Split Fiction – Review

Το Split Fiction είναι το νέο παιχνίδι της Hazelight Studios και του Josef Fares, που μας έδωσαν το αριστουργηματικό It Takes Two. Τελικά, καταφέρνει να αντεπεξέλθει με μια αντάξια εμπειρία;

Από το Brothers: A Tale of Two Sons, το πρώτο παιχνίδι του Josef Fares με τη Hazelight Studios, είχαμε καταλάβει ότι πρόκειται για έναν πολύ ιδιαίτερο δημιουργό. Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να μαντέψει τη συνέχεια. Κι ενώ εκείνος έκανε σαφείς τις προθέσεις του με το A Way Out, το πρώτο παιχνίδι που παιζόταν αποκλειστικά σε co-op, έκτοτε μπήκε σε μια φανταχτερή πορεία, που θα ζήλευε κάθε developer της βιομηχανίας, κερδίζοντας αμέτρητα βραβεία (ανάμεσά τους και το VG24 Game of the Year 2021) για το επόμενο παιχνίδι τους, που ήταν -πρακτικά- το σύνολο απ’ την εμπειρία τους έως τότε σε ένα τρομερό πακέτο. Δεν είναι τυχαίο, που πολλοί θεωρούν το It Takes Two το καλύτερο παιχνίδι co-op όλων των εποχών. Μετά απ’ αυτό, όλοι αναρωτιόμασταν, τι άλλο θα σκεφτεί να κάνει. Η απάντηση είναι το Split Fiction.

F*ck the Oscars

Το Split Fiction είναι ένα action-adventure που παίζεται αποκλειστικά και πάλι σε co-op με δύο παίκτες. Ακολουθεί τις περιπέτειες των Zoe και Mio, δύο νεαρών συγγραφέων που ψάχνουν την επιτυχία και βρίσκονται παγιδευμένες σε έναν εικονικό κόσμο, τον οποίο έχει δημιουργήσει μια μυστηριώδης εταιρεία τεχνολογίας. Στην εισαγωγή του παιχνιδιού γίνεται κάτι… βολικό για το σενάριο και οι κόσμοι τους ενώνονται, δημιουργώντας ρήγματα από τον έναν στον άλλο. Οι δυο τους πρέπει να συνεργαστούν για να αποδράσουν, αντιμετωπίζοντας μια σειρά από προκλήσεις και εμπόδια, ενώ παράλληλα προσπαθούν να σταματήσουν τα σχέδια της εταιρείας που τις κρατά αιχμάλωτες.

Παρά την ευρηματικότητά του, το σενάριο του Split Fiction δεν είναι από τα highlights. Η ιστορία των Zoe και Mio, αν και ενδιαφέρουσα σαν ιδέα, είναι ξεκάθαρο ότι γράφτηκε για να υποστηρίξει το gameplay και όχι το αντίστροφο. Οι δύο πρωταγωνίστριες έχουν τις στιγμές τους, με χιούμορ και συναισθηματικές αλληλεπιδράσεις που θυμίζουν τις δυναμικές του It Takes Two, αλλά η πλοκή δεν καταφέρνει να φτάσει το ίδιο βάθος. Η ροή της ιστορίας έχει σκαμπανεβάσματα, με γρήγορες κορυφώσεις που ακολουθούνται από πιο αργά σημεία, ενώ ορισμένα βασικά σημεία-κλειδιά παραμένουν ανεξερεύνητα ή αγνοούνται εντελώς, ενώ μόλις έχει γίνει η αποκάλυψή τους λίγο πριν. Μοιάζει λίγο ασύνδετο στα σημεία.

Ένα άλλο μελανό στοιχείο είναι ο “κακός” του παιχνιδιού, που ξεκινά ρεαλιστικά και φτάνει σε επίπεδα καρικατούρας Power Ranger προς το τέλος, αφαιρώντας την όποια επιβλητικότητα προσπαθούν να χτίσουν οι δημιουργοί. Από την άλλη, το Split Fiction δεν προσπαθεί να είναι ένα αφηγηματικό έπος. Η εστίασή του είναι στην εμπειρία του co-op gameplay, και σε αυτό πετυχαίνει απόλυτα. Ωστόσο, οι παίκτες που αναζητούν μια πιο συνεκτική και ολοκληρωμένη ιστορία μπορεί να απογοητευτούν από τα κενά και την έλλειψη βάθους σε ορισμένες πτυχές της πλοκής.

