SEASON: A letter to the future – Review

Το SEASON: A letter to the future είναι ένα παιχνίδι που τράβηξε πάνω του τα βλέμματα με τα πανέμορφα trailers του.

Μια αφηγηματικού τύπου περιπέτεια τρίτου προσώπου, το SEASON: A letter to the future είναι που ανήκει στον χώρο των indie και μας βάζει να εξερευνήσουμε έναν ιδιαίτερο κόσμο, πριν έρθει ένας μυστηριώδης κατακλυσμός.

Η βασική ιδέα του Season είναι απλή: χειριζόμαστε μια νεαρή κοπέλα, η οποία φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι της, για να γνωρίσει τον κόσμο και να τον καταγράψει όσο καλύτερα μπορεί, πριν έρθει η επόμενη «εποχή».

Photo: Scavengers Studio

SEASON: A letter to the future, μια αφηγηματική περιπέτεια

Αναμενόμενα, πρόκειται για ένα παιχνίδι που βασίζεται στην αφήγηση, το οποίο δεν περιλαμβάνει μάχες ή περίπλοκα συστήματα gameplay.

Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση είναι, δυστυχώς, αρνητικό, αλλά, στη συνέχεια, το Season καταφέρνει να κερδίσει την προσοχή και να συναρπάσει με τις ιδέες, την ομορφιά και τον σχεδιασμό του.

Μάλιστα, το αρνητικό αυτό στοιχείο φανερώνει αρκετά για το σύνολο των ελαττωμάτων του Season: από την αρχή κάνει εντύπωση η πλήρης απουσία κινήσεων στα χείλη των χαρακτήρων, όταν αυτοί μιλούν.

Μικρό μπάτζετ, μεγάλες ιδέες

Στους διαλόγους, ακούμε τους ηθοποιούς να μιλούν και βλέπουμε μεγάλα «μπαλόνια» ομιλίας, σε στιλ κόμικ, αλλά τα πρόσωπα δεν κινούνται επαρκώς και τα χείλη δεν κινούνται καθόλου -πρόκειται για μια απουσία που είναι δύσκολο να συνηθιστεί.

Πιθανότατα πρόκειται για απουσία που σχετίζεται με το budget, αφού ένα μικρό παιχνίδι όπως αυτό μάλλον επέλεξε να βάλει αλλού τους πόρους του, και όχι σε motion capture ή animation, γενικότερα.

Πράγματι, το παιχνίδι θα ήταν καλύτερο αν υπήρχε lip sync. Ωστόσο, παρόλο που το περιορισμένο μπάτζετ περιορίζει και τις δυνατότητες της εμπειρίας, η διαχείριση των πόρων από την εταιρεία ανάπτυξης φαίνεται πως έχει γίνει με σωστό τρόπο.

Εκτός από κάποιες ελλείψεις τέτοιου τύπου, το Season δεν έχει πολλά προβλήματα -δεν έχει καν προβλήματα που συνηθίζονται στο είδος αυτό και ειδικά σε τίτλους μικρών εταιρειών του χώρου των indie.

Photo: Scavengers Studio

Το Season είναι πανέμορφο και ξεχωριστό

Αυτό γίνεται ξεκάθαρο νωρίς. Από τα πρώτα λεπτά βλέπουμε έναν εσωτερικό χώρο γεμάτο με λεπτομέρειες, με όμορφα χρώματα και πολλά ξεχωριστά αντικείμενα, σχεδιασμένα με προσοχή.

Βλέπουμε διακοσμητικά σε ράφια, έπιπλα, φαγητό, τα ρούχα των χαρακτήρων, και όλα είναι φτιαγμένα με ιδιαίτερο τρόπο, έτσι ώστε να φανερώνουν ότι βρισκόμαστε σε έναν μοναδικό κόσμο φαντασίας και όχι στον πραγματικό, τον δικό μας.

Μάλιστα, ο σχεδιασμός καταφέρνει γρήγορα να ξεχωρίσει: θυμίζει άλλα έργα του είδους σε σημεία, δείχνει, δηλαδή, τις επιρροές του, όμως ξεφεύγει από τα πολύ συνηθισμένα.

