε βάθος το gameplay. Δεν μιλάμε για επιλογές τύπου «παίζω περισσότερο stealth» ή «χρησιμοποιώ μικρά σπαθιά γιατί είναι πιο γρήγορα». Εδώ, το build επηρεάζει τον χαρακτήρα σου συνολικά και την προσέγγιση που ακολουθείς σε μεγάλο βαθμό.

photo: Bandai Namco Entertainment

Αν αλλάξεις τρόπο παιξίματος, ξαφνικά θα αλλάξεις εντελώς το οπλοστάσιό σου, θα αποκτήσεις πρόσβαση σε νέες κινήσεις που δεν ήξερες καν πως υπάρχουν και θα χάσεις άλλες, πολύτιμες ή μη. Οι διαθέσιμες επιλογές είναι πάρα πολλές, η ελευθερία που δίνεται ουσιαστική και το βάθος αχανές αλλά όχι χαοτικό.

Υπάρχουν σαφείς επιλογές, απλώς είναι πολλές και χρειάζεται πρώτα να πειραματιστείς για να τις καταλάβεις -δεν σου γράφει πουθενά τι ακριβώς κάνει το κάθε όπλο, τι είναι το κάθε μαγικό, ποιο build βολεύει σε ποια περίπτωση. Πρέπει να τα ανακαλύψεις όλα χωρίς βοήθεια.

Αλλά, αυτό είναι και ένα από τα «μαγικά» κομμάτια του παιχνιδιού. Δεν θα διαβάζεις συνεχώς μενού και λίστες. Θα βγεις στον κόσμο, θα περιπλανηθείς, θα χάσεις, θα δοκιμάσεις, θα μάθεις. Τελικά, τα builds είναι φτιαγμένα όπως πρέπει με βάση το lore και το είδος του Elden Ring. Είναι ένα παιχνίδι ρόλων, ευρύτερα, και η δημιουργία χαρακτήρα είναι βασικό κομμάτι του είδους αυτού.

Πρόκειται για μια ιστορία στην οποία εσύ ανακαλύπτεις τον κόσμο μαζί με τον χαρακτήρα σου και αποφασίζετε μαζί, από κοινού, τι θέλετε να είστε. Ο χαρακτήρας σού μιλάει, εσύ έχεις τις δικές σου επιθυμίες, τελικά βρίσκετε μια λύση κάπου στη μέση. Ελάχιστα παιχνίδια το κάνουν αυτό τόσο καλά όσο το Elden Ring.

Σε συνδυασμό με τη στρατηγική μάχη και την αργή, ξεκάθαρη και σωστά στημένη πρόοδο, έχουμε τελικά ένα μοναδικό σύστημα, φτιαγμένο από αλληλένδετους μηχανισμούς «βουτηγμένους» στο lore, ποτέ ξέμπαρκους, ποτέ πολύ «παιχνιδίστικους» ή επιτηδευμένους.

Ο ανοιχτός κόσμος

Εκτός από τη μάχη, ένα βασικό κομμάτι του Elden Ring είναι η εξερεύνηση, περισσότερο από ποτέ για παιχνίδι της FromSoftware. Στο Dark Souls η εξερεύνηση ήταν μια από τις βασικές πηγές απελπισίας. Έμπαινες σε ένα μίζερο μπουντρούμι, σκοτεινό, βρομερό, γεμάτο αίμα και σκουριά. Κατέβαινες στα έγκατα της γης. Όλο και πιο χαμηλά.

Το φως του έξω κόσμου πλέον δεν υπήρχε, και έβλεπες μόνο με κεριά και φωτιές σε πυρσούς. Το ένα checkpoint από το άλλο απείχε πολλή ώρα και ενδιάμεσα αντιμετώπιζες δεκάδες προκλήσεις, με δύσκολους εχθρούς και διάφορες παγίδες. Αν έχανες, έπρεπε να πας πάλι από το προηγούμενο checkpoint. Αν έχανες ξανά, πάλι.

photo: Bandai Namco Entertainment

Και πάλι, και άλλη μία φορά, και ξανά, μέχρι να τα καταφέρεις. Μέχρι να φτάσεις στο επόμενο checkpoint. Και τότε, πάλι το ίδιο, ξανά, και μετά το boss. Αν κολλούσες στο boss, έπρεπε να το πολεμάς μέχρι να το κερδίσεις, ή να πας πιο πίσω και να σκοτώνεις συνεχώς εχθρούς για να ανεβάσεις το level σου.

