Παρακολούθησα την ταινία Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης (Boston Strangler), στο Disney+, πριν από την επίσημη κυκλοφορία της, για να σας μιλήσω για αυτήν.
Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης (Boston Strangler) είναι μια ταινία τύπου «true crime», που έρχεται στο Disney+ στις 17 Μαρτίου. Πρωταγωνιστούν οι Κίρα Νάιτλι (Pirates of the Caribbean, Pride & Prejudice) και Κάρι Κουν (The Leftovers, Ghostbusters: Afterlife) και το setting μάς πηγαίνει στη Βοστώνη τη δεκαετία του 1960, όταν ο «Στραγγαλιστής» κυκλοφορούσε, σκότωνε και βίαζε γυναίκες στα σπίτια τους, χωρίς να αφήνει ίχνη.
Disney+: Πώς διαφοροποιείται «Ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης» από άλλες ταινίες
Η ταινία επιχειρεί να διαφοροποιηθεί εστιάζοντας σε δύο δημοσιογράφους και όχι στους αστυνομικούς και τον δολοφόνο, και τονίζοντας τον σεξισμό που είχαν να αντιμετωπίσουν στον χώρο της εργασίας τους.
Η Νάιτλι, η πρωταγωνίστρια της ταινίας, ερμηνεύει την Λορέτα Μακλάφλιν, τη ρεπόρτερ που ανέδειξε την υπόθεση (στην ταινία αλλά και στην πραγματική ιστορία). Σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο εργασίας, η Μακλάφιν προσπαθεί να δείξει ότι μπορεί να ανταγωνιστεί τους άνδρες συναδέλφους της, και προσπαθεί να φύγει από το γραφείο του lifestyle. Στη συνέχεια, αφού αντιμετωπίζει αρκετά περιστατικά σεξισμού, όταν αστυνομικοί, συνάδελφοι, η κοινωνία γενικότερα, της συμπεριφέρονται εχθρικά, αφού κάνει δουλειά που θεωρείται «ανδρική».
O Chris Cooper ως Jack MacLaine / Photo: 20th Century Studios
Μαζί με την Τζιν Κόουλ, πιο έμπειρη δημοσιογράφο, η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να αποδείξει ότι έχει τα κότσια αλλά και τις ικανότητες για να κάνει αυτή τη δουλειά -και το κάνει, αφού βρίσκει συνδέσεις μεταξύ φόνων και στοιχεία που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι φόνοι γίνονται από έναν σίριαλ κίλερ, δεδομένα που οι Αρχές δεν είχαν εντοπίσει.
Ο σεξισμός της εποχής στο επίκεντρο
Σε γενικές γραμμές, η απεικόνιση και κριτική του σεξισμού είναι επιφανειακή, στηρίζεται σε κλισέ τεχνάσματα και δεν φτάνει ποτέ σε βάθος, αφού δεν φαίνεται να υπάρχει επιθυμία ουσιαστικής ανάπτυξης των χαρακτήρων. Περισσότερο, η ταινία μάς λέει ότι «υπήρχε σεξισμός τότε» παρά μας δείχνει πώς αυτό επηρέαζε τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Μάλιστα, η χαρακτήρας της Κουν δεν αναπτύσσεται καθόλου, ενώ υπάρχει ένα sub-plot με την οικογένεια της, με τον σύζυγο και το παιδί της, που δεν προσφέρει τίποτα στο σύνολο και αποπροσανατολίζει από τα δυνατά «χαρτιά» της ταινίας. Πάντως, η σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών είναι ικανοποιητική, η χημεία τους επαρκής και οι ερμηνείες πολύ αξιοπρόσεκτες.
H Carrie Coon ως Jean Cole και η Keira Knightley ως Loretta McLaughlin / Photo: 20th Century Studios
Η πλοκή της ταινίας είναι απλή, απομακρύνεται σε σημεία από την πραγματική ιστορία για να είναι καλύτερα πλαισιωμένοι οι χαρακτήρες και για να αφαιρεθούν κάποια κομμάτια, όπως η εστίαση στους βιασμούς του «Στραγγαλιστή».
Η ατμόσφαιρα, οι δολοφονίες του Στραγγαλιστή της Βοστώνης
Το ύφος είναι γνώριμο για fans του είδους: βαρύ, «σκοτεινό», γεμάτο με τσιγάρα και δολοφονίες, με απειλητική μουσική και ένταση στο προσκήνιο. Η σκηνοθεσία ενισχύει την ατμόσφαιρα, «πατώντας» πάνω και στην ταιριαστή χρωματική παλέτα, και οι δολοφονίες ξεκινούν με σωστό στήσιμο. Αρχικά, δεν βλέπουμε τους φόνους στην οθόνη μας -ακούμε ήχους, φωνές, ουρλιαχτά, αλλά δεν βλέπουμε τη στιγμή της δολοφονίας. Με αυτόν τον τρόπο, αναπτύσσεται η αίσθηση της αγωνίας, αλλά, επίσης, ο δολοφόνος αποκτά μια μυστηριώδη αύρα.
Αργότερα, όλα αυτά χάνονται, όταν η ταινία αρχίζει να απεικονίζει φόνους στην οθόνη (ποτέ δεν το παρακάνει με τη βία, πάντως, αν εξαιρέσουμε μια αχρείαστη σκηνή με ζουμ σε φωτογραφίες). Οι σκηνές είναι τυπικές, το μυστήριο διαλύεται, ενώ, που και πού, θυμόμαστε την ατάκα του Ντάριο Αρτζέντο για τις κινηματογραφικές δολοφονίες όμορφων γυναικών και για το πώς αυτές είναι προτιμότερες.
Photo: 20th Century Studios
Αξιόλογη προσθήκη στο Disney+
Πάντως, ο δολοφόνος δεν φετιχοποιείται, το σενάριο δεν πέφτει σε παγίδες που έπεσε, ας πούμε, το Dahmer, καθώς η ταινία διατηρεί μια απόσταση από εκείνον και τις πράξεις του. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται για ταινία που ξεχωρίζει στο πλαίσιο του είδους της, δεν κλέβει την παράσταση, αλλά έχει αρκετά καλά στοιχεία για να αξίζει να τη δείτε, όπως η βαριά ατμόσφαιρα, η καλή απόδοση στοιχείων της εποχής, το επαρκώς ενδιαφέρον σενάριο και οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών.
Η εστίαση στη δημοσιογραφική έρευνα και όχι στους αστυνομικούς ή στους φόνους δίνει μια ενδιαφέρουσα οπτική γωνία στην ταινία και επηρεάζει θετικά το συνολικό ύφος της, απομακρύνοντας το σενάριο από την τάση γκλαμουροποίησης του δολοφόνου.
- Ναι ή όχι; Σε γενικές γραμμές, ναι, έχει αρκετά καλά στοιχεία, αλλά μπορούσε καλύτερα.
Η ταινία κυκλοφορεί στο Disney+ από τις 17 Μαρτίου.
