Road 96: Mile 0 – Review

Το Road 96 ήταν ένα παιχνίδι που μπόρεσε να αξιοποιήσει το κόνσεπτ του για να ξεχωρίσει μεταξύ των τίτλων του είδους.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι που βασίστηκε κατά κύριο λόγο στο σενάριο και τους χαρακτήρες του, ωστόσο μπόρεσε να κάνει τη διαφορά με τον τρόπο που εισήγαγε μηχανισμούς τύπου roguelike. Τώρα, το δεύτερο παιχνίδι του franchise, το Road 96: Mile 0, είναι ένα πρίκουελ που δεν χρησιμοποιεί τέτοιες ιδιαίτερες ιδέες.

Είναι ένα απλό, γραμμικό παιχνίδι, μια κλασική αφηγηματική περιπέτεια, που στρώνει το έδαφος για τα γεγονότα που βλέπουμε στον βασικό τίτλο.

Πώς στέκεται το Mile 0 χωρίς τα στοιχεία roguelike του Road 96

Το νέο παιχνίδι καλείται να δείξει αν το σενάριο, οι χαρακτήρες και η γραφή των διαλόγων είναι αρκετά για να στηρίξουν όλη την εμπειρία και να την κάνουν να ξεχωρίσει. Λοιπόν, δυστυχώς, δεν είναι.

photo: Digixart, Ravenscourt

Χωρίς τα στοιχεία της τυχαιότητας, το Mile 0 καλείται να φτιάξει ένα σενάριο αρκετά συναρπαστικό ώστε να μας κρατήσει για τις 4-5 ώρες που διαρκεί ο τίτλος.

Για να το κάνουν αυτό, οι δημιουργοί έστησαν τη νέα ιστορία γύρω από τη Zoe, που εμφανίστηκε στον βασικό τίτλο και κέρδισε τις εντυπώσεις. Μαζί της, έχουμε τον Kaito, χαρακτήρα που είχε παίξει σε παλιότερο παιχνίδι της εταιρείας.

Η ιδέα αυτή είναι καλή, η Zoe είναι συμπαθέστατη και επαρκώς διαφορετική, ο Kaito είναι, επίσης, αξιόλογος πρωταγωνιστής, ο διάλογος είναι καλογραμμένος και οι ερμηνείες των ηθοποιών επαρκείς. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα.

Ένα από τα βασικότερα εντοπίζεται στον τρόπο που έχουν σχεδιαστεί και λειτουργούν οι επιλογές και οι συνέπειές τους.

Οι επιλογές και οι συνέπειες του Mile 0

Καθώς στο Mile 0 χειριζόμαστε δύο χαρακτήρες στην εφηβεία τους και σε ένα κόσμο όπου κυβερνά ένα φασιστικό καθεστώς, και αφού ξέρουμε ήδη πώς θα καταλήξει η Zoe αν έχουμε παίξει το Road 96, οι επιλογές δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα.

Ό,τι κι αν κάνουμε, η Zoe θα γίνει αυτή που ήταν στο Road 96 και είναι δύσκολο, σε κάθε περίπτωση, να τη βάλουμε να στηρίζει τη δικτατορική κυβέρνηση, όταν είναι εντελώς ξεκάθαρο ότι πρόκειται για κυβέρνηση που καταπιέζει τους πολίτες. Καθώς δεν πρόκειται για «γκρι» ηθικό πεδίο, το σύστημα επιλογών δεν έχει ουσία.

photo: Digixart, Ravenscourt

Επίσης, υπάρχει ένα ακόμα αλλόκοτο σύστημα: μπορούμε να σκίζουμε αφίσες πολιτικού περιεχομένου ή να φτιάχνουμε ήδη χαλασμένα πόστερ. Ανάλογα με την επιλογή μας, η μπάρα της «ηθικής» πάει είτε προς την πλευρά του pro government είτε της πιο επαναστατικής.

Η επιλογή αυτή στην περίπτωση της Zoe είναι τελείως άκυρη, αφού υποτίθεται ότι τη βλέπουμε όταν αρχίζει να έχει αμφιβολίες για την κυβέρνηση. Έτσι, μπορεί στους διαλόγους να είναι ακόμα εντελώς «άμαθη», αλλά στο gameplay βανδαλίζει αφίσες και τοίχους γράφοντας συνθήματα τα οποία δεν θα έλεγε καν.

Μια νέα ιστορία στον κόσμο του Road 96

Στο πρίκουελ το σενάριο δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις πολιτικές προεκτάσεις της πλοκής και ρίχνει το βάρος στην περιπέτεια των δύο πρωταγωνιστών, που έρχονται από διαφορετικά backgrounds και άλλη κοινωνική τάξη (πλούσιοι-φτωχοί).

photo: Digixart, Ravenscourt

Δυστυχώς, η πλοκή δεν έχει πολλά να προσφέρει και είναι πολύ συνηθισμένη. Οι επιλογές είναι συνήθως δύο: μία στηρίζει την κυβέρνηση και μία όχι, αλλά οι συνέπειες δεν είναι αρκετές για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη ενός τέτοιου συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι αρκετά γραμμικό, χωρίς συναρπαστικές διακλαδώσεις στην αφήγηση.

Η ενασχόληση με θέματα πολιτικού ενδιαφέροντος, αν και πολύ επιφανειακή εδώ, είναι καλοδεχούμενη, καθώς δεν είναι κάτι που βλέπουμε πολύ συχνά σε βιντεοπαιχνίδια.

