Το Stray είναι ένα σχετικά μικρό, εύκολο και απλό adventure που ξεχωρίζει για την αισθητική του και τη γατίσια ιδιαιτερότητα του πρωταγωνιστή, που μας βάζει σε έναν ασυνήθιστο ρόλο.
Το Stray τράβηξε πάνω του τα βλέμματα το 2020, όταν στο Future of Gaming event της Sony αποκαλύφθηκε ως αποκλειστική κυκλοφορία στην πλατφόρμα του PlayStation. Πιθανότατα, η παρουσία μιας γάτας στην πρωταγωνιστική θέση του παιχνιδιού συνέβαλε στο χτίσιμο αυτής της προσμονής του κοινού και του ιντερνετικού ντόρου, σε μια κοινότητα που ενίοτε δόξαζε τις γάτες σαν τριχωτούς θεούς επί Γης.
Η λατρεία τους για τα οικόσιτα αιλουροειδή ήταν εκείνη που ενέπνευσε και τους ίδιους τους δημιουργούς και συνιδρυτές του BlueTwelve Studio, που, χαζεύοντας τα κατοικίδιά τους, σκέφτηκαν πως θα ήταν τρομερά κουλ ιδέα (και σιγουράκι επιτυχίας) να φτιάξουν ένα video game στο οποίο ο παίκτης θα χειρίζεται μια γάτα.
Η ανάπτυξη άρχισε γύρω στο 2015, έναν χρόνο πριν η «εγγυήτρια των Μεγάλων Indie» Annapurna επικοινωνήσει με τους δημιουργούς για να αναλάβει το publishing. Έκτοτε, μια μικρή αλλά φιλόδοξη ομάδα γατόφιλων εργάστηκε από το Μονπελιέ της Γαλλίας για να παραδώσει ένα adventure παιχνίδι που θα ανταπεξέλθει του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ hype που δημιούργησε η ανακοίνωσή του.
Ακόμα και οι τοποθεσίες πιο κοντά στην επιφάνεια της Γης έχουν ξεχωριστή ομορφιά…
Στο Stray βλέπουμε το πρωταγωνιστικό τετράποδο να χωρίζεται από την αγέλη του, πέφτοντας σε μια τρύπα που οδηγεί στα ερείπια μιας futuristic πόλης στα έγκατα της Γης. Μένοντας ζωντανή από θαύμα ή χάρη σε κάποια από τις επτά… ψυχές της, η γατούλα ανακαλύπτει πως κάποτε σε αυτά τα μέρη ζούσαν άνθρωποι, οι οποίοι όμως πλέον έχουν εκλείψει. Στη θέση τους, κανονικές ζωές έχουν αποκτήσει ρομπότ, με μια μικροκοινωνία να συντίθεται διαστρωματικά, με άλλα ρομπότ να αγωνίζονται για την επιβίωση σε φτωχογειτονιές, άλλα να έχουν φτιάξει καλύτερες συνθήκες στον αστικό ιστό και άλλα να μένουν αποκομμένα λόγω ειδικών συνθηκών.
Η γάτα δεν καταλαβαίνει τη διάλεκτο των ρομπότ και δυσκολεύεται, αρχικά, να συλλάβει την κατάσταση. Σύντομα θα συναντήσει, όμως, τον B-12, ένα drone με κενά μνήμης, που μοιάζει να κρύβει στα κατακερματισμένα δεδομένα του τις απαντήσεις για τα πάντα: από την τρέχουσα κατάσταση του κόσμου, μέχρι τους λόγους που έφεραν το ανθρώπινο είδος αντιμέτωπο με την εξαφάνιση.
Οι χαμένες αναμνήσεις του B-12 είναι κατά κάποιον τρόπο τα collectibles που μαζεύουμε, ενώ σταδιακά ανακτούμε τη λειτουργικότητά του και μαθαίνουμε περισσότερα για το ίδιο μας το companion.
Υπάρχει ένα υποτυπώδες σύστημα από αντικείμενα που επεξεργαζόμαστε ή αξιοποιούμε στα quests…
Ένα από τα προτερήματα του να έχεις μια τέτοια συντροφιά, είναι πως πλέον η γάτα μας έχει τον δικό της μεταφραστή, κάτι που ανοίγει οδούς συνεννόησης με τους NPCs, οι οποίοι έχουν ιστορίες να πουν, αποστολές να αναθέσουν, αλλά και επιβραβεύσεις να προσφέρουν.