Photo: EA

Η “καρδιά” του Split Fiction

Όπως και στα προηγούμενα projects της Hazelight, η συνεργασία είναι ο πυρήνας της εμπειρίας, με κάθε παίκτη να αναλαμβάνει τον έλεγχο μιας εκ των δύο πρωταγωνιστριών, είτε σε τοπικό παιχνίδι, είτε σε online co-op και την οθόνη να χωρίζεται στη μέση. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το παιχνίδι υποστηρίζει τόσο cross-play, όσο και τη δυνατότητα χρήσης του Friend Pass (που γνωρίσαμε σε προηγούμενους τίτλους της εταιρείας) σε διαφορετικές πλατφόρμες. Με λίγα λόγια, μπορεί ένας παίκτης για παράδειγμα να αγοράσει το παιχνίδι στο Xbox και να καλέσει κάποιον φίλο του στο PlayStation (θα χρειαστεί να δημιουργήσει λογαριασμό EA), ο οποίος δεν θα είναι απαραίτητο να είναι κάτοχος του παιχνιδιού.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που η Hazelight Studios ξέρει να κάνει καλά, αυτό είναι να δημιουργεί gameplay που ξεχωρίζει. Το Split Fiction δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι μηχανισμοί του παιχνιδιού είναι αδιαμφισβήτητα το δυνατό του σημείο, με ένα τσουβάλι από δημιουργικές ιδέες που κρατούν τον παίκτη σε εγρήγορση από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο πυρήνας είναι το platforming, με κινήσεις όπως το air dash, διπλό άλμα, wall run και άλλα, ενώ προστίθενται συχνά και action πινελιές. Αυτό που κάνει το gameplay τόσο ξεχωριστό είναι η συνεχής εναλλαγή των μηχανισμών ανάλογα με το setting. Σε έναν κόσμο fantasy, οι παίκτες μπορεί να χρησιμοποιούν μαγικές ικανότητες για να λύνουν γρίφους ή να αντιμετωπίζουν εχθρούς, ενώ σε ένα sci-fi περιβάλλον, ίσως χρειαστεί να συνεργαστούν για να χειριστούν όπλα ή μηχανήματα, βγαλμένα από ταινίες όπως το TRON.

Αυτή η ποικιλία δεν είναι απλώς διακοσμητική – οι μηχανισμοί έχουν συνοχή μεταξύ τους και προσαρμόζονται ανάλογα με την πίστα, κάτι που δείχνει την προσοχή στη λεπτομέρεια από τους developers. Μάλιστα, αυτήν τη φορά βλέπουμε και εξελίξεις των μηχανισμών αυτών. Για παράδειγμα, σε κάποιο σημείο θα αποκτήσετε τους δικούς σας δράκους. Οι δράκοι αυτοί για τις πρώτες πίστες θα είναι πιο μικροί και μπορεί απλά να βοηθούν, πετώντας φωτιά ή κάτι τέτοιο και στην πορεία θα φτάσουν μέχρι και να πετούν, γκρεμίζοντας ολόκληρες πίστες στο διάβα τους.

Συνεργασία

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι η εταιρεία έχει ταιριάξει τις δυνάμεις της κάθε πρωταγωνίστριας σχεδόν σε κάθε πίστα. Τα levels είναι φτιαγμένα κατά τέτοιον τρόπο, ώστε ο ένας παίκτης να χρειάζεται τη βοήθεια του άλλου σχεδόν συνεχώς και σχεδόν πάντα γίνεται με πολύ έξυπνο τρόπο. Για παράδειγμα, ο ένας χρήστης θα πρέπει να δημιουργήσει φως σε ένα επίπεδο, ας πούμε ανάβοντας μαγικούς λαμπτήρες και ο άλλος ο χρήστης θα πρέπει να δημιουργεί κάποια μαγνητική τρύπα κοντά σε αυτό ώστε να το τραβά προς το μέρος του. Αυτό είναι μόλις ένα ζευγάρι ιδεών από τα δεκάδες mechanics που έχει να προσφέρει το Split Fiction. Άλλοι τίτλοι θα στηρίζονταν κυριολεκτικά σε μία ή δύο τέτοιες ιδέες και η Hazelight τα χρησιμοποιεί μόλις για μερικά λεπτά το καθένα.

Οι εναλλαγές μεταξύ fantasy και sci-fi settings είναι ένα από τα μεγαλύτερα ατού του παιχνιδιού. Κάθε νέος κόσμος φέρνει μαζί του φρέσκες ιδέες και προκλήσεις, αποτρέποντας την όποια μονοτονία σε gameplay θα μπορούσε να προκύψει. Για παράδειγμα, σε μια πίστα μπορεί να βρεθείτε να πολεμάτε με ξόρκια, ενώ στην επόμενη να οδηγείτε διαστημόπλοια σε μια μάχη υψηλών ταχυτήτων. Αυτή η συνεχής ανανέωση κρατά το ενδιαφέρον του παίκτη αμείωτο, ακόμα και στα εκτενέστερα sessions, ενώ ο τίτλος κρατά περίπου 12 ώρες (μας πήρε 14 για “πλατίνα” με λίγο μάζεμα).

