Silent Hill 2 – Review

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, το remake του θρυλικού Silent Hill 2 κυκλοφόρησε και είναι… θαυμάσιο.

Μετά από δεκαετίες κι ενώ η Konami δεν έχει καταφέρει να επαναφέρει τη σειρά Silent Hill στην παλιά της αίγλη, ο κλήρος πέφτει στην Bloober Team, που καλείται να αναπτύξει το καλύτερο και το πιο εμβληματικό παιχνίδι του franchise, αλλάζοντάς το όπου χρειάζεται, αλλά διατηρώντας ανέπαφο τον πυρήνα του.

Επιτέλους, το Silent Hill επιστρέφει

Η Konami έχει προσπαθήσει να ακολουθήσει την επιτυχία των αρχικών παιχνιδιών, αλλά μετά το τρίτο (άντε, εγώ θα πω και το τέταρτο) δεν μπόρεσε να φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο ποιότητας. Το PT φάνηκε πως θα τα κατάφερνε, όταν γινόταν ολοκληρωμένο παιχνίδι, ενώ και το The Short Message είχε κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες να παρουσιάσει. Γενικά, εδώ και κάποιον καιρό… κάτι κινείται γύρω από το όνομα Silent Hill, αλλά δεν είχαμε δει, ως τώρα, ένα αξιόλογο δείγμα της νέας εποχής της σειράς.

Μέχρι τώρα.

Πλέον, μπορούμε να μιλάμε για μια αναβίωση της σειράς-θρύλου, καθώς το remake του Silent Hill 2 πετυχαίνει ακριβώς στο κέντρο του στόχου.

Η Bloober Team είναι εταιρεία που ξέρει να φτιάχνει παιχνίδια με ατμόσφαιρα, αλλά, στις προηγούμενες κυκλοφορίες της, έδειξε άνισα αποτελέσματα στο σενάριο, ενώ δεν είχαμε δείγματα για το πώς θα χειριζόταν τη μάχη.

image: Konami

Το Silent Hill 2 ήταν μια καλή ευκαιρία για την εταιρεία: δεν εστιάζει στη μάχη και έχει έτοιμο το σενάριο, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα του μέσου -δικαίως.

Πράγματι, η Bloober εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που της δίνεται.

Η αξεπέραστη πλοκή του Silent Hill 2 έρχεται βελτιωμένη

Η πλοκή του παιχνιδιού παραμένει αναλλοίωτη στον χρόνο και εξακολουθεί να είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα ψυχολογικού τρόπου στα βιντεοπαιχνίδια, μια από τις περιπτώσεις που μπορούν να κοντράρουν τρόμο άλλων μέσων με βαθύτερο παρελθόν.

Ο πρωταγωνιστής, ο James, λαμβάνει ένα γράμμα από τη σύζυγό του, το οποίο τον καλεί να τη βρει στο «ιδιαίτερο μέρος» του ζευγαριού, που βρίσκεται στην πόλη Silent Hill, όπου είχαν περάσει μια περίοδο της ζωής τους. Η σύζυγός του, όμως, είναι νεκρή εδώ και τρία χρόνια.

Ο James ακολουθεί αυτό το αλλόκοτο μήνυμα, πηγαίνει στην πόλη, αλλά τη βρίσκει εγκαταλειμμένη, καλυμμένη από πυκνή ομίχλη, μέσα στην οποία κυκλοφορούν ανίερα πλάσματα, βγαλμένα από κάποιον εφιάλτη.

Στη συνέχεια, ο James συναντά διάφορους χαρακτήρες, που τριγυρνούν στην πόλη σαν φαντάσματα, μαθαίνει περισσότερο για εκείνους, για το Silent Hill και για τον εαυτό του, καθώς βρίσκεται σε όλο και πιο βλοσυρές τοποθεσίες.