Τώρα, το Elden Ring αλλάζει τη μέθοδο της εξερεύνησης. Ο ανοιχτός κόσμος κάνει θαύματα. Εδώ, δεν υπάρχει απελπισία. Κόλλησες σε ένα μέρος; Άνοιξε τον χάρτη, κάνε fast travel σε ένα άλλο, άμεσα, χωρίς κόστος. Έφυγες! Μπορείς να εξερευνήσεις έναν ολόκληρο κόσμο πριν επιστρέψεις εκεί που είχες κολλήσει.

Αυτό, φυσικά, και όπως προαναφέρθηκε, έχει οφέλη όσον αφορά στην πρόοδο, καθώς μπορεί να βρεις νέα αντικείμενα και δυνάμεις στον κόσμο. Ωστόσο, αυτό είναι το λιγότερο! Ο ανοιχτός κόσμος απομακρύνει την απελπισία και κάνει τη διαδικασία, το gameplay, σε κάθε του στιγμή, πιο διασκεδαστικό.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα που κλειδώνουν την πρόοδό σου και σε αναγκάζουν να επαναλαμβάνεις συνεχώς το ίδιο σημείο μέχρι να το περάσεις -ή να κάνεις grinding. Δεν περιορίζεσαι. Αν έχεις κολλήσει και θέλεις να συνεχίσεις να παίζεις, μπορείς απλώς να πας αλλού και, μέχρι να ξανακολλήσεις, να διασκεδάζεις, να νιώθεις τη χαρά της εξερεύνησης, της ανακάλυψης, της προόδου, την αδρεναλίνη της μάχης με νέους εχθρούς.

Η ιδανική δομή για ένα τέτοιο εγχείρημα, προϊόν βαθιάς σκέψης και περίπλοκου σχεδιασμού, που τελικά καταφέρνει να πετύχει πλήρως τους στόχους της και να ξεπεράσει το στήσιμο των προκατόχων της αλλά και των περισσότερων άλλων παιχνιδιών του είδους.

Και είναι πραγματικό ευτύχημα, αληθινό θαύμα: ο κόσμος που σου δίνεται για να τον εξερευνήσεις είναι απίστευτος. Τρέχεις σε ένα δάσος, ανεβαίνεις σε ένα βουνό, ταξιδεύεις σε μια πεδιάδα με το άλογό σου, μπαίνεις σε ένα dungeon με πολλούς ορόφους, ξεχωριστές τοποθεσίες, υπόγεια, ταράτσες, καταφέρνεις να βρεις και να νικήσεις το boss, προχωράς παρακάτω, κατεβαίνεις σε βάλτους, βρίσκεις ένα τεράστιο κάστρο που ξεκινάει πάνω από τη γη και φτάνει πολλά επίπεδα κάτω. Όλα αυτά χωρίς loading, χωρίς μοντάζ, χωρίς ενδιάμεσες οθόνες, απρόσκοπτα, συνεχόμενα.

photo: Bandai Namco Entertainment

Η πολυπλοκότητα του σχεδιασμού των dungeons δεν κάνει εκπτώσεις για χάρη του ανοιχτού κόσμου, και έτσι έχουμε «κανονικές» πίστες, ολοκληρωμένες, μεγάλες σε διάρκεια, περίπλοκες, γεμάτες μυστικά και shortcuts. Έξω απ’ αυτές, έχουμε έναν ολόκληρο χάρτη που μοιράζεται τα βασικά σημεία: μυστικά παντού, πυκνό περιεχόμενο, περίπλοκο ντιζάιν. Δεν θα δείτε αχανείς εκτάσεις, άδειες, που εξυπηρετούν απλώς το αισθητικό κομμάτι.

Στο Elden Ring, κάθε σημείο του χάρτη έχει κάτι ενδιαφέρον. Μπορεί να βρείτε μια πανοπλία, ένα mini boss, έναν NPC που δίνει αποστολές, μια σπηλιά με ένα ξόρκι για να αποκτήσετε. Μπορεί να βρείτε πολλών ειδών ανταμοιβές, που θα αυξήσουν τη δύναμή σας. Μπορεί, όμως, να βρείτε κάτι αληθινά αλλόκοτο, κάτι που θα σας κινήσει την περιέργεια.

