Κλασική περίπτωση: indie παιχνίδι τρόμου, το οποίο έχει ενδιαφέρον αλλά είναι κάπως ακατέργαστο. Το έχουμε δει πολλές φορές, ας το δούμε άλλη μία με το Fobia – St. Dinfna Hotel.
Ακατέργαστο δεν σημαίνει μη αξιόλογο. Ακατέργαστο δεν σημαίνει αδιάφορο. Αντίθετα, σε παιχνίδια τέτοιου τύπου συχνά βλέπουμε εξαιρετικές δημιουργικές σπίθες, συναρπαστικές ιδέες και τολμηρές εμπνεύσεις. Το Fobia περιλαμβάνει τέτοια στοιχεία. Για να το περιγράψω εν συντομία: είναι ένα indie Resident Evil 7.
Ενδιαφέρουσα ιστορία, μέτρια υλοποίησή της
Χειριζόμαστε έναν δημοσιογράφο που πηγαίνει στο ξενοδοχείο που αποτελεί το setting του τίτλου. Το σενάριο είναι ενδιαφέρον, περιλαμβάνει αρκετό περιεχόμενο σε γεγονότα και lore, αλλά δεν καταφέρνει όσο θα θέλαμε να κινήσει την περιέργεια ώστε να ακολουθήσουμε την ιστορία.
εικόνα: Maximum Games
Η πλοκή, στο χαρτί, είναι πετυχημένη αλλά ο τρόπος αφήγησής της δεν καταφέρνει να μεταδώσει τη ροή των γεγονότων με ιδανικό τρόπο. Δεν επιτυγχάνεται η ταύτιση με τον πρωταγωνιστή και την περιπέτειά του, οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι παραγκωνισμένοι και σε γενικές γραμμές έχουμε μια ιστορία που λειτουργεί σωστά ως υπόβαθρο για το gameplay, είναι ευχάριστα παράξενη, αλλά δεν παίρνει ποτέ κεντρικό ρόλο. Το voice acting, οι διάλογοι, κάθε εργαλείο της αφήγησης γενικά, είναι επαρκή, αλλά όχι ιδανικά.
Το setting του Fobia είναι υπέροχο
Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το gameplay, πάντως. Στο Fobia – St. Dinfna Hotel πηγαίνουμε σε ένα ξενοδοχείο και εκεί διαδραματίζεται σχεδόν όλη η ιστορία. Κινούμαστε από όροφο σε όροφο, πρέπει να βρούμε τρόπους να παρακάμψουμε κατεστραμμένα τμήματα, να λύσουμε γρίφους, να αντιμετωπίσουμε εχθρούς και bosses. Πρόκειται για δομή εντελώς γνώριμη σε fans τίτλων όπως τα πρόσφατα Resident Evil, με gameplay σε πρώτο πρόσωπο, αργές μάχες, διαχείριση αντικειμένων και αναζήτηση κλειδιών.
εικόνα: Maximum Games
Θα χρειαστεί να ανεβοκατεβαίνουμε συνεχώς στους ορόφους, να ψάχνουμε εξονυχιστικά κάθε σπιθαμή, να θυμόμαστε στοιχεία και τοποθεσίες, να συνδυάσουμε αντικείμενα, να λύσουμε αξιόλογους γρίφους επαρκούς δυσκολίας.
Ο χειρισμός εδώ κι εκεί κάπως μας τα χαλάει, γίνεται κάπως εκνευριστικό το ψάξιμο των χώρων με τη χρήση χειριστηρίου κονσόλας, ειδικά όταν πρέπει να αλληλεπιδράσουμε με ένα μικρό αντικείμενο του χώρου, και άρα να το στοχεύσουμε, αλλά οι ιδέες που στηρίζουν το gameplay αποδίδουν καρπούς, σε γενικές γραμμές.
εικόνα: Maximum Games
Υπάρχουν κάποιοι γρίφοι που είναι πανεύκολοι, άλλοι που απαιτούν σκέψη, ενώ το ξενοδοχείο είναι ένα εξαιρετικά καλοστημένο setting. Οι διάδρομοι, τα δωμάτια, όλοι οι χώροι γενικά είναι αξιομνημόνευτοι και καταφέρνουν να κάνουν εντύπωση και να μείνουν στη μνήμη μας. Μετά από μερικές ώρες, θα χαραχτεί ολόκληρο το ξενοδοχείο στο μυαλό σας και θα κυκλοφορείτε με άνεση (θα χρειαστείτε 7-10 ώρες για να δείτε τον τερματισμό).
Ένας ιδιαίτερος μηχανισμός
Υπάρχει και ένας πολύ πετυχημένος μηχανισμός: έχουμε μια αλλόκοτη κάμερα, η οποία μπορεί να μας δείχνει στοιχεία του χώρου που δεν είναι ορατά με γυμνό μάτι.
εικόνα: Maximum Games
Έτσι, θα πρέπει να ψάχνουμε για συγκεκριμένα σημάδια ώστε να εντοπίζουμε τα σημεία του χώρου που πρέπει να εξετάσουμε με την κάμερα, για να βρούμε ένα κρυμμένο αντικείμενο ή έναν μυστικό διάδρομο -κάποιες φορές είναι απαραίτητή η χρήση της κάμερας για να συνεχίσουμε, άλλες απλώς βρίσκουμε επιπλέον σφαίρες, γιατρικά ή κάτι παρόμοιο.
