Metaphor: ReFantazio – Review

Η Atlus συνεχίζει να δημιουργεί τον έναν επιτυχημένο και ποιοτικό τίτλο πίσω από τον άλλον και αυτήν τη φορά συνεχίζει το σερί με ένα ολοκαίνουργιο IP, Metaphor: ReFantazio.

Shin Megami, Persona, Metaphor: ReFantazio. Τα τελευταία χρόνια, η Atlus κρατά στα χέρια της τη συνταγή της επιτυχίας όσον αφορά τα JRPG και σε μια ευθυγράμμιση των άστρων (της) έχει τους κατάλληλους ανθρώπους στο δυναμικό της για να δημιουργεί τον έναν επιτυχημένο και ποιοτικό τίτλο πίσω από τον άλλον.

Το νεότερο λιθαράκι στο σερί της έρχεται υπό τη μορφή ενός παιχνιδιού που συνδυάζει τις ιδιαιτερότητες στις οποίες μας έχει συνηθίσει η εταιρεία, με ένα setting εποχής, δημιουργώντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα που ξεχωρίζει ακόμα και ανάμεσα στα θεσπέσια “αδελφικά” project της ίδιας της Atlus.

Photo: Atlus / VG24

Ουτοπία

Το Metaphor: ReFantazio μας ταξιδεύει σε έναν φανταστικό κόσμο, όπου υπάρχουν δράκοι, κάστρα, βασιλείς και ένας πρίγκιπας τον οποίο πρέπει να σώσουμε από μια κατάρα. Στην πορεία, βέβαια, τα πράγματα εκτροχιάζονται και ο πρωταγωνιστής μας, μαζί με τους συμμάχους του, καλείται να λάβει μέρος σε ένα βασιλικό τουρνουά για την ανάδειξη του επόμενου μονάρχη.

Για πρώτη φορά, οι κάτοικοι του βασιλείου της Euchronia έχουν τη δυνατότητα να εκλέξουν – ουσιαστικά – τον επόμενο κυβερνήτη τους. Ο ήρωας μας, στο όνομα του πρίγκιπα, καλείται να φέρει εις πέρας διάφορες δοκιμασίες για να κερδίσει την εύνοια της κοινής γνώμης. Παρ’ όλα αυτά, η αποστολή του δεν είναι τόσο εύκολη όταν ο κόσμος είναι γεμάτος με διακρίσεις, ανισότητες και προσωπικότητες που θα έκαναν τα πάντα για την εξουσία.

Η νέα ιστορία της Atlus ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το φανταστικό, οραματιζόμενη μια ουτοπία που όλοι είναι ίσοι, ανεξάρτητα από το πόσο διαφορετικοί είναι. Τα “τέρατα” που αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής είναι βγαλμένα από παραμύθια, αλλά και από την καθημερινότητα, καθώς δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική δομή του σήμερα, που μεταφέρεται έξυπνα στη χρονική περίοδο που διαδραματίζεται το παιχνίδι. Τα μηνύματα για έναν τέλειο, δημοκρατικό κόσμο απηχούν μέσα στους πέτρινους τοίχους των μεσαιωνικών πύργων του βασιλείου, όμως έχουν ολοφάνερο εκτόπισμα και στον κόσμο μας.

Metaphor: ReFantazio – Πολυμορφικό και πλούσιο

Η απομάκρυνση από τη μοντέρνα Ιαπωνία των Persona και Shin Megami ήταν μια έξυπνη επιλογή, αφού έδωσε στην εταιρεία την ευκαιρία να προσφέρει νέα πράγματα. Συγκεκριμένα, αν και στο Metaphor: ReFantazio υπάρχει και πάλι το concept των διοριών και του ημερολογίου, η δομή της ιστορίας επιτρέπει στον παίκτη να δει περισσότερες τοποθεσίες από ό,τι συνηθίζεται από τίτλους της Atlus, αλλά και να γνωρίσει περισσότερους χαρακτήρες.

Απομακρυσμένα χωριά, μεγαλουπόλεις, ορυχεία και φωλιές τεράτων, μεταξύ άλλων, συνθέτουν τον πανέμορφα σχεδιασμένο χάρτη της Euchronia, ενώ κάθε πόλη φιλοξενεί διαφορετική αισθητική, έθιμα και κατοίκους που είτε μας καλοδέχονται, είτε μας συμπεριφέρονται σαν παρίες. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κράμα από γεγονότα και εικόνες, πιο ενδιαφέρον από ό,τι θα ήταν άμα περιοριζόταν σε μια μόνο πόλη.

Photo: Atlus / VG24

Για να ξεδιπλωθεί όλη αυτή η πολυμορφία χρειάζονται περίπου 80 ώρες ενασχόλησης, μέσα στις οποίες η Atlus καταφέρνει να δημιουργήσει το δικό της Game of Thrones, να περάσει κοινωνικά μηνύματα κατά του ρατσισμού και της εκμετάλλευσης του αδύναμου, να αναφερθεί στη διαφθορά εις το όνομα κάποιας θρησκείας και φυσικά, να “τυλίξει” όλες αυτές τις θεματικές με το δικό της απολαυστικό στιλ και χιούμορ.