Σιγά σιγά, το Stray χτίζει από το μηδέν το τέλειο setting εξερεύνησης, τιμώντας το είδος που εκπροσωπεί, καθώς μας πετά σε έναν μυστηριώδη κόσμο, γεμάτο αθέατες πτυχές, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και ένα σκονισμένο παρελθόν που πηγαία ποθούμε να ανακαλύψουμε.
Ο Seamus είναι ένα από τα καλά ρομπότ που θα συναντήσουμε…
Η cyberpunk αισθητική του παραπέμπει περισσότερο στο Observer της Bloober, παρά στο αντίστοιχο παιχνίδι της CD-Project Red, αν και, σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα, προσεγγίζει στο μεγαλύτερο μέρος του την πόλη ως ένα λειτουργικό σύστημα, ανεξάρτητο από τον ανθρώπινο παράγοντα. Φωτεινές neon επιγραφές, καλωδιώσεις και σωληνώσεις εξωτερικά των σπιτιών, βρεγμένα κι ανήλιαγα στενά, φτιάχνουν ένα πολύ χαρακτηριστικό σκηνικό που θα λατρέψετε. Κάθε περιοχή έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, σε μια συνολική ποικιλομορφία που λείπει, συχνά, από τίτλους του είδους.
Οι χαρακτήρες που συναντάμε είναι αστείοι, ιδιαίτεροι, μοιάζουν ανθρώπινες καρικατούρες που διασώθηκαν από την τρελή καθημερινότητα του χαμένου χθες. Κάθε ρομπότ έχει τη ζωούλα του, τις παραξενιές του, τον δικό του χώρο που έχει ντύσει με αγάπη και τον έχει στολίσει με αντικείμενα που λένε κι εκείνα τη δική τους ιστορία. Ο κόσμος του Stray αν και… ανόργανος έχει περίσσεια ψυχής και θα σας γοητεύσει σίγουρα.
Μερικές φορές, αξίζει να αράξετε κάπου και να απολαύσετε τη θέα…
Περνώντας στα… οργανικά, θα πρέπει να αναφερθούμε στους κινδύνους, που, αναμενόμενα παραμονεύουν στα ανεξερεύνητα κομμάτια αυτού του υπόγειου «οικοσυστήματος».
Τα «Zurks» είναι μικρά πλάσματα που παρασιτούν σε αυτά τα μέρη και μπορούν να βλάψουν τόσο τους κατοίκους, όσο και τη γατούλα μας. Θα βρεθούν αρκετές φορές απέναντί μας, ή στο κατόπι μας, όταν εμείς θα πρέπει να ξεφύγουμε από πιεστικές καταστάσεις. Αρχικά, μπορούμε μόνο να τα αποφύγουμε, αλλά στην πορεία, ο B-12 αποδεικνύεται ικανός να εξολοθρεύσει… μερικά για να μας διευκολύνει, χρησιμοποιώντας UV ακτίνες (ή κάτι τέτοιο) αφού τα Zurks μισούν (σε βαθμό εξαΰλωσης) το ηλιακό φως.
Οι σκηνές καταδίωξης από τα Zurks είναι λίγες αλλά έντονες…
Οι μηχανισμοί που έχουμε στη διάθεσή μας είναι πολύ βασικοί. Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού αρκούμαστε σε platforming, χρησιμοποιώντας τον μοχλό κατεύθυνσης και το κουμπί X για να πηδήξουμε από σημείο σε σημείο. Το εξαιρετικό motion capture των (πραγματικών) γατιών του studio έχει βοηθήσει στο να γίνει αυτή η διαδικασία εξερεύνησης απολαυστικότατη και πιστευτή, αν θα μπορούσαμε ποτέ να κατανοήσουμε πώς είναι να ζεις σαν γάτα. Ίσως και η προοπτική της κάμερας να συμβάλει, μαζί με την αρτιότητα αυτών των – έστω – απλών μηχανισμών στην τελική αίσθηση χειρισμού, που κρίνεται απολύτως επιτυχής.
Δεν είμαι σίγουρος για το πόσο εύκολα εφαρμόζεται κάτι τέτοιο, αλλά θα προτιμούσα ένα πιο ελεύθερο μοντέλο χειρισμού, που επιτρέπει να πάμε όπου θέλουμε, όχι μόνο εκεί που εμφανίζεται η ένδειξη «X» για να πηδήξουμε. Πρακτικά, δεν μπορείτε να χάσετε από λάθος άλμα ή πέφτοντας από λάθος υπολογισμό. Το παιχνίδι είναι, γενικά, πολύ εύκολο και ο παραπάνω είναι βασικός παράγοντας τούτου.
