Το Rollerdrome είναι ακριβώς αυτό: Tony Hawk’s Pro Skater με όπλα και πυροβολισμούς.
Μπορεί να μην χειριζόμαστε διάσημους skaters, μπορεί να κάνουμε roller skating και όχι με σανίδα, όμως η ομοιότητα του Rollerdrome με τα παιχνίδια της σειράς Tony Hawk’s δεν μένει μόνο στην επιφάνεια.
Η δομή του Rollerdrome δανείζεται πολλά από εκείνη των Tony Hawk’s. Για την ακρίβεια, ο τρόπος με τον οποίον έχουν σχεδιαστεί οι πίστες και οι αποστολές είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένος από τα αγαπημένα παιχνίδια της σειράς skating.
Σχεδιασμός α λα Tony Hawk’s
Στο Rollerdrome, λοιπόν, παίζουμε σε μικρές πίστες, γεμάτες με ράμπες, κάγκελα για grind, μυστικά, και διάφορα άλλα σημεία ενδιαφέροντος, σε αρκετά πυκνό σχεδιασμό. Επίσης, σε κάθε πίστα μετρά αντίστροφα ο χρόνος, περίπου (δεν χάνουμε όταν τελειώσει, απλώς χάνουμε σημαντικό αριθμό από το σκορ μας).
Έτσι, καλούμαστε σε κάθε πίστα να ολοκληρώσουμε κάποιες αποστολές: να κάνουμε ένα, συγκεκριμένο κόλπο, να μαζέψουμε ορισμένο αριθμό πόντων, να κάνουμε συνεχόμενα combos, να βρούμε κάποια αντικείμενα. Το στήσιμο αυτό είναι ιδανικό, αφού παίρνει τη διαχρονική δομή των Tony Hawk’s και την προσαρμόζει σωστά στα μέτρα του.
Λοιπόν, το Rollerdrome είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι. Και είναι ένα εξαιρετικό παιχνίδι επειδή οι developers γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι κάνουν.
Για παράδειγμα, εδώ, αν πέσουμε με στραβή κλίση όσο κάνουμε κόλπα στον αέρα, δεν συμβαίνει τίποτα. Δεν υπάρχει τρόπος να πέσουμε στο πάτωμα και να χάσουμε τη φόρα μας. Αυτό, στην αρχή φαίνεται παράξενο, αλλά σύντομα είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για σωστή επιλογή της εταιρείας ανάπτυξης, αφού μας βάζει να σκεφτόμαστε πολλά πράγματα ταυτόχρονα και η διατήρηση της ισορροπίας θα έκανε υπερβολικά δύσκολο τον χειρισμό.
Skate or die… κυριολεκτικά
Το παιχνίδι λειτουργεί ως εξής: βρισκόμαστε στις πίστες και καλούμαστε να ολοκληρώσουμε αποστολές όσο παράλληλα κάνουμε κόλπα και σκοτώνουμε εχθρούς με τα όπλα μας. Ένα απλό στήσιμο που όμως διαπρέπει εξαιτίας μερικών λεπτομερειών. Μία από τις σημαντικότερες εντοπίζεται στον τρόπο που συνδυάζεται το skating με το shooting. Στο Rollerdrome πρέπει να κάνουμε κόλπα, δεν τα κάνουμε μόνο για τη φιγούρα -αλλά ούτε μόνο για τους πόντους.
Πρέπει να τα κάνουμε, γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε στη διάθεσή μας για να γεμίσουμε τις σφαίρες των όπλων μας. Μάλιστα, στην αρχή έχουμε μόνο δύο πιστόλια, στη συνέχεια αποκτούμε shotgun και δυνατότερα όπλα, αλλά οι σφαίρες είναι κοινές. Αυτό σημαίνει ότι με ένα κόλπο γεμίζουμε συγκεκριμένο αριθμό πυρομαχικών, ο οποίος όμως είναι διαφορετικός για κάθε όπλο.
Έτσι, πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο για να γεμίσουμε τα ισχυρά όπλα, αν και τα πιο αδύναμα έχουν πάλι λόγο ύπαρξης, ως το τέλος. Τα πιστόλια, ας πούμε, μπορούν να παραλύσουν πιο εύκολα έναν εχθρό και είναι ιδιαίτερα χρήσιμα εναντίον αντιπάλων που τηλεμεταφέρονται.