Θα βρείτε μια θαμμένη πόλη, έναν πεσμένο γίγαντα, έναν δράκο, θα βρείτε πολλά που ενισχύουν την αίσθηση πως αυτός ο κόσμος υπάρχει, ζει και κινείται με -αλλά και χωρίς- εσάς. Ο χάρτης έχει σχεδιαστεί με «χειροποίητο» τρόπο: δεν θα νιώσετε ούτε στιγμή πως βρίσκεστε σε τοποθεσίες που μπήκαν ως «κολλάζ» για να ολοκληρωθεί μια περιοχή και για να μεγαλώσει η διάρκεια του τίτλου.

photo: Bandai Namco Entertainment

Στο Elden Ring θα δείτε τοποθεσίες που έχουν σχεδιαστεί σαφέστατα από ανθρώπινο χέρι, κάθε μία με τα δικά της χαρακτηριστικά και περιεχόμενα. Θα μάθετε τον χάρτη απ’ έξω σε πρωτόγνωρο βαθμό. Αν μου δείξετε, τώρα, ένα τυχαίο σημείο του χάρτη, μπορώ να σας ζωγραφίσω ΑΚΡΙΒΩΣ ό,τι βρίσκεται εκεί (αν έχω πάει): τους εχθρούς, τα κτήρια, τα αντικείμενα, τις σπηλιές.

Ο σχεδιασμός είναι τόσο πυκνός και τόσο στοχευμένος που τελικά δεν μένει ανεκμετάλλευτη ούτε μια σπιθαμή του χώρου, αλλά και τόσο εύστοχος που θα σας χαραχτεί στο μυαλό.

Η δυσκολία

Η αυξημένη δυσκολία βοηθάει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία του Elden Ring. Βοηθάει στη δημιουργία ανάγκης για πειραματισμό, για δοκιμές με builds. Βοηθάει στη δημιουργία ανάγκης για εξερεύνηση. Οδηγεί, επίσης, σε προσεκτικό παίξιμο: δεν προχωράμε χωρίς να βλέπουμε τι συμβαίνει τριγύρω, δεν προσπερνάμε εχθρούς και τοποθεσίες τρέχοντας για να πάμε στο επόμενο marker.

Εδώ, δεν ξέρουμε πού ακριβώς πηγαίνουμε και απλώς εξερευνούμε, αλλά πάντοτε με την ασπίδα μας ψηλά, το χέρι στο σπαθί και τα μάτια δεκατέσσερα. Έτσι, βλέπουμε καλύτερα τον περίγυρό μας, μαθαίνουμε να διαβάζουμε το περιβάλλον και να αναγνωρίζουμε τους τύπους των εχθρών, αποστηθίζουμε τα μέρη και τη δομή τους.

Εκτός όμως από τέτοιο κομμάτι της εμπειρίας, η δυσκολία είναι και αναπόσπαστο μέρος των τίτλων της FromSoftware. Οι περισσότερες επιλογές που δίνει η ανοιχτή προσέγγιση του Elden Ring έκαναν μεγάλο μέρος του κοινού να ανησυχεί σχετικά με τη δυσκολία του τίτλου, νομίζοντας ότι η εταιρεία «κάνει πίσω» για να ικανοποιήσει ένα πιο ευρύ κοινό.

Βέβαια, δεν είναι έτσι. Το Elden Ring είναι πράγματι πιο εύκολο από τα άλλα παιχνίδια της FromSoftware, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά, καθώς μιλάμε για συνολική δυσκολία. Όταν λέω ότι είναι πιο εύκολο, δεν εννοώ πως είναι εύκολο. Δεν εννοώ πως δεν θα πεθάνετε πολλές φορές. Όταν λέω ότι είναι πιο εύκολο, δεν εννοώ ότι το gameplay, σε μια τυχαία στιγμή, είναι εύκολο. Δεν εννοώ ότι τα bosses είναι πιο εύκολα, ότι οι εχθροί είναι λιγότερο απαιτητικοί, ότι είναι πιο εύκολο να αποκωδικοποιήσεις τα αλλόκοτα μηνύματα και αντικείμενα που βρίσκεις.

photo: Bandai Namco Entertainment

Όχι, εννοώ ότι το Elden Ring κάνει ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και εξελίσσει τη δυσκολία του. Χωρίς να μειώνει την πρόκληση, χωρίς να κατεβάζει το επίπεδο, δίνει πολύ περισσότερα εργαλεία και επεκτείνει την ευελιξία μας ώστε να έχουμε πολλούς τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες προκλήσεις.

Έτσι, κυρίως, απομακρύνει την απελπισία και έτσι μας δίνει τη δυνατότητα να παίζουμε περισσότερο, να ασχοληθούμε σε μεγαλύτερο βάθος, να δοκιμάσουμε τα πάντα, να προσπαθήσουμε ξανά, να μάθουμε και να ανακαλύψουμε. Αυτός είναι ο ένας λόγος που το Elden Ring δεν είναι απελπιστικά δύσκολο, και είναι σαφέστατα καλοδεχούμενος, ειδικά αφού οι δημιουργοί κατάφεραν να εντάξουν μια τέτοια δομή χωρίς να αλλοιώσουν τα βασικά γνωρίσματα της εταιρείας.

