Το εντυπωσιακότερο σημείο του remaster του Legacy of Kain: Soul Reaver είναι η ευκαιρία για μια ματιά στο παρελθόν, η οποία μας δίνει να καταλάβουμε γιατί αγαπήθηκε ο τίτλος.
Το remaster περιλαμβάνει τα δύο παιχνίδια: Legacy of Kain: Soul Reaver και Soul Reaver 2, ακριβώς όπως τα παίξαμε στο πρώτο και το δεύτερο PlayStation, όταν κυκλοφόρησαν (το 1999 και το 2001).
Τα Soul Reaver στέκονται ακόμη και σήμερα
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτά τα παιχνίδια ακόμη και σήμερα έχουν στοιχεία που στέκονται, έχουν αντέξει στον χρόνο πολύ περισσότερο απ’ ό,τι θα περίμενες.
Photo: Aspyr
Στα παιχνίδια αυτά χειριζόμαστε τον βρικόλακα Raziel, ο οποίος ξεπέρασε τον αφέντη του, τον Kain, βγάζοντας λειτουργικά φτερά, και υφίσταται την τιμωρία: τον ρίχνουν σε τάφρους με νερό, όπου μένει για πολύ καιρό. Αργότερα, όταν ξεκινά το παιχνίδι, καταφέρνει να βγει, με τη βοήθεια μιας οντότητας, για να πάρει εκδίκηση.
Η πλοκή είναι απρόσμενα καλοσχεδιασμένη, με πετυχημένες ερμηνείες από τους ηθοποιούς, με φανταστικό lore και πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες. Το σενάριο, αν τα αφηγηματικά εργαλεία ήταν πιο σύγχρονα και περίπλοκα (ακούμε αρκετούς μονολόγους/διαλόγους σε στιλ exposition), θα μπορούσε να σταθεί αυτούσιο σήμερα και να είναι, μάλιστα, επιτυχία.
Ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά παιχνίδια, αναβαθμισμένα οπτικά
Επιτυχία παραμένει και το εικαστικό στιλ, με γοτθική ατμόσφαιρα, με ένα θαυμάσιο soundtrack, πλήρως ταιριαστό, και με ιδιαίτερα σχεδιασμένες περιοχές, γεμάτες με σκοτεινά χρώματα και αλλόκοτα πλάσματα. Μάλιστα, όλα αυτά είναι καλύτερα στη νέα μορφή τους, στα remaster, στα οποία τα μοντέλα των χαρακτήρων -βασικών και απλών εχθρών- έχουν υποστεί μεγάλη αναβάθμιση, χωρίς να χάσουν την προσωπικότητά τους (παλιά ήταν απλές θολούρες, τώρα έχουν ξεχωριστά χαρακτηριστικά, σωστά σχεδιασμένα, ενώ έχουν προστεθεί animations σε σημεία).
Photo: Aspyr
Έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην ανανέωση της εικόνας των χαρακτήρων, ειδικά του Raziel, ενώ αναβαθμισμένος είναι και ο χειρισμός, σε πολύ σημαντικό βαθμό -στο πρωτότυπο παιχνίδι δεν είχαμε έλεγχο της κάμερας και, τώρα που έχουμε, είναι «game changer». Βέβαια, η κάμερα παραμένει προβληματική (ειδικά σε κλειστούς χώρους, χάνει εντελώς τον στόχο της), όπως συνηθίζεται σε τέτοιες επανεκδόσεις, αλλά είναι σίγουρα καλύτερη από εκείνη του πρωτότυπου.
Κάποιες νέες λειτουργίες που δεν είναι αρκετές, αλλά είναι καλοδεχούμενες
Έχει γίνει και μια προσπάθεια για καλύτερο pathfinding: στο πρωτότυπο παιχνίδι, ήταν λίγο δύσκολη η περιήγηση στον χώρο, καθώς δεν είχαμε κανενός είδους οδηγό. Τώρα, υπάρχει μια πυξίδα, αλλά κι ένας απλός χάρτης που μας δείχνει τη γενικότερη διαρρύθμιση του κόσμου του παιχνιδιού, για να μας βοηθήσει με ένα σύστημα fast travel. Δεν είναι ιδανικό, πάλι (ας πούμε, η πυξίδα δεν δείχνει πού πρέπει να πάμε, απλώς δείχνει τον βορρά, τον νότο, την ανατολή και τη δύση -βοηθά, κατά περίπτωση, αλλά όχι αρκετά).
Photo: Aspyr
Πάντως, ειδικά αν συγκρίνουμε αυτό το remaster με το αντίστοιχο του Tomb Raider, βλέπουμε πως, αν και τα μοντέλα έχουν αναβαθμιστεί αισθητά, οι χώροι δεν έχουν βελτιωθεί τόσο σημαντικά στα Soul Reaver (γενικά, στο πρώτο παιχνίδι του πακέτου είναι πιο εμφανείς οι αλλαγές, καθώς είναι παλιότερο).
Δεν είναι όλα τα σημεία εξίσου αναβαθμισμένα
Οι περιοχές του παιχνιδιού (και των δύο) είναι απλές, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, σχετικά άδειες, και, έτσι, η αναβάθμιση δεν έχει αρκετό υλικό για να κάνει τη διαφορά (παρόλο που η εικόνα είναι πράγματι βελτιωμένη). Κάποια σημεία, πάντως, έχουν μείνει ίδια (μπορούμε να αλλάζουμε από την παλιά στη νέα εικόνα, με το πάτημα ενός κουμπιού, in-game): οι φωτιές και το αίμα, συχνά, φαίνονται εντελώς παράταιρα, καθώς διατηρούν τη θολή εικόνα του πρωτότυπου.