Όμως, το Season αρχίζει να εντυπωσιάζει λίγα λεπτά αργότερα, όταν βγαίνουμε για πρώτη φορά σε εξωτερικό χώρο -και, επίσης, δείχνει τις προθέσεις του αμέσως.

Όταν αφήσουμε πίσω τη μητέρα της πρωταγωνίστριας και φύγουμε για την περιπέτειά μας, πριν βγούμε στον άγνωστο κόσμο πρέπει να αποχαιρετίσουμε το χωριό στο οποίο ζούσε η νεαρή.

Το περιβάλλον του χωριού δεν ξεφεύγει σημαντικά από εκείνο που θα μπορούσαμε να δούμε σε ένα πραγματικό, σημερινό μέρος. Θυμίζει λίγο νησί της Ελλάδας, έχει κάτι από Ιταλία, έχει όμως και το δικό του lore, το οποίο «σκάει» από την πρώτη στιγμή, με ευφάνταστο τρόπο: στα σοκάκια του χωριού βλέπουμε ένα γραμμόφωνο, το οποίο παίζει μουσική όλη νύχτα, για να κοιμούνται οι κάτοικοι σαν πουλάκια -και σταματά το πρωί.

Photo: Scavengers Studio

Καλοστημένη, σταδιακή εκμάθηση, εύστοχα σχεδιασμένη παρουσίαση

Συνεχίζουμε στο χωριό, και το Season ξεδιπλώνεται σιγά-σιγά και πολύ έξυπνα. Αρχικά, μας δείχνει τους μηχανισμούς του, βάζοντάς μας να καταγράψουμε ήχους -από το γραμμόφωνο, την πρώτη φορά- και να φωτογραφίσουμε την πλατεία, το άγαλμα ενός γιατρού-ευεργέτη.

Το lore αναπτύσσεται με πετυχημένο τρόπο, χωρίς φλυαρία. Οι χώροι, από μόνοι τους, λένε ιστορίες: στην πλατεία, βλέπουμε τα απομεινάρια ενός πάρτι που στήθηκε για να αποχαιρετίσει την πρωταγωνίστρια. Μπορούμε να φανταστούμε πώς ζούσαν οι κάτοικοι του χωριού, χωρίς να τους δούμε.

Επίσης, οι μηχανισμοί παρουσιάζονται σύντομα, περιεκτικά, κατανοητά και αποτελεσματικά, σε έναν -σχετικά- περιορισμένου μεγέθους χώρο, πριν βγούμε στον ανοιχτό κόσμο.

Τι ακριβώς κάνουμε στο SEASON: A letter to the future

Λοιπόν, αυτό που κάνουμε στο SEASON: A letter to the future είναι το εξής: τριγυρνούμε στον κόσμο και καταγράφουμε ό,τι ενδιαφέρον βλέπουμε. Καταγράφουμε ήχους πουλιών, μουσική από παράξενα όργανα, τις μνήμες ανθρώπων που έχουν μείνει αποθηκευμένες σε φυτά, και βγάζουμε φωτογραφίες, κτίρια, μηνύματα σε γκράφιτι, έργα τέχνης, και ό,τι άλλο υπάρχει και μας κεντρίζει την προσοχή.

Photo: Scavengers Studio

Αφού έχουμε μια καταγράψει αρκετές εικόνες και ήχους, ανοίγουμε το journal και αποθηκεύουμε τα ευρήματά μας, φτιάχνοντας όμορφα κολάζ που, όταν συμπληρώσουν τον απαραίτητο αριθμό στοιχείων, μας δίνουν περισσότερες πληροφορίες για την κάθε περιοχή.

Το σύστημα είναι πολύ απλό, εύχρηστο και εύκολο στην εκμάθηση και τη λειτουργία, αλλά έχει και αρκετές δυνατότητες. Το Season αποφεύγει τον στενό ορισμό των στόχων και, έτσι, δεν μας δίνει αποστολές. Αντίθετα, μας λέει: πήγαινε στον κόσμο, εξερεύνησέ τον, κατέγραψε ό,τι σου τραβά την προσοχή.

