Πολλά παιχνίδια έχουν προσπαθήσει να πλησιάσουν το σπουδαίο P.T. Λίγα, όμως, τα κατάφεραν -έστω όσο θα ήθελαν και όσο θα θέλαμε.
Αφού ξεκίνησε ένα νέο ρεύμα, το εξαιρετικά ενδιαφέρον και επιδραστικό demo του Hideo Kojima εξαφανίστηκε και άφησε πίσω του την έντονη επιρροή του. Τώρα, μια νέα προσπάθεια σε αυτό το ύφος, κάνει το παιχνίδι MADiSON.
Είναι εντυπωσιακό: ένα demo που κυκλοφόρησε το 2014 και μετά εξαφανίστηκε για πάντα έχει ακόμη έντονη παρουσία, το 2022.
Ακόμη και σήμερα, αρκετοί δημιουργοί παιχνιδιών τρόμου εμπνέονται από το P.T.
Συχνά βλέπουμε το βασικό σκέλος της δομής του να αποτελεί τον κορμό άλλων τίτλων παρόμοιου ύφους, συνήθως σε δημιουργίες που ανήκουν στον χώρο των indies -εξάλλου, τα τελευταία χρόνια ο τρόμος των βιντεοπαιχνιδιών ζει κυρίως στον χώρο αυτόν.
Alien, Resident Evil, P.T., ένα νέο «κύμα» τρόμου
Υπήρξε μια μεγάλη εισβολή του τρόμου σε πιο mainstream τμήματα του gaming, όταν είδαμε παιχνίδια όπως το Alien: Isolation, το Resident Evil 7, το Outlast και μερικά ακόμη να κερδίζουν αρκετό κόσμο που δεν είχε επαφή με το είδος.
Είδαμε και το P.T. που ακούστηκε πάρα πολύ, σε διάφορους χώρους του gaming. Έπειτα, άρχισε μια επανάληψη. Έχουμε παίξει δεκάδες τίτλους που μας βάζουν σε ένα σπίτι να λύνουμε γρίφους, να τρομάζουμε εξαιτίας μιας εφιαλτικής παρουσίας, με επαναλαμβανόμενες ιδέες και παρόμοια, σκοτεινά σενάρια.
Έχουμε δει αρκετές μορφές της βασικής ιδέας, σε πολλά παιχνίδια. Πολύ λίγα ήταν, όμως, πλήρως επιτυχημένα: πάντα κάτι έλειπε. Όχι πια!
Βάζοντας το MADiSON στο PC μου, είχα προετοιμαστεί για ένα «7ρακι». Για ένα ενδιαφέρον, αξιόλογο σε γενικές γραμμές παιχνίδι, αλλά κάπως πρόχειρο σε σημεία, ακατέργαστο εδώ κι εκεί, χωρίς πραγματικά σπουδαίες στιγμές. Ευτυχώς, έκανα λάθος.
Αν ακολουθείτε τα νέα του είδους, μπορεί να έχετε δει το MADiSON. Όμως, αν το έχετε δει, μάλλον θα νομίζατε κι εσείς ότι πρόκειται για «ένα ακόμα» παιχνίδι του είδους, το οποίο θα παίξετε αλλά θα ξεχάσετε αμέσως. Ευτυχώς, δεν είναι έτσι.
Γνώριμη συνταγή, ιδανικά φτιαγμένη
Όταν ξεκινά το MADiSON, βρισκόμαστε σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο. Ξυπνάμε, στον ρόλο του πρωταγωνιστή, Luca, ενώ ο πατέρας του χτυπά με μανία την πόρτα από την εξωτερική μεριά.
Είμαστε σε ένα σαλόνι, σκοτεινό, με μόνη πηγή φωτός μια χαλασμένη τηλεόραση που παίζει «χιόνια». Καλούμαστε να βρούμε τρόπο να βγούμε από το δωμάτιο και παίρνουμε μια πρώτη γεύση: το MADiSON είναι, αναμενόμενα, συνδυασμός γρίφων και εφιαλτικών καταστάσεων.
