Το Tchia, ένα παιχνίδι που έκανε εντύπωση από την πρώτη του παρουσίαση με το πανέμορφο στιλ του, κυκλοφόρησε και είναι πολύ αξιόλογο.
Αμέσως σε κερδίζει το Tchia, με μια ματιά, όμως, τώρα που κυκλοφόρησε, μπορούμε να δούμε σε βάθος το gameplay του και, ευτυχώς, βασίζεται σε αρκετές και σωστά υλοποιημένες ιδέες.
Με μια πρώτη ματιά μοιάζει με ένα παιχνίδι εξερεύνησης που στηρίζεται πολύ στις ιδέες του Breath of the Wild, όμως,όταν το δούμε στο σύνολό του, το Tchia δεν μένει εκεί και προσπαθεί να χαράξει τη δική του πορεία.
Το Tchia έχει σκηνές με αίμα!
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση βρίσκεται στις ρυθμίσεις του παιχνιδιού: υπάρχει επιλογή που μας δίνει τη δυνατότητα να περιορίσουμε τη βία. Ποια; Τη βία; Περίπου, ναι!
Λοιπόν, όσο κι αν δεν του φαίνεται, το Tchia έχει αρκετά σκοτεινά στοιχεία. Επί της ουσίας πρόκειται για ένα παιχνίδι που αφηγείται μια ιστορία σε στιλ παραμυθιού, από εκείνα που θέλουν να μάθουν στα παιδιά ένα μάθημα ζωής… με τον δύσκολο τρόπο.
Στο σενάριο του Tchia, λοιπόν, εκτός από όμορφες τοποθεσίες, ψαράκια και τραγουδάκια με γιουκαλίλι, υπάρχουν και κάποια τμήματα με πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα. Για παράδειγμα, υπάρχουν σκηνές όπου εμφανίζεται αίμα (μην περιμένετε να δείτε σπλάτερ, ε), ενώ ο βασικός κακός έχει πολύ πιο απειλητική παρουσία απ’ ότι θα περίμενα.
Αξιόλογο σενάριο, υπέροχη παρουσίαση
Ενίοτε, η εναλλαγή του ύφους είναι ιδιαίτερα αλλόκοτη, αλλά αυτό συμβαίνει μέχρι να απομακρύνουμε τις προσδοκίες μας και να καταλάβουμε τι τύπου ιστορία αφηγείται το Tchia. Σε γενικές γραμμές, τα πηγαίνει καλά όσον αφορά στην ποιότητα της πλοκής, αν και τα εργαλεία της αφήγησης δεν είναι πάντα ιδανικά.
Για παράδειγμα, η μουσική παίζει μεγάλη σημασία και ένα κομμάτι της ιστορίας ξεδιπλώνεται μέσω πανέμορφων τραγουδιών, αλλά κάποια τμήματα της πλοκής ξετυλίγονται με βαρετό τρόπο: προχωράμε, βλέπουμε ένα σχέδιο στον τοίχο, προχωράμε λίγο ακόμα, άλλο ένα σχέδιο στον τοίχο.
Πάντως, στο μεγαλύτερο μέρος του, το σενάριο είναι αξιόλογο. Και, μιας και αναφέρθηκα ήδη στη μουσική, να πω περισσότερα. Το Tchia διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό μέρος, το οποίο όμως βασίζεται στη New Caledonia, με στοιχεία της γεωγραφίας, με ρούχα, με παραδόσεις, με μουσική και με τις γλώσσες που μιλούν οι κάτοικοι εκεί -μάλιστα, οι ηθοποιοί μιλούν πράγματι τις γλώσσες και έχουν καταγωγή από την περιοχή, και κάνουν εξαιρετική δουλειά.
Το αποτέλεσμα είναι υπέροχο, φτιαγμένο με προσοχή και πολλή αγάπη, στα βασικά σημεία αλλά και στις λεπτομέρειες. Η μουσική είναι εξαιρετική, τα τραγούδια σου γεμίζουν την ψυχούλα και βοηθούν στην αφήγηση της ιστορίας, οι χαρακτήρες σου ζεσταίνουν την καρδιά και, γενικά, πρόκειται για ένα πάρα πολύ γλυκό παιχνίδι, παρά τα σκοτεινά στοιχεία του.