Πρόκειται για ένα σενάριο που καταφέρνει να σταθεί αγέρωχο στο πέρασμα του χρόνου, παρόλο που ασχολείται με σκοτεινά ζητήματα, με την ντροπή, την αμαρτία, τον πόνο, με την καταπίεση συναισθημάτων, με την αυτοκτονία και με πολλά ακόμη -θέματα που το μέσο των βιντεοπαιχνιδιών δεν τολμά να αγγίξει συχνά, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τον χώρο του mainstream (και, όταν τα αγγίζει, δεν φτάνει σε επαρκές βάθος, ούτε καταφέρνει να τα αποδώσει με ενδιαφέροντες, προσεκτικούς τρόπους).

image: Konami

Κοινώς: όσο κι αν περιμένεις πως ένα παιχνίδι που κυκλοφόρησε πριν από δεκαετίες θα χρειαστεί σημαντικές αλλαγές στο σενάριο, για να εκσυγχρονιστεί, το Silent Hill 2 καταφέρνει να μας εκπλήξει: έρχεται σχεδόν αυτούσιο και δείχνει πως ήταν πράγματι μια περίπτωση «lightning in a bottle», στην οποία μια ομάδα ιδιαίτερα ταλαντούχων ανθρώπων κατάφερε να δώσει τον καλύτερο εαυτό της, τη σωστή στιγμή, με τον σωστό τρόπο.

Οι χαρακτήρες του Silent Hill 2 παραμένουν συναρπαστικοί. Οι διάλογοι βγαίνουν από ένα αλλόκοτο όνειρο και, αυτήν τη φορά, έχουν βελτιωθεί στα σημεία, με καλύτερη επιμέλεια, πιο ρεαλιστικές ερμηνείες και πιο διακριτική αποτύπωση κάποιων τμημάτων (το μακρινό 2001, όταν κυκλοφόρησε το πρωτότυπο Silent Hill 2, το motion capture και οι ερμηνείες δεν ήταν επαρκείς ως αφηγηματικά εργαλεία, για να βασιστεί πάνω τους πλήρως η αφήγηση, άρα χρειάστηκε πιο άμεσο exposition για να καταλάβουμε τι συμβαίνει).

Έχουν γίνει αλλαγές, αλλά η «ψυχή» είναι αναλλοίωτη

Υπάρχουν νέα cutscenes, υπάρχουν νέες αλληλεπιδράσεις με τους χαρακτήρες, οι διάλογοι έχουν αλλάξει σε κάποια κομμάτια (υπάρχουν και νέοι, που αναπτύσσουν καλύτερα κάποιους χαρακτήρες), όμως, κοιτώντας τη συνολική εικόνα, η πλοκή παραμένει ίδια, με τις ίδιες βασικές στιγμές να σχεδιάζουν τον «σκελετό» της, με τα ίδια γεγονότα να εξελίσσουν τους χαρακτήρες και να αποκαλύπτουν όσα πρέπει να ξέρουμε (υπάρχουν και μερικές «meta» πινελιές, λαχταριστές και πλήρως ταιριαστές). Οι συμβολισμοί παραμένουν φανταστικοί, το ξεκοκάλισμα του σεναρίου δεν έχει χάσει τη μαγεία του.

Οι χαρακτήρες έχουν αλλάξει, εμφανισιακά και όσον αφορά στον τρόπο που συμπεριφέρονται: είναι οι ίδιες προσωπικότητες, σε γενικές γραμμές, με το ίδιο σεναριακό υπόβαθρο, αλλά με διαφορετική αποτύπωση κάποιων χαρακτηριστικών τους. Δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο εδώ· και οι δύο εκδοχές έχουν κάτι να προσφέρουν.

Στη νέα μορφή του παιχνιδιού, έχουμε πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες, πιο πειστικούς διαλόγους και πιο ομαλή ανάπτυξη των θεμάτων και των σχέσεων. Στην παλιά εκδοχή, έχουμε πιο ακατέργαστο σενάριο, αλλά με μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από όνειρο, που είναι δύσκολο να δημιουργηθεί εσκεμμένα, καθώς ήταν προϊόν της εποχής (ας πούμε, το αντικειμενικά χαμηλότερου επιπέδου voice acting συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία της αλλόκοτης αίσθησης αυτής).

image: Konami

Η νέα εκδοχή του σεναρίου του Silent Hill 2 είναι μια μεγάλη επιτυχία, που διατηρεί ό,τι έδωσε στο παιχνίδι το εμβληματικό του στάτους. Αν το έχετε παίξει, θα δείτε μια ενδιαφέρουσα νέα εκδοχή της αγαπημένης ιστορίας. Αν δεν το έχετε παίξει, θα βιώσετε για πρώτη φορά ένα από τα καλύτερα σενάρια του μέσου, σε μια έξοχη μορφή.

