Skaramazuzu – Review

Κυκλοφόρησε το νέο παιχνίδι Skaramazuzu, από τα ελληνικά studios Bleeding Moon Studio και Iphigames. Είναι ένα αξιόλογο παιχνίδι adventure, με έμφαση στους χαρακτήρες και πανέμορφα σχέδια.

Όλο και περισσότεροι developers από την Ελλάδα καταφέρνουν να κυκλοφορήσουν αξιόλογα παιχνίδια, κάτι που μας χαροποιεί ιδιαίτερα. Το Skaramazuzu έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των εγχώριων τίτλων και να προσφέρει στο κοινό του μια σύντομη περιπέτεια σε έναν αλλόκοτο κόσμο.

Μεταξύ ζωής και θανάτου, ο αλλόκοτος κόσμος του Skaramazuzu

Λοιπόν, παίζοντας το Skaramazuzu ταξιδεύουμε σε μια παράξενη διάσταση, η οποία φαίνεται να βρίσκεται μεταξύ ζωής και θανάτου. Χειριζόμαστε ένα πλάσμα που ονομάζεται Skaramazusu (ή Zuzu) και προσπαθούμε, μαζί του, να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

image: Iphigames

Ο κόσμος αυτός κατοικείται από αλλόκοτα πλάσματα που μοιάζουν με σκιές, όπως και το Zuzu, είναι ασπρόμαυρος (περίπου) και, φυσικά, περιλαμβάνει γρίφους σε κάθε γωνιά του.

Αφού πάρουμε οδηγίες από ένα άλλο πλάσμα, που καλεί το Zuzu να ψάξει για να γνωρίσει τον εαυτό του, να μάθει ποια είναι η πραγματική του ταυτότητα, ξεκινάμε το ταξίδι μας.

Στον ενδιάμεσο αυτόν κόσμο, οι χαρακτήρες έχουν χάσει τις μνήμες τους και συμπεριφέρονται με έναν παράξενο, «κενό» τρόπο, διατηρώντας, όμως, κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Για παράδειγμα, το Zuzu, το πλάσμα που χειριζόμαστε εμείς, έχει στοιχεία που το κάνουν να μοιάζει με μικρό παιδί, γεμάτο με περιέργεια και όρεξη.

Το σενάριο συνδυάζει με επιτυχία σκοτεινά θέματα και ανάλαφρη παρουσίαση, ενώ υπάρχουν αρκετοί, ενδιαφέροντες συμβολισμοί.

Οι χαρακτήρες του παράδοξου αυτού κόσμου

Στη σύντομη διάρκεια του τίτλου (θα έλεγα 3-4 ώρες) θα γνωρίσουμε αρκετούς χαρακτήρες, πολλοί εκ των οποίων είναι αξιομνημόνευτοι: ένας σκύλος που νομίζει πως είναι δράκος και λέγεται Dragon, ένα παιδί που λέγεται Kid, ένα φάντασμα, ένα σκαθάρι, ένα πουλί και κάποια πλάσματα που λέγονται Creatures, μεταξύ αρκετών άλλων.

image: Iphigames-VG24

Έχει γίνει καλή δουλειά στον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Οι δημιουργοί κατάφεραν να ξεπεράσουν όποιους περιορισμούς είχαν λόγω του ιδιαίτερα μικρού μεγέθους της ομάδας ανάπτυξης, απομακρύνοντας την ανάγκη για σχεδιασμό χαρακτήρων με πολλές λεπτομέρειες ή με περίπλοκα animations.

Έτσι, οι χαρακτήρες είναι απλοί σχεδιαστικά, με ένα απλό περίγραμμα και σκούρο χρώμα, αλλά έχει γίνει καλή δουλειά ώστε να έχουν προσωπικότητα και να είναι ξεκάθαρα ευδιάκριτα τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά τους, για να μπορούμε να καταλάβουμε αμέσως ποιον έχουμε μπροστά μας. Όμορφα είναι και τα animations, αν και περιορισμένα σε συχνότητα εμφάνισης (μην περιμένετε πλήρως animated διαλόγους, ας πούμε).

Εξαιρετική ατμόσφαιρα

Τα περιβάλλοντα είναι πολύ πιο περίπλοκα σχεδιαστικά, με αρκετές λεπτομέρειες και αρκετά αντικείμενα στους χώρους, με ένα όμορφο εικαστικό στιλ που ταιριάζει πλήρως στο κόνσεπτ.

Την εικόνα του Skaramazuzu συμπληρώνει ο ήχος, που, επίσης, έχει σχεδιαστεί σωστά, για να μπορέσουν οι δημιουργοί να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις δυνατότητές τους και να ξεπεράσουν τους περιορισμούς.

