Kena: Bridge of Spirits – Review

Το Kena: Bridge of Spirits είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά πρόσφατα indie παιχνίδια, ένα πολύ ικανοποιητικό ντεμπούτο για την Ember Lab.

Πολλοί προσπάθησαν να φέρουν στη σημερινή εποχή τη «μαγεία» της εποχής του  PS2, και πιο συγκεκριμένα εκείνη των mascot platformers, αλλά λίγοι τα κατάφεραν. Συνήθως, οι developers που επιχειρούν αυτήν την αναβίωση χάνουν το σημείο εστίασής τους, επειδή δεν είναι σίγουροι για ένα βασικό κομμάτι: πρέπει να φτιάξουν ένα παιχνίδι σαν εκείνα που παίζαμε τότε, ή να βασιστούν στη φόρμουλα αυτή και να την εκσυγχρονίσουν; Λοιπόν, το Kena: Bridge of Spirits δεν είναι ακριβώς ό,τι περίμενα. Από τα trailers είχα την εικόνα πως θα παίξω ένα ημι-ανοιχτό παιχνίδι με κινηματογραφικά cut-scenes, platforming και σύγχρονου τύπου Zelda-like δομή. Μετά από 10 περίπου ώρες στον κόσμο της Kena, διαπιστώνω πως έκανα λάθος.

Το Kena: Bridge of Spirits είναι στην καρδιά του ένα platformer της εποχής του PS2, ατόφιο, μία πιστή αναπαραγωγή των παιχνιδιών εκείνων, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά τους. Αν παίζατε platformers τότε, μάλλον θα παραβλέψετε τα μειονεκτήματα που έρχονται από τον αναχρονιστικό σχεδιασμό και τις ελλείψεις του τίτλου αυτού, αν όμως δεν έχετε επαφή με τα χρόνια εκείνα και ψάχνετε κάτι σύγχρονο και καλογυαλισμένο, ενδέχεται να απογοητευτείτε ελαφρώς, αν και το Kena θα σας αποζημιώσει αλλού. Επίσης, είναι πιθανό να απογοητευτούν και όσοι/όσες εντυπωσιάστηκαν από τα trailers του Kena: Bridge of Spirits και περιμένουν έναν τίτλο με υψηλά production values, ένα ΑΑΑ παιχνίδι.

Photo: Ember Lab

Ας τα πάρουμε λοιπόν με μία σειρά. Το Kena είναι πράγματι πολύ όμορφο, και τα production values είναι υψηλά, όμως είναι ένα indie παιχνίδι. Ο σχεδιασμός του κόσμου και των χαρακτήρων λάμπει και αναβλύζει προσωπικότητα, τα εφέ έχουν αξιοποιηθεί ολόσωστα, με φωτισμό που ζωντανεύει τις περιοχές, με ομίχλη όπου πρέπει και σε κατάλληλη ένταση και, γενικά, η εικόνα είναι καθαρή, καλοσχεδιασμένη και παραμυθένια, και η ατμόσφαιρα υπέροχη. Το animation, ένα από τα βασικά selling points του τίτλου -καθώς πρόκειται για το πρώτο παιχνίδι της εταιρείας ανάπτυξης, που έφτιαχνε μέχρι τώρα animated ταινίες- είναι ικανοποιητικό, αλλά δεν φτάνει στο υποσχόμενο επίπεδο. Παρόλο που οι κινήσεις της ηρωίδας και όλων των χαρακτήρων που βλέπουμε είναι ευχάριστες στο μάτι και τονίζουν την ατμόσφαιρα που έχει ξεπηδήσει από σελίδες παραμυθιού, δεν είναι πάντα απόλυτα ομαλές. Υπάρχουν στιγμές που βλέπουμε κινήσεις να κόβονται απότομα, ενώ ο χειρισμός πλήττεται από αργή απόκριση και ενισχύεται έτσι η αίσθηση ότι το animation σε σημεία είναι «ξύλινο» και αργόσυρτο.