Ο άλλος λόγος, επίσης καλοδεχούμενος, είναι η εισαγωγή κάποιων στοιχείων “quality of life”. Τα checkpoints πλέον δεν είναι πολύ αραιά, ας πούμε, ενώ έχουμε αμέσως, από την αρχή και χωρίς σημαντικούς περιορισμούς, τη δυνατότητα να ταξιδεύουμε με το πάτημα ενός πλήκτρου από το ένα στο άλλο.

Έχουμε τη δυνατότητα, επίσης, να βοηθάμε άλλον κόσμο και να ζητάμε βοήθεια, έχουμε μαγικά και summons, έχουμε, γενικά, αρκετές διευκολύνσεις. Ωστόσο, πρέπει πρώτα να τις βρούμε, να έχουμε τα κατάλληλα stats για να τις χρησιμοποιήσουμε και να καταλάβουμε πώς ακριβώς αξιοποιούνται.

Πάλι, δηλαδή, τα ξεχωριστά στοιχεία, οι λειτουργίες του gameplay, χρειάζονται αποκωδικοποίηση, αλλά αυτήν τη φορά η διαδικασία πετυχαίνει καλύτερα το κέντρο του στόχου, καταφέρνει σε μεγαλύτερο βαθμό να πετύχει τους σκοπούς της χωρίς να κουράζει αναίτια. Κάποια κομμάτια μπορούσαν να είναι ακόμα πιο εύκολα στην αποκωδικοποίηση, τα αντικείμενα ιδίως, αλλά σε γενικές γραμμές έχουμε το ιδανικό αποτέλεσμα εδώ. Μυστηριώδες, μεγαλειώδες, απαιτητικό, αλλά προσβάσιμο και όχι απελπιστικό. Η δυσκολία δεν είναι μικρότερη, είναι πιο σωστά σχεδιασμένη.

Τα bosses

Με όλα αυτά ως δεδομένα, μπορούμε να δούμε πώς αυτήν τη φορά τα bosses είναι επίσης πιο εύκολα, χωρίς όμως να είναι ποτέ εύκολα. Θα αντιμετωπίσετε μοχθηρά πλάσματα που θα σας διαλύσουν σε μερικά χτυπήματα ενώ τα μοτίβα των επιθέσεών τους θα σας φαίνονται πολύ χαοτικά για να τα κατανοήσετε και να τα αποκρούσετε.

photo: Bandai Namco Entertainment

Στη συνέχεια, όμως, θα μπορέσετε να δοκιμάσετε διάφορα κόλπα. Θα ρίξετε μια μικρή αγέλη λύκων, ένα summon δηλαδή, για να σας βοηθήσει στη μάχη. Θα δείτε πώς παίρνουν πάνω τους το aggro, πώς τραβούν την προσοχή του boss. Όσο χτυπάει τους λύκους, εκτός από περισσότερη ώρα για να παρατηρήσετε τις κινήσεις του, θα έχετε και περισσότερη για να ρίξετε εσείς μερικά χτυπήματα.

Μπορείτε να δοκιμάσετε και σε multiplayer (με κάποια προβλήματα συνδεσιμότητας δυστυχώς), ή να αλλάξετε εντελώς το οπλοστάσιό σας και τις πανοπλίες σας για να δείτε αν αυτό σας βοηθάει. Ελαφρύτερος εξοπλισμός σημαίνει μεγαλύτερη ταχύτητα και πιο γρήγορες κινήσεις αποφυγής, αλλά βαρύτερος σημαίνει λιγότερο damage. Μπορείτε να συνδυάσετε διάφορα κομμάτια, να σκεφτείτε αν θέλετε άμυνα σε μαγικές επιθέσεις ή σε σπαθιά και τόξα. Ποτέ δεν μένετε χωρίς επιλογές, ποτέ δεν έρχεται τεχνητή, σκόπιμη απελπισία.

Και, ευτυχώς, τα bosses είναι τρομερά. Αν εξαιρέσουμε μερικά επαναλαμβανόμενα mini bosses -και είναι εύκολο να τα εξαιρέσουμε, καθώς τα mini bosses είναι πάρα πολλά-, όσα συναντάμε και αντιμετωπίζουμε είναι πάντα εντυπωσιακά, σχεδιαστικά αλλά και παικτικά.

Υπάρχουν, ειδικά, μερικά, που κλέβουν ολοκληρωτικά την παράσταση και μπαίνουν αμέσως στο πάνθεο των πιο συναρπαστικών boss fights που έχουμε δει ποτέ. Σε γενικές γραμμές, πάντως, ο συνδυασμός του μεγάλου αριθμού από bosses και της υψηλής τους ποιότητας σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, αξίζει συγχαρητήρια.

