Το Stranger of Paradise, εκείνο το παράξενο παιχνίδι που συνδυάζει στοιχεία από Final Fantasy με την προσέγγιση της Team Ninja σε στιλ Nioh, δεν θα μπορούσε να μην τραβήξει προσοχή πάνω του.
Και, πράγματι, ακόμα και στην τελική του μορφή, είναι ένα περίεργο παιχνίδι, ένας ιδιαίτερος συνδυασμός, με αρκετά προβλήματα αλλά και με πολύ ενδιαφέρον. Αρχικά, το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του Stranger of Paradise φαίνεται πως είναι το σενάριο. Έχουμε μια ιστορία που εντάσσεται στο πλαίσιο του πρώτου Final Fantasy, ένα origin του κλασικού αυτού τίτλου.
Χορταστικές αναφορές, σενάριο που δεν ανταποκρίνεται στο παρελθόν της σειράς
Η αφήγηση χρησιμοποιεί στοιχεία από εκείνο: τοποθεσίες, χαρακτήρες, γεγονότα. Επίσης, χρησιμοποιεί και κάποια χαρακτηριστικά μεταγενέστερων Final Fantasy, ιδίως με τη μορφή αναφορών: θα εξερευνήσουμε, για παράδειγμα, μια πίστα που θυμίζει αμέσως το FF VII, θα ακούσουμε μουσική που φέρνει στον νου συγκεκριμένα παιχνίδια της σειράς.
Γενικά, η σειρά Final Fantasy έχει την τιμητική της, με εχθρούς, μελωδίες, όπλα και πολλά ακόμα χαρακτηριστικά βγαλμένα από την ιστορία του franchise. Είναι μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και σίγουρα θα σας ικανοποιήσει σε πολλά σημεία αν είστε fans των Final Fantasy, ειδικά των παλιότερων.
Το σενάριο επίσης είναι ελκυστικό και έχει στηθεί πάνω σε μια έξυπνη ιδέα, με στόχο να μας δώσει μια διαφορετική ματιά στον πρώτο τίτλο της σειράς. Το εγχείρημα, σε γενικές γραμμές, είναι εύστοχο, αλλά κουβαλά αρκετά προβλήματα.
Βασικό ζήτημα που προκύπτει είναι η δομή της αφήγησης, που έχει έρθει απευθείας από άλλες, παλιότερες εποχές. Έχουμε ένα κεντρικό μενού, έναν χάρτη, και από εκεί πάμε σε ξεχωριστές πίστες. Δεν υπάρχουν πόλεις, δεν συναντάμε χαρακτήρες, δεν ταξιδεύουμε από τη μία περιοχή στην άλλη.
Έτσι, δεν βλέπουμε τον κόσμο στο σύνολό του και απλώς πάμε από το ένα dungeon στο άλλο. Το βασικό σενάριο είναι πετυχημένο ως ιδέα, αν και χρειάζεται αρκετή ώρα για να πάρει μπρος, αλλά ο τρόπος εξιστόρησής του δεν είναι αποδοτικός. Εξαιτίας της δομής αυτής, πλήττεται το immersion, δεν νιώθουμε ποτέ ότι παίζουμε σε μία, απρόσκοπτη περιπέτεια, αλλά ότι αναλαμβάνουμε εξορμήσεις σε «πίστες».
Μπόλικο cringe
Ακόμα, οι χαρακτήρες είναι τελείως αδιάφοροι και η δομή αυτή δεν βοηθά καθόλου στην ανάπτυξή τους, αφού δεν τους βλέπουμε ποτέ -παρά μόνο μέσα στα dungeon, όταν ανταλλάσσουν μερικές γραμμές διαλόγου που είναι τελείως generic- και σε κάποια cutscenes στο τέλος της κάθε πίστας, μετά από τα bosses.
Οι διάλογοι, επιπλέον, είναι τελείως κακογραμμένοι και πολλές φορές οι χαρακτήρες αρκούνται σε γρυλίσματα και κραυγές, με υψηλά επίπεδα cringe.
Η πλοκή μπορούσε να είναι από τα δυνατά χαρτιά του παιχνιδιού, αν είχε ακολουθήσει διαφορετική μέθοδο αφήγησης. Τώρα, είναι πετυχημένη ως ιστορία αλλά απογοητευτική όσον αφορά στον τρόπο που εκτυλίσσεται. Όπως και να ‘χει, η αφήγηση δεν παίρνει πολύ χρόνο γενικά και έτσι γίνεται ξεκάθαρο πως ο πυρήνας είναι το gameplay.
