Street Fighter 6 – Review

Με το Street Fighter 6, η Capcom διορθώνει τα λάθη του προηγούμενου τίτλου της θρυλικής σειράς fighting και προσφέρει μεγάλη ποσότητα περιεχομένου, σταθερά υψηλής ποιότητας. 

Αυτή τη φορά, έχουμε ένα παιχνίδι ξύλου που κυκλοφορεί σε απόλυτα ικανοποιητική μορφή. Το Street Fighter 6 έχει, από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του, πολλά modes, ικανοποιητικό ρόστερ χαρακτήρων και αρκετό περιεχόμενο για single και multiplayer.

Η εμπειρία που προσφέρει το νέο παιχνίδι της Capcom -η οποία βρίσκεται σε μια εκπληκτική τροχιά κυκλοφοριών τα τελευταία χρόνια- χωρίζεται σε τρία βασικά μέρη: το World Tour, το Battle Hub και το Fighting Ground. Ας μιλήσουμε ξεχωριστά για το κάθε κομμάτι.

Το World Tour, το βασικό κομμάτι της εμπειρίας single-player

Το Street Fighter 6, για να φέρει κοντά του το μέρος του κοινού που προτιμά να παίζει σε single-player, μας δίνει το World Tour, που είναι… ένα ολοκληρωμένο RPG, που παίζει σε τρίτο πρόσωπο και, όταν κάνουμε μάχη, γυρνά σε 2D fighting.

Στην αρχή, αν διαλέξουμε το mode αυτό, φτιάχνουμε το avatar μας, τον χαρακτήρα που θα χειριζόμαστε, σε ένα απρόσμενα εκτενές chacacter creator. Μπορούμε να φτιάξουμε ένα avatar που θυμίζει μαχητή, αλλά και να «ξεφύγουμε» με αλλόκοτη ανατομία και παράξενα μαλλιά, μεταξύ άλλων.

Αφού φτιάξουμε το avatar, βγαίνουμε στους δρόμους της Metro City (η πόλη του άλλου franchise της Capcom, του Final Fight) και ξεκινάμε την αποστολή μας για να βρούμε την πραγματική δύναμη και την ουσία της, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Πρόκειται για ένα σενάριο που θυμίζει λίγο Pokemon και λίγο ταινία ξύλου της δεκαετίας του 1980.

photo: Capcom

Στη συνέχεια, θα ταξιδέψουμε σε όλον τον κόσμο, θα γνωρίσουμε πολλούς χαρακτήρες από τη σειρά, θα παλέψουμε (με ανθρώπους, με συμμορίες που φορούν κουτιά στο κεφάλι, με drones και… με ψυγεία), θα βρεθούμε στην Ιταλία και θα απολαύσουμε μάχη με μονομάχους και λιοντάρια…

Πράγματι, δεν θα παίξετε το World Tour για την εξαιρετική ιστορία του. Παρόλο που πράγματι υπάρχει πλοκή, η αφήγηση δεν κλέβει την παράσταση, αναμενόμενα, και είναι πολύ απλή. Ωστόσο, υπάρχουν καλά στοιχεία και εδώ: έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με κλασικούς χαρακτήρες (Ken, Chun-Li, Ryu, Blanka, μεταξύ άλλων), να γίνουμε μαθητές τους και να μάθουμε περισσότερα για εκείνους, για το lore και τον κόσμο του Street Fighter γενικότερα. Ευτυχώς, το World Tour δεν παίρνει τον εαυτό του καθόλου σοβαρά και «πιάνει» σωστά το ύφος του franchise.

Στο κομμάτι του gameplay, το World Tour παρουσιάζει αρκετές ενδιαφέρουσες ιδέες. Πρόκειται για ένα παιχνίδι ανοιχτού κόσμου (μικρού μεγέθους), με NPCs που δίνουν αποστολές, με βασικά και προαιρετικά quests, με μυστικά, με διαλόγους, με skill tree και ρούχα που δίνουν ξεχωριστές ιδιότητες και αυξάνουν τα stats μας. Επίσης, μην περιμένετε ένα μικρό παιχνιδάκι, ένα mode-απολογία για το SFV. Το World Tour διαρκεί περίπου 15-20 ώρες, ανάλογα με το πόσο θα ασχοληθείτε με παράπλευρες δραστηριότητες και πόσο θα εξερευνήσετε τον κόσμο.