Τα dungeons

Απελπισία, επίσης, δεν προκαλούν τα dungeons. Θα πάτε, για άλλη μια φορά, σε μίζερα μπουντρούμια, σε σκοτεινές φυλακές, σε ξεχασμένες πόλεις, αλλά όσο κι αν νιώσετε αυτήν τη βλοσυρότητα, δεν θα αισθανθείτε πώς δεν έχετε καμία ελπίδα.

Πάντως, σε αντίθεση με τα dungeons που βλέπουμε σε πολλά παιχνίδια αυτού του τύπου, τα επίπεδα αυτά του Elden Ring στέκονται και μόνα τους, εκτός του ανοιχτού κόσμου. Αν, δηλαδή, φτιάχναμε ένα παιχνίδι μόνο με τα dungeons, μόνο με τα βασικά, μεγάλα dungeons του Elden Ring, θα ήταν κάτι σαν ένα Dark Souls. Και θα ήταν εξαιρετικό!

photo: Bandai Namco Entertainment

Υπάρχουν τα μικρότερα μπουντρούμια, οι σπηλιές, υπάρχουν αρκετά μικρά dungeons που περιλαμβάνουν λίγα δωμάτια, έναν βασικό εχθρό ή κάτι τέτοιο. Ακόμα και μόνο αυτά να είχαμε, μαζί με το open world, θα μιλούσαμε για ένα αξιόλογο παιχνίδι.

Όμως, δεν αρκούσε αυτό για τη FromSoftware, ευτυχώς, και ξεπέρασε τον εαυτό της, συνδυάζοντας τον τρομερό ανοιχτό κόσμο που δημιούργησε με την κλειστή και περίπλοκη δομή των επιπέδων που είδαμε στα προηγούμενα παιχνίδια της. Κορυφαία δουλειά, σε κάθε πτυχή της, με αξιομνημόνευτα dungeons, πυκνά, δύσκολα, πανέμορφα.

Το σενάριο

Τώρα, θα θέλετε ίσως να ξέρετε και ΓΙΑΤΙ πηγαίνετε στα dungeons, τι ακριβώς ψάχνετε, γιατί κάνετε ό,τι κάνετε στο Elden Ring. Πράγματι, εδώ, σε σχέση με τα παλιότερα έργα της εταιρείας, υπάρχουν περισσότερες εξηγήσεις. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για μια απλή πλοκή, που ξετυλίγεται συμβατικά. Θα πρέπει να διαβάσετε, να ασχοληθείτε, να μιλήσετε με NPCs, να ταξιδέψετε στον κόσμο, για να καταλάβετε τι συμβαίνει στο σύμπαν αυτό, και να βρείτε τη δική σας θέση.

Για άλλη μια φορά, η FromSoftware γράφει ένα εξαιρετικό σενάριο τύπου dark fantasy, διαφορετικό από τα συνηθισμένα και όσον αφορά στις μεθόδους αφήγησης αλλά και στην ίδια την πλοκή. Δεν πρόκειται για κλισέ φαντασία σε καμία περίπτωση και το lore είναι πραγματικά ενδιαφέρον.

photo: Bandai Namco Entertainment

Πιο ενδιαφέρον ακόμα είναι το πώς τα πάντα είναι στημένα με βάση αυτό το lore -και μπορείτε να δείτε την επιρροή του στις συμπεριφορές ενός εχθρού, στον σχεδιασμό μια πόλης, σε κάθε κομμάτι αυτού του κόσμου. Υπάρχει μια ολόκληρη ιστορία από πίσω και τα πάντα είναι τοποθετημένα με βάση αυτήν. Η ίδια η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα, καλογραμμένη, ταιριαστή στην ατμόσφαιρα και το lore του τίτλου.

Θα μπορούσε, μάλλον, να ενστερνιστεί κάποια εργαλεία αφήγησης του mainstream σε μικρό έστω βαθμό, ώστε να ενσωμάτωνε μεγαλύτερο όγκο αφήγησης για να μην υπάρχουν τα μεγάλα κενά που παρατηρούνται τώρα. Μετά από πολλές ώρες χωρίς κανέναν διάλογο, χωρίς μια τυχαία συνάντηση με NPC, χωρίς κάτι να προχωρά με οποιονδήποτε τρόπο την ιστορία, είναι εύκολο να νιώθεις πως παίζεις dungeon crawling, πως εξερευνάς έναν κόσμο χωρίς σκοπό, χωρίς μια ιστορία να οδηγεί και να κατευθύνει τις κινήσεις σου. Η μοναχική, επιβλητική ατμόσφαιρα έχει και ένα τίμημα, λοιπόν…

Οι αποστολές

Στο ίδιο ύφος με τη γενικότερη προσέγγιση, οι αποστολές δεν δίνουν στοιχεία για την επίλυσή τους, αλλά ούτε καν για την ίδια τους την ύπαρξη. Μπορεί να σας μιλήσει ένας χαρακτήρας και να μην καταλάβετε καν πως σας έδωσε ένα quest, η συνέχεια του οποίου είναι συχνά ακόμα πιο αφηρημένη.