Γενικά, κάθε τύπος εχθρού απαιτεί άλλη στρατηγική και διαφορετικό όπλο και έτσι εμείς πρέπει να κινούμαστε με ταχύτητα και χάρη, να κάνουμε εντυπωσιακά κόλπα και ταυτόχρονα να παρατηρούμε τον χώρο, να βλέπουμε τους εχθρούς και να σκεφτόμαστε πώς θα τους προσεγγίσουμε.
Όμορφο, κομψό, διασκεδαστικό
Βέβαια, όλα αυτά γίνονται με υπέροχο στιλ: πηδάμε πάνω από μια ράμπα, γυρνάμε ανάποδα και αρχίζουμε να περιστρεφόμαστε, ενεργοποιούμε την αργή κίνηση (που διαρκεί για λίγο) και αδειάζουμε τον γεμιστήρα μας σε έναν εχθρό, ενώ παράλληλα αποφεύγουμε με κωλοτούμπα-dodge μια σφαίρα ενός sniper.
Περιττό να πω ότι όλο αυτό είναι ΠΟΛΥ διασκεδαστικό και δείχνει πανέμορφο, με το κομψό εικαστικό στιλ που θυμίζει κόμικ. Επίσης, μια ακόμα έξυπνη απόφαση της εταιρείας είναι η συμπερίληψη αυτόματης στόχευσης, απόφαση που κάνει το gameplay να ρέει πολύ ομαλά, χωρίς προβλήματα στον χειρισμό -κάτι που, εκ πρώτης όψεως, φαίνεται σχεδόν αδύνατο.
Ακόμα μία εξαιρετική επιλογή της εταιρείας εντοπίζεται στις επιλογές διαβάθμισης της δυσκολίας: μπορούμε να έχουμε άπειρες σφαίρες και άπειρη ζωή ώστε να μην χάνουμε ποτέ και απλώς να απολαμβάνουμε τα κουλ κόλπα και τις φρενήρεις μάχες, αλλά μπορούμε επίσης να αφαιρέσουμε την ανάγκη ολοκλήρωσης αποστολών για να ξεκλειδώσουμε τις πίστες, και έτσι να ανοίγουμε τα επόμενα επίπεδα απλώς παίζοντας τα προηγούμενα.
Παρόλο που πρόκειται για ένα απαιτητικό παιχνίδι στην προεπιλεγμένη μορφή του, οι επιλογές αυτές μπορούν να το φέρουν στα μέτρα κάθε ατόμου που ενδιαφέρεται να παίξει και αυτό είναι σίγουρα θετικό (απενεργοποιείται η δυνατότητα να μπαίνουμε σε leaderboards, ωστόσο, αν μειώσουμε έτσι τη δυσκολία).
Στρατηγικό skate, έξαλλες μάχες, Rollerdrome
Ακόμα, τα combos λειτουργούν με ιδανικό τρόπο: η μπάρα τους αυξάνεται μόνο όταν σκοτώνουμε εχθρούς και όχι όταν κάνουμε κόλπα. Όμως, για να σκοτώνουμε εχθρούς πρέπει να κάνουμε κόλπα, για να παίρνουμε σφαίρες (και ζωή, η οποία εμφανίζεται όταν σκοτώνουμε κάποιους αντιπάλους).
Έτσι, εμείς καλούμαστε να σκεφτούμε μια διαδρομή που ελαχιστοποιεί τον χρόνο μεταξύ των εχθρών, ώστε να προλάβουμε να σκοτώνουμε διαδοχικά πριν σταματήσει να προχωρά ο μετρητής των combos. Ο χειρισμός, ευτυχώς, τα πηγαίνει περίφημα, με κινήσεις που γίνονται γρήγορα δεύτερη φύση και με άψογη απόκριση.
Υπάρχουν μερικά σημεία στα οποία οι εχθροί και γενικότερα το στήσιμο έχουν παραφορτωθεί, με αποτέλεσμα το gameplai να γίνεται πιο περίπλοκο απ’ ό,τι πρέπει, ιδίως στις τελευταίες πίστες, αλλά σε γενικές γραμμές διατηρείται η ισορροπία για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού.