Αμέσως, βλέπουμε -ή μάλλον ακούμε- ένα από τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία του παιχνιδιού: η φωνή του πρωταγωνιστή «σπάει». Ο χαρακτήρας μας γίνεται μάρτυρας ιδιαίτερα αλλόκοτων περιστατικών σε όλη τη διάρκεια του Madison. Ωστόσο, δεν τα αντιμετωπίζει σαν κάτι καθημερινό, σαν κάτι που απλώς συμβαίνει: κάθε φορά ακούμε το σοκ στη φωνή του, τη σύγχυσή του, που αποτυπώνονται άριστα μέσω της ερμηνείας του ηθοποιού.
Αυτός ο τύπος, ο Luca, ξύπνησε σε μια παράξενη κατάσταση, με αίμα στα χέρια, παγιδευμένος σε ένα σαλόνι, όσο ο πατέρας του ουρλιάζει και χτυπά την πόρτα. Σιγά-σιγά, η πραγματικότητα αρχίζει να θολώνει, τα αντικείμενα αλλάζουν θέση μόνα τους και μια εφιαλτική παρουσία τριγυρνά στην άκρη του ματιού μας.
Το MADiSON καταφέρνει να γίνει πειστικό
Ο Luca, όμως, αντιδρά όπως θα αντιδρούσε ένας πραγματικός άνθρωπος. Τρομάζει, αγχώνεται, αγκομαχά. Μάλιστα, ενώ παίζουμε, ενώ τον χειριζόμαστε, αρκετές φορές ακούμε την τρεμάμενη φωνή του και την κοφτή ανάσα του -ήχους που καταφέρνουν να αυξήσουν κατακόρυφα το immersion και να δώσουν υπόσταση στον παράξενο κόσμο του MADiSON.
Αυτήν την προσέγγιση ακολουθούν οι δημιουργοί του παιχνιδιού στο στήσιμο της εμπειρίας, συνολικά. Προσπαθούν να φτιάξουν έναν κόσμο και μια ιστορία που, όσο κι αν ξεφεύγουν από τα στενά όρια που ορίζει η πραγματικότητα, δεν διαλύουν εντελώς τους κανόνες του πραγματικού.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο εσωτερικό ενός σπιτιού. Οι χώροι είναι -φαινομενικά- καθημερινοί, φυσιολογικοί. Μια πόρτα, ένα παράθυρο, βροχή απ’ έξω, μια κουζίνα, ένα μπάνιο, τίποτα παράξενο. Όμως, αν κοιτάξουμε καλύτερα, προσεκτικά, θα δούμε διάφορες παραξενιές να ξεφεύγουν.
Μπορεί, αν παρατηρήσουμε μια λάμπα, να τη δούμε να περιστρέφεται. Θα ακούσουμε το τρίξιμο μια σανίδας και, για λίγο, θα ακουστεί ένας ακόμα ήχος, καθόλου γνώριμος. Στη συνέχεια, θα δούμε και πιο παράξενα σκηνικά, που ξεφεύγουν τελείως από την πραγματικότητα, όμως τα πάντα έχουν στηθεί με βάση ένα lore: όσο κι αν παραβιάζονται οι δικοί μας κανόνες, υπάρχουν άλλοι.
Οι κανόνες έχουν σημασία, σε κάθε περίπτωση, όσο απόκοσμη κι αν είναι. Μόνο με τη θέσπιση «νόμων» λειτουργίας ενός κόσμου μπορεί αυτός να είναι πειστικός και να μας απορροφήσει πλήρως. Ο κόσμος δεν λειτουργεί με τυχαίο τρόπο, απλώς για να μας τρομάξει.
Το σπίτι έχει ιστορία, οι παραξενιές ξεκίνησαν από κάπου και όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το εφιαλτικό σύνολο καταφέρνουν να πείσουν. Έχει γίνει προσεκτική δουλειά, από ανθρώπους που γνωρίζουν σε βάθος το είδος. Δεν πρόκειται για κολάζ ιδεών, για ένα συνονθύλευμα πινελιών που έχουν εμφανιστεί σε άλλα έργα, αλλά για χτίσιμο ενός εφιάλτη, κομμάτι-κομμάτι, με συνέπεια και αγάπη.
MADiSON, ένα από τα πιο τρομακτικά πρόσφατα παιχνίδια
Και με πολύ, πολύ τρόμο. Έχουμε παίξει διάφορα παιχνίδια του είδους, πολλών μορφών, τα τελευταία χρόνια. Δύσκολα, ω, πολύ δύσκολα, θα βρούμε ένα εξίσου τρομακτικό με το MADiSON.