Όμως, όταν πράγματι καταλάβετε τι πρέπει να κάνετε και γιατί, θα δείτε ότι αυτές οι αποστολές είναι σωστά στημένες και τοποθετημένες. Αντίθετα με την κούραση που προκαλούν εδώ κι εκεί τα μυστηριώδη αντικείμενα, το μυστήριο στην εξερεύνηση και στις αποστολές δεν ενοχλεί ποτέ.

Εξάλλου, αν δεν θέλετε να ασχοληθείτε δεν σας αναγκάζει το παιχνίδι. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση που δύσκολα θα βλέπαμε σε πιο εμπορικούς τίτλους, αλλά θα μπορούσαν να πάρουν κάτι από το Elden Ring και να ενσωματώσουν ένα κομμάτι από αυτό το σύστημα, ώστε να απομακρυνθούμε σιγά-σιγά από τις λίστες με τα κουτάκια και τα σημάδια στον χάρτη και να επιστρέψουμε σε πιο μυστηριώδη quests που ανταμείβουν περισσότερο, κι ας μην τους φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Ο χειρισμός

Αποδοτικός, εύκολος, λειτουργικός, ο χειρισμός δεν αφήνει περιθώρια: ένα λάθος είναι δικό μας λάθος. Δεν υπάρχουν αστοχίες, δεν «γλιστράει» η κίνηση, δεν αργεί η απόκριση. Θα θέλαμε να δούμε πιο δυνατές επιδόσεις, με 60ρια frames και εικόνα κρύσταλλο; Σαφώς.

photo: Bandai Namco Entertainment

Όπως και να ‘χει, όμως, οι σκληροπυρηνικές μάχες δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη και ο χειρισμός είναι απολύτως επαρκής για να τις στηρίξει. Με έναν αστερίσκο μόνο, που αφορά την κάμερα.

Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά η FromSoftware δεν καταφέρνει να φτιάξει μια κάμερα που να ακολουθεί σωστά τη δράση και, ειδικά σε κλειστούς χώρους, είναι αρκετές οι περιπτώσεις που αντί να βλέπουμε τη μάχη και τον εχθρό μας κοιτάμε έναν τοίχο ή το πάτωμα. Ειδικά όταν πρόκειται για τέτοιου τύπου μονομαχίες αυξημένης δυσκολίας, κάτι τέτοιο γίνεται εκνευριστικό γρήγορα.

Τα γραφικά

Εδώ γίνονται πολλές συζητήσεις. Είναι το Elden Ring ένα από τα κορυφαία δείγματα σημερινών γραφικών; Όχι, δεν είναι. Υπάρχει πρόβλημα; Δεν είναι τόσο απλό…

Ο σχεδιασμός του κόσμου, η καλλιτεχνική διεύθυνση, η γενικότερη αισθητική προσέγγιση, είναι στοιχεία του Elden Ring που δύσκολα βρίσκουν ανταγωνισμό.

Από την πρώτη στιγμή είναι ξεκάθαρο πως θα δούμε έναν ιδιαίτερο κόσμο φαντασίας, ένα εμπνευσμένο δημιούργημα, ένα έργο με βάθος. Οι περιοχές είναι πανέμορφες, πραγματικά, και δεν καταφεύγουν σε κλισέ και «μανιέρες» του gaming. Δεν θα δείτε, για παράδειγμα, τις κλασικές περιοχές: μια χιονισμένη, μία στην έρημο, μία καταπράσινη.

Στο Elden Ring, αν και ευρέως ακολουθούνται τέτοιου τύπου χρωματικές διαφοροποιήσεις, ο σχεδιασμός έχει περισσότερο βάθος. Η πρώτη περιοχή είναι σχετικά απλή, γεμάτη με πράσινες πεδιάδες, δάση και ερείπια, αλλά στη συνέχεια βρίσκουμε κολασμένες τοποθεσίες, γεμάτες με παραξενιές και απόκοσμα στοιχεία, τόσο όσον αφορά τους «κατοίκους» τους, όσο και την ίδια τη μορφολογία τους.

