Ghost of Yotei – Review

Η Sucker Punch Productions συνεχίζει την κληρονομιά του “φαντάσματος” με το Ghost of Yotei – τη νεότερη αποκλειστικότητα της Sony.

Βρισκόμαστε μια ανάσα μακριά από το τελευταίο τρίμηνο του 2025, το οποίο έχει αποδειχθεί ένα ιδιαίτερο σκληρό έτος από άποψη ανταγωνισμού για τις νέες κυκλοφορίες, αλλά και μια εξαιρετική χρονιά για το κοινό. Εξαρχής, το Ghost of Yotei φιγούραρε με σιγουριά μέσα στο καλεντάρι ως ένας από τους πιο σημαντικούς τίτλους του “γεμάτου” φθινοπώρου. Άλλωστε, είναι το επόμενο μεγάλο αποκλειστικό της Sony και η πολυαναμενόμενη συνέχεια του Ghost of Tsushima.

Το παράδοξο και ευχάριστο (για τη μερίδα του αγοραστικού κοινού που αποζητάει την καλύτερη δυνατή ποιότητα από πάσα κατεύθυνση) είναι πως φέτος ένα παιχνίδι του βεληνεκούς αυτού πρέπει να ιδρώσει για να ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος. Δεν αρκεί το “καλό” όταν υπάρχουν ήδη επιλογές που προσφέρουν το “καλύτερο”. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Sucker Punch Productions καλείται να βγει αλώβητη ανάμεσα από τις συμπληγάδες πέτρες του ανταγωνισμού, με ένα sequel που περιμέναμε πέντε χρόνια.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο

Εγκαταλείποντας τη Tsushima και την ιστορία του Jin Sakai, το δεύτερο παιχνίδι της σειράς μας μεταφέρει στην περιοχή Ezo, υπό τη σκιά του όρους Yotei. Εκεί, γεννιέται ο μύθος του νέου “φαντάσματος”, όταν η Atsu βλέπει την οικογένειά της να δολοφονείται μπροστά στα μάτια της από μια συμμορία έξι ατόμων. Επί δεκαέξι χρόνια, η πρωταγωνίστρια μας επιβιώνει και εκπαιδεύεται με τη σκέψη να πάρει εκδίκηση. Σύντομα, οι κάτοικοι της περιοχής αρχίζουν να μιλάνε για ένα onryō – ένα πνεύμα εκδίκησης – που περπατά αυτόν τον κόσμο καταδιώκοντας τους “Yōtei Six”…

Θα αναφερθούμε επανειλημμένα στους τρόπους με τους οποίους το Ghost of Yotei καταφέρνει ή μη, να διαφοροποιηθεί από τον προκάτοχό του – μιας και ένα sequel πασχίζει πάντα να ανθίσει υπό το βάρος του τίτλου που προηγήθηκε. Η πρώτη και σημαντικότερη “βελτίωση” όμως έρχεται ακριβώς σε αυτό το κομμάτι: της πλοκής.

Η ιστορία της Atsu έχει γραφτεί με πιο σκοτεινούς τόνους. Η αφήγηση, από τη στιγμή που ξεκινάει μέχρι και τη στιγμή που καταλήγει, είναι στοχοπροσηλωμένη και σε τροχιά ανοδικής πορείας. Δεν σταματάει, δεν σκοντάφτει, δεν αποσπάται και δεν αποσπά. Δεν κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό της για να “κερδίσει” σε διάρκεια. Άλλωστε, δεν το έχει ανάγκη. Το περιεχόμενο που προσφέρει συνολικά είναι υπεραρκετό, αγγίζοντας και ξεπερνώντας τις 40 ώρες.