Ακόμα, το mode αυτό λειτουργεί ως ενός είδους tutorial. Αφού φτιάξουμε το avatar μας και βγούμε στον κόσμο, αρχίζουμε με το μαχητικό στιλ του Luke διαθέσιμο. Σιγά-σιγά, αργότερα, βρίσκουμε κι άλλους masters και κάθε ένας μάς δίνει τις κινήσεις μάχης του. Έτσι, μπορούμε να φτιάξουμε συνδυασμούς: οι βασικές κινήσεις του Ken, ειδικές κινήσεις από τον Blanka, την Cammy, την Chun-Li (και οτιδήποτε άλλο θέλετε). Οι κινήσεις ξεκλειδώνονται σταδιακά όσο προχωράμε στο World Tour και, με αυτόν τον τρόπο, δίνεται η ευκαιρία αργής εκμάθησης των χαρακτήρων και του στιλ μάχης τους.

Οι δραστηριότητες που αναλαμβάνουμε είναι εντελώς βασικού τύπου, πάντως, σε στιλ fetch συνήθως, και μας βάζουν να πηγαίνουμε από το ένα σημείο στο άλλο, να μιλάμε σε χαρακτήρες, ή να κάνουμε μάχες (κανονικές ή με ειδικούς περιορισμούς, για παράδειγμα μόνο με κινήσεις στον αέρα). Ενδιαφέρον έχει η δυνατότητα που μας δίνεται να χρησιμοποιούμε τις ειδικές κινήσεις μας και εκτός μάχης: ένα άπερκατ μπορεί να σπάσει κουτιά στην πόλη, μια περιστρεφόμενη κλωτσιά μπορεί να λειτουργήσει ως άλμα για να περάσουμε πάνω από κενά.

photo: Capcom

Όταν εξερευνούμε την πόλη, που είναι σχετικά μικρή αλλά πυκνή σε περιεχόμενο (υπάρχει και δεύτερη πόλη, μετά τη μέση του παιχνιδιού, ενώ οι άλλες τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε είναι πολύ μικρές), μπορούμε να προκαλέσουμε σε μάχη τους πάντες, με ιδιαίτερα αστείο τρόπο μάλιστα: ένα χαντόκεν στη μούρη ενός περαστικού που φορά κοστούμι, ας πούμε, ή μια κλωτσιά στην πλάτη, και ξεκινά η μονομαχία.

Κάθε μάχη μάς δίνει πόντους εμπειρίας για να ανεβάσουμε το level μας, ενώ αν ολοκληρώσουμε και συγκεκριμένες μίνι αποστολές σε μια αναμέτρηση μπορεί να πάρουμε επιπλέον αντικείμενα και επιβραβεύσεις. Εδώ κι εκεί χρειάζεται λίγο grinding, καθώς ένας εχθρός που μας περνά κατά πολύ στο level μπορεί να αποδειχτεί πανδύσκολος (έχουμε και αντικείμενα ανάκτησης ζωής ή μείωσης της ζημιάς των εχθρικών επιθέσεων, αν τα βρούμε σκούρα).

Το World Tour είναι καλή εισαγωγή στο Street Fighter 6

Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα διασκεδαστικό mode, που επιτελεί σωστά τον λόγο ύπαρξής του, αλλά έχει και κάποια προβλήματα. Εκτός από τις πολύ απλές αποστολές, υπάρχουν και κάποιες άλλες ενοχλήσεις εδώ κι εκεί: για παράδειγμα, γίνεται κάπως κουραστική η συχνότητα των τυχαίων αναμετρήσεων στους δρόμους της πόλης (μας «την πέφτουν» εχθροί και μας κυνηγούν σε στιλ Yakuza, ειδικά τη νύχτα). Το βασικότερο πρόβλημα, όμως, του World Tour, είναι η οπτικοακουστική παρουσίαση.

Εγώ είχα σοβαρό θέμα, καθώς πριν από την κυκλοφορία, χωρίς το πρώτο patch, η εικόνα στο Xbox είχε μεγάλα προβλήματα. Ωστόσο, πληροφορήθηκα ότι τα θέματα αυτά δεν θα απασχολούν τον κόσμο που θα παίξει όταν το Street Fighter 6 έχει πλέον κυκλοφορήσει. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ελλείψεις στον οπτικοακουστικό τομέα που δεν αναμένεται να διορθωθούν.

