The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me – Review

Η σεζόν της σειράς The Dark Pictures της Supermassive Games κλείνει με το The Devil in Me, μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση στη βασική συνταγή της εταιρείας.

Το νέο κεφάλαιο της σειράς The Dark Pictures, αν και σε γενικές γραμμές είναι εντελώς γνώριμο και κλασικό, φέρνει κάποιες αλλαγές.

Η Supermassive μάς έχει συνηθίσει σε παιχνίδια τρόμου με επιλογές-συνέπειες και με κάποιο υπερφυσικό «κακό» να κυνηγά μια ομάδα πρωταγωνιστών. Εμείς κινούμε τα νήματα και αποφασίζουμε ποιοι χαρακτήρες θα ζήσουν και ποιοι όχι, σε διασκεδαστικές, σύντομες περιπέτειες τρόμου -που παίζονται σε single-player, αλλά και σε multiplayer.

Το The Devil in Me διαφοροποιείται σε δύο κομβικά κομμάτια του: από τη μία, δεν βασίζεται σε υπερφυσικές δυνάμεις και από την άλλη, ενισχύει σημαντικά το gameplay.

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me

Photo: Bandai Namco Entertainment

Το The Devil in Me απομακρύνεται από το υπερφυσικό

Η πλοκή, που είναι και από τα βασικά τμήματα αυτών των τίτλων, είναι ενδιαφέρουσα, αλλά έχει κάποια προβλήματα. Χειριζόμαστε μια ομάδα νεαρών που πηγαίνει σε ένα ξενοδοχείο για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ. Βέβαια, δεν πρόκειται για ένα απλό ξενοδοχείο, αλλά για ρέπλικα του χώρου, όπου ένας serial killer σκότωνε τα θύματά του.

Στη συνέχεια, φυσικά, όλα θα κυλήσουν όσο χειρότερα γίνεται. Αυτό που προκύπτει είναι μια συναρπαστική μίνι ιστορία (5-7 ώρες περίπου) σε στιλ Saw, με παγίδες θανάτου και δύσκολα διλήμματα: αν σώσεις τον έναν χαρακτήρα, θα πεθάνει ο άλλος, διάλεξε γρήγορα.

Το setting είναι εξαιρετικό: ένα άδειο ξενοδοχείο, με κούκλες να κάθονται στο μπαρ και σε άλλα δωμάτια και με διαδρόμους που αλλάζουν συνεχώς, με τοίχους που κινούνται και κλείνουν, με λαβυρινθώδεις χώρους και σκοτεινή ατμόσφαιρα.

Βαρετό καστ χαρακτήρων, που επηρεάζει τα διλήμματα

Ωστόσο, οι χαρακτήρες είναι εντελώς τυπικοί, βαρετοί, αδιάφοροι και ελάχιστα συμπαθείς. Έτσι, προκύπτει ένα βασικό πρόβλημα: δεν μας νοιάζει η κατάληξή τους ιδιαίτερα. Το παιχνίδι με τη μοίρα τους παραμένει διασκεδαστικό, όμως τα διλήμματα δεν έχουν ιδιαίτερο βάρος, αφού δεν υπάρχει αρκετή ανάπτυξη των χαρακτήρων και όση υπάρχει δεν οδηγεί σε δέσιμο μαζί τους.

Επίσης, το σενάριο ξεφεύγει εντελώς από τον ρεαλισμό, σε σημείο ώστε να δυσκολευόμαστε να ακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την περιπέτεια. Στην αρχή, ένας άγνωστος τύπος, που «φωνάζει» από χιλιόμετρα ότι δεν είναι άνθρωπος που πρέπει να εμπιστευτούμε, μας προσκαλεί στη ρέπλικα ενός «murder castle» για να γυρίσουμε το ντοκιμαντέρ.

