Murderous Muses – Review

Η D’Avekki Studios, εταιρεία γνωστή για τα πολύ αξιόλογα παιχνίδια τύπου FMV που έχει φτιάξει, τώρα κυκλοφορεί το πιο φιλόδοξο έργο της, το Murderous Muses.

Τα προηγούμενα παιχνίδια της εταιρείας ξεχώριζαν επειδή κατάφερναν να συνδυάσουν ενδιαφέρουσες ιστορίες με ευρηματικούς μηχανισμούς. Επίσης, οι ερμηνείες των ηθοποιών («πραγματικών» ηθοποιών, καθώς στα FMV δεν βλέπουμε ψηφιακά μοντέλα) ήταν πάντα ανώτερες ποιοτικά απ’ ό,τι συνηθίζουμε στο είδος. Τα ίδια ισχύουν και τώρα, στον νέο τίτλο της εταιρείας, το Murderous Muses.

Murderous Muses, ένα φιλόδοξο παιχνίδι γρίφων τύπου FMV

Μάλιστα, οι μηχανισμοί του παιχνιδιού αυτού είναι ακόμα πιο φιλόδοξοι. Το Murderous Muses βασίζεται σε κάποιες ιδιαίτερες ιδέες για να ξεχωρίσει: χρησιμοποιεί τυχαία διαμόρφωση στοιχείων, ώστε κάθε φορά που παίζουμε να είναι διαφορετική, και εισάγει «κανονικό» gameplay, για να συνοδεύσει τις αφηγήσεις των ηθοποιών.

photo: D’Avekki Studios Ltd

Στο νέο πρότζεκτ της D’Avekki αναλαμβάνουμε τον ρόλο του φύλακα μιας γκαλερί. Το πρωί, καλούμαστε να βάλουμε στη θέση τους κάποιους πίνακες (δεν έχω δουλέψει σε αυτό το πόστο, δεν ξέρω αν περιλαμβάνεται αυτή η δουλειά στο job description…). Περπατούμε στην πολύ απλά σχεδιασμένη γκαλερί, παίζοντας σε πρώτο πρόσωπο, και πατάμε ένα πλήκτρο για να παίρνουμε τους πίνακες από τα κουτιά τους και ένα για να τους βάζουμε στον τοίχο, σε άδεια σημεία (ο χειρισμός δεν είναι ιδανικός, καμιά φορά χρειάζεται να κάνουμε δύο κλικ για να πιάσουμε κάτι, ενώ ενίοτε το equipped αντικείμενο «χάνεται» και επιστρέφει στο μενού).

Εκτενές lore, κουραστική διαδικασία απόκτησής του

Δεν είναι πάντα ξεκάθαρο το πού θα μπει κάθε έργο, πάντως. Στον τοίχο θα δείτε, στα κενά σημεία, τον τίτλο του πίνακα που βρισκόταν εκεί και θα πρέπει να τον ταιριάξετε με έναν από αυτούς που έχετε στο inventory. Κάποιες φορές, οι περιγραφές είναι πολύ ευνόητες. Άλλες, όμως, θα χρειαστεί να «μυρίσετε τα νύχια σας»…

Για να πετύχετε στην τύχη τα σωστά σημεία, θα δοκιμάζετε τους πίνακες παντού μέχρι να ενεργοποιηθεί ένα πλήκτρο δίπλα από τις ονομασίες των έργων, το οποίο υποδηλώνει ότι βρήκατε το μέρος όπου ταιριάζουν -και, αν το πατήσετε, ακούτε αφήγηση για διάφορα στοιχεία του lore.

photo: D’Avekki Studios Ltd

Πέφτει η νύχτα στη γκαλερί

Μετά τη νύχτα (θα σας πω σε λίγο τι συμβαίνει το βράδυ), πάμε στην επόμενη ημέρα (από τις 3 συνολικά που διαρκεί ένα playthrough, που μεταφράζονται σε περίπου 2-3 ώρες) και βάζουμε ξανά τους πίνακες στα κενά σημεία του τοίχου. Στην αρχή, η διαδικασία φαίνεται ενδιαφέρουσα, παρά τα ασαφή μέρη της, αλλά μετά από μερικές επαναλήψεις, ειδικά σε επόμενα playthroughs, γίνεται κουραστική (οι πίνακες είναι τοποθετημένοι τυχαία κάθε φορά, δεν αρκεί αυτό όμως).