Φοβάσαι τους κλειστοφοβικούς διαδρόμους; Το MADiSONθα σε σοκάρει. Μήπως φοβάσαι το σκοτάδι; Λοιπόν, σου έχω νέα… Φοβάσαι τους απόκοσμους ήχους, το κυνηγητό με εφιαλτικά πλάσματα; Θέλεις αργόσυρτο τρόμο που σου τεντώνει τα νεύρα; Επιθυμείς να πεταχτείς από την καρέκλα σου μετά από ένα jump scare; Το MADiSON θα σε καλύψει πλήρως.
Σε κάθε σημείο της, εκτός μερικών σπάνιων εξαιρέσεων, το παιχνίδι αυτό προσέχει πολύ και ξέρει καλά τι κάνει.
Εδώ, χειριζόμαστε τον νεαρό Luca και προσπαθούμε να βγούμε από ένα σπίτι, στο οποίο έχουμε κλειδωθεί. Παίζουμε σε πρώτο πρόσωπο, σε ένα περιβάλλον που έχει σχεδιαστεί εξαιρετικά, με ρεαλιστικό τρόπο και πολλές λεπτομέρειες, ώστε να θυμίζει ένα πραγματικό σπίτι, στο οποίο όμως έζησαν ιδιαίτερα παράξενοι άνθρωποι.
Σφιχτοδεμένο σενάριο χωρίς υπερβολές
Η αφήγηση γίνεται μέσω μονολόγων, σημειωμάτων και ηχητικών καταγραφών σε κασέτες, στο ένα της μέρος. Το άλλο μας δίνει πληροφορίες μέσω των χώρων και των αντικειμένων που βρίσκονται μέσα τους. Κουτιά με φάρμακα, μια ανεκπλήρωτη τελετή επίκλησης δαιμόνων, πολλά ρολόγια, διάσπαρτες φωτογραφίες στο πάτωμα.
Κάθε δωμάτιο λέει ένα μέρος της ιστορίας, μας δίνει στοιχεία για τα άτομα που κατοικούσαν στο σπίτι, ώστε να σχηματίσουμε την πλήρη εικόνα στο μυαλό μας. Δεν υπάρχει υπερβολή: δεν θα διαβάσετε τεράστιο όγκο πληροφορίας, σε δεκάδες χαρτιά. Ούτε θα ακούσετε τον πρωταγωνιστή να περιγράφει κάθε γεγονός με λεπτομέρειες.
Το exposition είναι ελάχιστο και το MADiSON σάς καλεί να συνθέσετε την εικόνα του κόσμου του κοιτώντας τον και όχι ακούγοντας άλλους να τον περιγράφουν. Η πλοκή, τελικά, είναι ενδιαφέρουσα, εύστοχα απλωμένη στα διάφορα κεφάλαια που απαρτίζουν την εμπειρία, σκοτεινή και καλογραμμένη.
Δεν θα δείτε κάτι που δεν έχετε ξαναδεί, όσον αφορά το σενάριο, αλλά ο τρόπος που αυτό έχει χτιστεί διασφαλίζει ότι θα σας μείνει στο μυαλό, ενώ θα εκτιμήσετε την προσεκτική αφήγηση που δεν πέφτει σε συνηθισμένες παγίδες για το είδος.
Δυστυχώς, το φινάλε δεν ακολουθεί και ξεφεύγει κάπως σε κλισέ μονοπάτια, η αφήγηση χάνει τη «σπίθα» που είχε ως τότε και μας αφήνει με ένα τέλος που δεν κλείνει ιδανικά την κατά τα άλλα εξαιρετικά αξιοπρόσεκτη προσπάθεια. Σε κάθε περίπτωση, το σενάριο είναι από τα αξιόλογα στοιχεία του MADiSON και δίνει αναμφίβολα ένα καλοστημένο υπόβαθρο για τα γεγονότα, το setting και το gameplay.
Δεν υπάρχουν ανούσιες υπερβολές, δεν έρχεται η μία ανατροπή μετά την άλλη για να μας εντυπωσιάσει· οι δημιουργοί του MADiSON αρκέστηκαν σε μια σφιχτοδεμένη, ενδιαφέρουσα ιστορία και δεν ένιωσαν την ανάγκη να ξεφύγουν προς πολλές κατευθύνσεις. Μια ολόσωστη επιλογή.