Σημαντικές αλλαγές και στο gameplay του Silent Hill 2

Στο gameplay, επίσης, από την πρώτη στιγμή μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα πράγματα είναι σοβαρά εδώ, ότι το remake έχει φτιαχτεί με προσοχή και με πολλή αγάπη για το πρωτότυπο παιχνίδι.

Όταν παίρνουμε τον έλεγχο του πρωταγωνιστή, καταλαβαίνουμε πως η αλλαγή της οπτικής γωνίας (στο πρωτότυπο παιχνίδι είχαμε tank controls και κάμερα από ψηλά, με fixed γωνίες) κάνει τη διαφορά. Κοιτάμε τα δέντρα πάνω από την πόλη, βλέπουμε την ομίχλη τριγύρω με ελεύθερη κίνηση της κάμερας και παίρνουμε μια γεύση για όσα θα ακολουθήσουν.

Εξάλλου, η αλλαγή της κάμερας είναι ένα από τα βασικά σημεία διαφοροποίησης του remake σε σχέση με το πρωτότυπο παιχνίδι. Κι εδώ, η παλιά μορφή του παιχνιδιού έχει κάτι να προσφέρει: η στατική κάμερα αξιοποιείται στο έπακρο για να μας τρομάξει, τοποθετώντας τέρατα σε στρατηγικά σημεία.

image: Konami

Ωστόσο, η Bloober έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να καταφέρει να φέρει στο σήμερα την αίσθηση αυτή: μπορεί η κάμερα να βλέπει πίσω από την πλάτη του πρωταγωνιστή, μπορεί να έχουμε πλήρη ελευθερία στον έλεγχό της, όμως η τοποθέτηση των πλασμάτων σε γωνίες, η αξιοποίηση της πιο προηγμένης ΑΙ τους (τρέχουν και κρύβονται, στέκονται δίπλα από ντουλάπες ακίνητα και μας ορμούν ξαφνικά) και άλλα τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται κάνουν τη νέα μορφή του παιχνιδιού να μην έχει κάτι να ζηλέψει.

Επίσης, αξιοποιείται η ελεύθερη κίνηση της κάμερας, για να μπορούμε να βλέπουμε την πόλη σε όλο της το μεγαλείο, αλλά και για να νιώθουμε την κλειστοφοβία όπου και όπως πρέπει.

Τη μάχη φοβόμασταν κυρίως, ευτυχώς ξεπερνά τις προσδοκίες

Επιτυχημένη είναι και η ανανέωση του συστήματος μάχης, που ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα του πρωτότυπου παιχνιδιού. Σε μια εμπειρία τρόμου που μας δίνει τον έλεγχο ενός καθημερινού ανθρώπου και επιχειρεί να απομακρύνει την έμφαση στις μάχες, το σύστημα αυτό δεν ήταν το βασικό ενδιαφέρον μας.

Ωστόσο, οι μάχες είχαν πολλά προβλήματα και, όσο κι αν δεν ήταν πάνω τους τα φώτα, δεν έπαυαν να είναι ένα μελανό σημείο στη συνολική εξαίσια εικόνα του τίτλου.

Στη νέα εκδοχή, η Bloober προσπαθεί να διατηρήσει την ισορροπία, κρατώντας την έμφαση μακριά από τη μάχη, αλλά βελτιώνοντας σημαντικά τη διαδικασία της αναμέτρησης με τα τέρατα. Τώρα, ο James μπορεί να κινείται πιο άνετα, να χτυπά διαδοχικά με ορμή, κρατώντας ένα ξύλο ή έναν λοστό, μπορεί να αποφεύγει τις επιθέσεις των εχθρών με dodge, και να πυροβολεί σημαδεύοντας ελεύθερα όπου θέλει.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό: οι μάχες είναι επαρκείς, χωρίς να γίνονται ποτέ εξαιρετικά διασκεδαστικές (δεν υπάρχουν upgrades και skills, έχουμε μόνο τρία πυροβόλα όπλα). Ποτέ δεν γίνεται βασικός στόχος η διασκέδαση μέσω της μάχης, αλλά παραμένει στο προσκήνιο η ανάγκη πρόκλησης έντασης μέσω αυτής.