Ας πούμε, το World Tour είναι αισθητά υποδεέστερο τεχνικά σε σχέση με το εξαιρετικό Fighting Grounds. Τα μοντέλα των χαρακτήρων, όταν δεν πρόκειται για μέλη του ρόστερ, είναι πάρα πολύ απλοϊκά, εντελώς αδιάφορα σχεδιαστικά και περιορισμένα όσον αφορά στο animation τους. Οι τοποθεσίες που εξερευνούμε, επίσης, δεν φαίνεται να ανήκουν σε παιχνίδι της τρέχουσας γενιάς κονσολών -και δη σε παιχνίδι τέτοιου μεγέθους.

photo: Capcom

Τα εφέ, τα textures, τα πρόσωπα των ανθρώπων, τα ρούχα τους, τα μαλλιά, κάθε κομμάτι, γενικά, της εικόνας του World Tour είναι κατώτερο των προσδοκιών. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι η εικόνα ανήκει σε προηγούμενη γενιά, ίσως και δύο γενιές πίσω σε σημεία και, παρόλο που πράγματι υπάρχει charm, υπάρχει μια γλυκιά νοσταλγία για εποχές Dreamcast, μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο τεχνικά και να διατηρηθεί αυτό το ύφος.

Επίσης, το μεγαλύτερο μέρος των διαλόγων (εκτός των cutscenes, δηλαδή, και κάποιων άλλων βασικών κομματιών) γίνεται χωρίς φωνές, αποκλειστικά με κείμενο. Φαίνεται πως η Capcom επέλεξε να επενδύσει τους πόρους της, σχετικά με τον οπτικό και ηχητικό τομέα, στα άλλα modes, κυρίως και όχι στο World Tour. Καλοδεχούμενο το νέο mode, πάντως, σε κάθε περίπτωση.

Το Battle Hub

Το Avatar που φτιάχνουμε και αναπτύσσουμε στο World Tour, μπορεί να πάει και στο δεύτερο βασικό mode του Street Fighter 6, στο Battle Hub. Εδώ, βλέπουμε έναν χώρο που θυμίζει διοργάνωση, με μηχανήματα arcade, με υπολογιστές και γιγαντοοθόνες. Εμείς, πηγαίνουμε εκεί για να βρούμε avatars άλλων παικτών του Street Fighter 6, online.

Μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους, να κατέβουμε στην κεντρική αρένα για να μονομαχήσουμε (χρησιμοποιώντας το στιλ μάχης που έχουμε διαμορφώσει στο World Tour), μπορούμε να παίξουμε παλιά παιχνίδια της Capcom όπως το Street Fighter 2, αλλά και να μονομαχήσουμε με άλλα avatar αλλά παίζοντας με χαρακτήρες του ρόστερ (ή να παρακολουθήσουμε μάχες άλλων).

photo: Capcom

Βέβαια, καθώς έπαιξα το SF6 πριν από την κυκλοφορία του, δεν είδα το Battle Hub με πολύ κόσμο μαζεμένο. Ωστόσο, φαίνεται η αξία του mode αυτού: το «άραγμα» με άλλο κόσμο, αλλά και η αξιοποίηση του avatar σε μάχες online (δεν μπορούμε να παίξουμε στα άλλα, τα «κανονικά» online modes με το avatar μας, αναμενόμενα, για λόγους ισορροπίας).

Κι αυτή είναι μια ευπρόσδεκτη προσθήκη, που «σπάει» λίγο τη συνεχή ροή της μάχης και δίνει την ευκαιρία κοινωνικού gameplay με το avatar που έχουμε διαμορφώσει.

Το πιο κλασικό mode, το Fighting Ground

Στο Fighting Ground, το Street Fighter 6 πάει σε πιο κλασικά μονοπάτια του είδους, χωρίς όμως να κάνει εκπτώσεις. Έχουμε το Arcade, που μας βάζει να διαλέξουμε έναν χαρακτήρα και να παίξουμε διαδοχικές μάχες για να μάθουμε το lore και την ιστορία γύρω από τον μαχητή. Η αφήγηση γίνεται μέσω στατικών εικόνων και voice overs, δεν καινοτομεί, δεν κάνει κάτι συναρπαστικό, αλλά είναι επαρκής και το mode ικανοποιητικό ως ένα κομμάτι της εμπειρίας single-player.