Σκηνές από εφιάλτη
Στην πορεία, συναντάμε μερικά ιδιαίτερα αξιομνημόνευτα σκηνικά. Σε ένα υπόγειο, ανάμεσα σε κομμένα ανθρώπινα μέλη, βλέπουμε τον τρόμο κατάματα: ένα πλάσμα εμφανίζεται μέσα από το σκοτάδι, ενώ δεν μπορούμε να φύγουμε, δεν υπάρχει διέξοδος.
Οι σύντομες εμφανίσεις του μέσα στις σκιές, η σκηνοθεσία, η μουσική, καταφέρνουν να μας κάνουν να σφίξουμε το χειριστήριο με πραγματικό φόβο. Σε άλλη στιγμή, θα βρεθούμε σε λαβυρινθώδεις διαδρόμους, σε απόλυτο σκοτάδι. Μια φιγούρα τριγυρνά εκεί, εκτός από εμάς.
Ο Luca αγκομαχά συνεχώς. Τρόμος σε επίπεδα που σπάνια επιτυγχάνονται. Προσεκτικός τρόμος, χωρίς υπερβολές. Θα πεταχτεί ένα πλάσμα από το σκοτάδι, θα ακούσουμε το παράθυρο να τρίζει, ένα μπουκάλι θα πέσει από το κομοδίνο, τα νεύρα μας συνεχώς τεντωμένα, μόνιμη ανατριχίλα, δεν χαλαρώνουμε ποτέ.
Κάποια στιγμή, μέσα στο σπίτι, πέφτει το ρεύμα και πρέπει να περπατήσουμε προς ένα δωμάτιο, σε πηχτό σκοτάδι το οποίο «σπάει» μόνο από μερικές κόκκινες λάμπες. Σε άλλη φάση, εξερευνούμε μια εκκλησία. Σε αυτές και σε μερικές ακόμη στιγμές, το MADiSON φτάνει σε επίπεδα Amnesia: ξέρουμε πού πρέπει να πάμε, ξέρουμε πώς, αλλά δεν μπορούμε επειδή δεν μας αφήνει ο τρόμος.
Αρκετές ήταν οι φορές, στις 6 περίπου ώρες που μου πήρε να τελειώσω το MADiSON (μπορεί να φτάσει και περισσότερες, καθώς περιλαμβάνει δύσκολους γρίφους ενώ έχει και collectibles/μυστικά), που δεν ήθελα να συνεχίσω προς μια, συγκεκριμένη κατεύθυνση. Σε άλλες περιπτώσεις, χρειάστηκα ένα μικρό διάλειμμα για να ηρεμήσω.
Και το MADiSON με έφτασε εκεί χωρίς να χρησιμοποιεί φθηνά τεχνάσματα. Υπάρχουν κάποια set pieces, τα οποία δεν περιγράφω για να μην κάνω spoilers, τα οποία είναι πραγματικά υπέροχα: αγνός τρόμος, σε έξυπνα στημένα τμήματα γεμάτα με πετυχημένες ιδέες -ιδέες σεναριακές, άλλες που αφορούν το gameplay, αλλά και το στήσιμο του κόσμου.
Εξαιρετική η οπτικοακουστική παρουσίαση του MADiSON
Σημαντική βοήθεια δίνουν ο ήχος και η εικόνα. Αν παίξετε με ακουστικά, θα μπορέσετε να απολαύσετε τον υπέροχο τρισδιάστατο ήχο του MADiSON. Θα κυκλοφορείτε σε ένα δωμάτιο και θα νιώθετε ότι βρίσκεστε πράγματι εκεί, αφού θα ακούτε ήχους από κάθε κατεύθυνση: από πίσω σας, από τον διάδρομο έξω από το δωμάτιο, ένας ψίθυρος, μια πόρτα κλείνει τρίζοντας…
Η μουσική, επίσης, που ακούγεται σε μερικά σημεία της εμπειρίας, είναι απόλυτα ταιριαστή και ενισχύει την τρομερή ατμόσφαιρα. Τα γραφικά ακολουθούν σε αντίστοιχο επίπεδο: η εταιρεία ανάπτυξης έκανε άλλη μία σωστή επιλογή, διαλέγοντας να φτιάξει έναν μικρό κόσμο, ένα σπίτι, για να εξερευνήσουμε, και όχι πολλές και μεγάλες σε μέγεθος πίστες.