Τα βασικά στοιχεία στην εξίσωση που λέγεται σενάριο είναι η πρωταγωνίστρια και οι έξι εχθροί της, και λίγοι είναι οι νέοι παράγοντες που εμπλέκονται στην πορεία. Η οποία προβλέψιμη ιδέα γεννάται λόγω αυτού, συγχωρείται χάρις στη σταθερή ροή, στην ποιοτική παρουσίαση και στην ανώτερη γραφή του sequel.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Absolute cinema

Η αριστοτεχνική κινηματογραφικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό που διακατέχει πολλούς από τους first-party τίτλους της Sony. Το Ghost of Tsushima θύμιζε σε πολλές σκηνές ένα πλάνο βγαλμένο από το πιο όμορφο σινεμά και το Ghost of Yotei ακολουθεί ακριβώς την ίδια λογική. Κάθε καρέ του ξεχειλίζει ατμόσφαιρα, διατηρώντας ένα παρουσιαστικό που θα εντυπωσιάσει ακόμα και τους πιο αυστηρούς από άποψη αισθητικής.

Έπειτα, είναι και το καθαρά πρακτικό κομμάτι. Η βασική σεναριακή ιδέα της εκδίκησης έχει ειπωθεί πολλές φορές, με κάποιο τρόπο. Όμως, η Sucker Punch Productions φροντίζει να ελιχθεί με χάρη ανάμεσα στα κλισέ – αγγίζοντας τα φευγαλέα, αλλά όχι αγκαλιάζοντας τα. Δεν κατορθώνει σε κανένα σημείο να σοκάρει, αλλά καταφέρνει μονίμως να αξιώνει και να αξίζει την προσοχή του κοινού.

Συγκριτικά με τον προκάτοχό του, το sequel έχει μια πιο ενδιαφέρουσα ιστορία να αφηγηθεί. Το προσωπικό ταξίδι της Atsu εμπλέκεται έξυπνα με τα γεγονότα της εποχής. Οι έξι βασικοί εχθροί έχουν προσωπικότητα και έναν ρόλο να παίξουν. Η Atsu είναι επίσης καλύτερη ως πρωταγωνίστρια: έχει έντονο χαρακτήρα, πεποιθήσεις και χιούμορ, ώστε να μην γίνεται κομπάρσος στην ίδια της την περιπέτεια. Τέλος, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι αυτοί που συμπληρώνουν όμορφα το σύνολο, αφού δεν είναι άβουλοι ακόλουθοι, αλλά πρόσωπα που υπήρχαν πριν, υπάρχουν παράλληλα και θα υπάρχουν και μετά από την Atsu.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Αυτά που στοιχειώνει το φάντασμα του παρελθόντος

Αυτό που ίσως κάποιοι δεν συνειδητοποιούν είναι ότι τα sequels είναι επικίνδυνα. Όταν ένα παιχνίδι έχει αγαπηθεί, οι εταιρείες επιχειρούν να βρουν μια ισορροπία ανάμεσα στις καινοτομίες και τη διατήρηση αυτού που κέρδισε αρχικά το κοινό. Κάποιες εξ αυτών διστάζουν υπερβολικά και η πρόοδος που σημειώνεται είναι ελάχιστη, αφού κινούνται στα όρια της ασφάλειας σε όλους τους τομείς με το αποτέλεσμα να είναι αναμενόμενα καλό, αλλά να απαρνείται το οποιοδήποτε εν δυνάμει κερδοφόρο ρίσκο.

Η Sucker Punch Productions ακροβατεί οριακά ανάμεσα σε δύο καταστάσεις: στο “υπερβολικά ίδιο” και στο “επαρκώς διαφορετικό”. Το ποια όψη του νομίσματος αυτού κοιτάτε εξαρτάται από τη δραστηριότητα με την οποία ασχολείστε εκείνη τη στιγμή. Διότι, όταν η βασική ιστορία μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και αρχίζετε να περιφέρεστε στην περιοχή, τότε θα δείτε πως το Ghost of Yotei μοιάζει – στις περισσότερες περιπτώσεις – επικίνδυνα στον προκάτοχό του.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Οι ιαματικές πηγές, τα bamboo strikes, τα shrines και τα camps των εχθρών επιστρέφουν ουσιαστικά απαράλλαχτα. Τα haiku του Jin αντικαθιστά η ζωγραφική της Atsu και το φλάουτο δίνει τη θέση του στο shamisen. Στις προαιρετικές δραστηριότητες έχουν προστεθεί δύο νέα πράγματα: τα wolf dens, όπου συναντάμε έναν λύκο τον οποίο βοηθάμε να σώσει το είδος του από κυνηγούς και τα bounties, που κυνηγάμε επικηρυγμένους. Και τα δύο είναι αξιόλογες προσθήκες, αν και τα bounties είναι με βεβαιότητα η καλύτερη “νέα ιδέα”, καθώς κάθε στόχος έχει τη δική του ιστορία και κυνήγι με κυνήγι διαφέρει.