Photo: EA

Κινηματογραφική μαγεία

Αν το gameplay είναι η καρδιά του Split Fiction, τα setpieces είναι η ψυχή του. Το παιχνίδι είναι γεμάτο από αμέτρητες στιγμές που κόβουν την ανάσα, με σκηνές δράσης που φτάνουν στο αποκορύφωμά τους προς το τέλος. Αυτά τα setpieces είναι σκηνοθετημένα με τέτοιον τρόπο που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς ένα studio όπως η Hazelight κατάφερε να τα υλοποιήσει. Μιλάμε για επίπεδο Κρόνου στο God of War III, για τους γνώστες, τουλάχιστον από άποψη κλίμακας.

Από κυνηγητά σε ερειπωμένους ναούς μέχρι επικές διαστημικές αναμετρήσεις, κάθε μεγάλη σκηνή είναι σχεδιασμένη για να μένει αξέχαστη. Το φινάλε, ειδικότερα, περιλαμβάνει στιγμές που πραγματικά ρίχνουν σαγόνια, αφήνοντας τους παίκτες να κοιτάζουν την οθόνη με δέος, συνδυάζοντας ιδέες που δεν έχουμε δει ξανά.

Κάπως… hardcore

Ένα από τα πιο δυνατά σημεία του It Takes Two ήταν η φιλικότητά του προς τους non-gamers. Ήταν ένα παιχνίδι που μπορούσε να απολαύσει οποιοσδήποτε, ανεξαρτήτως εμπειρίας. Μπορούσε κάποιος που παίζει παιχνίδια να βάλει τον τίτλο και να τον απολαύσει με κάποιον που δεν είχε πιάσει πολλές φορές χειριστήριο στα χέρια του. Το Split Fiction δεν είναι έτσι. Οι μηχανισμοί του είναι πιο σύνθετοι και οι προκλήσεις του απαιτούν μεγαλύτερη εξοικείωση με το gaming γενικότερα. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα για όσους θέλουν να παίξουν με φίλους που δεν είναι εξοικειωμένοι με το μέσο, καθώς ορισμένες πίστες ή μπορεί να φανούν δύσκολες ή και να απογοητεύσουν κάποιον αρχάριο. Ενώ το παιχνίδι παραμένει απολαυστικό για τους έμπειρους παίκτες, χάνει λίγο από την καθολική απήχηση του προκατόχου του. Παρ’ όλα αυτά, το check point system είναι ιδανικό, κρατώντας τον παίκτη κάθε φορά κοντά στη δράση και την εξέλιξη.

Από τεχνικής άποψης, το Split Fiction τα πάει περίφημα. Μπορεί να είναι το πρώτο παιχνίδι Unreal Engine 5, που νομίζαμε ότι ήταν στην έκδοση “4”, καθώς δεν χρησιμοποιεί κάποια από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, όπως είναι το Lumen και το Nanite, όμως πιάνει ταβάνι στον στόχο που βάζει. Οι επιδόσεις του είναι εξαιρετικές σε κάθε έκδοση και mode, είτε παίζετε σε κονσόλα, είτε σε PC, σε τοπικό split-screen ή online. Τα γραφικά παραμένουν εντυπωσιακά, με ίσως λίγο μικρότερη λεπτομέρεια στα περιβάλλοντα, όμως οι χαρακτήρες και το motion capture είναι εξαιρετικά, ενώ τα setpieces και τα εφέ αναδεικνύουν τη δουλειά της εταιρείας. Τα assets που έχουν δημιουργηθεί είναι αμέτρητα για τα πολλαπλά settings του τίτλου. Η Hazelight δείχνει για άλλη μια φορά ότι ξέρει να εκμεταλλεύεται το hardware με τον καλύτερο τρόπο και φαίνεται πως στόχευσαν στην πιο ομαλή εμπειρία -κάτι πολύ σημαντικό για το co-op- και το πέτυχαν.

Photo: EA

Split Fiction – Θα είναι GOTY;

Το Split Fiction είναι μια ακόμα απόδειξη της δημιουργικής δύναμης της Hazelight Studios και του Josef Fares. Με gameplay που ξεχειλίζει από πρωτότυπες ιδέες, εντυπωσιακά setpieces και τεχνική αρτιότητα που σπάνια συναντάμε, το παιχνίδι προσφέρει μια co-op εμπειρία που δύσκολα ξεχνιέται. Το σενάριο μπορεί να μην είναι το δυνατότερο σημείο του, και η έλλειψη φιλικότητας προς non-gamers ίσως αποτρέψει κάποιους, αλλά αυτά τα μειονεκτήματα ωχριούν μπροστά στα όσα πετυχαίνει. Αν ψάχνετε co-op τίτλους, το Split Fiction είναι must-play. Φιγουράρει ήδη ανάμεσα στους καλύτερους τίτλους της χρονιάς.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5, Xbox Series X|S, PC
Δοκιμάστηκε σε: PS5 Pro
Εταιρεία Ανάπτυξης: Hazelight Studios
Εκδότρια Εταιρεία: EA
Είδος: Action Adventure / Platformer
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 6 Μαρτίου 2025
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.