Έτσι, έχει καταφέρει να προσέξει πάρα πολύ την κάθε λεπτομέρεια. Ο φωτισμός είναι εξαιρετικός, οι υφές ρεαλιστικές, τα αντικείμενα πειστικά και οι χώροι σχεδιασμένοι με έμπνευση και συνέπεια.
Γρίφοι, εξερεύνηση, μακριά από hand-holding
Το gameplay απαρτίζεται κυρίως από εξερεύνηση και γρίφους. Τα παζλ που καλούμαστε να λύσουμε είναι πιο απαιτητικά απ’ ό,τι συνηθίζεται σε τέτοια παιχνίδια, ενώ δεν δίνονται ξεκάθαρες οδηγίες για το πώς να τα λύσουμε, πού να πάμε, πώς να βρούμε τον επόμενο προορισμό μας.
Οι οδηγίες είναι επαρκείς ώστε να μην χανόμαστε συνεχώς, αλλά είναι και αρκετά αόριστες ώστε να χανόμαστε μερικές φορές. Οι γρίφοι, που απλώνονται σε πολλαπλά σκέλη και περιλαμβάνουν αρκετά βήματα, μπορεί σε κάποια σημεία να δοκιμάσουν τα νεύρα σας. Μπορεί, για παράδειγμα, να περιφέρεστε για ώρες, χωρίς να μπορείτε να βρείτε πού πρέπει να πάτε.
Οι γρίφοι κινούνται σε γνώριμα μονοπάτια, σε κλασικά για το είδος μοτίβα (χρηματοκιβώτια με κωδικούς, σημεία που χρειάζονται συγκεκριμένα αντικείμενα κ.α.), και, παρόλο που θα κολλήσετε μερικές φορές, όταν βρίσκετε τις λύσεις θα λέτε «α, πώς δεν το σκέφτηκα τόση ώρα;».
Ωστόσο, η δομή είναι κατανοητή, σχεδιασμένη σωστά, οι γρίφοι ακολουθούν συγκεκριμένους κανόνες, οι λύσεις είναι σύμφωνες με τη λογική του παιχνιδιού. Υπάρχει και ένας εξαιρετικός μηχανισμός: έχουμε μια φωτογραφική μηχανή, η οποία μπορεί να βλέπει αλλόκοτα πράγματα αλλά και να αλληλεπιδρά μαζί τους.
Κάθε φωτογραφία που τραβάμε χρειάζεται μερικά δευτερόλεπτα για να εμφανιστεί και έπειτα μένει στο inventory μας για να τη βλέπουμε όποτε θέλουμε. Το σύστημα αυτό είναι απλό αλλά πολύ αποδοτικό, καθώς η φωτογραφική μηχανή αξιοποιείται σε πολλές, διαφορετικές περιπτώσεις.
Μοναδικό «όπλο», η φωτογραφική μηχανή μας
Θα τη χρησιμοποιήσουμε για να φωτίσουμε ένα σκοτεινό δωμάτιο (και μερικές φορές θα δούμε και κάτι να κρύβεται στις σκιές), θα μας βοηθήσει να ανοίξουμε μια κλειδωμένη πόρτα και να λύσουμε μερικούς γρίφους, θα μας επιτρέψει να δούμε κάτι που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.
Η μηχανή είναι το βασικό μέσο άμυνας που έχουμε απέναντι στο πηχτό σκοτάδι και στα απόκοσμα πλάσματα που, αν και δεν υπάρχει κανονική μάχη, καραδοκούν συνεχώς. Ποτέ δεν νιώθουμε τελείως αδύναμοι, αλλά ποτέ δεν φτάνουμε σε σημείο να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους κινδύνους.
Η φωτογραφική μηχανή εμπλέκεται σε κάποιους εμπνευσμένους γρίφους, αλλά παρεισφρέει και στην εξερεύνηση με έξυπνο τρόπο. Συχνά έχουμε μια κάμερα σε παιχνίδια τρόμου, το MADiSON όμως αξιοποιεί τους μηχανισμούς του καλύτερα από τους περισσότερους «ανταγωνιστές» του. Υπάρχουν στιγμές που θα φοβηθείτε να πατήσετε το κουμπί της μηχανής, γιατί δεν θα ξέρετε τι μπορεί να αποκαλύψει το φλας…
Backtracking, διαχείριση inventory, από «τα παλιά»
Σε γενικές γραμμές, οι γρίφοι είναι διασκεδαστικοί και σωστά σχεδιασμένοι. Το σπίτι που αποτελεί το setting του MADiSON μοιάζει με ένα μεγάλο παζλ, το οποίο ανοίγεται, αλλάζει και ξεκλειδώνει σταδιακά.