Όταν, όμως, δεν σκοτώνετε εχθρούς μαζί με τον λύκο σας, δεν ασχολείστε με τα side quests ή δεν ψάχνετε το καταφύγιο του επόμενου επικηρυγμένου, τότε είναι σαν επιστρέφετε στο παιχνίδι του 2020. Το θετικό είναι πως καμιά δραστηριότητα δεν είναι χρονοβόρα ή κουραστική, οπότε η επανάληψη δεν είναι τόσο επιβαρυντική. Από την άλλη, όπως προαναφέραμε, τα ιδανικά sequels πασχίζουν να ξεπεράσουν τους προκατόχους τους και εδώ – σε αυτό το κομμάτι – για το Ghost of Yotei άνθισαν ελάχιστες νέες ιδέες. Το αν αυτές αρκούν εξαρτάται τελικά από τα γούστα του καθενός.

Το βέβαιο είναι πως οι αλλαγές που έχουν γίνει δεν θα αλλάξουν τη γνώμη κανενός για το franchise. Αν δεν περνούσε καλά με το πρώτο παιχνίδι, δεν θα περάσει ούτε με το δεύτερο. Αν όμως του άρεσε, τότε μάλλον θα του συγχωρέσει τη “μια από τα ίδια” εξερεύνηση που προσφέρει.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Ηλιοβασιλέματα και χιονοθύελλες

Από άποψη ποικιλότητας και τοπίων, η περιοχή του Ezo δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τη Tsushima. Παρ’ όλα τα τεχνικά πλήγματα (θα αναφερθούμε αναλυτικά σε αυτά στη συνέχεια), το Ghost of Yotei είναι ένα όμορφο παιχνίδι να βλέπεις και να εξερευνάς. Βουνά, λιβάδια, πεδιάδες, λόφοι, λίμνες και άγριες ακτές συνθέτουν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου του, που ποτέ δεν μοιάζει άψυχος ή άδειος, ακόμα και όταν βρισκόμαστε στην πιο ψηλή κορυφή του όρους Yotei. Η δυναμική εναλλαγή του καιρού και της ώρας, κάνει την εμπειρία ακόμα πιο μοναδική, φέρνοντας – μεταξύ άλλων – μέχρι και χιονοθύελλες.

Δομικά, οι τοποθεσίες δεν παρουσιάζουν καμία πολυπλοκότητα και το level design είναι αδιανόητα απλό. Την ίδια ώρα, όμως, η τοπογραφία είναι εξαιρετική. Οι αποστάσεις μεταξύ των δραστηριοτήτων και των σημαντικών τοποθεσιών είναι ιδανικές. Και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορείτε να δημιουργήσετε ένα μικρό camp για να μαγειρέψετε, να παίξετε μουσική, να κοιμηθείτε και για να έχετε ένα νέο fast travel point της επιλογής σας.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Όπου φυσάει ο άνεμος

Ο χάρτης είναι καλοφτιαγμένος, εύκολος στη χρήση και εξαιρετικά χρήσιμος (μια ωραία λεπτομέρεια επίσης είναι ότι οπότε τον ανοίγετε έξω στη βροχή, γεμίζει με στάλες από νερό). Όμως, παρ’ όλα τα εργαλεία που προσφέρονται, η εξερεύνηση εξακολουθεί να μοιάζει το ίδιο… φυσική.