Συνεπώς, στην αρχή, απλώς φεύγουμε από το χωριό και ψάχνουμε τις διάφορες περιοχές της κοιλάδας που σε λίγο θα πλημμυρήσει από τον κατακλυσμό.

Υπάρχει εντολή εκκένωσης, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ήδη φύγει και έχουν μείνει ελάχιστοι πίσω, τους οποίους έχουμε την ευκαιρία να συναντήσουμε.

Εμείς, χωρίς κάποιον αυστηρά ορισμένο στόχο, μπορούμε να περιπλανηθούμε ελεύθερα στον μικρό αλλά γεμάτο με περιεχόμενο κόσμο. Κάθε φορά που φτάνουμε σε μια νέα περιοχή, το journal αποκτά μια νέα σελίδα για εκείνη, την οποία καλούμαστε να γεμίσουμε με πληροφορίες και αναμνήσεις -δεν ΠΡΕΠΕΙ να το κάνουμε, δεν είναι δηλαδή απαραίτητο για να προχωρήσουμε.

Για την ακρίβεια, πολύ λίγα είναι εκείνα που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε για να τερματίσουμε το παιχνίδι. Έτσι, μπορούμε να το ολοκληρώσουμε σε 4-5 ώρες, αλλά μπορούμε, επίσης, να χαθούμε στον κόσμο του, να εξερευνήσουμε κάθε σπιθαμή του και να μάθουμε όσο περισσότερα μπορούμε για εκείνον.

Photo: Scavengers Studio

Ένας υπέροχος, πολύ ενδιαφέρων κόσμος

Οι περιοχές, το lore, οι κάτοικοι, κάθε πτυχή του κόσμου αυτού, τα πάντα έχουν ενδιαφέρον, έχουν στηθεί εύστοχα και με προσοχή, ώστε τελικά να έχουμε ένα πολύ πετυχημένο και καλογραμμένο σύνολο, γεμάτο με παραξενιές, με γλυκύτητα, νοσταλγία και συναρπαστικές λεπτομέρειες. Κάποιοι στρατιώτες κοιμούνται σε ένα ξεχασμένο πάρκινγκ εδώ και καιρό, μετά τον πόλεμο.

Τα πλοία έχουν ξεβραστεί στην ξηρά πλέον, μια τεράστια γέφυρα έχει σπάσει και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ήταν, η τεχνολογία παλαιότερων πολιτισμών έχει παραμείνει σε αχρηστία και ο κόσμος δίνει εντύπωση τύπου post-apocalyptic, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τι έχει συμβεί στο παρελθόν.

Κυκλοφορούν αγελάδες, κατσίκες και άλλα ζώα, υπάρχουν πολλά αξιοθέατα και η εξερεύνηση δεν μοιάζει ποτέ με ολοκλήρωση αποστολών, με «τικ» σε κουτάκια, αλλά με μια πραγματική περιπέτεια σε έναν άγνωστο κόσμο που βρίσκεται κοντά στο τέλος του.

Εξαιρετική βοήθεια στο στήσιμο της εξερεύνησης δίνουν: ο σχεδιασμός του κόσμου, η οπτικοακουστική παρουσίαση, ο χειρισμός του ποδηλάτου.

Οπτικοακουστική παρουσίαση που κερδίζει τις εντυπώσεις

Τα γραφικά είναι πολύ αξιόλογα, χωρίς σημαντικά προβλήματα, με ρυθμό ανανέωσης στα 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο (και κάποιες πτώσεις σε σημεία με πολλή κίνηση και έντονα στοιχεία, όχι όμως σε απαγορευτικό επίπεδο), και με εκπληκτικό σχεδιασμό (για κάποιο λόγο, πάντως, παίζει μόνο σε Ultra Wide, με μαύρες «γραμμές» στο πάνω και το κάτω μέρος της οθόνης).