Το ταξίδι των χαρακτήρων φαίνεται από την αρχή ότι δεν θα οδηγήσει σε κάτι καλό, αλλά εκείνοι συνεχίζουν, κάνοντας εντελώς παράταιρες επιλογές, αδιαφορώντας για το πόσο παράξενα φαίνονται όλα.

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me

Photo: Bandai Namco Entertainment

Γενικά, αυτό δεν είναι πρόβλημα σε έργα τρόμου που ακολουθούν τέτοια προσέγγιση. Ωστόσο, εδώ έχει παραγίνει και εξανεμίζεται γρήγορα το «suspension of disbelief». Σε γενικές γραμμές, μάλιστα, δεν πρόκειται για ιδιαίτερα ελκυστική πλοκή -τουλάχιστον, η εμπειρία είναι διασκεδαστική όσον αφορά στις παγίδες θανάτου και τα jump scares.

Σίγουρα θα περάσετε καλά, αν σας αρέσει αυτού του τύπου ο τρόμος, αλλά μπορούσε να είχε γίνει κάτι καλύτερο, ειδικά όσον αφορά στους χαρακτήρες, αφού ο τίτλος βασίζεται στις σχέσεις τους και στις συνέπειες των επιλογών τους. Επίσης, μετά από μια συναρπαστική αρχή, το επόμενο τμήμα προσπαθεί να αναπτύξει τους χαρακτήρες και γίνεται αρκετά αργό σε σημεία, χωρίς να πετυχαίνει στην ανάπτυξη αυτή. Τουλάχιστον, το δεύτερο μισό της εμπειρίας είναι πιο «εκρηκτικό».

Διαβάστε επίσης:  Dead by Daylight: Ανακοινώθηκε το single player παιχνίδι

Το The Devil in Me ανανεώνει σημαντικά το gameplay

Το gameplay είναι, ωστόσο, το κομμάτι που έχει δεχθεί τη μεγαλύτερη ανανέωση με το The Devil in Me. Για πρώτη φορά στη σειρά The Dark Pictures, αλλά και στα παιχνίδια της εταιρείας γενικότερα, βλέπουμε ενισχυμένο gameplay, με γρίφους, αντικείμενα, ξεχωριστές ιδιότητες για κάθε χαρακτήρα και νέες κινήσεις, όπως τρέξιμο, άλμα (σε συγκεκριμένα σημεία, όχι κατά βούληση) και τη δυνατότητα να σκαρφαλώνουμε.

Οι γρίφοι είναι απλοί, γενικά, με κλασικά παζλ που μας βάζουν να βρούμε κωδικούς για να ανοίξουμε πόρτες και με άλλων ειδών γνώριμες δραστηριότητες. Δεν πρόκειται για «επανάσταση» για το είδος, αλλά στο πλαίσιο των τίτλων της εταιρείας δεν έχουμε δει ξανά κάτι τόσο εκτενές, όσον αφορά το gameplay.

Θα χρειαστεί να εξερευνήσουμε (γραμμικούς) χώρους, να σκαρφαλώσουμε σε βιβλιοθήκες, να μετακινήσουμε αντικείμενα για να πηδήξουμε πάνω τους και να περάσουμε από κενά στο έδαφος, να ενώσουμε καλώδια με τον σωστό τρόπο κλπ.

Επιπλέον, ο κάθε χαρακτήρας έχει inventory, στο οποίο βάζει αντικείμενα που χρησιμοποιούνται σε γρίφους: θα ανοίξετε ένα παράθυρο με το μαχαίρι σας, θα ξεκλειδώσετε πόρτες, αλλά θα χρησιμοποιήσετε και τις μοναδικές ιδιότητες του κάθε χαρακτήρα.

Ένας χαρακτήρας έχει κάμερα, άλλος μικρόφωνο, άλλος φακό, άλλος αναπτήρα και όλα αυτά χρησιμοποιούνται με συγκεκριμένους τρόπους για να προχωρήσουμε. Βέβαια, αφού πρόκειται για γραμμικό παιχνίδι, στο οποίο δεν αλλάζουμε χαρακτήρες κατά βούληση, τα πάντα είναι «σε ράγες». Δεν πρέπει να σκεφτούμε ιδιαίτερα, δηλαδή, αλλά να βρούμε πού θα χρησιμοποιήσουμε το αντικείμενο του χαρακτήρα μας.