Έχει γίνει καλή δουλειά, συνολικά, και αν σας αρέσουν αυτού του τύπου τα παιχνίδια σίγουρα θα απολαύσετε την εμπειρία. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια σημεία που έπρεπε να σχεδιαστούν καλύτερα.
Τα βασικά προβλήματα εντοπίζονται στο backtracking, στην ανάγκη επιστροφής σε προηγούμενα δωμάτια, σε ένα «πέρα-δώθε» που κουράζει μερικές φορές και πλήττει τη ροή του gameplay. Χειρότερο γίνεται αυτό εξαιτίας του περιορισμένου inventory: χωρίς ιδιαίτερο λόγο, καλούμαστε να διαχειριστούμε τα αντικείμενά μας, αλλά δεν υπάρχουν σφαίρες ή γιατρικά και άλλα μετρήσιμα πράγματα.
Σχεδόν όλα τα αντικείμενα που βρίσκουμε σχετίζονται με την επίλυση γρίφων και έτσι το μόνο που καταφέρνει το σύστημα του περιορισμένου inventory είναι να μας αναγκάσει να βάζουμε ένα κλειδί στο δωμάτιο αποθήκευσης αντικειμένων για να χρειαστεί να γυρίσουμε να το πάρουμε όταν βρούμε τη συγκεκριμένη κλειδαριά.
Ευτυχώς, αυτό δεν συμβαίνει συχνά. Αλλά, όποτε συμβαίνει, γίνεται κουραστικό και οδηγεί σε ένα άλλο πρόβλημα: μετά από αρκετή ώρα, όσο τριγυρνάμε πέρα-δώθε στο σπίτι ψάχνοντας ένα δωμάτιο, προσπαθώντας να λύσουμε έναν γρίφο, τα jump scares και άλλες μέθοδοι πρόκλησης τρόμου τείνουν να χάνουν την αποτελεσματικότητά τους.
Αν παίζετε παιχνίδια τρόμου, μην χάσετε το MADiSON
Στη συνέχεια, το MADiSON βρίσκει τρόπους να την επαναφέρει, αλλά πού και πού χάνεται και είναι κρίμα. Επίσης, κάποιοι γρίφοι μπορούσαν να εξηγούν καλύτερα τη δομή τους, ώστε να μην μας αναγκάζουν να κάνουμε ανούσιες κινήσεις -για παράδειγμα, σε ένα σημείο μπορούμε να πηδάμε σε τρία διαφορετικά χρονικά σημεία, αλλά δεν γίνεται ποτέ ξεκάθαρο σε ποιο από αυτά πρέπει να είμαστε για κάθε τμήμα ενός παζλ, και έτσι καταλήγουμε σε αχρείαστο trial and error. Πάλι, πρόκειται για πρόβλημα που εμφανίζεται σπάνια.
Τελικά, το MADiSON είναι μια μεγάλη έκπληξη. Ό,τι κοντινότερο μπορούμε να βρούμε στο P.T., πραγματικά τρομακτικό, εφιαλτικό, έξυπνα σχεδιασμένο, αφηγείται ένα αξιόλογο σενάριο και μας βάζει να λύσουμε διασκεδαστικούς γρίφους.
Οι δημιουργοί έχουν κάνει τρομερή δουλειά και έφτιαξαν τελικά έναν τίτλο που δεν πρέπει να χάσετε αν παίζετε horror games. Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια τρόμου της χρονιάς και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του τύπου του ως τώρα. Μάλιστα, πρόκειται για το ντεμπούτο της εταιρείας ανάπτυξης. Περιμένουμε πολλά από αυτή, στο μέλλον…
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: BLOODIOUS GAMES
Εκδότρια Εταιρεία: BLOODIOUS GAMES
Είδος: Ηorror
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 8 Ιουλίου 2022 / Nintendo Switch: 29 Ιουλίου
Official website: madisongame.com