Η μουσική, επίσης, είναι ιδανική, με πλήρως ταιριαστές και χαλαρωτικές μελωδίες να ντύνουν τον ιδιαίτερο κόσμο. Όσον αφορά στο voice acting, ωστόσο, έχουμε μια πολύ πετυχημένη ερμηνεία από την πρωταγωνίστρια, αλλά οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν ταιριάζουν πολύ στους χαρακτήρες που υποδύονται -σε συνδυασμό με την απουσία lip sync και το περιορισμένο animation, το κάπως παράταιρο voice acting μειώνει τους χαρακτήρες, που είναι γενικά ενδιαφέροντες.

Ο ήχος, πάντως, γενικότερα, είναι άψογα σχεδιασμένος: τα ξύλα ενός παλιού κτιρίου που τρίζουν, η βροχή σε μια παρατημένη στάση λεωφορείου, τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα, όλα ακούγονται όπως πρέπει.

Photo: Scavengers Studio

Τα χρώματα δίνουν ζωντάνια στις τοποθεσίες, η φύση είναι πλούσια και καλοσχεδιασμένη, ενώ το draw distance και οι λεπτομέρειες των χώρων επιτρέπουν στην εμπειρία να ανοίξει τους ορίζοντές της.

Μπορούμε να βλέπουμε assetts που βρίσκονται πολύ μακριά, χωρίς να εξαφανίζονται πλήρως τα βασικά στοιχεία τους -θυσιάζονται οι σκιές, κυρίως, και οι λεπτομέρειες σε ορισμένα αντικείμενα, όπως στα δέντρα. Έτσι, ο κόσμος δείχνει συνεχώς πανέμορφος και εντυπωσιακός, και μας καλεί να τον εξερευνήσουμε σε βάθος.

Μάλιστα, δεν θα δείτε σημάδια σε χάρτες, πυξίδες ή mini maps: θα χρειαστεί να εξερευνήσετε πραγματικά, ακολουθώντας το ένστικτό σας ή άλλες ενδείξεις, όπως ένα άγαλμα, μια μεγάλη πύλη ή καπνό που ανεβαίνει στον ορίζοντα.

Ένας χορταστικός ανοιχτός κόσμος, χωρίς filler, εξαιρετικός χειρισμός στο traversal

Κάθε περιοχή είναι γεμάτη με ουσιώδες περιεχόμενο, αφού ο ανοιχτός κόσμος είναι μικρός σε μέγεθος και δεν έχει μεγάλα, κενά σημεία. Επίσης, ακόμα και σε σημεία όπου δεν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για να καταγράψουμε, η κίνηση στον χώρο είναι από μόνη της αρκετή για να μας διασκεδάσει, καθώς το ποδήλατο που αποτελεί το βασικό μας μέσο μεταφοράς είναι πολύ ικανοποιητικό.

Ο χειρισμός είναι πολύ καλύτερος απ’ ό,τι συνηθίζεται, ενώ η αίσθηση της κίνησης σε εδάφη διαφορετικού τύπου μεταδίδεται άριστα μέσω της απτικής ανάδρασης του DualSense -επίσης, όταν κινούμαστε σε ανηφόρες, πρέπει να κάνουμε πηδάλιο πατώντας τις σκανδάλες του χειριστηρίου, οι οποίες σκληραίνουν σημαντικά.

Γενικά, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στην αξιοποίηση του DualSense, με αυτούς και πολλούς ακόμα τρόπους (για παράδειγμα, σε κάποια σημεία, η δόνηση μοιάζει να τραγουδά, μαζί με ήχους που ακούμε στο παιχνίδι, τους οποίους εξομοιώνει. Υπάρχουν και κάποιες επιλογές παραμετροποίησης και προσβασιμότητας, που βελτιώνουν το σύστημα χειρισμού σύμφωνα με τις προτιμήσεις ή τις ανάγκες του ατόμου που παίζει.

Photo: Scavengers Studio

Η κίνηση με το ποδήλατο, σε κατηφόρες που «σκίζει» ο αέρας ή σε δύσκολες ανηφόρες, σε πέτρες ή σε ξεχασμένη άσφαλτο, πάντα είναι πλήρως ικανοποιητική και ποτέ δεν διαρκεί τόσο ώστε να γίνει κουραστική.