image: Konami

Το remake χρησιμοποιεί τους εχθρούς και τις μάχες για να μας τρομάξει και να μας έχει μόνιμα σε μια κατάσταση συναγερμού και ανησυχίας -και, για να το πετύχει αυτό, χρησιμοποιεί και άλλα ενδιαφέροντα τεχνάσματα (όπως: μέσω της οπτικής απεικόνισης, νιώθουμε πως κάθε χτύπημα των εχθρών είναι καταστροφικό για την υγεία του James, ακόμα και όταν δεν είναι).

Σημαντική βοήθεια δίνουν επιλογές της εταιρείας που έχουν να κάνουν με τη συνολική εμπειρία: δεν βλέπουμε κάπου το health μας, αλλά βλέπουμε την οθόνη να κοκκινίζει, τα ρούχα του James να γεμίζουν με αίμα, αλλά και διάφορα χρώματα στο φως του DualSense, που αντιστοιχούν σε κάθε επίπεδο της ζωής του James.

Ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος με τον οποίον το dodge δεν πετυχαίνει πάντα, επειδή οι κινήσεις των εχθρών είναι απρόβλεπτες και σχεδόν-ξεκάθαρες. Τα boss fights είναι πολύ βελτιωμένα, ενώ υπάρχουν κάποιες νέες εκδοχές εχθρών.

Η μάχη πετυχαίνει τον σκοπό της, αλλά εμφανίζεται, σε σημεία, περισσότερο απ’ όσο πρέπει, με αποτέλεσμα να το παρακάνει ελαφρώς (επίσης, στο normal, το παιχνίδι είναι κάπως ευκολότερο απ΄ ό,τι θα έπρεπε, με πολλά γιατρικά και σφαίρες παντού -έχουμε, επίσης, easy και hard).

Νέοι γρίφοι, περισσότερο βάθος στην εξερεύνηση

Οι γρίφοι έχουν αλλάξει εντελώς, πάντως. Υπάρχουν κάποιοι που είναι παρόμοιοι με εκείνους του παλιού Silent Hill 2, αλλά, γενικά, έχουμε νέα παζλ και όσα έρχονται από το παρελθόν έχουν αλλάξει αρκετά. Οι νέοι γρίφοι είναι εξαιρετικοί, πλήρως ταιριαστοί θεματικά, με άψογη κλιμάκωση μέσω της δυσκολίας (υπάρχει ξεχωριστή επιλογή δυσκολίας για τις μάχες και για τους γρίφους).

Για τους fans, η αλλαγή είναι ιδανική, καθώς δεν θα παίζουν τους γρίφους που είχαν μάθει απέξω -ενώ, επίσης, ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι εντελώς διαφορετικός (διατηρείται το γενικότερο πνεύμα, αλλά οι τοποθεσίες είναι στημένες με άλλους τρόπους). Από νωρίς η Bloober μάς παρουσιάζει τις αλλαγές της: όταν πάμε στην πόλη για πρώτη φορά, πέφτουμε πάνω σε ένα κτίριο που στο πρωτότυπο παιχνίδι δεν ήταν προσβάσιμο.

image: Konami

Εδώ, μπορούμε να μπούμε μέσα και να το εξερευνήσουμε -και στη συνέχεια διαπιστώνουμε πως υπάρχουν αρκετά κτίρια που είναι ανοιχτά πλέον -ή ανοίγουν όταν σπάμε τα τζάμια τους- και έχουν lore, αντικείμενα ή κάποια νέα collectibles στο εσωτερικό τους (ο χάρτης είναι ιδανικά σχεδιασμένος και πάρα πολύ βοηθητικός, με δυναμικές ενδείξεις και ξεκάθαρα εικονίδια).

Η εξερεύνηση έχει βελτιωθεί, με την εισαγωγή νέων τοποθεσιών και με την αξιοποίηση της νέας κάμερας. Γενικά, δίνεται, με εύστοχα τρικ, η αίσθηση πως η εξερεύνηση είναι ανοιχτή, αν και στην πραγματικότητα είναι γραμμική.