Μετά, υπάρχουν μάχες 1v1, ομαδικές, υπάρχει το extreme, που μας βάζει να παλεύουμε ενώ συμβαίνουν διάφορα πράγματα στην πίστα (ηλεκτροσόκ σε συγκεκριμένα σημεία, τρέχουν ταύροι και τους αποφεύγουμε), ενώ μπορούμε να διαλέξουμε και συγκεκριμένους, ειδικούς κανόνες. Επίσης, μπορούμε να παίξουμε multiplayer σε casual ή ranked. Το περιεχόμενο είναι υπεραρκετό και το Street Fighter 6 κυκλοφορεί πλήρες από την πρώτη ημέρα.

photo: Capcom

Τέλος, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στα modes εκμάθησης, που είναι ιδανικά. Έχουμε το κλασικό training, όπου μπορούμε να δοκιμάσουμε τις κινήσεις των χαρακτήρων, υπάρχει ένα εκτενές tutorial που μας περιγράφει αναλυτικά όλους τους μηχανισμούς του gameplay, αλλά έχουμε και ένα υπέροχο mode εκπαίδευσης που μας κάνει μαθήματα για κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά.

Αν διαλέξουμε τον Ryu, ας πούμε, θα δούμε πώς κάνουμε τις κινήσεις του, αλλά και πώς πρέπει να παίζουμε, γενικότερα, για να αξιοποιήσουμε τα δυνατά στοιχεία του και να περιορίσουμε τις αδυναμίες του. Έχει γίνει άψογη δουλειά στο κομμάτι αυτό, ώστε να μπορέσουν οι παλιοί να φρεσκάρουν τις γνώσεις τους και να είναι πιο εύκολη η προσαρμογή στα νέα στοιχεία, αλλά και για να μάθουν όσο καλύτερα γίνεται τους μηχανισμούς τα άτομα που έρχονται για πρώτη φορά, ή μετά από πολύ καιρό, στο franchise.

Το gameplay του Street Fighter 6, τα γραφικά στις μάχες

Όσον αφορά στα modes και το περιεχόμενο, λοιπόν, το Street Fighter 6 τα πηγαίνει περίφημα -ας προσθέσουμε και το δυνατό ρόστερ με 18 χαρακτήρες στο λανσάρισμα, εκ των οποίων οι 6 καινούργιοι και πολύ αξιόλογοι. Ευτυχώς, το νέο παιχνίδι της Capcom τα πηγαίνει εξαιρετικά και στο κομμάτι της μάχης, με καλοστημένους μηχανισμούς, πετυχημένη παρουσίαση και κάποια πολύ ευπρόσδεκτα modes χειρισμού.

Οπτικά, το SF6 «στάζει» στιλ από παντού. Οι χαρακτήρες έχουν σχεδιαστεί ώστε να είναι κουλ και να ταιριάζουν στο συνολικό ύφος του τίτλου, υπάρχουν μικρά cutscenes που στήνουν την ατμόσφαιρα όπως πρέπει, τα γραφικά είναι από τα δυνατά σημεία, με λεπτομερή, πολύχρωμα περιβάλλοντα και animations γεμάτα ζωντάνια.

photo: Capcom

Φύλλα πέφτουν στο background και κινούνται στον άνεμο, κόσμος περπατά, ο ήλιος δύει στον ορίζοντα μιας παραλίας και, γενικά, οι πίστες είναι πανέμορφες. Οι χαρακτήρες κινούνται με χαρακτηριστικό στιλ, μοναδικό για τον καθένα, τα ρούχα ακολουθούν τις κινήσεις τους, ενώ οι εκφράσεις των προσώπων τους είναι και αυτές καλοδουλεμένες. Το ύφος είναι καρτουνίστικο, όχι υπερβολικά, και πιστό στο στιλ του franchise, αλλά εκσυγχρονισμένο παντού, ενώ οι χαρακτήρες έχουν επανασχεδιαστεί για να ταιριάζουν.

