Fort Solis – Review

O Troy Baker κι ο Roger Clark, δύο μύθοι της βιομηχανίας, πρωταγωνιστούν στο Fort Solis, ένα sci-fi adventure, που γέρνει περισσότερο προς το είδος του walking sim. Η Unreal Engine 5 το βοηθά να αναδειχθεί, όμως… υπάρχει ουσία τελικά;

To Fort Solis είναι ένα παιχνίδι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Αυτό προκύπτει από πολλαπλές μεριές. Από τη μία αποτελεί έναν εκθαμβωτικό τίτλο, που χρησιμοποιεί περίτεχνα -στα σημεία- την Unreal Engine 5 και μας κάνει να ξεχνάμε ότι βλέπουμε indie παραγωγή, ενώ από την άλλη, σε μια πιο ουσιαστική έκφανση της παραπάνω πρότασης, το παιχνίδι μάλλον δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Στημένο πάνω σε συγκεκριμένους πυλώνες, το Fort Solis, καταφέρνει να τραβήξει τα βλέμματα με κάποιες περίτεχνες κινήσεις, όπως είναι φυσικά η χρήση της Unreal Engine 5, αλλά και τα ταλέντα που εμπλέκονται, ενώ ως ιδέα, θα είχε υπό κανονικές συνθήκες τα φόντα να γίνει κάτι πραγματικά εξαιρετικό. Όμως δεν δόθηκε η απαραίτητη φροντίδα.

Photo: Dear Villagers

O Roger Clark και ο Troy Baker σώζουν την κατάσταση

Το παιχνίδι έχει  πολύ συγκεκριμένη συνταγή: παίρνουμε τους μεγαλύτερους αστέρες του χώρου του voice acting, χρησιμοποιούμε την Unreal Engine 5 και τους βάζουμε σε ένα setting που αυτόματα δίνει υποβλητική ατμόσφαιρα: στον πλανήτη Άρη.

Εν αντιθέσει με άλλους τίτλους του είδους, το Fort Solis είναι στημένο ως third-person walking sim. Συνήθως τα παιχνίδια του είδους είναι πρώτου προσώπου, όμως η Fallen Leaf αποφάσισε να το στήσει σε third-person πιθανώς για να αναδείξει περισσότερο τα κάλλη του, μιας και τα third-person games απαιτούν… υψηλότερες αξίες παραγωγής. Εδώ όμως η UE5 χρησιμοποιείται περίτεχνα και δίνει την ψευδαίσθηση ότι δεν μιλάμε για indie τίτλο. Δυστυχώς, δεν φτάνει όμως μόνο αυτό.

«Εντάξει, λοιπόν, θα φέρουμε και τους αστέρες να δώσουν το απαραίτητο κύρος», πρέπει να σκέφθηκαν οι ιθύνοντες. Και αυτό πιάνει… μέχρι ενός σημείου. Το παιχνίδι ξεκινά με τον χαρακτήρα του Roger Clark, τον πρωταγωνιστή του θρυλικού πλέον Red Dead Redemption 2, τον οποίο έχουμε ακούσει να μιλά για εκατοντάδες ώρες και τον νιώθουμε πλέον σαν… στενό συγγενή, να δίνει τη φωνή του, αλλά και το performance του στον Jack Leary, τον πρωταγωνιστή του Fort Solis.

Μυστήρια στον Άρη

O Jack «ξαμολιέται» σε ένα φυλάκιο στον Άρη (Fort Solis), στο οποίο έχει συμβεί κάτι… μυστήριο. Έχει στην ενδοεπικοινωνία τη συνάδελφό του, τη Jessica (Julia Brown – The Last Kingdom, Foundation), σε μια τροπή του σεναρίου, που λειτουργεί σχεδόν όπως στο Firewatch, όμως εδώ δεν έχουμε περίτεχνους διαλόγους που αναπτύσσουν τους χαρακτήρες ιδιαίτερα, αλλά ούτε και δύσκολες επιλογές να κάνουμε. Για την ακρίβεια, οι διάλογοι μέσω ενδοεπικοινωνίας με τη συνάδελφο λειτουργούν απλά για να προχωρούν την πλοκή. Δηλαδή ο Jack συζητά με την Jessica στην τεράστια πλειοψηφία των διαλόγων τους απλά τα όσα γίνονται επιτόπου. Δεν αναπτύσσονται σχέσεις, δεν ξετυλίγεται κάποιο παρελθόν, δεν υπάρχει κάτι ουσιώδες.