Παράλληλα, έρχονται κάποιες λειτουργίες από το παρελθόν: ο James κοιτά προς την κατεύθυνση αντικειμένων και άλλων σημείων ενδιαφέροντος, για να μας ειδοποιήσει πως πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας προς τα εκεί.

Κάτι που χρειάζεται βελτίωση είναι το πλήκτρο του interaction, το οποίο είναι ασυνεπές, καθώς μερικές φορές πρέπει να κουνηθούμε και να περιστρέψουμε την κάμερα για να μπορέσουμε να αλληλεπιδράσουμε με ένα αντικείμενο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας.

image: Konami

Επίσης, υπάρχει πιθανότητα να κολλήσετε σε αντικείμενα του χώρου και να χρειαστεί να κάνετε load -αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα, αλλά είναι: το remake του Silent Hill 2 δεν έχει συνεχές auto save. Κάνουμε χειροκίνητα save, όταν βρίσκουμε ειδικά σημεία, και το auto save είναι αρκετά σπάνιο, ώστε να χρειαστεί να παίξουμε ξανά 20 λεπτά χαμένης προόδου.

Η ατμόσφαιρα του Silent Hill 2 δεν έχει πολλούς ανταγωνιστές

Η ατμόσφαιρα έρχεται αναλλοίωτη, επίσης. Από την αρχή: ξεκινάς με τη γνώριμη «βόλτα» προς την πόλη, χωρίς ιδιαίτερα γεγονότα, αλλά με πηχτή ομίχλη και ήχους που έρχονται από μια παράδοξη διάσταση.

Η πόλη του Silent Hill είναι σκοτεινή, κρυμμένη στο ομιχλώδες πέπλο της, γεμάτη με αλλόκοτα πλάσματα που κινούνται με εντελώς απόκοσμο τρόπο.

Βρίσκεσαι μόνος σου στους δρόμους της, βλέπεις μόλις μερικά μέτρα μπροστά σου και ακούς τον αδιανόητο ήχο του παιχνιδιού, που μπορεί να σηκώσει τις τρίχες σε όλο το σώμα σου και να σε κάνει να κοιτάζεις πίσω σου -ειδικά με ακουστικά.

Τα ηχητικά εφέ είναι κορυφαία, εντελώς αλλόκοτα και ιδιαίτερα, ενώ η μουσική του Akira Yamaoka κερδίζει τις εντυπώσεις με τις νέες εκδοχές των κομματιών, που έχουν γίνει πιο περίπλοκα και αξιοποιούν περισσότερα όργανα στις ενορχηστρώσεις, χωρίς να χαλά το ύφος. Η μουσική δίνει την αίσθηση ήχου που πράγματι υπάρχει στον κόσμο αυτόν.

image: Konami

Φανταστικά έχει αξιοποιηθεί το DualSense, για να μεταδώσει στα χέρια μας διάφορες καταστάσεις: η βροχή χτυπά τα δάχτυλά μας, ας πούμε, ενώ η δόνηση μεταφέρει ακόμα και ήχους στα χέρια μας, με έξυπνα κόλπα (επίσης, ακούμε το κλασικό ραδιόφωνο που κάνει παράσιτα μέσω του ηχείου στο χειριστήριο).

Η πόλη είναι ταυτόχρονα εφιαλτική, μίζερη, μοναχική, σε γεμίζει ανησυχία, αλλά είναι ταυτόχρονα παράξενα όμορφη και γαλήνια -ένας συνδυασμός που σπάνια επιτυγχάνεται σε τέτοιον βαθμό. Αργότερα, όταν επισκεπτόμαστε τους κλειστούς χώρους του Silent Hill 2, ευχόμαστε να γυρίσουμε ξανά στην πόλη…

Οι δημιουργοί ξέρουν πολύ καλά πότε πρέπει να μας αφήσουν να χαλαρώσουμε και πότε να αυξήσουν την ένταση στο τέρμα, χωρίς να αναλώνονται σε αχρείαστα jump scares. Ο τρόμος έρχεται μέσα από το σενάριο και την ατμόσφαιρα… και είναι υπέροχος.