Η νύχτα είναι, πάντως, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι -και όσον αφορά στο gameplay αλλά και στο σενάριο. Αφού τελειώσουμε με τους πίνακες, πηγαίνουμε στο ζουμί της υπόθεσης: ο καλλιτέχνης Mordechai Grey (του οποίοι οι πίνακες βρίσκονται στην γκαλερί) δολοφονήθηκε και εμείς πρέπει να βρούμε ποιος -μεταξύ έξι υπόπτων- ήταν ο δράστης.

photo: D’Avekki Studios Ltd

Καθώς δεν πρόκειται για αστυνομική ιστορία, δεν καλούμαστε να ανακρίνουμε υπόπτους ή κάτι τέτοιο. Όταν πέφτει η νύχτα στην γκαλερί, η ατμόσφαιρα αλλάζει και βουτά στο υπερφυσικό, με πίνακες που «ζωντανεύουν» και μιλούν (με βίντεο τύπου FMV μέσα στο κάδρο), μεταξύ άλλων.

Στη γκαλερί το βράδυ υπάρχουν γρίφοι για να λύσουμε (πανεύκολοι, δυστυχώς, και αδιάφοροι σχεδιαστικά οι παράπλευροι -τύπου: βρες όλες τις ίδιες εικόνες σε μια τράπουλα) για να μάθουμε περισσότερα για τους υπόπτους, ενώ το βασικό κομμάτι έχει να κάνει με τη σωστή διαχείριση πετραδιών για να πάρουμε όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούμε πριν ξημερώσει (δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο, απλώς, όταν τελειώσουν τα πετράδια, δεν έχουμε πολλά να κάνουμε).

Ακόμα, κάθε φορά, η γκαλερί είναι διαφορετικά διαμορφωμένη, με αλλαγμένο level design -κάτι που κάνει την εξερεύνηση να διατηρεί το ενδιαφέρον για περισσότερη ώρα.

Τι κάνουμε στο Murderous Muses, όταν έρχεται το βράδυ

Λειτουργεί κάπως έτσι: Έχουμε στη διάθεσή μας έξι πίνακες, που απεικονίζουν τους έξι υπόπτους, και ο καθένας έχει πάνω του έξι πετράδια. Ακολουθώντας κάποια στοιχεία που εντοπίζουμε εδώ κι εκεί, καλούμαστε να σπαταλήσουμε πετράδια για να κάνουμε τους πίνακες να μιλήσουν. Για παράδειγμα, βάζουμε έναν πίνακα στο σημείο του τοίχου που γράφει «passion» και ο απεικονιζόμενος χαρακτήρας μιλά για κάτι σχετικό.

Είναι ένα ευρηματικό σύστημα, θεωρητικά, αλλά στην πράξη έχει αρκετά προβλήματα. Προκύπτει αρκετό «πέρα-δώθε», για να βρούμε τα σωστά σημεία για να τοποθετήσουμε τους πίνακες, ενώ ενδέχεται να δούμε διαλόγους να επαναλαμβάνονται.

photo: D’Avekki Studios Ltd

Επίσης, το σύστημα με τα πετράδια δεν εξηγείται επαρκώς (όπως δεν εξηγούνται κι άλλα), με αποτέλεσμα το πρώτο playthrough να είναι «χαμένο», αφού σπαταλάμε ένα μεγάλο μέρος του για να καταλάβουμε πώς λειτουργούν κάποιοι μηχανισμοί. Δεν υπάρχει λόγος να συμβεί αυτό, η αόριστη φύση του gameplay δεν προσφέρει κάτι και η επεξήγηση θα ήταν καλύτερη επιλογή, σίγουρα -η απουσία της μοιάζει με γέμισμα χρόνου.