Το Stranger of Paradise κοιτά με νοσταλγία το PlayStation 2
Και, ευτυχώς, το gameplay τα πάει πολύ καλύτερα. Μόλις ξεπεραστεί το «σοκ» που φέρνει η απαρχαιωμένη δομή, μόλις, στη συνέχεια, ξεπεραστεί και εκείνο που φέρνουν τα παλιομοδίτικα γραφικά, μπορούμε να απολαύσουμε το εξαιρετικό σύστημα μάχης του Stranger of Paradise.
Ο γενικότερος σχεδιασμός, αφήγησης, επιπέδων, γραφικών, θυμίζει ό,τι βλέπαμε σε παιχνίδια του PlayStation 2, με πιο σύγχρονα εργαλεία βέβαια. Τα μοντέλα των χαρακτήρων και οι στολές τους είναι ικανοποιητικά, τα περιβάλλοντα είναι όμορφα σχεδιασμένα και έχουν αρκετή ποικιλία, όμως ο τεχνικός τομέας δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τη μετριότητα.
Τα οπτικά εφέ, οι υφές, τα animations, όλα είναι περιορισμένα και -στην καλύτερη περίπτωση- ικανοποιητικά. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι καλύτερο από εκείνο του πρώτου ντέμο, αλλά όχι αρκετά.
Οι επιδόσεις, δυστυχώς, δεν είναι πλήρως ικανοποιητικές. Το 60ρι frame rate του performance mode δεν «κλειδώνει» και σε μερικές στιγμές, σε συγκεκριμένα σημεία ειδικά, εμφανίζονται πτώσεις και διακυμάνσεις, ενώ η εικόνα είναι ιδιαίτερα θολή. Τέλος πάντων, για να απολαύσετε το παιχνίδι αυτό θα πρέπει να παραβλέψετε πολλά πράγματα.
Αν καταφέρετε να το κάνετε αυτό, θα δείτε μερικές απλές αλλά διασκεδαστικές πίστες που είναι διαθέσιμες για εξερεύνηση, με εύκολους περιβαλλοντικούς γρίφους και ένα boss στο τέλος.
Έπειτα, μπορείτε να ξαναπαίξετε τα ίδια επίπεδα για να ολοκληρώσετε βαρετά side missions. Ο τίτλος δεν κερδίζει βραβεία πρωτοτυπίας, ούτε προσφέρει τρομερά ενδιαφέρουσες ασχολίες, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο που λειτουργεί ως εξιλέωση: η μάχη του Stranger of Paradise είναι απίστευτα διασκεδαστική.
Stranger of Paradise: Δύσκολο, αλλά όχι souls-like
Να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για souls-like ούτε για παιχνίδι τέτοιας δυσκολίας. Παρότι είναι απαιτητικό, το Stranger of Paradise διαθέτει ξεχωριστά modes δυσκολίας, που ρίχνουν αρκετά το επίπεδο της πρόκλησης, αν το επιθυμείτε.
Ακόμα και στο «κανονικό», δεν είναι ένα απαγορευτικά δύσκολο παιχνίδι. Επίσης, η δομή δεν ακολουθεί πλήρως τις αρχές των Souls: έχουμε checkpoints που λειτουργούν όπως τα bonfires, αλλά δεν υπάρχει κάποιο currency που χάνουμε όταν πεθαίνουμε.
Όταν μας νικά ένας εχθρός, ξεκινάμε από checkpoint και χάνουμε μόνο το μέγιστο επίπεδο του μετρητή των mana, που χρησιμοποιούνται για να κάνουμε μαγικά και ειδικές επιθέσεις. Για να το αναπληρώσουμε, δεν αρκεί να βρούμε το σημείο που πεθάναμε, αλλά πρέπει να κάνουμε finishing moves σε εχθρούς ώστε να αυξάνεται και πάλι λίγο-λίγο το maximum mana. Είναι ένα σύστημα που «συγχωρεί» και δεν προκαλεί απελπισία, αν και υπάρχουν δύσκολοι εχθροί -και, ειδικά, bosses.