Photo: Ember Lab

Καθόλου δεν βοηθάει ο σχεδιασμός του platforming, που έρχεται απευθείας από το PS2, με άλματα που «αιωρούνται» λίγο παραπάνω από όσο πρέπει, με έλλειψη ακρίβειας και με δάπεδα που δεν μας επιτρέπουν να ανέβουμε πάνω τους με άνεση. Αυτό, το τελευταίο στοχείο, μάλιστα, είναι ένα από τα βασικά ελαττώματα του τίτλου, επειδή καταστρέφει σε αρκετές περιπτώσεις το platforming και επηρεάζει μάχες, εξερεύνηση και γρίφους. Είναι εκείνο το -ξεπερασμένο πια- πρόβλημα των παλιών platformers, που ήθελαν από τον χαρακτήρα να πατήσει ΑΚΡΙΒΩΣ πάνω στην πλατφόρμα, γιατί αν τα πόδια του βρουν το έδαφος μερικά χιλιοστά δίπλα, ο χαρακτήρας αιωρείται, χωρίς να μπορεί να αγγίξει το δάπεδο παρόλο που είναι ακριβώς από κάτω του, και τελικά πέφτει. Σε τμήματα του παιχνιδιού όπου το platforming κυριαρχεί, ο σχεδιασμός αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, δυστυχώς.

Photo: Ember Lab

Επίσης, η κίνηση εδώ κι εκεί κολλάει χωρίς προφανή λόγο, ενώ και τα physics δεν είναι ιδανικά και σε κάποια σημεία, όπως όταν γλιστράμε σε κατηφόρες και η πρωταγωνίστρια αντιδρά παράταιρα. Για αυτό, ευθύνεται και η παντελής έλλειψη αλληλεπίδρασης μεταξύ του σώματος της Kena και του περιβάλλοντος, κάτι που οδηγεί σε αλλόκοτη κίνηση όταν πλησιάζουμε σε τοίχους, σε αιώρηση πάνω από απρόσιτα τμήματα του χάρτη και ούτω καθεξής. Δεν πρόκειται για κάτι game breaking, αλλά είναι εντελώς αναχρονιστικό να βλέπεις μία πλατφόρμα μπροστά σου, να ξέρεις ότι η Kena μπορεί να τη φτάσει, αλλά επειδή το παιχνίδι δεν σου επιτρέπει να πας εκεί, τα πόδια της δεν πατούν στο συγκεκριμένο πάτωμα και αιωρείται μέχρι να πέσει στο έδαφος. Ακόμα και ένας αόρατος τοίχος, ίσως ήταν καλύτερη επιλογή. Όχι, δεν το είπα αυτό, το παίρνω πίσω.

Η εξερεύνηση είναι διασκεδαστική, σε έναν ανοιχτό κόσμο μικρού μεγέθους, όχι σε ανοιχτές εκτάσεις με δεκάδες δραστηριότητες και εικονίδια, αλλά σε περιορισμένες τοποθεσίες με collectibles και κάποιες αποστολές. Το level design είναι πλήρως αποδοτικό, οι ξεχωριστές περιοχές ενώνονται μεταξύ τους με σωστό τρόπο και με αστραπιαίο fast travel (γενικά, μηδαμινό loading σε PS5), οι διαφοροποιήσεις από μέρος σε μέρος είναι επαρκείς και τα μυστικά αρκετά και καλά κρυμμένα. Για να ολοκληρώσετε το Kena, θα χρειαστείτε περίπου 8-10 ώρες, και μερικές ακόμα για να βρείτε ό,τι έχει να προσφέρει. Το βασικό κομμάτι, όμως, είναι το main story, καθώς πρόκειται για ένα story driven παιχνίδι, με μία απλή, γλυκιά και καλογραμμένη ιστορία ως υπόβαθρο, που εξιστορεί τις περιπέτειες της Kena, η οποία οδηγεί τα πνεύματα των νεκρών στον άλλον κόσμο όταν «κολλάνε» και δεν μπορούν να προχωρήσουν.