Επίσης, ο κόσμος έχει σχεδιαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε η εξερεύνησή του να είναι πάντα διασκεδαστική, εύκολη και χωρίς «κολλήματα». Οι περιοχές συνδέονται μεταξύ τους ιδανικά και τα σημεία ενδιαφέροντος είναι επαρκώς ξεχωριστά ώστε να μπορούμε να καταλάβουμε πού βρισκόμαστε, χωρίς να κοιτάμε τον χάρτη (ο οποίος δεν δείχνει πού βρισκόμαστε).

Μικρά προβλήματα, που δεν είναι αρκετά για να μειώσουν τον αντίκτυπο της εμπειρίας

Υπάρχουν και κάποια προβλήματα που, ευτυχώς, δεν είναι απαγορευτικά. Πού και πού, όταν βγαίνουμε πολύ μακριά από τον εμφανή δρόμο, μπορεί να κολλήσουμε στο έδαφος, να δούμε την πρωταγωνίστρια ή το ποδήλατό της να αιωρείται, ή κάτι παρόμοιο. Πάντως, σε δύο playthrough μου, το ένα 5 ωρών και το άλλο περίπου 10, δεν κόλλησα ποτέ πλήρως, πάντα μπορούσα να φύγω και να επιστρέψω στον δρόμο μου.

Επίσης, λίγο εκνευριστικό είναι, σε κάποια σημεία, το πώς λειτουργεί το ποδήλατο όταν μπαίνουμε σε διάλογο. Για παράδειγμα, μπορεί να δούμε μια αγελάδα μπροστά μας, να την πλησιάσουμε (μπορούμε να περπατάμε κρατώντας το ποδήλατο, ενώ υπάρχει επιλογή που το εμφανίζει δίπλα μας αμέσως, αν το χάσουμε), να αλληλεπιδράσουμε μαζί της και, όταν επανέλθουμε στον χειρισμό της πρωταγωνίστριας, να δούμε ότι το ποδήλατο έχει μεταφερθεί σε άλλο σημείο, λίγο πιο πέρα, και δεν βρίσκεται πλέον δίπλα μας.

Σε παρόμοιο στιλ, όταν βγάζουμε την κάμερα για να φωτογραφίσουμε κάτι, αν προηγουμένως κρατούσαμε το ποδήλατο με τα χέρια, όταν αφήσουμε την κάμερα η πρωταγωνίστρια αφήνει και το τιμόνι και πρέπει να το ξαναπιάνουμε, κάθε φορά.

Τέλος, η κάμερα, αν και σε γενικές γραμμές λειτουργεί όπως πρέπει, όταν πλησιάζουμε πολύ σε τοίχους με ταχύτητα, πάνω στο ποδήλατο, τείνει να χάνει το φόκους και να «μπαίνει» μέσα σε αντικείμενα.

Τα μικρά προβλήματα αυτά δεν είναι πολύ ενοχλητικά, αλλά, όλα μαζί, πλήττουν ελαφρώς την εμπειρία της εξερεύνησης, που κατά τ’ άλλα είναι υπέροχη.

Photo: Scavengers Studio

Τελικά, το SEASON: A letter to the future πετυχαίνει πλήρως όλους τους στόχους του. Αφηγείται μια ενδιαφέρουσα, συγκινητική ιστορία, μας αφήνει να εξερευνήσουμε έναν καλοσχεδιασμένο και συναρπαστικό κόσμο, και να χαθούμε μέσα του γνωρίζοντας καλογραμμένους χαρακτήρες. Το lore είναι εκπληκτικό, οι ιδέες αρκετές και καλοστημένες, ο κόσμος πανέμορφος. Αν σας αρέσουν τα αργά, χαλαρωτικά παιχνίδια αφηγηματικού τύπου, το Season θα σας ικανοποιήσει πλήρως

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS4, PS5, PC
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Scavengers Studio
Εκδότρια Εταιρεία: Scavengers Studio
Είδος: Adventure
Ηλικίες: 3+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 31 Ιανουαρίου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.