Τα ηχητικά εφέ είναι ατμοσφαιρικά, η μουσική -όταν υπάρχει, καθώς συνήθως ακούμε ambient ήχους και όχι παραδοσιακού τύπου μελωδίες- ντύνει ιδανικά τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες. Επιπλέον, οι φωνές των πλασμάτων έχουν αποδοθεί με ήχους και όχι πραγματικές λέξεις, αλλά με καλή δουλειά στην υλοποίηση, ώστε να αναγνωρίζουμε τους χαρακτήρες αυτούς από τη φωνή τους, με διασκεδαστικά, πολλές φορές, αποτελέσματα.

image: Iphigames-VG24

Οπτικοακουστικά, λοιπόν, το Skaramazuzu τα πηγαίνει περίφημα και χρησιμοποιεί τεχνοτροπίες που το κάνουν να ξεχωρίζει και να έχει έντονη ταυτότητα, πλήρως εναρμονισμένη με το σενάριο και το ύφος του.

Το σενάριο του Skaramazuzu έχει καλές βάσεις, αλλά η αφήγηση θέλει δουλειά

Σε άλλα κομμάτια του παιχνιδιού, στο σενάριο και το gameplay, φαίνεται πως πρόκειται για πρώτη δουλειά τέτοιου βεληνεκούς για μια μικρή ομάδα ανάπτυξης.

Ας μιλήσουμε για το σενάριο πρώτα. Το Skaramazuzu έχει ενδιαφέρουσα πλοκή και διασκεδαστικούς χαρακτήρες, αλλά πλήττεται από μια διαρκή φλυαρία που συχνά δεν οδηγεί πουθενά και κουράζει.

Σε κάθε διάλογο σχεδόν, οι λέξεις επαναλαμβάνονται συνεχώς, τα λόγια κάνουν κύκλους και εμείς ψάχνουμε να βρούμε το πλήκτρο του skip για να περάσουμε παρακάτω.

Για παράδειγμα, κάθε φορά που ένας χαρακτήρας καλεί τον πρωταγωνιστή να βρει ένα αντικείμενο, αυτό που ακολουθεί είναι κάπως έτσι:

• Μου είπες να βρω το αντικείμενο. Ναι, θα βρω το αντικείμενο. Πού θα το βρω;
• Δεν ξέρω, πήγαινε πρώτα στο Πουλί και ζήτα του ένα άλλο αντικείμενο.
• Ωραία, θα πάω πρώτα στο Πουλί και θα του ζητήσω ένα άλλο αντικείμενο. Μετά θα βρω το άλλο αντικείμενο και θα έρθω εδώ να σου το δώσω.
• Ναι, θα περιμένω.
• Τέλεια. Ανυπομονώ να βρω το αντικείμενο και να έρθω να σου το δώσω, αφού πρώτα πάω στο Πουλί και το ρωτήσω πού θα βρω το αντικείμενο.

Φαίνεται ότι ο διάλογος έχει γραφτεί έτσι ώστε να περιλαμβάνει συνεχώς υπενθυμίσεις για τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά αυτό είναι αχρείαστο και καταντά κουραστικό γρήγορα.

Μάλιστα, πιο αχρείαστο γίνεται επειδή υπάρχει ένα -καλοδεχούμενο- μενού που περιλαμβάνει όλες τις αποστολές μας σε μορφή διαγράμματος, καλά οργανωμένες και ξεκάθαρα σχεδιασμένες, για να μπορούμε να έχουμε πάντα μια καθοδήγηση.

image: Iphigames-VG24

Ο διάλογος έχει ενδιαφέροντα σημεία, όπως το πώς έχει αποδοθεί η σχέση του Skaramazuzu με τα στοιχεία του περιβάλλοντος, τα οποία αντιμετωπίζει σαν εντελώς άγνωστα, σαν να τα βλέπει για πρώτη φορά, με αποτέλεσμα να μιλά με μεγάλη χαρά σε τοίχους και άψυχα αντικείμενα.

Δεν είναι, δηλαδή, ότι το writing είναι κακό· έχουμε να κάνουμε με μια καλή προσπάθεια, που όμως χρειάζεται βελτίωση για να μπορέσει να μας δώσει ένα ολοκληρωμένο σενάριο, χωρίς προβλήματα στη δομή και τον ρυθμό και χωρίς την επανάληψη που, αν και κάνει τον διάλογο να μοιάζει απόκοσμος και εντελώς εξωπραγματικός, δεν μπορεί να δείξει εγκράτεια και το παρακάνει συνεχώς.

Επίσης, χρειάζεται να γίνει καλύτερη δουλειά στην επιμέλεια, καθώς το κείμενο έχει αρκετά λάθη, συντακτικά, γραμματικά και ορθογραφικά -μάλιστα, υπήρχαν τα ίδια και στο ντέμο, πριν από αρκετό καιρό. Καταλαβαίνω ότι μια μικρή ομάδα ανάπτυξης μπορεί να δυσκολεύεται σε τέτοια κομμάτια του παιχνιδιού, αλλά, όπως και να ‘χει, το αποτέλεσμα πλήττεται από τα λάθη αυτά.

image: Iphigames

Υπάρχουν και κάποια πετυχημένα σημεία στον διάλογο, πάντως. Για παράδειγμα, αν έχουμε στην κατοχή μας ένα αντικείμενο και μιλήσουμε στους χαρακτήρες, μπορούμε να δούμε πώς θα το σχολιάσει ο καθένας, πάντα με συνέπεια στην κάθε προσωπικότητα.

