Το Hell’s Paradise, η μεταφορά του ομώνυμου manga σε anime, καταφέρνει να αποφύγει μια συνηθισμένη παγίδα.
Οι μεταφορές τον manga σε κινούμενα σχέδια αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες, καθώς συχνά τα ιαπωνικά κόμικ είναι ασπρόμαυρα αλλά τα κινούμενα σχέδια έχουν χρώμα, με αποτέλεσμα να προκύπτει μια διαφοροποίηση στο στιλ. Το ίδιο συμβαίνει και με το Hell’s Paradise, όμως, ευτυχώς, η μεταφορά ξεφεύγει από τα κλασικά προβλήματα του είδους.
Ειδικά αν πρόκειται για κάποιο ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό manga, τότε η μεταφορά του σε anime είναι δύσκολο έργο, αφού μπορεί η ατμόσφαιρα να είναι τελείως διαφορετική όταν τα σχέδια χρωματιστούν.
Κάτι τέτοιο είδαμε πρόσφατα, για παράδειγμα, με τα manga του Junji Ito, τα οποία στη μεταφορά τους στην οθόνη έχασαν αρκετά στοιχεία της ιδιαίτερης ατμόσφαιράς τους.
Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις που καταφέρνουν να χρησιμοποιήσουν το διαφορετικό στιλ των κινουμένων σχεδίων υπέρ τους.
Τι είναι το Hell’s Paradise
Τέτοια περίπτωση είναι το Hell’s Paradise, ένα anime που ξεκίνησε με το πρώτο επεισόδιό του την πρώτη ημέρα του Απριλίου και παίζει στο Crunchyroll.
Πρόκειται για την ιστορία του Gabimaru, ενός shinobi που έχει καταδικαστεί σε θάνατο και διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να πεθάνει -δοκιμάζουν να τον σκοτώσουν με διάφορους τρόπους, όλοι αποτυγχάνουν.
Στη συνέχεια, του γίνεται μια πρόταση: να πάει να βρει ένα μυθικό αντικείμενο στον «άλλο κόσμο», στον κόσμο των νεκρών, και, αν τα καταφέρει (πριν το βρουν άλλοι, που βρίσκονται στην ίδια θέση με εκείνον), θα του δοθεί χάρη.
photo: Crunchyroll
Το πρώτο επεισόδιο ακολουθεί πιστά το manga, αλλά έχει μια σημαντική διαφορά: το χρώμα.
Πώς το χρώμα βελτιώνει το σενάριο
Σε άλλες περιπτώσεις, σε αρκετές άλλες, τόσες ώστε να διακρίνεται ένα μοτίβο, η εισαγωγή χρώματος διαλύει την ατμόσφαιρα ενός manga, ιδίως όταν πρόκειται για έργο τρόμου -ή, έστω, για ένα με στοιχεία τρόμου.
Οι έντονες γραμμές σε ασπρόμαυρα σχέδια είναι ένας πολύ ταιριαστός καμβάς για τέτοιες ιστορίες. Ωστόσο, το Hell’s Paradise επιχειρεί να κάνει το χρώμα στοιχείο της προσωπικότητάς του, να το αξιοποιήσει ως αφηγηματικό εργαλείο.
Στην αρχή του πρώτου επεισοδίου, όταν το ύφος είναι πιο βαρύ και σκοτεινό, η χρωματική παλέτα το στηρίζει ιδανικά, με σκοτεινά χρώματα και ένα εφέ τύπου «φιλμ με κόκκο».
Ωστόσο, όταν ο πρωταγωνιστής θυμάται κάποια πιο «ζεστά» στοιχεία της ζωής του για να βρει ποιος είναι ο λόγος που θέλει να συνεχίσει να ζει, βλέπουμε μια διαφορετική αντιμετώπιση της ατμόσφαιρας, με χρώματα και στιλ που ακολουθούν την απομάκρυνση από το «ψυχρό» ύφος. Επίσης, υπάρχουν σημεία με ακόμα πιο μεγάλη βουτιά στα «ζεστά» χαρακτηριστικά, με έντονα χρώματα σε λουλούδια και υπερφυσικές τοποθεσίες.
photo: Crunchyroll
Η εισαγωγή χρώματος βελτιώνει το στιλ της ιστορίας, αφού στη μορφή που έχει στο anime καταφέρνει να κάνει πιο ξεκάθαρες κάποιες αφηγηματικές τεχνικές που βασίζονται στην αντίθεση, ενώ μας δίνει παράλληλα πανέμορφες εικόνες, κάποιες εκ των οποίων δεν συνηθίζονται στο είδος αυτό.
Πολύ καλή αρχή για το anime Hell’s Paradise
Παράλληλα, πάντως, υπάρχει gore, έχουμε συναρπαστικές μάχες και ανατροπές, αρκετό βάθος στους διαλόγους και τους χαρακτήρες, αλλά και σκοτεινό χιούμορ.
Επίσης, πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ιστορία, που σε «πιάνει» από την αρχή και κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο -στο anime και στο manga. Καλή αρχή για το Hell’s Paradise, μακάρι να συνεχίσει έτσι. Το πρώτο επεισόδιο είναι κάπως αργό, ναι, αλλά κάνει καλή δουλειά στο στήσιμο της πλοκής και εντυπωσιάζει με το animation (η MAPPA από πίσω, που μας έδωσε και το Chinsaw Man_, τη μουσική και το εικαστικό στιλ του.