Το user interface διατηρεί τη μινιμαλιστική λογική του πρώτου τίτλου, κρατώντας την οθόνη καθαρή από περιττές πληροφορίες που θα χαλούσαν το immersion. Αντιθέτως, το παιχνίδι σας μαθαίνει να παρατηρείτε το περιβάλλον. Ο καπνός στον ουρανό σημαίνει ότι κάτι ενδιαφέρον βρίσκεται κοντά σας και ο άνεμος είναι αυτός που σας οδηγεί στον στόχο σας, χωρίς να χρειάζονται φωτεινές ενδείξεις που καμία θέση δεν θα είχαν στα πανέμορφα πλάνα που χαρίζει το Ghost of Yotei.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Ο μύθος του onryō

Η Atsu, όπως είναι φυσικό, δεν έχει την εκπαίδευση του Jin, που ήταν σαμουράι. Αυτό, από άποψη gameplay, δίνει στη Sucker Punch Productions την ευκαιρία να δοκιμάσει νέα πράγματα όσον αφορά στη μάχη.

Τα stances με το katana από το πρώτο κεφάλαιο έχουν πλέον αντικατασταθεί από την ύπαρξη διαφορετικών όπλων. Η πρωταγωνίστρια μας ξεκινάει (φυσικά) με το οικογενειακό katana της και σταδιακά αποκτά πρόσβαση σε ένα δεύτερο σπαθί για dual wielding, ένα δόρυ και ένα kusarigama. Κάθε ένα από αυτά προορίζεται για συγκεκριμένη χρήση, δηλαδή ενάντια σε συγκεκριμένα είδη εχθρών. Παραδείγματος χάρη, το katana είναι πιο αποτελεσματικό ενάντια σε ένα άλλο σπαθί του ίδιου τύπου, ενώ το kusarigama είναι το μόνο που μπορεί να σπάσει την ασπίδα του εχθρού.

Το οπλοστάσιο της Atsu συμπληρώνουν διάφορα quick fire weapons (kunai και βόμβες), δύο είδη τόξων και τα νεοφερμένα πιστόλια της εποχής. Πέρα από τα διαφορετικά fighting styles που μαθαίνει η πρωταγωνίστρια μας, στη διάθεσή της έχει και την τεχνική του disarm, δηλαδή μια κίνηση που αφοπλίζει τους εχθρούς. Ενίοτε, μπορούμε να πάρουμε τα όπλα που πέφτουν από τους αντιπάλους και να τα εκσφενδονίσουμε στον επόμενο.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Στη μάχη, επίσης, συμβάλλει και ο λύκος που αναφέραμε νωρίτερα, ο οποίος μπορεί να εμφανιστεί είτε μόνος του – υπό συγκεκριμένες συνθήκες -, είτε αφότου τον καλέσουμε με το shamisen μας.

Στην πράξη, λοιπόν, το σύστημα μάχης του Ghost of Yotei καταφέρνει να διαφοροποιηθεί, χωρίς όμως να χάσει την ταυτότητά του. Ο τρόπος που κινείται η Atsu και που εξελίσσονται οι μονομαχίες ακόμα θυμίζουν παλιό ιαπωνικό κινηματογράφο, με το απαιτούμενο βάρος και μια φονική φινέτσα.

Δυστυχώς, πάντως, παρά τα πέντε χρόνια που μεσολάβησαν τα directional controls συνεχίζουν να αποτελούν πρόβλημα όταν υπάρχουν πολλοί εχθροί. Οπότε, αν δεν σας ενοχλεί η ένδειξη του lock on, καλό θα ήταν να το ενεργοποιήσετε ώστε να μην χτυπάτε τον λάθος εχθρό με το λάθος όπλο, επειδή στέκεται πολύ κοντά στον αρχικό στόχο σας.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Τα δύο… πρόσωπα του Ghost of Yotei

Εν τέλει, ο τεχνικός τομέας είναι αυτός που μας προβλημάτισε περισσότερο και επιτρέψτε μας να εξηγήσουμε το γιατί.

Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως το Ghost of Yotei είναι ένα πολύ εντυπωσιακό παιχνίδι. Έχει ασυναγώνιστο art direction και καλή σκηνοθεσία. Το photo mode του (το οποίο είναι αρκετά πλούσιο σε επιλογές) μπορεί να απαθανατίσει άπειρες στιγμές καλούς και καλαισθησίας. Δεν μπορείς να το πεις σε καμία περίπτωση άσχημο. Δεν μπορείς καν να επιχειρήσεις να το περιγράψεις σαν κάτι λιγότερο από όμορφο. Είναι ένας τίτλος υψηλής ποιότητας από άποψη ήχου, εφέ, μουσικής (το soundtrack του είναι μαγευτικό) και ερμηνειών (voice acting).

Όμως… υπάρχουν πολλά σημεία που προδίδουν τη μηχανή γραφικών και το γεγονός ότι δυσκολεύεται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πολλά textures είναι χαμηλής ποιότητας. Κάποιες κινήσεις, εκτός μάχης, μοιάζουν τρομερά μηχανικές. Ο φωτισμός χαλάει σε κάποια σημεία και στις χειρότερες των περιπτώσεων, δημιουργούνται μέχρι και πηγές φωτός μέσα στα σύννεφα που θυμίζουν προβολείς.

Έπειτα, υπάρχουν πολλά προβλήματα με το collision, δηλαδή πόσο σωστά εντοπίζεται και αποδίδεται η σύγκρουση μεταξύ δύο αντικειμένων, ενώ υπάρχουν και κάποιες στιγμές που η Atsu καταλήγει να “πετάει” πάνω από πέτρες επειδή δεν έχουν καταγραφεί ως αντικείμενα που μπορεί να σκαρφαλώσει. Όλα αυτά δεν είναι κάτι που παρατηρήσαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, σε ένα τυχαίο σημείο, είναι πράγματα που έτυχαν σε κεντρικά μέρη.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Το Ghost of Yotei “σκοντάφτει” και σε άλλα, πιο βασικά πράγματα. Συγκεκριμένα, υπάρχουν ορισμένες σκηνές όπου οι πιο έντονες εκφράσεις αποδίδονται κάπως άτσαλα, δημιουργώντας ένα αμήχανο αποτέλεσμα. Ύστερα, σε αρκετές από τις πανοπλίες το μέταλλο φαίνεται να περνάει μέσα από το ύφασμα κάθε φορά που η Atsu κινείται, ενώ αν ο τελευταίος στρατιώτης που μείνει ζωντανός σε ένα camp είναι γυναίκα και χρειαστεί να την ανακρίνεται, τα voice overs θα είναι αντρικά γιατί δεν υπάρχει προφανώς αντίστοιχη ηχογράφηση με γυναικεία φωνή.

Αξίζει, επίσης, να αναφέρουμε πως κατά την ενασχόληση μας με το παιχνίδι αντιμετωπίσαμε και μερικά hard crushes, όπου το app σταματούσε να λειτουργεί και χρειαζόταν να κάνουμε επανεκκίνηση. Ευτυχώς, τα συχνά autosaves μείωναν κατά πολύ τις επιπτώσεις από αυτές τις απρόβλεπτες διακοπές.

Το παράδοξο είναι ότι την ίδια στιγμή το παιχνίδι κρύβει επίσης πολλές μικρές, ωραίες λεπτομέρειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι η ενδυμασία της Atsu γίνεται render σε πραγματικό χρόνο στα cutscenes, οπότε αν φοράτε κάποιο καπέλο η σκιά του εμφανίζεται κανονικά, ακόμα και πάνω στον συνομιλητή σας, εφόσον σας χτυπάει ο ήλιος.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Ghost of Yotei και στα ελληνικά

Όπως συνηθίζεται πλέον με όλους τους μεγάλους τίτλους της Sony Interactive Entertainment, το Ghost of Yotei αξιοποιεί στο έπακρο όλες τις λειτουργίες του DualSense, ενώ συνοδεύεται και από ελληνική μετάφραση στα μενού και τους διαλόγους.