Σενάριο, επιλογές και… πατίνια

Το Mile 0 χωρίζεται σε δύο βασικά τμήματα: ένα μας βάζει να κινούμαστε σε πρώτο πρόσωπο σε μερικά μικρής έκτασης μέρη του κόσμου, και το άλλο μας βάζει να κάνουμε… πατίνι σε σουρεάλ σκηνικά, σε στιλ Sayonara Wild Hearts.

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος εναλλάσσεται μεταξύ των δύο χαρακτήρων. Όταν χειριζόμαστε τον έναν, σταματά να μιλά και αντιδρά μόνο μέσω των επιλογών διαλόγου που κάνουμε. Όταν αλλάζει ο πρωταγωνιστικός ρόλος, σταματά να μιλά ο άλλος χαρακτήρας. Έτσι, αν είστε fan του Road 96 και έρχεστε εδώ για να δείτε τη Zoe (εγώ), θα απογοητευτείτε όταν καταλάβετε ότι σε μεγάλο μέρος του παιχνιδιού δεν θα ακούτε τη φωνή της.

photo: Digixart, Ravenscourt

Επίσης, εκτός από τη μίνι εξερεύνηση, θα παίξετε και μερικά άλλα μικρά κομμάτια: θα κάνετε γκράφιτι σε τοίχους, θα μοιράσετε εφημερίδες (πετώντας τες στα κεφάλια του κόσμου), θα λύσετε πανεύκολους γρίφους.

Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα συναρπαστικό στο gameplay -τουλάχιστον, κάνει πιο ενδιαφέρουσα την εμπειρία και της δίνει «άρωμα», αφού ως σκέτο narrative δεν στέκεται. Λίγο ενοχλητικό γίνεται ενίοτε, επίσης, το πώς το παιχνίδι δεν μας οδηγεί αρκετά: κάποιες φορές θα πηγαίνετε από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά δεν θα γνωρίζετε γιατί πάτε εκεί και τι πρέπει να κάνετε.

Μάλιστα, στο βασικό κομμάτι του, το gameplay απογοητεύει: τα σημεία με το skate δεν συνδέονται επαρκώς με το σενάριο, αν και προσπαθούν να το κάνουν, και ο χειρισμός είναι κακός. Ειδικά σε πιο απαιτητικά, που απαιτούν ελιγμούς, η αργή απόκριση και η πιο αργή κίνηση του χαρακτήρα θα σας σπάσουν τα νεύρα αρκετές φορές.

Τέλος, τα κομμάτια αυτά, με τα πατίνια, είναι πάρα πολύ απλά και, αν εξαιρέσουμε μερικά προς το τέλος που παρουσιάζουν κάποιες ιδέες, είναι σχεδόν πανομοιότυπα και καταλήγουν να κουράζουν σύντομα.

Cameos και ένα εξαιρετικό soundtrack, αλλά το σύνολό δεν φτάνει το Road 96

Υπάρχουν κάποιες εμφανίσεις άλλων χαρακτήρων από το Road 96, αλλά δεν αναπτύσσονται αρκετά, δεν εντάσσονται σωστά στο σενάριο του Mile 0 και μοιάζουν απλώς με cameos τύπου fan service.

photo: Digixart, Ravenscourt

Ακόμα, οι τεχνικές ελλείψεις που υπήρχαν και στο βασικό παιχνίδι εδώ δεν καλύπτονται από τη χρήση άλλων μηχανισμών (όπως τα στοιχεία roguelike) και, τελικά, μειώνουν την ποιότητα της εμπειρίας (ξύλινα animations, ανεπαρκή μοντέλα χαρακτήρων). Τα περιβάλλοντα, αν και στην πλειονότητά τους απλά, έχουν αρκετή προσωπικότητα και είναι ικανοποιητικά.

Cameos κάνουν και περιοχές, αλλά και τραγούδια του Road 96, με αποτέλεσμα, πάλι, να φαίνεται ότι το νέο κεφάλαιο προσπαθεί να κάνει fan service και όχι να μας δώσει κάτι νέο που να πάει μπροστά το franchise. Για παράδειγμα, αν και υπάρχει μουσική που δεν είχαμε ακούσει στο πρώτο παιχνίδι, ένα μεγάλο μέρος του soundtrack έρχεται αυτούσιο από εκείνο και, αν και συνολικά η μουσική είναι εξαιρετική, με vibes από τη δεκαετία του 90 και μπάντες όπως The Offspring, δεν φτάνει στο ίδιο επίπεδο πρωτοτυπίας.

Αν δεν έχετε παίξει το Road 96, τελικά, το prequel δεν θα σας δώσει πολλά. Βέβαια, καθώς το βασικό παιχνίδι ήταν υπέροχο, καλό θα ήταν να το παίξετε και, αν αγαπήσετε τους χαρακτήρες του, να ρίξετε και μια ματιά στο Mile 0, που διαρκεί περίπου 4-5 ώρες και θα σας δώσει την ευκαιρία να επιστρέψετε στο σύμπαν του franchise για λίγο, αν και είναι μια χαμένη ευκαιρία από πολλές απόψεις.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC, PS5, PS4, Xbox One, Xbox Series X|S, Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Digixart
Εκδότρια Εταιρεία: Digixart, Ravenscourt
Διανομή: Enarxis Dynamic Media
Είδος: Adventure
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 4 Απριλίου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.