Οι χαρακτήρες με τους οποίους θα αναπτύξετε δεσμούς (bonds), προσφέρουν πολλές ωραίες στιγμές και δίνουν βάθος στον κόσμο της Euchronia με τις διαφορετικές απόψεις τους, αλλά και τις ρίζες τους που διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους.

Photo: Atlus / VG24

Γνώριμος χορός με νέα βήματα

Όταν τα τέρατα που αντιμετωπίζετε δεν είναι οι πολιτικοί σας αντίπαλοι – ή ακόμα και τότε – οι διαφορές σας λύνονται με τη χρήση όπλων και μαγικών. Το σύστημα μάχης, για όποιον έχει ασχοληθεί με προηγούμενα παιχνίδια της εταιρείας, είναι κάτι πολύ γνώριμο: turn-based αναμετρήσεις, κατά τις οποίες μπορείτε να παρατείνετε τον δικό σας γύρο εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες των εχθρών.

Παρ’ όλα αυτά, το Metaphor: ReFantazio προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία χάρις στα archetypes, που είναι κάτι σαν τα γνωστά classes. Υπάρχουν δεκάδες επιλογές, που μπορούν να αξιοποιήσουν όλοι οι ήρωες μας, οπότε το party μπορεί να αποτελείται από χαρακτήρες με τελείως διαφορετικούς ρόλους ή εσκεμμένα παρόμοιους. Όλες οι προσεγγίσεις έχουν θετικά και αρνητικά. Είναι θέμα στρατηγικής το ποιο μονοπάτι θα επιλέξετε, καθώς οι μάχες μπορούν να γίνουν απαιτητικές ακόμα και στη μεσαία δυσκολία (normal).

Συγκοινωνούντα δοχεία

Ο άσος στο μανίκι σας είναι τα synthesis attacks, επιθέσεις που εκτελούνται συνεργατικά, από δύο μέλη της ομάδας σας και η φύση τους αλλάζει βάσει με τα archetypes που συνδυάζονται. Παραδείγματος χάρη, δύο μάγοι μπορούν να συνδυάσουν τη δύναμή τους, ώστε να κάνουν cast μια πιο ισχυρή εκδοχή ενός ξορκιού, ενώ δύο melee fighters μπορούν να συνδυάσουν τα διαφορετικά fighting styles τους για να αυξήσουν το ωμό damage και πάει λέγοντας.

Το αυστηρό χρονοδιάγραμμα των παιχνιδιών της Atlus (σ.σ. η δόμηση γύρω από το ημερολογιακό σύστημα) κρύβει πάντα έναν κίνδυνο που η εταιρεία δεν καταφέρνει απαραίτητα να αποφύγει: μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το pacing. Το Metaphor: ReFantazio δεν αποφεύγει τις αμφιλεγόμενες ανάπαυλες, αλλά καταφέρνει να τις “δικαιολογήσει” μέσω των αλληλένδετων μηχανισμών του.

Όσο, λοιπόν, περιμένετε να τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την επόμενη μεγάλη εξέλιξη, θα βρίσκετε πάντα κάτι χρήσιμο να κάνετε. Κάποιο bounty, που θα σας βοηθήσει να ανεβείτε level ή να αγοράσετε νέο εξοπλισμό. Ή ίσως έναν νέο σύμμαχο με τον οποίο μπορείτε να βελτιώσετε τη σχέση σας, ξεκλειδώνοντας διάφορα προνόμια μέσω αυτού ή ακόμα και νέα archetypes. Τα πάντα είναι ένας μεγάλος κύκλος μόνιμης προόδου.

Photo: Atlus / VG24

Θα μοιάζουν procedurally generated, αλλά δεν θα είναι

Το Metaphor: ReFantazio έχει δεκάδες μικρά και μεγάλα dungeons για να επισκεφθείτε, τα οποία διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους ανάλογα με την τοποθεσία στην οποία βρίσκονται και τους εχθρούς που κρύβουν.

Παρ’ όλα αυτά, αν και έχουν σχεδιαστεί “στο χέρι”, η αίσθηση που αφήνουν είναι αυτή του procedurally generated, αφού μετά από δύο τρία πατώματα οι διάδρομοι μοιάζουν πια επικίνδυνα, μη προσφέροντας κάτι το ξεχωριστό. Κάθε ένα από αυτά καταλήγει γρήγορα επαναλαμβανόμενο και το μόνο που σώζει την κατάσταση είναι το overworld combat, που τουλάχιστον σας επιτρέπει να σκοτώσετε γρήγορα τους πιο αδύναμους εχθρούς, χωρίς να μπείτε στη διαδικασία μιας κανονικής μάχης, μειώνοντας τον χρόνο που περνάτε μέσα σε ανέμπνευστους λαβύρινθους.