Εκτός από τα τεχνικά του στοιχεία, το Street Fighter 6 αξιοποιεί και την αρμόζουσα καλλιτεχνική επιμέλειά του ώστε το συνολικό πακέτο να κερδίζει τις εντυπώσεις. Τεχνικά προβλήματα δεν εντοπίζονται στο Fighting Ground, αλλά στο World Tour μπορεί να δείτε frame drops εκτός μάχης. να σημειωθεί ότι στο Xbox Series S, όπου έπαιξα, δεν υπάρχουν ξεχωριστά modes γραφικών· παίζουμε στα 60 fps και σε χαμηλή ανάλυση.

Στις άλλες κονσόλες, υπάρχει performance και quality mode (30 fps μόνο στο World Tour). Η μουσική, οι φωνές των χαρακτήρων, κάθε πτυχή του ήχου γενικά είναι ακριβώς όπως πρέπει και ταιριάζει πλήρως στο στιλ (μπορούμε να ενεργοποιήσουμε και σχολιασμό στις μάχες, με πολύ διασκεδαστικούς εκφωνητές και πειστικό αποτέλεσμα, σε πραγματικό χρόνο).

Τα modes χειρισμού

Υπάρχουν αρκετές επιλογές εξατομίκευσης/προσβασιμότητας για να φέρετε την εμπειρία στα μέτρα σας, αλλά αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η εισαγωγή νέων modes χειρισμού.

photo: Capcom

Στο Street Fighter 6 μπορούμε να παίξουμε με τους εξής τρόπους: χειρισμός classic, modern και dynamic (ο τελευταίος δεν χρησιμοποιείται όταν παίζουμε online, για να διατηρείται η ισορροπία).

Αν παίζουμε με classic, το gameplay είναι… κλασικό και γνώριμο. Ένα πλήκτρο για αδύναμη κλωτσιά, ένα για μέτρια, ένα για δυνατή, το ίδιο για μπουνιές, και μεγάλες σειρές διαδοχικών πλήκτρων για τις ειδικές κινήσεις.

Στο modern, ο χειρισμός απλοποιείται σημαντικά. Σε αυτό το mode, δεν υπάρχουν ξεχωριστά κουμπιά για κάθε τύπο επίθεσης. Εδώ, έχουμε τρία πλήκτρα επίθεσης, ένα light, ένα medium και ένα heavy. Έτσι, δεν ελέγχουμε εμείς αν θα κάνουμε, ας πούμε, δυνατή κλωτσιά ή δυνατή μπουνιά -διαλέγει το παιχνίδι, ανάλογα με τον χαρακτήρα που χειριζόμαστε. Οι ειδικές κινήσεις γίνονται, επίσης, με πολύ απλοποιημένο τρόπο: πατάμε ένα πλήκτρο μόνο, μαζί με ένα πλήκτρο κατεύθυνσης για να αλλάζουμε ειδική επίθεση. Τα super attacks γίνονται με δύο πλήκτρα μαζί.

photo: Capcom

Το dynamic mode ξεφεύγει περισσότερο και παίζει σχεδόν μόνο του. Σε αυτό το mode, τα πλήκτρα που χρησιμοποιούμε είναι ακόμα λιγότερα, αφού το παιχνίδι αποφασίζει μόνο του τι επίθεση θα κάνουμε (ανάλογα με την απόστασή μας από τον εχθρό), αλλά συνεχίζει και κάνει combos ενώ εμείς πατάμε το ίδιο πλήκτρο. Το dynamic mode προορίζεται για άτομα εντελώς νέα στο είδος, που θέλουν να πάρουν μια πρώτη γεύση, και κάνει καλά τη δουλειά του.

Το modern, τώρα, προορίζεται για άτομα που δεν μπορούν να μάθουν απ’ έξω τις κινήσεις, που δεν θέλουν να ασχοληθούν τόσο, αλλά και που δεν επιθυμούν να πατάνε πλήκτρα στην τύχη όταν παίζουν. Η απλοποίηση του χειρισμού κάνει την εκμάθηση πιο εύκολη για πιο άπειρα άτομα (τα tutorials είναι χωρισμένα στα τρία, ένα για κάθε mode χειρισμού), αλλά η ισορροπία διατηρείται επειδή ο έλεγχος σε αυτό το mode είναι περιορισμένος.

Στο classic mode έχουμε τον πλήρη έλεγχο του χαρακτήρα μας, ώστε να κάνει ακριβώς την κίνηση που εμείς θέλουμε, κάθε φορά, αν και η διαδικασία που οδηγεί στην πραγματοποίηση της κίνησης αυτής είναι πιο δύσκολη. Στο modern κάνουμε πιο εύκολα τις κινήσεις, αλλά ο έλεγχός μας περιορίζεται.