Το σενάριο, με τους έξι υπόπτους και τη δολοφονία

Τώρα, η ιστορία που κρύβεται πίσω από τους γρίφους είναι ενδιαφέρουσα, αλλά η δομή της αφήγησης δεν είναι ιδανική. Καθώς μαθαίνουμε για τους χαρακτήρες και την πλοκή αποσπασματικά, ενδέχεται να προκύψουν μπερδέματα στην πορεία. Επίσης, το βασικό μυστήριο, αυτό της δολοφονίας, δεν είναι πάρα πολύ συναρπαστικό -ειδικά σε επόμενα playthroughs- και, πάλι, η αποσπασματική δομή δεν βοηθά.

Ωστόσο, οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν την ιστορία είναι ενδιαφέροντες, εντελώς campy, αστείοι, ανατριχιαστικοί, όλα ταυτόχρονα. Το υπόβαθρό τους είναι επαρκές και, σε αυτό το σημείο, η αποσπασματική δομή δεν ενοχλεί, αφού μπορούμε να λύσουμε το μυστήριο χωρίς να μάθουμε τα πάντα για τις έξι προσωπικότητες, μπορούμε όμως και να συνεχίσουμε για να τις γνωρίσουμε καλύτερα.

photo: D’Avekki Studios Ltd

Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν τους χαρακτήρες όπως πρέπει, σε γενικές γραμμές, με σωστό ύφος που αγγίζει το όριο της γελοιότητας και αγκαλιάζει το χιούμορ και την παράξενη φύση του Murderous Muses.

Οι αλλόκοτοι χαρακτήρες του Murderous Muses

Κάποιες ερμηνείες το παρακάνουν, αλλά υπάρχουν κάποια highlights: η -γνώριμη από τα παιχνίδια της D’Avekki- Aislinn De’Ath είναι απολαυστική ως αλλόκοτη νεκροθάφτισσα, ας πούμε. Γενικά, πάντως οι χαρακτήρες είναι διασκεδαστικοί: υπάρχει μια μπαλαρίνα, δύο δίδυμες, ενώ ένας τύπος, για παράδειγμα, μιλά μαζί με μια κούκλα, ως εγγαστρίμυθος. Το backstory είναι αρκετό ώστε να θέλουμε να μάθουμε περισσότερα και η σκηνοθεσία κατανοεί πλήρως τις παραξενιές του είδους.

Η ατμόσφαιρα, επίσης, είναι από τα δυνατά σημεία του Murderous Muses. Το soundtrack είναι διακριτικό αλλά ενισχύει το μυστηριώδες ύφος, με πιο έντονη παρουσία το βράδυ, όταν η γκαλερί «ξυπνά» και φαίνεται στοιχειωμένη. Τα γραφικά είναι εντελώς απλά, βασικού τύπου, αλλά δεν ενοχλούν· είναι επαρκή για το στιλ της εμπειρίας.

Ένα διασκεδαστικό παιχνίδι με αρκετές προοπτικές, αλλά και ελλείψεις

Τελικά, το Murderous Muses καταφέρνει να συνδυάσει το puzzle gameplay με το FMV investigation, αν και δεν μπορεί να εξηγήσει σωστά τα διάφορα τμήματά του. Στηρίζεται σε μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες, σε αξιόλογες και αλλόκοτες ερμηνείες και σε ένα μυστηριώδες σενάριο με αρκετό lore. Το σύστημα των μηχανισμών είναι επαρκώς περίπλοκο ώστε να βλέπετε διαφορετικά πράγματα σε κάθε playthrough (στα πρώτα, έστω, μετά αρχίζει η επανάληψη), ενώ η διαδικασία της αναζήτησης στοιχείων για να βρούμε τον δολοφόνο είναι ενδιαφέρουσα αλλά γίνεται κουραστική.

Το κομμάτι της τυχαίας διαμόρφωσης του σεναρίου δεν ικανοποιεί πλήρως, αλλά παραμένει ένα ευρηματικό πρότζεκτ που έχει αρκετά να δώσει σε φανς του είδους. Ελπίζω η εταιρεία να μπορέσει να εξελίξει τη φόρμουλα και να βρει τη χρυσή τομή στο επόμενο παιχνίδι της, καθώς το Murderous Muses μοιάζει με δοκιμαστική προσπάθεια.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS4, PS5, PC, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: D’Avekki Studios
Εκδότρια Εταιρεία: D’Avekki Studios
Είδος: Adventure, puzzle
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 12 Απριλίου 2023 (11 Μαΐου σε Switch)
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.