Η μάχη και η εξερεύνηση του Soul Reaver
Ενδιαφέρουσα εξακολουθεί να είναι η εξερεύνηση, που, όπως και η μάχη, είχε στοιχεία μπροστά από την εποχή του παιχνιδιού. Η μάχη έχει κάποια στοιχεία που φαίνονται ακόμη ιδιαίτερα: αντιμετωπίζεις εχθρούς που δεν σκοτώνονται με απλά χτυπήματα, αλλά πρέπει να καούν σε φωτιά, να ψηθούν στο φως του ήλιου, να καρφωθούν σε μυτερά αντικείμενα ή να πέσουν στο νερό.
Photo: Aspyr
Για να γίνει αυτό, πρέπει να τους αντιμετωπίσεις πρώτα συμβατικά (το σύστημα μάχης είναι παλιομοδίτικο, με τα σημερινά δεδομένα, καθώς η κάμερα δυσκολεύεται να ακολουθήσει τη δράση και τα χτυπήματα δεν έχουν επαρκές feedback), να τους ρίξεις το health (φαίνεται με χρώματα πάνω στο σώμα τους, με αίμα, όχι με μπάρες) και μετά να τους καρφώσεις, αν κρατάς παλούκι/κοντάρι, ή να τους πετάξεις σε μέρος όπου πέφτει ο ήλιος, στο νερό ή σε καρφιά στον τοίχο -και στη συνέχεια να ρουφήξεις τις ψυχές τους, για να τους αποτελειώσεις και να πάρεις πίσω ένα μέρος του health, αν έχεις χάσει.
Μπορεί να μην είναι πάρα πολύ διασκεδαστικό, καθώς δείχνει τα χρόνια του, αλλά το σύστημα μάχης σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο θαυμάσιο θα ήταν την εποχή που τα παιχνίδια κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά -και πόσο, με λίγες βελτιώσεις, θα ήταν και σήμερα εξαιρετικό.
Photo: Aspyr
Πολύ ενδιαφέρον έχει και ο μηχανισμός θανάτου: όταν χάνουμε, αντί να δούμε gameover και να πάμε σε checkpoint, βρισκόμαστε σε έναν άλλο κόσμο. Το νερό εξαφανίζεται, σημεία του χώρου παραμορφώνονται, ανοίγουν νέες, μυστικές δίοδοι, εμφανίζονται άλλοι τύποι εχθρών. Σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να βρούμε σημεία όπου μπορούμε να επιστρέψουμε στον κανονικό, ενώ κάποιοι γρίφοι απαιτούν από εμάς να ταξιδέψουμε στην αλλόκοτη αυτή διάθεση, για να περάσουμε από σημεία που είναι απροσπέλαστα στην άλλη (μπορούμε να αλλάζουμε κόσμο και χωρίς να χάσουμε).
Ο μηχανισμός μπερδεύει κάπως, καθώς οι περιοχές είναι σε σημεία λαβυρινθώδεις και επειδή δεν υπάρχουν επαρκή tutorials για να κατανοήσουμε πώς ακριβώς λειτουργεί, αλλά παραμένει μια πολύ καλή και ενδιαφέρουσα ιδέα, που κάνει το παιχνίδι να ξεχωρίζει.
Τα puzzles είναι αξιόλογα, αν εξαιρέσουμε μερικά που μας βάζουν να σπρώχνουμε κουτιά και επαναλαμβάνονται πολύ. Για παράδειγμα, μπορεί να χρειαστεί να πατήσεις σε μια πλατφόρμα, για να κατέβει απ΄ το βάρος σου και να σηκώσει μια άλλη πιο ψηλά, και μετά να πας στην άλλη διάσταση, στην οποία ο χρόνος και το βάρος δεν έχουν επιρροή, για να πατήσεις στην ανεβασμένη πλατφόρμα χωρίς να κινηθεί. Το platforming είναι προϊόν της εποχής του: κουραστικό, ανακριβές και άγαρμπο -αλλά όχι τόσο συχνό, ώστε να είναι τεράστιο πρόβλημα.
Photo: Aspyr
Δύο διαχρονικά παιχνίδια, στην πιο playable μορφή τους
Τελικά, το remaster των δύο παιχνιδιών Soul Reaver είναι αξιόλογο, με σωστές βελτιώσεις, που κάνουν την εμπειρία πολύ πιο ομαλή και τη φέρνουν στο σήμερα. Είναι παιχνίδια που στέκονται ακόμη και σήμερα σε κάποιους τομείς και που δείχνουν πως ήταν μπροστά από την εποχή τους. Αν έχετε την υπομονή να αντέξετε τα πιο γερασμένα τμήματα, θα δείτε γιατί θυμόμαστε μέχρι σήμερα τις περιπέτειες του Raziel.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης:Aspyr
Εκδότρια Εταιρεία: Aspyr
Είδος: Action-adventure
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 10 Δεκεμβρίου 2024
Official website: link
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
Θετικά
- Δύο παιχνίδια που παραμένουν εξαιρετικά και ενδιαφέροντα
- Αισθητές αναβαθμίσεις σε μοντέλα χαρακτήρων και χειρισμό
- Νέες λειτουργίες, όπως η πυξίδα και ο χάρτης
Αρνητικά
- Η κάμερα παραμένει προβληματική
- Μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο για το pathfinding
- Η οπτική αναβάθμιση δεν είναι επαρκής στους χώρους, κάποια εφέ παραμένουν ίδια