Ο μηχανισμός της κάμερας είναι καλοστημένος αλλά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί περισσότερο, καθώς σε κάποια σημεία περνά αρκετός χρόνος χωρίς να χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε το mechanic αυτό.
Άψογο level design, πετυχημένοι γρίφοι, ικανοποιητική μάχη
Ο σχεδιασμός του χώρου είναι ιδανικός και κοντράρει τον αντίστοιχο άλλων τίτλων του είδους, μεγαλύτερων σε φήμη και εκτόπισμα. Έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά εδώ και, αν σας αρέσει να τριγυρνάτε σε ατμοσφαιρικές τοποθεσίες γεμάτες με γρίφους και διαδρόμους που ανοίγουν σιγά-σιγά, θα περάσετε υπέροχα στο ξενοδοχείο του Fobia.
εικόνα: Maximum Games
Οι γρίφοι είναι διασκεδαστικοί, η εξερεύνηση χορταστική, η μάχη επαρκής αλλά με κάποια προβλήματα. Όταν εμφανίζεται ένα εχθρικό πλάσμα -βρίσκονται σε συγκεκριμένα μέρη και ορισμένες στιγμές και δεν είναι πολλά σε αριθμό- καλούμαστε να το σκοτώσουμε πυροβολώντας το με πιστόλια ή shotguns, μεταξύ άλλων, χτυπώντας τους αντιπάλους στα αδύναμά σημεία τους.
Η μάχη είναι… εντάξει. Δεν συναρπάζει, δεν είναι το βασικό ατού της εμπειρίας, αλλά ούτε και την πλήττει κάπως. Αντίθετα, η ύπαρξή της είναι καλοδεχούμενη, γιατί οδηγεί στην ανάγκη διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων, όπως οι σφαίρες και τα γιατρικά. Απλώς, υπάρχουν μερικά προβλήματα, με βασικά τη σπανιότητα των εχθρών και -κυρίως- τους ελάχιστούς τύπους τους.
εικόνα: Maximum Games
Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, βρίσκουμε συνεχώς δύο είδη αντιπάλων, ξανά και ξανά, μέχρι να κουραστούμε από αυτήν την επανάληψη. Όπως και να ‘χει, η εμπειρία επηρεάζεται θετικά από την ύπαρξη εχθρών και υπάρχουν επίσης κάποια bosses αλλά και σημεία όπου μας κυνηγά ένας “stalker”, που καταφέρνουν να ταρακουνήσουν τη δομή με ευχάριστο τρόπο.
εικόνα: Maximum Games
Δεν θα κατατρομάξετε με το Fobia, αλλά δεν στοχεύει εκεί
Σημειώνεται ότι δεν πρόκειται για ένα πολύ τρομακτικό παιχνίδι. Έχει τις στιγμές του, είναι πολύ ατμοσφαιρικό και προκαλεί ανατριχίλα σε σημεία, τα τέρατα είναι καλοσχεδιασμένα και υπάρχουν κάποιες πρωτότυπες λεπτομέρειες, αλλά δεν πρόκειται να πεταχτείτε από τη θέση σας.
Θα λύνετε γρίφους, θα κυκλοφορείτε σε καλοσχεδιασμένους χώρους (με αξιόλογα γραφικά -υπάρχει και ray tracing, αν ρίξετε τα FPS), θα αντιμετωπίζετε εφιαλτικά πλάσματα, αλλά δεν πρόκειται να τρομοκρατηθείτε ιδιαίτερα -απλώς θα νιώθετε μια συνεχή «παρουσία» να σας στοιχειώνει.
εικόνα: Maximum Games
Η τάση που υπάρχει για υποτίμηση παιχνιδιών αυτού του τύπου όταν τα συγκρίνουμε με άλλα, μεγαλύτερου μπάτζετ, πράγματι υπάρχει -και είναι κατανοητή η ύπαρξή της.
Ένα «indie Resident Evil» που θα ευχαριστήσει τους fans
Ωστόσο, είναι κρίμα να ακολουθούμε μια τέτοια τάση και να χάνουμε εξαιρετικά παιχνίδια. Για παράδειγμα, το Fobia είναι πράγματι εξαιρετικό.
Μπορεί να έχει προβλήματα, μπορεί να είναι κάπως ακατέργαστο σε σημεία και να μην τα καταφέρνει εξίσου σε όλους τους τομείς, αλλά καταφέρνει απόλυτα να πετύχει τους στόχους του, έναν-έναν. Αν αυτό το πολύ συγκεκριμένο είδος παιχνιδιών τρόμου σας αφορά, αν σας λείπουν τα κλασικά horror games, θα περάσετε πάρα πολύ όμορφα με το Fobia – St. Dinfna Hotel, χωρίς αμφιβολία.
Το Fobia – St. Dinfna Hotel είναι ένα «indie Resident Evil» που θα ικανοποιήσει τους fans του συγκεκριμένου τύπου παιχνιδιών.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Pulsatrix Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Maximum Games
Διανομή: AVE
Είδος: Survival horror
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 28 Ιουνίου 2022
Official website: https://www.maximumgames.com/fobia/
Θετικά
- Καλοστημένο setting
- Διασκεδαστική εξερεύνηση
- Ενδιαφέρουσα πλοκή
- Ο μηχανισμός της κάμερας
Αρνητικά
- Δεν τρομάζει ιδιαίτερα
- Μερικοί γρίφοι παραείναι εύκολοι
- Σπάνιες μάχες, ελάχιστα είδη εχθρών
- Η αφήγηση μπορούσε και καλύτερα