Photo: Dear Villagers

Στη μίξη λίγο αργότερα εισβάλλει θεαματικά ο Troy Baker, πιθανώς με μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του. Σύντομη μεν και όχι τόσο ουδιώδης, όμως, κυριολεκτικά, ο άνθρωπος έχει πάρει έναν εξαιρετικά αδιάφορο χαρακτήρα, με μηδαμινή εξέλιξη καθ’ όλη τη διάρκεια και τον έχει κάνει «ογκώδη» και επιβλητικό. Αυτό και μόνο αξίζει για να αντιληφθούμε το μεγαλείο των ικανοτήτων του.

Το σενάριο δεν έχει κομβικά σημεία στην πλοκή, δεν έχει περίτεχνες ανατροπές και πολλαπλά επίπεδα προς ερμηνεία. Είναι μια ευθεία γραμμή, απίστευτα προβλέψιμη, τόσο που δεν κάνει τον κόπο καν να καλύψει σε κανένα σημείο το… μυστήριο.

Οι ερμηνείες των τριών βασικών χαρακτήρων -παράλληλα με αξιοσέβαστους δευτερεύοντες- σώζει κάπως την κατάσταση, ενώ η εξαιρετικά μικρή του διάρκεια, περίπου στις 3 ώρες, δεν το αφήνουν να πέσει με βαρύ γδούπο στο πάτωμα, όμως σχεδόν όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του παιχνιδιού, κάνουν σοβαρές προσπάθειες για αυτό.

Συνηθισμένη δομή, απίστευτα κακή εκτέλεση

Το Fort Solis δεν προσπαθεί να επανεφεύρει τον τροχό. Παίρνει ένα συνηθισμένο sci-fi setting, με έναν διαστημικό σταθμό (εν προκειμένω, φυλάκιο στον Άρη), όπου κάτι έχει πάει στραβά, δεν υπάρχει ψυχή και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι έγινε. Από μόνο του αποτελεί ένα εξαιρετικά υποσχόμενο ξεκίνημα, όμως πρέπει να υπάρχει κάτι για να στερεωθεί. Μία ιδέα έστω που μπορεί να στηριχθεί. Δυστυχώς, το Fort Solis, παρά τις προσπάθειες για σασπένς και δραματικό storytelling, δεν καταφέρνει να κάνει το παραμικρό. Αυτό συμβαίνει διότι «δίνει στο πιάτο» σχεδόν από την αρχή όλα όσα συμβαίνουν.

Η ατμόσφαιρα στην αρχή είναι πιο ισχυρή. Μετακινείστε σε έναν σταθμό, ο οποίος έχει συγκεκριμένα επίπεδα και δωμάτια, τα οποία ξεκλειδώνουν με τα «πατροπαράδοτα» access key cards. Ξεκινάτε από το Level 1 και όταν φτάσετε να βρείτε την κάρτα Level 5, τότε μπορείτε να ξεκλειδώσετε όλα τα δωμάτια του σταθμού. Εκεί ακριβώς σταματούν οι καλές ιδέες στο gameplay. Δεν είναι ότι ήταν και ιδιαίτερα πρωτότυπες, έτσι κι αλλιώς, αλλά τουλάχιστον είναι ταιριαστές στο setting. Κι όμως το Fort Solis καταφέρνει να καταστρέψει και αυτή τη δομή.

Photo: Dear Villagers

Το πρόβλημα που προκαλεί δεκάδες πονοκεφάλους είναι η κάκιστη ιδέα να μην συμπεριλάβουν run button και λειτουργία τρεξίματος για τον χαρακτήρα -ΕΣΤΩ ταχύτερου βαδίσματος. Από μόνο του αυτό είναι πολύ ισχυρό πρόβλημα, καθώς εμποδίζει την όποια εξερεύνηση σκόπευε να κάνει ο παίκτης, αφού για να φτάσετε από τη μία άκρη ενός δωματίου στην άλλη, θέλει μπόλικα δευτερόλεπτα και καταντά πάντα πολύ κουραστικό. Το επόμενο πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι σε περίπτωση που δεν καταφέρετε να διαβάσετε σωστά τον χάρτη ώστε να ακολουθήσετε την τελείως γραμμική πορεία της εξέλιξης, δηλαδή κάνετε λάθος στον προορισμό σας, αυτόματα μιλάμε για μια αφόρητη διαδικασία, όπου θα πρέπει να επιστρέψετε στο σημείο που ήσασταν.