Ενδιαφέρον έχει μάλιστα ο τρόπος που το παιχνίδι επιθυμεί να μας διασκεδάσει, χωρίς πόντους και μόχθο: ας πούμε, όταν παίζουμε ένα τραγούδι στο γιουκαλίλι δεν έχει σημασία αν θα πετύχουμε τις νότες, ενώ μπορούμε να το βάλουμε να παίζει και στον αυτόματο πιλότο για να βλέπουμε τις σκηνές με τους χορούς και τα γλέντια.
Η εξερεύνηση, το βασικό κομμάτι του Tchia
Το βασικό σημείο του gameplay, πάντως, δεν είναι το τραγούδι, αλλά η εξερεύνηση. Σε μια γρήγορη θέαση, το Tchia μοιάζει με ένα απλοποιημένο Breath of the Wild, με πιο καρτουνίστικα γραφικά και λιγότερες απαιτήσεις. Ωστόσο, όσο παίζουμε, βλέπουμε ότι, αν και πράγματι έχει δανειστεί πολλά αυτό, δεν αντιγράφει το BOTW.
Στο Tchia καλούμαστε να μάθουμε πώς να κινούμαστε στα πανέμορφα νησιά που αποτελούν τον ανοιχτό κόσμο. Η περιοχή δεν είναι αχανής, μπορούμε να την περπατήσουμε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, ενώ έχουμε μια ξύλινη σχεδία και κάποιες ακόμα μεθόδους ταξιδιού (εκτός από το fast travel από λιμάνι σε λιμάνι, με απροσδόκητα μεγάλη διάρκεια στο loading, να σημειωθεί επίσης ότι παίζει στα 30fps).
Μπορούμε να πηδάμε από δέντρο σε δέντρο, να τρέχουμε, να κολυμπάμε, να κάνουμε glide, αλλά και να παίρνουμε τη μορφή ζώων, για λίγο κάθε φορά. Εδώ, η πολύ μικρή εταιρεία ανάπτυξης έχει κάνει εκπληκτική δουλειά.
Έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε τη μορφή κάθε ζώου που βλέπουμε μπροστά μας και κάθε ένα έχει διαφορετική αίσθηση αλλά και μοναδικές ιδιότητες. Για παράδειγμα, ένας κάβουρας μπορεί να τσιμπά με τη δαγκάνα του, ένα πουλί μπορεί να… αφοδεύει, ο σκύλος σκάβει, ένας τάρανδος τρέχει γρήγορα, το δελφίνι πηδά πάνω από την επιφάνεια του νερού. Μπορούμε, ακόμα, να παίξουμε ως μη έμβια όντα, όπως πέτρες, με διασκεδαστικά αποτελέσματα.
Η διαδικασία είναι ομαλή, κυλά ιδανικά, και το ταξίδι γίνεται συχνά αυτοσκοπός αφού είναι συναρπαστικό από μόνο του, χωρίς να βάλουμε στην εξίσωση τις επιβραβεύσεις που δίνει το παιχνίδι για την εξερεύνηση. Και αυτές, μάλιστα, είναι εξαιρετικές.
Ένας εξαιρετικά σχεδιασμένος ανοιχτός κόσμος
Υπάρχουν διάφορες δραστηριότητες, όπως αγώνες δρόμου, συλλογή αντικειμένων (και customization της εμφάνισής μας με ρούχα), βουτιές, και πολλά άλλα, διάσπαρτες εδώ κι εκεί στον χάρτη, ο οποίος δεν μας δείχνει πού ακριβώς βρισκόμαστε και πρέπει να βγάζουμε άκρη κοιτώντας το περιβάλλον (μας δείχνει, όμως, που πρέπει να πάμε, όταν κάνουμε βασικές αποστολές).
Ο κόσμος είναι σχετικά μικρός αλλά γεμάτος περιεχόμενο, αν εξαιρέσουμε μερικά, ορισμένα σημεία που είναι κάπως άδεια, ενώ είναι πανέμορφος σε κάθε σημείο του και έχει αρκετή ποικιλία (σε ζώα, χωριά, χρώματα, τύπους δέντρων, υπάρχει μέχρι και πόλη με πολυκατοικίες).