Δυστυχώς, η δουλειά που έχει γίνει είναι από τις χειρότερες που έχουμε δει σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν λέξεις που έχουν μείνει στα αγγλικά σε κάποια από τα μενού, ενώ άλλες έχουν μεταφραστεί με μια από τις πιθανές έννοιες χωρίς κάποια καθοδήγηση περί τίνος πρόκειται, με αποτέλεσμα να μην βγάζουν νόημα μέσα στο παιχνίδι. Έπειτα, η τελική επιμέλεια επίσης είναι κακή, αφού στις μεγάλες προτάσεις οι λέξεις πέφτουν η μια πάνω στην άλλη και είναι αδύνατο να διαβάσει κανείς τι αναγράφεται.

Από άποψη accessibility, η Sucker Punch Productions έχει εργαστεί εντατικά προκειμένου να κάνει το δημιούργημα της διαθέσιμο σε όσα περισσότερα άτομα γίνεται. Στα μενού θα βρείτε ξεχωριστές ρυθμίσεις για την πρόκληση που προσφέρεται σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού, επιλογές για το μέγεθος της γραμματοσειράς, την ένταση του ανέμου που σας καθοδηγεί, αλλά και την απλοποίηση διαφόρων μηχανισμών, όπως αυτού της στόχευσης ή ενός mini game με νομίσματα που μπορείτε να παίξετε στις ταβέρνες.

Προς τιμήν τριών σκηνοθετών που έχουν εμπνεύσει το στούντιο, η ομάδα ανάπτυξης έχει επιπλέον συμπεριλάβει τρία display modes, που αλλάζουν την αισθητική με διάφορους τρόπους. Το Kurosawa mode κάνει το παιχνίδι ασπρόμαυρο, το Miike mode προσθέτει περισσότερη λάσπη και αίμα, ενώ το Watanabe mode περιέχει μουσική lo-fi.

Photo: Sony Interactive Entertainment / VG24

Το τίμημα του χρόνου

Τα sequels δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ απλή υπόθεση. Υπό πολλές έννοιες για αυτά είναι ακόμα πιο δύσκολο να εντυπωσιάσουν συγκριτικά με τους προκατόχους τους. Ένα παιχνίδι μπορεί να λιμνάσει από το βάρος των προσδοκιών, τον φόβο που πηγάζει από το ρίσκο και την παγίδα της επανάληψης. Η Sucker Punch Productions φρόντισε να μην βουλιάξει, όμως δίστασε να απομακρυνθεί από τη ζώνη ασφαλείας της Sony, ώστε να εμπλουτίσει το Ghost of Yotei με αυτά τα στοιχεία που θα το έκαναν να αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του για φέτος, και για πάντα.

Σε μια χρονιά που τις δάφνες διεκδικούν παιχνίδια σαν το Hollow Knight: Silksong, το Clair Obscur: Expedition 33 και το “αδερφό” Death Stranding 2: On the Beach, η περιπέτεια της Atsu είναι το “πολύ καλό”, μπροστά στο “καλύτερο”. Όμως, αν δεν σταθούμε στον άμεσο ανταγωνισμό, τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η Sony έχει στο βιογραφικό της ακόμα ένα ποιοτικό και άκρως κινηματογραφικό αποκλειστικό.

Το sequel του Ghost of Tsushima είναι η φυσική εξέλιξη που έρχεται με την πάροδο του χρόνου, ακόμα και αν δεν ταράζει τα νερά της βιομηχανίας. Είναι εντυπωσιακό, καλαίσθητο, με μια πλοκή που εύκολα κρατάει το ενδιαφέρον ζωντανό και με μικρές προσθήκες που δικαιολογούν τη μακροχρόνια αναμονή. Ο μύθος του “φαντάσματος” συνεχίζεται με μια καλύτερη πρωταγωνίστρια αυτή τη φορά και παραμένει ζωντανός, σαν παλιός ιαπωνικός κινηματογράφος.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Sucker Punch Productions
Εκδότρια Εταιρεία: Sony Interactive Entertainment
Είδος: Action-adventure, role-playing
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 2 Οκτωβρίου 2025
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.