Οι παραξενιές αυτές είναι και ένα από τα βασικά ατού του παιχνιδιού αναφορικά με την εξερεύνηση, αφού συνεχώς βρίσκουμε μπροστά μας κάτι που αξίζει την προσοχή μας.

Μερικά τεράστια, χρυσά, φωτεινά δέντρα κοσμούν τον μελαγχολικό ουρανό του Elden Ring και αντικατοπτρίζουν την τολμηρή προσέγγιση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, που δεν επαναπαύεται και δεν ακολουθεί τα «στάνταρ». Ο κόσμος του Elden Ring είναι εντυπωσιακός σε κάθε του σημείο: επιβλητικά κάστρα σε πλαγιές πάνω από έναν γκρίζο ωκεανό, ένας δράκος που κοιμάται σε ένα ομιχλώδες τοπίο, βαλτώδεις τοποθεσίες με πυκνά δέντρα να κρύβουν τ’ άστρα.

photo: Bandai Namco Entertainment

Θα κατεβείτε σε μυστηριώδεις χαράδρες, θα βρείτε εντυπωσιακές πόλεις με χρυσές σκεπές, θα φτάσετε στα έγκατα του κόσμου, σε κρυστάλλινες σπηλιές. Κάθε σημείο, όλες οι περιοχές, οι χαρακτήρες, οι στολές, τα πάντα είναι συναρπαστικά. Η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι κορυφαία.

Τα γραφικά, η τεχνική απόδοση των ιδεών αυτών, η «μετάφραση» της καλλιτεχνικής ματιάς σε υφές και φωτισμούς, δυστυχώς, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Δεν πρόκειται για ένα «άσχημο» παιχνίδι, σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν πρόκειται για ένα «άσχημο» παιχνίδι επειδή η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι κορυφαία, όχι επειδή τα γραφικά εντυπωσιάζουν.

Θα βλέπετε τα frames να ανεβοκατεβαίνουν, τα στοιχεία του περιβάλλοντος να εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά στα μάτια σας, ενώ η ποιότητα των textures αρκετές φορές δείχνει «παλιά» και τα animations επίσης δεν συμβαδίζουν με τα σύγχρονα στάνταρ.

Η εντύπωση που μένει είναι, σε γενικές γραμμές, η εξής: επαρκής εικόνα, με πολλά προβλήματα αλλά και στοιχεία που ισορροπούν την κατάσταση. Ωστόσο, αφήνει πολλά στη φαντασία, σε ένα “what if” σενάριο: πώς θα ήταν ένα παιχνίδι τέτοιου βεληνεκούς, με τέτοιου επιπέδου art direction, αν τα γραφικά μπορούσαν να ακολουθήσουν;

Δυστυχώς, ο τεχνικός τομέας πλήττει το παιχνίδι στο σύνολό του, καθώς οι ελλείψεις του μειώνουν αρκετά τον αντίκτυπο που έχουν οι εκθαμβωτικές περιοχές που απαρτίζουν τον κόσμο του Elden Ring, αλλά και την αίσθηση που δίνουν οι μάχες.

Η μουσική

Ένας τόσο εντυπωσιακός κόσμος δεν θα μπορούσε να αφήσει στην άκρη τη μουσική, και ευτυχώς δεν το κάνει. Στο Elden Ring θα ακούσετε δεκάδες τρομερές μελωδίες, κάποιες επικές, μεγαλειώδεις, άλλες τρομακτικές, εφιαλτικές, σχεδόν ενοχλητικές, και άλλες ήσυχες, γαλήνιες, μοναχικές. Σε κάθε περίπτωση, η μουσική συνοδεύει άψογα το ύφος της κάθε περιοχής, της κάθε μονομαχίας, της κάθε στιγμής γενικότερα.

Η διάρκεια

Το Elden Ring είναι, πράγματι, τεράστιο. Το εντυπωσιακό, όμως, δεν είναι αυτό. Πολλά παιχνίδια έχουν τεράστια διάρκεια. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το μέγεθος σε συνάρτηση με την ποιότητα. Μπορείτε άνετα να παίξετε 100 ώρες, σε ένα playthrough, χωρίς να βαρεθείτε.

photo: Bandai Namco Entertainment

Οι δραστηριότητες είναι τόσες ώστε να μοιάζουν ατελείωτες, αλλά ποτέ διεκπεραιωτικές. Υπάρχουν, επίσης, πάρα πολλά μυστικά, ενώ και οι διαφορετικές κλάσεις, τα builds που μπορείτε να δοκιμάσετε, κάνουν ένα επόμενο playthrough να αξίζει τον κόπο, χωρίς αμφιβολία.

