Το Soulstice, όταν το παίζουμε, ταρακουνά κάπως τις προσδοκίες που δημιουργεί όταν το πρωτοβλέπουμε.
Αμέσως, επειδή έτσι έχουμε «εκπαιδευτεί», βλέπουμε το Soulstice και σκεφτόμαστε «souls-like». Επίσης, σκεφτόμαστε ότι θα δούμε ένα μέτριο «ΑΑ» παιχνίδι του είδους, χωρίς ιδιαίτερες ιδέες.
Ένα ταξίδι στο παρελθόν
Ευτυχώς, δεν είναι ακριβώς έτσι. Το Soulstice δεν είναι souls-like, είναι μέτριο αλλά έχει ιδέες. Πρόκειται για ένα παράξενο ταξίδι στο παρελθόν, στην εποχή τίτλων όπως το Devil May Cry, τα παλιά God of War, τα παιχνίδια δράσης με fixed camera και έμφαση στα combos και την αφήγηση.
Εικόνα: Modus Games
Δεν βλέπουμε συχνά πλέον τέτοια παιχνίδια, καθώς θεωρούνται κάπως ξεπερασμένα -και γι’ αυτό βλέπουμε δοκιμές όπως αυτή του God of War.
Ωστόσο, το Soulstice είναι ένα πολύ ελκυστικό «παράθυρο» που μας δίνει την ευκαιρία να δούμε την εποχή εκείνη, κάπως εκσυγχρονισμένη.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για έναν συνδυασμό χαρακτηριστικών από action-adventure/hack and slash της δεκαετίας του 2000, με το σκοτεινό ύφος του Dark Souls και, περισσότερο, του manga Berserk.
Μιας και έχουμε μια εμπειρία που βασίζεται αρκετά στο σενάριο, χρειάζεται και μια αξιόλογη πλοκή, σαφώς. Ευτυχώς, το Soulstice τα πηγαίνει καλά σε αυτό το κομμάτι, αν και στην πορεία χάνει πόντους εξαιτίας κάποιων κλισέ.
Σενάριο τύπου Dark Fantasy
Λοιπόν, το βασικό σενάριο είναι πολύ ενδιαφέρον: χειριζόμαστε μια «Chimera», μια γυναίκα που έχει «δεθεί» με την ψυχή της νεκρής αδερφής της. Οι Chimeras είναι υπερπολεμιστές, που αντιμετωπίζουν δαιμονικές παρουσίες που έχουν κατακλύσει τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ ασταθείς. Η Chimera που χειριζόμαστε, η Briar, είναι πολύ δυνατή στη μάχη, αλλά είναι συνεχώς έτοιμη να «ξεφύγει», να χάσει τον έλεγχο.
Εικόνα: Modus Games
Η πλοκή στηρίζεται σε ενδιαφέρον lore, σε μια σχέση μεταξύ των δύο αδερφών που επίσης είναι ικανοποιητική ως στήσιμο, αλλά στη συνέχεια υπάρχουν κάποιες πολύ προβλέψιμες ανατροπές και κάποια μεγάλα κλισέ, όπως οι κακοί που γελούν δυνατά χωρίς λόγο.
Όπως και να ‘χει, τα θετικά της αφήγησης είναι αρκετά για να μας κρατήσουν για όλη τη διάρκεια, για τις 15 περίπου ώρες που διαρκεί ο τίτλος.
Gameplay άλλης εποχής
Δυστυχώς, το gameplay δεν έχει αρκετό ενδιαφέρον σε όλους τους τομείς του, ώστε να διατηρήσει την προσοχή.
Σε γενικές γραμμές, κάνουμε δύο πράγματα. Εξερευνούμε χώρους, παίζοντας σε fixed camera, χωρίς να μπορούμε να αλλάζουμε την οπτική γωνία δηλαδή, και λύνουμε απλούς γρίφους. Η εξερεύνηση είναι πλήρως γραμμική, με μοναδική παράκαμψη κάποια σημεία με κρυμμένα μυστικά, που είναι ικανοποιητικά όσον αφορά στην τοποθέτησή τους αλλά και στο περιεχόμενό τους.
Η γραμμικότητα δεν είναι πρόβλημα και μάλιστα είναι μια όμορφη ανάμνηση από τα παιχνίδια της εποχής που αποτελεί έμπνευση για το Soulstice. Ο σχεδιασμός των επιπέδων, δυστυχώς, δεν ικανοποιεί.