Όσον αφορά το gameplay, τα πράγματα είναι πολύ απλά: αν σας ιντριγκάρει η ιδέα ενός συνδυασμού Tony Hawk’s με shooter, θα περάσετε τέλεια με το Rollerdrome.
Απογοητευτικά και αχρείαστα boss-fights
Το μόνο σημαντικό πρόβλημα που εντοπίζεται στο τρίωρο περίπου (όταν είναι ενεργοποιημένο το gating των αποστολών) campaign, αν μιλάμε για το gameplay, είναι τα bosses, τα οποία είναι απαίσια (το replayability είναι αρκετό για να συνεχίσουμε για πολλές ώρες, ενώ υπάρχει ένα έξτρα mode μετά τον τερματισμό).
Στα boss fights, αντιμετωπίζουμε μεγάλα ρομπότ, τα οποία έχουν τμήματα που λειτουργούν ως πλατφόρμες, αλλά τίποτα δεν δουλεύει όπως πρέπει: όταν ανεβαίνουμε στις πλατφόρμες, δίνεται η αίσθηση ότι αιωρούμαστε, ενώ οι κινήσεις του χειρισμού δεν είναι φτιαγμένες για να δουλεύουν με τόση ακρίβεια. Μία κακή απόφαση, σίγουρα, η συμπερίληψη των bosses: ούτως ή άλλως είναι αχρείαστα, είναι όμως και κακοστημένα -ευτυχώς, είναι λίγα.
Το Rollerdrome… έχει σενάριο
Μία πολύ ενδιαφέρουσα έκπληξη έρχεται μέσω του σεναρίου. Ναι, το Rollerdrome έχει σενάριο και δεν αρκείται σε μια ιστορία του τύπου «αθλητής-ανερχόμενο αστέρι».
Εδώ, μεταξύ των πιστών, παίζουμε σε πρώτο πρόσωπο, στα αποδυτήρια ή στο τρένο ενώ πηγαίνουμε προς τους αγώνες, και στήνεται ένα υποσχόμενο υπόβαθρο που, δυστυχώς, στη συνέχεια καταρρέει.
Χειριζόμαστε, λοιπόν, την Kara Hassan, και λαμβάνουμε μέρος σε ένα παιχνίδι-σόου, σε μια μελλοντική δυστοπία όπου η ζωή του ανθρώπου γίνεται θέαμα και πίσω από τη διοργάνωση κρύβεται μια εταιρεία με διασυνδέσεις με το φασιστικό καθεστώς.
Όλα αυτά προκύπτουν από αρχεία, εφημερίδες, μηνύματα που διαβάζουμε όσο εξερευνούμε τους μικρούς χώρους ανάμεσα στις πίστες. Έτσι, αρχίζει να φτιάχνεται ένα πολύ ενδιαφέρον κάδρο για τη δράση του Rollerdrome, ένα σενάριο που θα μπορούσε να έχει κάτι να πει, που θα μπορούσε να δώσει σάρκα και οστά σε έναν κόσμο-υπόβαθρο για το μακάβριο παιχνίδι, αλλά τελικά δεν οδηγείται πουθενά και μένει απλώς ως background.
Αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετό, αλλά είναι χωρίς αμφιβολία μια χαμένη ευκαιρία, ειδικά με δεδομένο το πόσο καλά ξεκινά αυτή η αφήγηση.
Αν σας φαίνεται διασκεδαστικό… είναι!
Όπως και να ‘χει, το Rollerdrome είναι μια μεγάλη επιτυχία. Η εταιρεία που είναι υπεύθυνη για το OlliOlli World δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει εμπειρία και ότι ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Έτσι, φτιάχνει ένα παιχνίδι που λειτουργεί πολύ καλύτερα απ’ ότι θα περιμέναμε, δείχνει υπέροχο και «τα σπάει» με τη μουσική υπόκρουσή του, ενώ έχει ακόμα και ενδιαφέρον σενάριο. Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια με γρήγορη, ασταμάτητη δράση αλλά και με skating, το Rollerdrome θα γίνει ένα από τα αγαπημένα σας παιχνίδια για εφέτος.

Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Roll7
Εκδότρια Εταιρεία: Private Division
Είδος: Action
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 16 Αυγούστου 2022
Official website: link
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.