Η διάρκεια, με λίγα λόγια, είναι περίπου αυτή που εσείς επιθυμείτε, μέσα σε κάποια όρια φυσικά. Μπορείτε να τερματίσετε σε 50 ώρες και να μην ασχοληθείτε άλλο -και να μείνετε με πλήρη ικανοποίηση-, μπορείτε και να δώσετε εκατοντάδες ώρες, με κάθε μία να μοιάζει απαραίτητη και σημαντική.

Το accessibility

Η δυσκολία, ναι, είναι αυξημένη. Και ναι, δίνονται αρκετά εργαλεία για να την αντιμετωπίσουμε. Δυστυχώς, δεν συμβαίνει το ίδιο με την προσβασιμότητα. Επιλογές προσβασιμότητας δεν είναι επιλογές δυσκολίας, άρα μπορούμε να έχουμε το ένα χωρίς το άλλο. Το Elden Ring, και η δουλειά της FromSoftware γενικά, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τη συμπερίληψη τέτοιων επιλογών προσβασιμότητας, ώστε να μπορέσει περισσότερος κόσμος να απολαύσει τα παιχνίδια αυτά.

Τελικά, είναι διασκεδαστικό;

Το σημαντικότερο, στο τέλος, είναι αυτό μάλλον: διασκεδάζεις παίζοντας Elden Ring; Η απάντηση είναι αναμφίβολα καταφατική, και μάλιστα όχι με τον τρόπο που θα ήταν καταφατική αν μιλούσαμε για ένα Dark Souls. Σίγουρα, υπάρχει κόσμος που βρίσκει διασκεδαστικό τον μόχθο, που διασκεδάζει παίζοντας ένα πανδύσκολο boss ξανά και ξανά, μέχρι να το νικήσει και να νιώσει αυτή τη μοναδική αίσθηση ικανοποίησης.

Η διασκέδαση που προσφέρουν τα παιχνίδια της FromSoftware βασίζεται σε τέτοιου τύπου συναισθήματα: στη χαρά της επιτυχίας, στην περηφάνεια μετά από μια δύσκολη μάχη, στην ικανοποίηση που έρχεται μέσω της εκμάθησης, μέσω ενός τέλειου dodge, ενός καλά ζυγισμένου χτυπήματος.

photo: Bandai Namco Entertainment

Και, πράγματι, όλα αυτά ισχύουν και για το Elden Ring. Ο νέος τίτλος της εταιρείας είναι διασκεδαστικός με όλους τους τρόπους που ήταν διασκεδαστικοί οι προηγούμενοι. Απλώς, είναι και με κάποιους ακόμα. Η χαρά της εξερεύνησης πάντα ήταν κομμάτι των Souls, αλλά το Elden Ring την εξελίσσει σημαντικά.

Εδώ, η διασκέδαση που προκύπτει μέσω της εξερεύνησης, της άσκοπης περιπλάνησης, είναι τεράστια. Μπορεί να τριγυρνάτε χωρίς στόχο για ώρες και να ανακαλύπτετε κομμάτια του lore, να συναντάτε νέους χαρακτήρες, να αντιμετωπίζετε καινούργιους εχθρούς, χωρίς να απελπίζεστε, με αρκετά εργαλεία και διευκολύνσεις στα χέρια σας. Ναι, το Elden Ring είναι διασκεδαστικό, είτε το εξετάζεις στιγμή προς στιγμή είτε συνολικά, και είναι μάλιστα τρομερά διασκεδαστικό.

Τελικά, το Elden Ring χτυπά διάνα σε ό,τι έχει σημασία. Σε ό,τι έχει σημασία για ένα παιχνίδι του είδους, για έναν τίτλο της εταιρείας, αλλά και για ένα video game γενικότερα. Έχει προβλήματα, ναι, αλλά είναι ένα τιτάνιο παιχνίδι. Τεράστιο, σκληροπυρηνικό, βαθύ, πανέμορφο, μοναδικό, αξιομνημόνευτο, το Elden Ring θα καθηλώσει κόσμο για πολλά χρόνια και θα αφήσει το στίγμα του σε κάποιους τομείς του gameplay των βιντεοπαιχνιδιών.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PC, PS5, PS4, Xbox Series X|S, Xbox One
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PS5
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ FromSoftware
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Bandai Namco Entertainment
Διανομή: Bandai Namco Entertainment Hellas
Είδος:‌ Action role-playing
Ηλικίες:‌ 16+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 25 Φεβρουαρίου 2022
Official website:‌ elden-ring

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.