Για να χάσετε θα πρέπει να πιαστείτε στα πράσα από τους εχθρούς και να μην προλάβετε να κρυφτείτε ή να αποφύγετε τα χτυπήματά τους. Τα σημεία, ωστόσο, που μπορείτε να χάσετε είναι λιγοστά, σε ένα παιχνίδι που έτσι κι αλλιώς δεν ξεχωρίζει για τη διάρκειά του, αρκούμενο σε λιγότερες από 8 ώρες, ή 10 για όσους επιδιώξουν το Platinum Trophy.
Μικρά κι ανήλιαγα στενά, και σπίτια χαμηλά μου, βρέχει στη φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου…
Η περιπλάνηση της γάτας από περιοχή σε περιοχή γίνεται πολύ ομαλά, με έξυπνα transitions και χρήση μικροπαραλλαγών των μηχανισμών στο gameplay. Αναδεικνύεται έτσι το ταλέντο της ομάδας ανάπτυξης στον σχεδιασμό του κόσμου, χωρίς να υπερφορτώνεται το παιχνίδι με φλύαρα και κλισέ συστήματα.
Οι γρίφοι, παρόλα αυτά, είναι αρκετά απλοί και δεν θα απασχολήσουν το μυαλό σας για παραπάνω από λίγα δευτερόλεπτα. Οι φίλοι των indie adventures έχουν λύσει άπειρα αντίστοιχα puzzle, που πολλές φορές υλοποιούνται πιο έξυπνα από αυτά που συναντάμε στο Stray. Το να σφηνώσεις ένα κουτάκι στον εξαερισμό ή να αφαιρέσεις μια ασφάλεια από μια γεννήτρια δεν είναι και κατορθώματα για βραβεία στο game development του 21ου αιώνα.
Ένα μόνο από τα πολύ ξεχωριστά σπίτια των ρομπότ που γνωρίζουμε στο Stray…
Αυτή η απλή μεν, άρτια δε, υλοποίηση του gameplay γίνεται η βάση για να αποτυπωθεί σε γραφικά ένας πολύ πλούσιος και όμορφος κόσμος, το τεχνικό επίπεδο του οποίου σπανίως βρίσκουμε σε μικρές ή indie παραγωγές. Η Unreal Engine 4 λάμπει στο PlayStation 5, με τις υφές και τους φωτισμούς να κολακεύουν το παιχνίδι και να το απογειώνουν στο αισθητικό κομμάτι. Το Frame Rate έμεινε καρφωμένο στα 60 καρέ, αν και τα pre-rendered cut-scenes ήταν φτιαγμένα στα 30.
Η μουσική ξεχώρισε πολύ γρήγορα, με Synthwave ΚΟΜΜΑΤΑΡΕΣ να ντύνουν τέλεια το παιχνίδι. Η ambient επένδυση γενικότερα είναι καταπληκτική, ενώ στα του ήχου πρέπει να στριμώξω και το τρομερό feature του νιαουρίσματος που του έχει αποδοθεί δικό του κουμπί κιόλας! Δεν σταμάτησα να νιαουρίζω, για να είμαι ειλικρινής, ούτε μετά το σχετικό τρόπαιο που ζητά να το κάνεις καμιά κατοσταριά φορές.
Κάτι σαν side-quest, αλλά όχι ακριβώς…
Συνοψίζοντας, το Stray είναι ένα σχετικά μικρό, εύκολο και απλό adventure που ξεχωρίζει για την αισθητική του και τη γατίσια ιδιαιτερότητα του πρωταγωνιστή, που μας βάζει σε έναν ασυνήθιστο ρόλο. Δυνατό του σημείο είναι η εξερεύνηση του μαγευτικού κόσμου του και η αίσθηση χειρισμού, που, παρά την απλότητά του, ικανοποιεί. Το νεοφώτιστο BlueTwelve Studio δείχνει έτοιμο να αναλάβει project μεγαλύτερου scale, δίνοντας ένα πολύ καλό δείγμα γραφής σε level design και αξιοποίηση γραφιστικών εργαλείων.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: BlueTwelve Studio
Εκδότρια Εταιρεία: Annapurna Interactive
Είδος: Adventure
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 19 Ιουλίου 2022
Official website: https://stray.game/
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
Θετικά
- Πανέμορφα γραφικά
- Ενδιαφέρον concept και απόδοση κόσμου
- Στιβαρός χειρισμός και αίσθηση... γάτας
- Απολαυστική εξερεύνηση
- ΜΟΥΣΙΚΑΡΑ
Αρνητικά
- Πολύ απλό gameplay και γρίφοι
- Σχετικά εύκολο