Photo: Atlus / VG24

Η Γκουέρνικα της Atlus

Ό,τι παράπονο και αν κάνουμε για τον σχεδιασμό των dungeons πάντως, δεν μπορούμε να πούμε τίποτα το αρνητικό για τα bosses που κρύβουν.

Παρά το απατηλά “καρτουνίστικο” στιλ που διατηρεί η Atlus στα παιχνίδια της, το οποίο για κάποιους μοιάζει “παιδικό”, έχει καταφέρει αμέτρητες φορές να τυλίξει με το πρόσχαρο περιτύλιγμά της διάφορες φρικαλεότητες. Τα bosses του Metaphor: ReFantazio αποτελούν άλλο ένα παράδειγμα αυτού του ταλέντου.

Τιτάνια τερατόμορφα όντα που ακόμα και ο Πικάσο θα ζήλευε, αφού σχεδόν πάντα μοιάζουν με κάποια διεστραμμένη μορφή αφηρημένης τέχνης, θα βρεθούν επανειλημμένα στον δρόμο σας. Εκτός από την ευφάνταστη και επιβλητική παρουσία τους, προσφέρουν και μοναδικούς μηχανισμούς, που θα επηρεάζουν τη στρατηγική σας την ώρα της μάχης.

Τα πιο όμορφα… μενού στον κόσμο

Όντας παιχνίδι της Atlus, το Metaphor: ReFantazio είναι τρομερά στιλάτο και με έντονο χαρακτήρα. Αν και αποφεύγει ελαφρώς τη φαντασμαγορία των Persona, για μια πιο βαριά, steampunk αισθητική, τα μενού του είναι ένα πραγματικό οφθαλμόλουτρο.

Τώρα… ένας άνθρωπος που δεν έχει ασχοληθεί ξανά με παιχνίδι της συγκεκριμένης εταιρείας θα απορεί γιατί τα μενού θέλουν ειδικά αφιερωμένες παραγράφους σε μια κριτική, αλλά πραγματικά είναι τα πιο όμορφα που έχουν υπάρξει σε παιχνίδι: σε χρώμα, σχεδιασμό, διάταξη, επεξηγήσεις. Τα πάντα.

Στο soundtrack συναντάμε τον Shoji Meguro, που μας έχει χαρίσει τα εξαιρετικά soundtracks των Persona και Shin Megami. Και εδώ, το έργο του είναι αξιέπαινο και οι μελωδίες του θέτουν τον ρυθμό, κολλώντας στο μυαλό ακόμα και ώρες αφότου έχετε σταματήσει να παίζετε.

Photo: Atlus / VG24

Πού βρίσκεται η Atlus τεχνικά;

Από άποψη γραφικών, ο νεότερος τίτλος της Atlus δεν είναι και ο πιο εντυπωσιακός της χρονιάς. Έχει αρκετά έντονο aliasing και shimmering, στοιχεία που γεμίζουν με αρκετό “θόρυβο” την εικόνα. Πέρα αυτών όμως, η cel-shaded αισθητική του είναι χαριτωμένη και η πληθώρα από 2D και 3D cutscenes καλύπτει ικανοποιητικά την αφήγηση.

Στο Xbox Series X, όπου έγινε και το review, το παιχνίδι “τρέχει” ανάμεσα στα 40-60 fps και δυναμική ανάλυση από 1080p έως 1656p. Αν και συναντήσαμε κάποια frame drops, λοιπόν, δεν μας χάλασαν την εμπειρία.

J Photo: Atlus / VG24

Metaphor: ReFantazio – The Game of the year that never was?

Σε μια χρονιά που κυκλοφόρησαν πολλά καλά παιχνίδια, το Metaphor: ReFantazio ίσως να μην αναδειχθεί το καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς, αλλά σίγουρα θα μπορούσε. Η Atlus κάνει τη δημιουργία ενός εξαιρετικού JRPG να μοιάζει τρομερά εύκολη, χάρις στο νικηφόρο σερί της, γεγονός που φυσικά δεν ισχύει.

Η απομάκρυνση από τα γνωστά franchises της, για χάρη ενός νέου IP βοήθησε και την ίδια να συστήσει νέες ιδέες στη δοκιμασμένη συνταγή της, προσφέροντας κάτι φρέσκο με τεράστια επιτυχία. Ο κόσμος που οραματίζεται το παιχνίδι μπορεί να είναι μια ουτοπία που δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, αλλά το ίδιο το Metaphor: ReFantazio είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC, PS5, PS4, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε σε: Xbox Series X
Εταιρεία Ανάπτυξης: Studio Zero
Εκδότρια Εταιρεία: Sega / Atlus
Είδος: Role-playing
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 11 Οκτωβρίου 2024
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.