Εικόνα: Modus Games
Υπάρχουν κάποια προβλήματα που ξεπηδούν από παλιότερες εποχές: για παράδειγμα, μπορούμε να πηδάμε πάνω από αντικείμενα μόνο όπου το παιχνίδι μάς αφήνει κι έτσι πολλές φορές βλέπουμε μπροστά μας ένα εμπόδιο μερικών εκατοστών και «βρίσκουμε» σε αόρατο τοίχο αν πάμε να το περάσουμε με άλμα.
Το βασικό πρόβλημα, όμως, είναι η έλλειψη ποικιλίας. Από την αρχή ως το τέλος, νιώθουμε ότι εξερευνούμε την ίδια πίστα συνεχώς, είτε μιλάμε για την οπτική αποτύπωση των επιπέδων είτε για τον σχεδιασμό τους. Μετά από μερικές ώρες, οι πίστες γίνονται πολύ κουραστικές.
Οι μάχες του Soulstice είναι το δυνατό σημείο του
Τώρα, στη μάχη τα πράγματα είναι καλύτερα. Το σύστημα είναι εξαιρετικό, γεμάτο με ενδιαφέρουσες ιδέες και στιλάτη ροή. Εμείς χειριζόμαστε την Briar, που χτυπά τους εχθρούς με σπαθιά, τόξα, με μαστίγια και με διάφορων ειδών όπλα, που όλα έχουν σωστή αίσθηση και πετυχημένο «βάρος».
Οι εχθροί χρειάζονται αλλαγή όπλων ανάλογα με το είδος τους και τις ιδιότητές τους και είναι εύκολη η αναγνώριση της σωστής προσέγγισης, κάθε φορά. Επίσης, έχουμε τη δυνατότητα να ελέγχουμε τις κινήσεις της Lute, της αδερφής της Briar, που αιωρείται με μορφή φαντάσματος δίπλα μας. Η Lute, λοιπόν, μπορεί να αποκρούσει εχθρικές επιθέσεις, να χτυπά ενίοτε τους αντιπάλους, αλλά και να αποκαλύπτει τα αδύναμα σημεία τους.
Εικόνα: Modus Games
Ανάλογα με τον τύπο του κάθε αντιπάλου, η απόκρουση της επίθεσης είναι διαφορετική: μπορεί να γίνει πλήρης απόκρουση, ας πούμε, ή απλώς να «παγώσει» ο αντίπαλος στον χρόνο για λίγο, πριν επανέλθει στην επίθεσή του.
Στρατηγική και πολύ «ξύλο»
Έτσι, πρέπει διαρκώς να παρατηρούμε τον χώρο και τους αντιπάλους (ευτυχώς, στη μάχη η κάμερα δεν είναι fixed, την ελέγχουμε χειροκίνητα), για να παίρνουμε σωστές αποφάσεις. Πρέπει να διαχειριζόμαστε πολλές πληροφορίες ταυτόχρονα, για να μπορούμε να κερδίσουμε τις απαιτητικές μάχες του Soulstice (υπάρχουν και ξεχωριστά επίπεδα δυσκολίας, ενώ δεν πρόκειται για πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι γενικά, απλώς απαιτητικό).
Επιπλέον, υπάρχουν κάποια διαφορετικά είδη αντιπάλων, που ξεχωρίζουν από το χρώμα τους: οι μπλε εχθροί και οι κόκκινοι. Για να χτυπήσουμε τους μπλε πρέπει να βάλουμε τη Lute να ανοίξει την μπλε αύρα (και να έχουμε τους εχθρούς μέσα της) και για τους κόκκινους, αντίστοιχα, την κόκκινη.
Εικόνα: Modus Games
Μετά, υπάρχουν και διάφορες παγίδες που ενεργοποιούνται μέσα στις αύρες, άρα πρέπει να υπολογίζουμε και αυτό όταν μαχόμαστε. Οι αύρες χρησιμοποιούνται και στους απλούς γρίφους: π.χ. με την μπλε εμφανίζονται κρυφές πλατφόρμες για να σκαρφαλώσουμε (το platforming είναι εκνευριστικό, πάντως).
Οι μάχες, τελικά, είναι μια γρήγορη, γεμάτη στρατηγική χορογραφία, με καταιγισμό πληροφοριών, ιδανική ροή και πολλή διασκέδαση. Αποκορύφωμα είναι τα boss fights, που μας βάζουν να αξιοποιήσουμε όλους τους μηχανισμούς για να νικήσουμε τα τεράστια κτήνη. Δυστυχώς, δεν είναι όλα ικανοποιητικά και στη μάχη: η μεγαλύτερη έλλειψη εντοπίζεται στο skill tree, που είναι γεμάτο με αδιάφορες ιδιότητες και δεν κάνει ιδιαίτερη διαφορά, όσο κι αν το ξεκλειδώνουμε.