Το σενάριο, προς το τέλος ειδικά, προσπαθεί να περάσει κάποια μηνύματα και, σε γενικές γραμμές, έχει γίνει επαρκής προσπάθεια.

Skaramazuzu, ένα συμπαθητικό casual adventure

Στο gameplay, τώρα, βλέπουμε κάποια θέματα με τη δομή. Για να τερματίσουμε το Skaramazuzu, πρέπει να μπορέσουμε να βρούμε τέσσερα κλειδιά, για να ανοίξουμε τέσσερις πόρτες.

Για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να κινηθούμε στον δισδιάστατο κόσμο (περπατάμε δεξιά και αριστερά με τα πλήκτρα wasd ή τα βελάκια, καλύτερα είναι να παίξουμε με χειριστήριο), να μιλήσουμε με χαρακτήρες και να ολοκληρώσουμε τις αποστολές που μας δίνουν.

Αν και κάποιες αποστολές είναι διασκεδαστικές σεναριακά, το περιεχόμενό τους θυμίζει συχνά εντελώς απλοϊκές fetch quests.

Με λίγα λόγια, λειτουργεί κάπως έτσι: ένας χαρακτήρας ζητά να του δώσουμε κάποιο αντικείμενο για να μας δώσει το κλειδί, αλλά για να βρούμε το αντικείμενο αυτό θα πρέπει να πάμε σε άλλον χαρακτήρα και να του δώσουμε κάτι άλλο. Στην πορεία, προκύπτει μια αλυσίδα αποστολών, που σχετίζονται μεταξύ τους και οδηγούν στα 4 κλειδιά.

Κάποιες αποστολές μάς καλούν να παρατηρήσουμε τον χώρο και τους διαλόγους, ώστε, όταν μας ζητηθεί κάτι, να ξέρουμε πού βρίσκεται. Εκτός από αυτές, όμως, δεν βρίσκουμε πολλά σημεία με ενδιαφέρον στους μηχανισμούς -ό,τι έχουν να προσφέρουν οι αποστολές, έχει να κάνει με την ανάπτυξη των χαρακτήρων, με την πρόοδο της πλοκής και με το χιούμορ.

Πρόβλημα προκύπτει εξαιτίας της ιδιαίτερα αργής κίνησης του πρωταγωνιστή, αλλά και λόγω της δομής του χώρου: συχνά αναγκαζόμαστε να περπατήσουμε από τη μία άκρη στην άλλη, με αποτέλεσμα να υπάρχει αρκετό ανούσιο backtracking, σε αργή κίνηση.

Έχει γίνει προσπάθεια να περιοριστεί το ζήτημα αυτό, καθώς οι περιοχές τοποθετούνται σε κυκλική δομή, ενώ η ομορφιά των σχεδίων περιορίζει για κάποια ώρα την ενόχληση, αλλά στο τέλος θα υπάρξουν στιγμές που λέμε «αχ, όχι πάλι» και θα ελπίζουμε για ενσωμάτωση πλήκτρου για τρέξιμο.

image: Iphigames

Στο ίδιο πνεύμα, οι γρίφοι χρειάζονταν καλύτερη ρύθμιση και ποικιλία: το μεγαλύτερο μέρος έχει να κάνει με σύμβολα που βρίσκουμε στον χώρο και πρέπει να θυμηθούμε όταν βρισκόμαστε στο σωστό σημείο, άρα πρόκειται για το λεγόμενο «busywork» και όχι για ουσιώδες παζλ που μας βάζει να σκεφτούμε (σημειώνουμε σε χαρτί/στο κινητό όλα τα σύμβολα και απλώς τα αντιστοιχίζουμε σωστά, όταν μας ζητηθεί). Καλή προσπάθεια έχει γίνει κι εδώ, αλλά χρειάζεται κάτι παραπάνω.

Σε γενικές γραμμές, η προσέγγιση του Skaramazuzu δεν θυμίζει τα κλασικά adventures, αλλά περισσότερο πάει προς το ύφος σύγχρονων παιχνιδιών με casual gameplay, που βασίζονται κυρίως στο σενάριο.

Αν θέλετε ένα παιχνίδι με περίπλοκους, δύσκολους γρίφους, τότε δεν θα ικανοποιηθείτε με όσα προσφέρει ο τίτλος στο gameplay του, αν και έχει καλά στοιχεία.

Στο σενάριο τα πηγαίνει καλύτερα, με μια σύντομη, αξιομνημόνευτη ιστορία, που καταφέρνει να περπατά μεταξύ σοβαρού και ανάλαφρου, μεταξύ χιούμορ και σκοτεινών, ενήλικων θεμάτων.

Οι χαρακτήρες είναι καλοσχεδιασμένοι και γραμμένοι αποδοτικά, οπτικοακουστικά το Skaramazuzu «λάμπει» και, σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια, με κάποιες ατέλειες, αλλά και με αρκετό ενδιαφέρον.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PC
Δοκιμάστηκε σε:  PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Bleeding Moon Studio, Iphigames
Εκδότρια Εταιρεία: Iphigames
Είδος: Adventure
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 3 Απριλίου 2024
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.