Το gameplay, αν και έχει πετυχημένες στιγμές και δίνει περισσότερη ελευθερία κίνησης σε σχέση με προηγούμενους τίτλους της εταιρείας, περισσότερο μοιάζει με πειραματισμό παρά με σύνολο ολοκληρωμένων συστημάτων. Ωστόσο, πρόκειται για πετυχημένο πειραματισμό, για προσέγγιση που θα πρέπει να συνεχιστεί σε επόμενους τίτλους της Supermassive, αλλά με κάποιες βελτιώσεις και αλλαγές.

Κλασική συνταγή, σίγουρη απόλαυση για τους fans

Στα υπόλοιπα κομμάτια του, το The Devil in Me κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, ποιοτικά και όσον αφορά στο στιλ του.

Έχουμε τα κλασικά πλέον QTE της εταιρείας, χωρίς αλλαγές, έχουμε αξιόλογες ερμηνείες από όλο το καστ των ηθοποιών, που «πατούν» πάνω σε πετυχημένο motion capture, καλοσχεδιασμένη ατμόσφαιρα, μέτριο χειρισμό στην εξερεύνηση, διάφορα μυστικά για συλλογή και κάποιες (αδιάφορες) σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων αλλά και τα χαρακτηριστικά του καθενός, που φαίνονται στο μενού.

Διαβάστε επίσης:  Elden Ring: «Μύρισε» Game of Thrones το νέο trailer

Σε αυτά τα κομμάτια, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες εκπλήξεις. Αν σας άρεσαν τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, θα σας αρέσει και αυτό. Πάντως, κάποιοι μηχανισμοί, όπως αυτός με το καρδιογράφημα, έχουν αρχίσει να κουράζουν και καλό θα ήταν να δούμε κάτι καινούργιο σε επόμενη σεζόν της σειράς.

Επίσης, καθώς το προηγούμενο παιχνίδι της εταιρείας ήταν το The Quarry και όχι κάποιο της σειράς The Dark Pictures, γίνεται εμφανής η διαφορά, αφού το Quarry ήταν ανώτερο σε γραφικά, mocap και σενάριο.

The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me

Photo: Bandai Namco Entertainment

Όπως και να ‘χει, το The Devil in Me είναι διασκεδαστικό (είτε παίξετε σε single είτε σε multiplayer), γεμάτο με συναρπαστικά jump scares και ακραίες καταστάσεις που οδηγούν σε πιο ακραία διλήμματα. Το setting είναι εξαιρετικό, το gameplay απροσδόκητα ανανεωμένο και, σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια ακόμα αξιόλογη προσθήκη στη σειρά, η οποία δείχνει και τον δρόμο για το μέλλον.

Λεπτομέρειες
Διαθέσιμο σε: PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X|S, PCThe Devil in Me
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Supermassive Games
Εκδότρια Εταιρεία: Bandai Namco Entertainment
Είδος: Interactive Drama
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 18 Νοεμβρίου 2022
Official website:‌ /the-devil-in-me

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.

Θετικά

  • Αξιόλογες ερμηνείες
  • Εξαιρετικό setting
  • Διασκεδαστικός τρόμος
  • Καλοδεχούμενες προσθήκες στο gameplay

Αρνητικά

  • Αδιάφορο σενάριο
  • Αντιπαθητικοί χαρακτήρες
  • Αν και ανανεωμένο, το gameplay χωρά βελτίωση
  • Κάποιοι μηχανισμοί κουράζουν πλέον

Βαθμολογία

7.5
Καλό
Δείτε το νέο VG24 Podcast:

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