Επιπρόσθετα προκύπτει και έμμεσο πρόβλημα, αυτό στην εξερεύνηση. Το Fort Solis θα μπορούσε να δίνει κίνητρα για να μετακινηθείτε από τη μία άκρη του σταθμού στην άλλη και να μην σας ενοχλεί το backtracking. Η ύπαρξη όμως των key cards υπάρχει απλά για να φτάσετε στο επόμενο σημείο, στον επόμενο τομέα του σταθμού. Πέρα από τα κλειδωμένα δωμάτια των υπευθύνων που έχουν εξαφανιστεί, δεν υπάρχει το παραμικρό μέρος, που ως σχεδιασμός θα προέτρεπε τον παίκτη να εξερευνήσει κάτι, πέρα από το προκαθορισμένο σημείο. Και πάλι μπορεί να χαθείτε για να φτάσετε εκεί. Συνεπώς, όλα τα στοιχεία της εξερεύνησης του τίτλου, που θα έπρεπε και θα μπορούσαν να είναι το κορυφαίο στοιχείο του παιχνιδιού, καταλήγουν να είναι εφιάλτης.

Θεϊκά γραφικά

Το Fort Solis είναι από τα πρώτα παιχνίδια που παίζουμε σε Unreal Engine 5 (το άλλο ήταν το Layers of Fear [review]). Ο αδιανόητος τεχνικός του τομέας, βασίζεται φυσικά στις δυνατότητες της UE5, αλλά και στη μαεστρία των προγραμματιστών με μερικές όμορφες πινελιές.

Τα ασύλληπτα volumetrics, οι φανταστικοί φωτισμοί, τα πολύ σωστά δοσμένα υλικά, μαζί με τον αρκετά αποδοτικό ήχο, δίνουν ένα αποτέλεσμα που φαίνεται ιδιαίτερα καλογυαλισμένο. Παρόλα αυτά, τα animations δεν είναι πάντα ιδανικά, ενώ υπάρχουν σημαντικά προβλήματα με τη γεωμετρία σε συνδυασμό με τον αφόρητο χειρισμό του χαρακτήρα. Το βάρος που του έχει δοθεί έχει κάποιο νόημα, αλλά όταν στουκάρετε σε τοίχους και αργείτε να πάτε εκεί που θέλετε, χαλάει όλη η εμπειρία.

Photo: Dear Villagers

Τα facial animations είναι σε κάποια σημεία απίστευτα. Σοκ πάθαμε με κάποιες από τις εκφράσεις του Troy Baker σε κάποια in-game videos του τίτλου, όμως δυστυχώς αυτή η ποιότητα δεν είναι συνεπής. Την ώρα του gameplay για παράδειγμα, στο μεγαλύτερο μέρος του, οι χαρακτήρες μοιάζουν εντελώς “άψυχοι”.

Η βαριά ατμόσφαιρα στον Άρη, ενισχύεται από διάφορα εφέ ομίχλης και αέρα, που δίνουν πιο δυναμικά περιβάλλοντα και ταυτόχρονα εξάπτουν την περιέργεια προς εξερεύνηση.

Μια βαρετή εκδρομή στον Άρη

Συνολικά, το Fort Solis θα μπορούσαμε να το προτείνουμε αποκλειστικά και μόνο σε όσους ψάχνουν για eye candy ή σε όσους θέλουν οπωσδήποτε μια διαστημική περιπέτεια απομόνωσης στο ύφος των Moons of Madness ή το Adr1ft. Δεν έχει να πει το παραμικρό με το story ή το gameplay του, δύο κομβικούς τομείς και προσπαθεί να αντεπεξέλθει με το φανταστικό καστ και τις ογκώδεις ερμηνείες τους, αλλά και τον θαυμάσιο τεχνικό τομέα. Γενικά, μάλλον δεν αξίζει την προσοχή σας. Υπάρχουν πολύ καλύτερα δείγματα του είδους.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5,  PC
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Fallen Leaf / Black Drakkar Games
Εκδότρια Εταιρεία: Dear Villagers
Είδος: Sci-fi / Adventure / Walking Sim
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 22 Αυγούστου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.