Ευέλικτες κλάσεις, χαοτικό loot
Επίσης, στο Stranger of Paradise μεγάλο ρόλο παίζουν τα levels και τα χαρακτηριστικά του εξοπλισμού. Βρίσκουμε συνεχώς πανοπλίες, κράνη, σπαθιά, σφυριά, μπότες κλπ και πρέπει να διαλέγουμε τα σωστά για τον χαρακτήρα μας και για τους δύο συντρόφους του, τους οποίους χειρίζεται η ΑΙ.
Βασικό για όλα αυτά είναι το σύστημα των “jobs”, που θυμίζει τα Final Fantasy άλλης εποχής. Ο χαρακτήρας μας μπορεί να έχει ταυτόχρονα δύο jobs, που λειτουργούν ως “templates”. Υπάρχει, ας πούμε, ο μάγος, ο ιππότης, ο κλέφτης και πολλά άλλα, όλα με τα δικά τους ξεχωριστά όπλα, με τα skill trees τους, τις ειδικές κινήσεις και τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους.
Οι πανοπλίες ενισχύουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και έτσι πρέπει να διαλέγουμε τις κατάλληλες ώστε να φτιάχνουμε δύο διαφορετικά templates, ένα για κάθε job, μεταξύ των οποίων αλλάζουμε με το πάτημα ενός πλήκτρου.
Είναι ένα σύστημα που προσφέρει πολλές επιλογές όσον αφορά την παραμετροποίηση και έχει πολύ βάθος, αφού κάθε job αλλάζει αισθητά τον τρόπο μάχης και γενικότερης προσέγγισης. Μπορείτε να πειραματίζεστε για ώρες, απλώς για να δοκιμάσετε και να ξεκλειδώσετε όλα τα jobs και να βρείτε ποια σας ταιριάζουν περισσότερο.
Όπως και στο Nioh της ίδιας εταιρείας, πάντως, έτσι κι εδώ ο τεράστιος αριθμός αντικειμένων, πολλά από τα οποία είναι ολόιδια αλλά με άλλο level, κουράζει σε προχωρημένο στάδιο, καθώς πρέπει συνεχώς να αλλάζουμε πανοπλίες και όπλα.
Το Stranger of Paradise αξίζει μόνο για τη μάχη του
Οι ίδιες οι μάχες, όσον αφορά το moment to moment gameplay, είναι συναρπαστικές, όποια jobs κι αν έχουμε επιλέξει. Οι μηχανισμοί είναι αρκετά παράξενοι και μοναδικοί ώστε να ξεχωρίζουν, αλλά και όσο γνώριμοι πρέπει ώστε να μην είναι χαοτικοί.
Η λούπα της μάχης δεν γίνεται ποτέ κουραστική, και το στήσιμο των μηχανισμών είναι έξυπνο και αποδοτικό. Μόλις μάθετε τα βασικά, καθώς τα συστήματα είναι πολλά και περίπλοκα, και μόλις βρείτε τον ρυθμό σας, δεν θα μπορείτε να χορτάσετε τις μάχες του Strager of Paradise με τίποτα.
Κάθε χτύπημα έχει «βάρος», οι επιθέσεις των εχθρών γίνονται ξεκάθαρες με τη χρήση χρωμάων και ενδείξεων, έχουμε αρκετές κινήσεις για να αποφύγουμε ή να αποκρούσουμε ό,τι προσπαθεί να μας χτυπήσει. Τα όπλα είναι πολλά και διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, ενώ υπάρχουν και μπόλικα combos για να ξεκλειδώσουμε και να μάθουμε.
Είτε είστε samurai και black mage, είτε knight και monk ή οτιδήποτε άλλο, είναι ένα σύστημα μάχης που θα σας ικανοποιήσει και θα σας κάνει να θέλετε κι άλλο συνεχώς.
Ακόμα κι αν δεν παρακολουθήσετε καθόλου το σενάριο, αξίζει να παίξετε το παιχνίδι αυτό μόνο και μόνο για τις μάχες, το loot και το βαθύ σύστημα προόδου. Τα γραφικά, οι επιδόσεις και το σενάριο μπορούν να αποθαρρύνουν πολύ κόσμο, και δικαίως, όμως αν μπορέσετε να τα παραβλέψετε θα βρείτε ένα αρκετά διασκεδαστικό παιχνίδι που θα σας κρατήσει συντροφιά για 20-30 ώρες.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Team Ninja
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix
Διανομή: CD Media
Είδος: Action role-playing
Ηλικίες: 16+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 25 Μαρτίου 2022
Official website: stranger-paradise
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.