Πλήρης εκσυγχρονισμός στα γραφικά

Βοηθά ο οπτικός τομέας, που έχει ανανεωθεί πλήρως και παρουσιάζει τον κόσμο και τους χαρακτήρες με εξαιρετικά, σύγχρονα γραφικά. Η ομίχλη κλέβει την παράσταση, καλλιτεχνικά και τεχνικά, αλλά δεν είναι μόνη: οι τοποθεσίες είναι πανέμορφες, λεπτομερείς, τα τέρατα φανταστικά, με κορυφαίο σχεδιασμό και ευφάνταστες ιδέες, αλλά και με άψογα animations (μπορούν να περνούν από εμπόδια, με εντελώς παράδοξες κινήσεις).

Καλή δουλειά έχει γίνει και στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, που αυτήν τη φορά είναι πιο ρεαλιστικοί, πιο «απλοί άνθρωποι», με υπέροχες λεπτομέρειες σε όλο το σώμα τους (στραβά δόντια, φαγωμένα νύχια, αλλαγές στην εμφάνιση του James όσο προχωράμε στο παιχνίδι). Τα facial animations είναι επαρκή και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αφηγηματικά εργαλεία, για να αποφευχθεί η ανάγκη για exposition.

image: Konami

Τα γραφικά έχουν κάποια προβλήματα: παρατηρούνται πτώσεις στο frame rate, ειδικά στο performance mode (τα δύο modes είναι ικανοποιητικά, σε γενικές γραμμές, αλλά χωρούν βελτιώσεις), ενώ συχνά βλέπουμε artifacts με διάφορα σχήματα στην οθόνη, όταν περιστρέφουμε την κάμερα απότομα μπροστά από πηγές φωτός (ή από την ομίχλη). Ο φωτισμός, πάντως, είναι φανταστικός, είτε βρισκόμαστε σε κλειστούς (είναι θεοσκότεινοι!) είτε σε ανοιχτούς χώρους.

Όπως και να ‘χει, συνολικά, η εικόνα είναι εξαιρετική και η ατμόσφαιρα μοναδική και άπιαστη. Η αίσθηση που έχεις όταν απλώς υπάρχεις στην πόλη του Silent Hill είναι υπερβατική, δεν βρίσκεται αλλού και η Bloober Team κατάφερε να την αποδώσει ιδανικά.

Υπήρχε ένα κενό εδώ… αλλά όχι πια

Τελικά, το remake του Silent Hill 2 είναι μια μεγάλη επιτυχία, για τη χαμένη σειρά, για την Konami και για την Bloober Team. Με νέα cutscenes και καινούργιες τοποθεσίες, με ανανεωμένα bosses και διαφορετικά σχεδιασμένες περιοχές, με νέους γρίφους και εχθρούς, έχει αυξήσει τη διάρκειά του (στις 15-20 ώρες -υπάρχουν και νέα endings), χωρίς να θυσιάζει την ποιότητα, διατηρώντας εξαιρετική ροή από την αρχή ως το τέλος.

image: Konami

Επίσης, διατηρεί ό,τι έχει σημασία: το εκπληκτικό σενάριο, τον ανυπέρβλητο ήχο, το κορυφαίο soundtrack, τους συναρπαστικούς χαρακτήρες, το σκοτεινό υπόβαθρο της πλοκής, την υπέροχη ατμόσφαιρα και τον αγνό τρόμο. Είναι καλύτερο σε κάθε πτυχή του, αν συγκριθεί με το πρωτότυπο, αν και είναι κάπως πιο «γυαλισμένο» και χάνει ένα μέρος της ιδιαιτερότητάς του.

Ωστόσο, δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε πιο σωστά σχεδιασμένο εκσυγχρονισμό του Silent Hill 2. Ένα θαυμάσιο remake, ένα φανταστικό δείγμα του είδους που κρατά ακόμα και σήμερα με το διαχρονικό σενάριό του, παρόλο που καταπιάνεται με δύσκολα θέματα.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC, PS5
Δοκιμάστηκε σε:  PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Bloober Team
Εκδότρια Εταιρεία: Konami
Είδος: Survival horror
Pegi: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 8 Οκτωβρίου 2024
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.