Photo: Ember Lab

Η πρωταγωνίστρια είναι συμπαθητική, ταιριαστή στον ρόλο της, και ζωντανεύει μέσω μίας πλήρως αποδοτικής ερμηνείας. Σε γενικές γραμμές, έχουμε μία πλοκή που είναι ικανή να διατηρήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, μας παρουσιάζει μερικά εξαιρετικά σχεδιασμένα πλάσματα και έναν ατμοσφαιρικό κόσμο, και όλα αυτά μέσα από άρτια σκηνοθετημένα και καλοδουλεμένα cutscenes (που όμως τρέχουν σε 30fps, αντίθετα με το gameplay που παρέχει επιλογή για 30 και 60, με υψηλότερη και χαμηλότερη ανάλυση αντίστοιχα). Όποιο mode κι αν επιλέξετε, το Kena δείχνει υπέροχο, με φανταστικό art direction, πυκνό κόσμο γεμάτο ζωντάνια και χαρακτήρα, και μερικά μόνο μειονεκτήματα όπως το pop-in που είναι έντονο και κάποια textures που αργούν να φορτώσουν. Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται για ένα τεράστιο ΑΑΑ παιχνίδι, αλλά για ένα πρωτοκλασάτο indie, όσον αφορά τον οπτικό και τεχνικό τομέα. Επίσης, η μουσική είναι καταπληκτική, απόλυτα ταιριαστή και πολύ ιδιαίτερη, όπως πρέπει και αρμόζει σε ένα τέτοιο πλατφόρμερ.

Όταν δεν πηδάμε σε πλατφόρμες και δεν εξερευνούμε τον φανταστικό κόσμο του Kena, αντιμετωπίζουμε εχθρούς με το ραβδί της πρωταγωνίστριας που γίνεται και τόξο, και λύνουμε γρίφους. Οι μάχες είναι απλές, εύκολες όσον αφορά την κατανόηση του συστήματος και πολύ διασκεδαστικές, καθώς οι εχθροί είναι αρκετοί σε είδη και απαιτούν συγκεκριμένη προσέγγιση ανάλογα με τον τύπο τους. Θα χρειαστεί να τους χτυπήσουμε στα αδύναμα σημεία τους, να αποφύγουμε με dodge δυνατές επιθέσεις, να κάνουμε parry ή άμυνα την κατάλληλη στιγμή, και να τους κατατροπώσουμε με ένα κλασικό σύστημα light/heavy επιθέσεων. Οι μηχανισμοί είναι απόλυτα γνώριμοι, λειτουργικοί και διασκεδαστικοί, ενώ η διάρκεια του τίτλου είναι τόση ώστε να διατηρείται η φρεσκάδα και το gameplay δεν γίνεται κουραστικό στις μάχες του, αφού συνεχώς παρουσιάζονται νέες κινήσεις, upgrades για να ξεκλειδώσουμε και καινούργιοι τρόποι επίθεσης, όπως βόμβες και ενισχυμένα βέλη.

Photo: Ember Lab

Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι η αυξημένη δυσκολία, κάτι που δεν περίμενα να δω σε έναν τέτοιο τίτλο. Οι μάχες απαιτούν προσοχή και αντανακλαστικά, ενώ τα bosses, που είναι από τα δυνατότερα σημεία του gameplay, μας ζητούν να κατανοήσουμε τα μοτίβα των κινήσεών τους για να μπορέσουμε να τα σκοτώσουμε, και οι μονομαχίες αυτές είναι απρόσμενα απαιτητικές. Τα χτυπήματα που καταφέρνουμε δίνουν σωστή αίσθηση, οι εχθροί επιτίθενται με ξεκάθαρους τρόπους και, σε γενικές γραμμές, οι μάχες είναι χορταστικές, γρήγορες και συναρπαστικές, από την αρχή μέχρι το τέλος. Έχουμε, επίσης, μαζί μας κάποια μικρά πλάσματα, που λειτουργούν ως companions και αξιοποιούνται στις αναμετρήσεις, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να τα στείλουμε στους αντιπάλους όταν έχουμε γεμίσει την κατάλληλη μπάρα για να τους «δέσουμε» και να τους περιορίσουμε την κίνηση, ώστε να πετύχουμε μερικά χτυπήματα πριν ξεφύγουν και μας ορμήσουν πάλι. Οι εχθροί προκαλούν πολύ damage, και το healing μέσα στις μάχες είναι περιορισμένο, με αποτέλεσμα να χρειάζεται προσοχή.

Στις δυσκολότερες μάχες του τίτλου αναγκαζόμαστε να αξιοποιήσουμε όλα τα εργαλεία μας με αποδοτικό τρόπο, εξαιτίας του εύστοχου σχεδιασμού που σκοπεύει ακριβώς σε αυτό: στην εκμετάλλευση κάθε όπλου και λειτουργίας. Η δυσκολία είναι απόλυτα ικανοποιητική στο σύνολο του παιχνιδιού, και μάλιστα έρχεται σε διαφορετικά modes για να ικανοποιήσει κάθε τύπο παίκτη ή παίκτριας, πιάνοντας μία ευρεία γκάμα με ένα αρκετά εύκολο easy που στο normal γίνεται όσο δύσκολο πρέπει και στα πιο απαιτητικά modes είναι μάλλον για τους πολύ έμπειρους ή για δεύτερο playthrough.