Το Soulstice έχει κάποιους ιδιαίτερους μηχανισμούς
Υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες στη μάχη, που συνδέονται άριστα με το σενάριο. Μία απ’ αυτές έχει να κάνει με το «berserker» mode, με την ειδική αύρα που αποκτούμε όταν γεμίσουμε μια μπάρα (κλασικό σύστημα σε παιχνίδια του είδους) και μας κάνει να έχουμε τεράστια δύναμη για λίγο.
Σε κάποιες, συγκεκριμένες περιπτώσεις, η αύρα αυτή έρχεται με επιπλέον βάρος: αν δεν καταφέρουμε να ελέγξουμε σωστά την Briar, μπορεί να «ξεφύγει» και να χάσει τον έλεγχο, με αποτέλεσμα να χάσουμε τελείως. Μερικές φορές είναι εκνευριστικό αυτό, αλλά είναι σωστή επιλογή αφηγηματικά, και έχει ενδιαφέρον.
Εικόνα: Modus Games
Η διάρκεια του παιχνιδιού αποδεικνύεται μεγαλύτερη από όσο θα έπρεπε, καθώς τα περιεχόμενα του gameplay δεν είναι αρκετά και έχουν σκορπιστεί περισσότερο απ’ ό,τι θα θέλαμε, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται «κενά» στο ενδιαφέρον.
Ικανοποιητική παρουσίαση
Τώρα, οπτικά, το Soulstice είναι ικανοποιητικό για αυτό που είναι· ένα «ΑΑ», ένας μεσαίου βεληνεκούς τίτλος. Δεν πρόκειται να εντυπωσιάσει με τα γραφικά του, υπάρχουν και κάποια σημεία που απογοητεύουν, όπως τα facial animations και ο σχεδιασμός κάποιων χαρακτήρων, αλλά σε γενικές γραμμές είναι εντάξει -και βοηθά το υπέροχα σκοτεινό ύφος του.
Υπάρχουν κάποια frame drops (ακόμα και στο mode που έχει ως focus τις επιδόσεις, το performance) σε έντονες μάχες, ενώ εντοπίζονται και κάποια θέματα με το lock-on στους εχθρούς, που χάνεται ενίοτε χωρίς λόγο. Επίσης, η κάμερα αρκετές φορές «ξεφεύγει» και μπαίνει στη μέση της δράσης.
Εικόνα: Modus Games
Η μουσική, επίσης, βοηθά στο στήσιμο μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας. Στην εξερεύνηση ακούμε μελωδίες τύπου Dark Souls, αλλά στη μάχη αυξάνονται τα γκάζια και μπαίνουν ήχοι τύπου dubstep, με βιολιά και επικούρα από πάνω.
Αν σας αρέσουν τα παλιότερα hack and slash, το Soulstice είναι για εσάς
Τέλος πάντων, το Soulstice είναι ένα νοσταλγικό παιχνίδι δράσης, με ενδιαφέρον -αν και προβλέψιμο- σενάριο, πετυχημένη ατμόσφαιρα και δυνατές μάχες. Αν σας αρέσουν αυτού του τύπου οι εμπειρίες και ειδικά αν σας έχουν λείψει τα παιχνίδια αυτά, θα περάσετε όμορφα με το Soulstice, παρά τα σοβαρά προβλήματά του. Λίγες αλλαγές στη δομή του θα μπορούσαν να το κάνουν υπέροχο, όμως πάλι έχει κάτι να προσφέρει.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Reply Game Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Modus Games
Διανομή: AVE
Είδος: Action-adventure, hack and slash
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 20 Σεπτεμβρίου 2022
Official website: link
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
Θετικά
- Ενδιαφέρον σενάριο τύπου dark fantasy
- Πετυχημένοι μηχανισμοί μάχης, αρκετές ιδέες
- Ταιριαστή μουσική
Αρνητικά
- Αρκετά κλισέ και προβλέψιμες ανατροπές
- Η διάρκεια είναι μεγαλύτερη απ' ό,τι μπορεί να «σηκώσει»
- Το skill tree είναι αδιάφορο, κάποια μηχανισμοί ενοχλητικοί
- Οι πίστες επαναλαμβάνονται συνεχώς
- Θέματα στο lock-on και την κάμερα
- Άκομψο platforming