Η εταιρεία έχει κάνει άριστη δουλειά στον σχεδιασμό του κόσμου και του τρόπου μετακίνησης μέσα σε αυτόν. Ακόμα και οι απλές αποστολές τύπου fetch (πήγαινε εκεί, πάρε αυτό, γύρνα πίσω) γίνονται ευχάριστες εξαιτίας του σχεδιασμού -οπτικού αλλά και παικτικού.
Εκεί που τα χαλά κάπως, αν και όχι σε απαγορευτικό σημείο ευτυχώς, είναι η μάχη. Λοιπόν, δεν πρόκειται για κλασικού στιλ μάχη: έχουμε σφεντόνα, αλλά κυρίως παίζουμε με τη μεταμόρφωση, παίρνοντας τη μορφή αντικειμένων και ρίχνοντας τα στους εχθρούς. Οι μηχανισμοί είναι λειτουργικοί, αλλά η διαδικασία δεν είναι πάντα συναρπαστική, καθώς το χαλαρωτικό gameplay της εξερεύνησης είναι προτιμότερο και καλύτερα στημένο.
Μπορεί, ας πούμε, να ρίχνουμε κάτι στο σωστό σημείο, να βάζουμε μια βόμβα να σκάσει σε έναν εχθρό ή ένα αντικείμενο, αλλά να μην ενεργοποιείται σωστά η έκρηξη. Οι εχθροί συμπεριφέρονται, επίσης, με κάπως εκνευριστικό τρόπο, ρίχνοντάς μας με τα όπλα τους από μεγάλη απόσταση για να πέσουμε κάτω, σπάζοντας νεύρα αν σκαρφαλώνουμε (υπάρχει στάμινα και ειδική μπάρα για τις μεταμορφώσεις), ας πούμε.
Δεν είναι όλα τα κομμάτια ιδανικά, συνολικά όμως το Tchia είναι εξαιρετικό
Ακόμα, αν και το μεγαλύτερο κομμάτι των αποστολών είναι επαρκές, υπάρχουν κάποιες στο τέλος που μας στέλνουν σε βιομηχανικό περιβάλλον με εργοστάσια και επαναλαμβάνουν συνεχώς τα βασικά σκέλη των στόχων μας: πήγαινε εκεί, σπάσε πέντε αντικείμενα, γύρνα πίσω και ρίξε κάτι στην καμινάδα.
Το κομμάτι αυτό είναι υποδεέστερο των άλλων οπτικά (με χειρότερη ποιότητας υφές στο πιο σκούρο έδαφος και πιο έντονα προβλήματα στις αντανακλάσεις του νερού, που τείνουν να παρασέρνουν μαζί τους χρώματα και σχήματα) και πολύ πιο αδιάφορο στο gameplay του, αφού πλησιάζει σε πιο συμβατικά παιχνίδια τύπου action-platformed, δεν στηρίζεται στα δυνατά του σημεία, και δεν τα καταφέρνει επαρκώς.
Σε κάθε περίπτωση, εκτός από τα προβλήματα αυτά, το Tchia είναι ένα πολύ αξιόλογο παιχνίδι, γεμάτο με εξερεύνηση τύπου «βλέπω στον ορίζοντα μια λάμψη, πάω να δω τι είναι», με έναν πανέμορφο κόσμο και ένα πολύ γλυκό σενάριο, γεμάτο με συμπαθητικούς χαρακτήρες.
Αν σας αρέσουν τα παιχνίδια εξερεύνησης και δεν σας πειράζει ο πολύ χαλαρός ρυθμός, χωρίς έντονη δράση, τότε θα περάσετε μερικές (6 περίπου) πολύ ευχάριστες ώρες. Πολύ ευχάριστη είναι, επίσης, η προσθήκη του παιχνιδιού στον κατάλογο του PS Plus Extra-Premium, από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Awaceb
Εκδότρια Εταιρεία: Awaceb, Kepler Interactive
Είδος: Action-adventure
Ηλικίες: 3+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 21 Μαρτίου 2023
Official website: link