Photo: Ember Lab

Τα πλασματάκια που μας συντροφεύουν στη μάχη, χρησιμοποιούνται και εκτός αυτής, για να κουβαλήσουν διάφορα αντικείμενα του χώρου και να τα τοποθετήσουν όπου τους πούμε, για να λύσουμε έτσι μερικά από τα puzzles του Kena. Οι γρίφοι είναι μπόλικοι, χαρακτηρίζονται από αρκετή ποικιλία, και μερικές φορές χρειάζονται αρκετή σκέψη για τα δεδομένα ενός τέτοιου παιχνιδιού. Το μεγαλύτερο μέρος των puzzles μάς βάζει να «πειράξουμε» σημεία του περιβάλλοντος, να δημιουργήσουμε πλατφόρμες σπάζοντας κολόνες με βόμβες, να βρούμε τη σωστή σειρά διακοπτών για να ανοίξουμε μία πόρτα, πάντα σε οικείο ύφος, αφού το Kena δανείζεται τα περισσότερα στοιχεία του gameplay του από άλλους κλασικούς τίτλους, από 3D platformers και Zelda.

Τελικά προκύπτει ένα σύνολο που είναι χιλιοπαιγμένο, δεν καινοτομεί πουθενά, αλλά ό,τι κάνει το κάνει σωστά, είναι καλοστημένο, έχει σχεδιαστεί έξυπνα και δεν μπορεί να απογοητεύσει εύκολα, αν οι προσδοκίες είναι ρεαλιστικές. Τα προβλήματα που εμφανίζονται στο κομμάτι των γρίφων έχουν να κάνουν κυρίως με τον χειρισμό και με όσα σας είπα προηγουμένως για το platforming. Για παράδειγμα, θα σπάσετε μία πέτρα για να βγουν πλατφόρμες, θα επιχειρήσετε να πηδήξετε πάνω τους αλλά, όσο κι αν σας φαίνεται ότι έχετε τοποθετήσει τα πάντα όπως πρέπει, τα άλματα θα βρίσκουν κενό και θα σας κάνουν να αναρωτιέστε τι πάει λάθος, τι έχετε κάνει εσείς λάθος δηλαδή, όμως η απάντηση θα είναι «τίποτα», επειδή είναι θέμα χειρισμού και σχεδιαστικό πρόβλημα. Ο ρυθμός της απόκτησης των νέων ικανοτήτων, η ροή με την οποία ξεκλειδώνουν νέες περιοχές, αλλά και η εμφάνιση καινούργιων επιθέσεων, έχουν στηθεί με προσοχή για να μην αφήνουν κενά και έτσι έχουμε μία σωστά χωρισμένη εμπειρία που δεν κουράζει καθόλου.

Photo: Ember Lab

Βλέποντάς το στο σύνολό του, το Kena: Bridge of Spirits είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά πρόσφατα indie παιχνίδια, ένα πολύ ικανοποιητικό ντεμπούτο για την Ember Lab, και ένας τίτλος που θα ευχαριστήσει το κοινό του με άνεση. Η απειρία της εταιρείας στην ανάπτυξη παιχνιδιών είναι προφανής και προκύπτουν κάποια σχεδιαστικά σφάλματα που μας στέλνουν σε άλλες εποχές, αγνοώντας κάποιες εξελίξεις που έχουν έρθει στο gaming εδώ και δεκαετίες. Μαζί όμως με τα ελαττώματα, έχουμε και το χαρακτηριστικό charm της εποχής που άνθιζαν τα 3D platformers, και το Kena: Bridge of Spirits είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της αναβίωσης εκείνων των χρόνων. Μία συναρπαστική περιπέτεια, γεμάτη χαρακτήρα και ψυχή, που θα σας διασκεδάσει για μερικές ώρες και θα σας θυμίσει τα παλιά.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC, PS4, PS5
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Ember Lab
Εκδότρια Εταιρεία: Ember Lab
Είδος: Action-Adventure
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 21 Σεπτεμβρίου 2021
Official website: link