Το σύστημα Drive

Βασικό σημείο του συστήματος μάχης είναι η μπάρα Drive. Στο Street Fighter 6 έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μια ειδική άμυνα, εκτός από το κλασικό block, που αδειάζει την μπάρα αυτή, όσο πατάμε το πλήκτρο. Αν το πατήσουμε ακριβώς τη στιγμή που δεχόμαστε επίθεση, παίρνουμε πίσω την ενέργεια και μπορούμε να εξαπολύσουμε μια χρήσιμη αντεπίθεση.

Εκτός από την άμυνα, έχουμε και την επίθεση που αδειάζει την μπάρα Drive και ρίχνει χρώμα με εντυπωσιακά εφέ. Με την επίθεση αυτή (την έχουν όλοι οι χαρακτήρες, διαφορετική για τον καθένα), μπορούμε να σπάσουμε την άμυνα ενός εχθρού, αλλά να κάνουμε και counters αν την ενεργοποιήσουμε την κατάλληλη στιγμή.  Όταν αδειάσει η μπάρα, μένουμε εκτεθειμένοι μέχρι να ξαναγεμίσει: χάνουμε λίγη ζωή ακόμα και όταν κάνουμε block, ενώ η άμυνά μας είναι πιο αργή.

photo: Capcom

Πρόκειται για ένα σύστημα που είναι απλό στην εκμάθηση, σε βασικό επίπεδο, αλλά δύσκολο στην τελειοποίηση. Όταν αρχίζουμε να το μαθαίνουμε καλύτερα, βλέπουμε το βάθος που έχουν οι μηχανισμοί αυτοί και ανοίγονται πολλές προοπτικές του gameplay.

Με την μπάρα Drive κάνουμε τις ενισχυμένες ειδικές κινήσεις μας, ενώ μπορούμε να κάνουμε επιθέσεις που απορροφούν έναν αριθμό επιθέσεων του εχθρού. Αν αξιοποιήσουμε την επίθεση Drive κοντά σε τοίχο, ο εχθρός χάνει την άμυνά του και πέφτει κάτω, ενώ αν έχει άδεια μπάρα Drive μένει για λίγο σε stun. Το σύστημα είναι αρκετά περίπλοκο, ευέλικτο, ιδανικός συνδυασμός στοιχείων από το παρελθόν της σειράς, πολύ χρήσιμο στις μάχες και πάντα διασκεδαστικό, αλλά και ιδιαίτερα όμορφο.

Η Capcom τα κατάφερε, το Street Fighter 6 είναι υπέροχο

Τελικά, το νέο Street Fighter κερδίζει το στοίχημα. Μπορεί το World Tour να έχει προβλήματα, συνολικά, όμως, είναι καλοδεχούμενη προσθήκη, σε ένα παιχνίδι που ακόμα και χωρίς αυτό το mode έχει πλήρως επαρκές περιεχόμενο στο λανσάρισμά του.

photo: Capcom

Οι νέοι χαρακτήρες είναι όσο ξεχωριστοί πρέπει, με μοναδικά χαρακτηριστικά και δικό τους στιλ μάχης και κίνησης, οι παλιοί έχουν ανανεωθεί, οι μάχες παραμένουν κορυφαίες σε μηχανισμούς. Ό,τι νέα προσθήκη έχει γίνει είναι καλοζυγισμένη, η οπτικοακουστική παρουσίαση κερδίζει τις εντυπώσεις και οι επιλογές προσβασιμότητας και εκμάθησης είναι άψογες.

Για νεοφερμένο κοινό, αλλά και για παλαίμαχους του είδους και του franchise, το Street Fighter 6 είναι μια ιδανική πρόταση, με περιεχόμενο για δεκάδες ώρες ενασχόλησης και με πολύ διασκεδαστικά modes σε single αλλά και multiplayer. Ένα από τα καλύτερα fighting games των τελευταίων χρόνων και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της φετινής χρονιάς.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS4, PS5, PC, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε σε:  Xbox Series S
Εταιρεία Ανάπτυξης: Capcom
Εκδότρια Εταιρεία: Capcom
Διανομή: CD Media
Είδος: Fighting
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 2 Ιουνίου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από τη CD Media για τις ανάγκες του review.