The Last of Us Part I – Review

Παύλος Κρούστης

To The Last of Us Part I παραμένει μια τρομερά αξιομνημόνευτη και απίστευτα δυνατή -αδιάβλητη στον χρόνο- εμπειρία, όμως ως remake δεν διαφοροποιείται ικανοποιητικά.

Η Sony αποφάσισε να επανακυκλοφορήσει για δεύτερη φορά έναν τίτλο που ίσως να είναι και το πιο δυνατό της χαρτί όσον αφορά στις single player εμπειρίες που δημιουργούν τα εσωτερικά της studios. To The Last of Us Part Ι έρχεται αυτήν τη φορά αποκλειστικά στο PS5, δίνοντας στους χρήστες της νέας γενιάς το έπος της Naughty Dog και ένα από τα καλύτερα παιχνίδια του PS3 στην καλύτερη μορφή του. Είναι αυτό αρκετό όμως; Είναι κάτι που θα περίμεναν οι fans; Εν τέλει, ικανοποιεί ως νέα κυκλοφορία ή έστω… υπάρχει ζήτηση για αυτήν;

Είναι πολλά τα ερωτήματα που πρέπει να εξεταστούν, καθώς κομβικό κομμάτι στην ανάλυση του τίτλου πρέπει να παίξει -ίσως πιο πολύ από κάθε άλλο review- η τιμή του προϊόντος. Το The Last of Us Part I πωλείται προς €79,99 στη βασική του έκδοση. Είναι η τιμή που δίνει η εταιρεία στις μεγάλες νέες κυκλοφορίες της για τη νέα γενιά και πρακτικά οριοθετεί το άνω άκρο στο τιμολογιακό φάσμα των video games, αφού είναι η υψηλότερη για οποιοδήποτε άλλο μεμονωμένο παιχνίδι εκεί έξω. Ίσως ο συγκεκριμένος υπερ-δραματοποιημένος σχολιασμός φαίνεται σαν να αφήνει υπόνοιες, όμως είναι πολύ σημαντικό να εξεταστεί και η συγκεκριμένη κυκλοφορία συναρτήσει της τιμής της, αλλά και ως σύνολο για την πολιτική της Sony πλέον. Γιατί το The Last of Us Part I δεν είναι κάποιο νέο παιχνίδι. Δεν είναι καν ικανοποιητικά διαφοροποιημένο ως remake. Αξίζει λοιπόν 80 ευρώ μια τέτοια κυκλοφορία;

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

Πολλές φορές δεν θεωρείται σωστή η συγκεκριμένη οπτική, δηλαδή η εξέταση ενός έργου τέχνης και η κριτική του βάσει ενός τόσο… ευτελούς στοιχείου, όπως είναι η τιμή του προϊόντος. Γι’ αυτό θα είμαι ξεκάθαρος, εξετάζοντας για αρχή, πώς διατηρείται το The Last of Us ως τέχνη στο πέρασμα των ετών. Εν συνεχεία, απομένει να δούμε το είδος της «αποκατάστασης». Μέσα από αυτά τα δύο όμως πρέπει να εξετάσουμε το αποτέλεσμα και στην τελική αν έχει νόημα μια τέτοια κυκλοφορία. H Sony κάνει τα μέγιστα με τον συγκεκριμένο τίτλο για τη συντήρησή του, ώστε να βεβαιωθεί ότι θα μπορεί να παιχτεί άνετα και το 2022, αλλά και στο μέλλον, πλάι στην αναμενόμενη τηλεοπτική σειρά του HBO και κερδίζοντας και νέο κοινό. Όμως το The Last of Us Part I είναι remake. Και πρέπει να κριθεί ως τέτοιο. Ειδικότερα εφόσον πλασάρεται ξεκάθαρα ως ολοκαίνουργιο παιχνίδι “built from the ground up” (sic).

Το The Last of Us του 2013 ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία

Όταν κυκλοφόρησε το TLOU από τη Naughty Dog το 2013, είχαμε δει την εταιρεία να ξεπερνά τα στάνταρ, τουλάχιστον στις αξίες παραγωγής, με κάθε νέο τίτλο της και να δίνει εμπνευσμένες τριλογίες με βελτιωμένα sequel και αξιομνημόνευτους πρωταγωνιστές.  Με το The Last of Us έκανε κάτι άλλο, πηγαίνοντας το storytelling πολλά βήματα πιο πέρα, εξελίσσοντας παράλληλα και το σχετικά «στεγνό» gameplay, που προσέφερε η σειρά Uncharted έως τότε, τα αμέσως προηγούμενα παιχνίδια της, δηλαδή.

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

Το The Last of Us είναι ένας θρύλος της βιομηχανίας, ένα παιχνίδι που καθόρισε τα στάνταρ όχι μόνο πλέον στις αξίες παραγωγής, αλλά σε πολλούς άλλους τομείς του, επανακαθορίζοντας και το stealth/survival gameplay για την εποχή, αλλά κυρίως στήνοντας ένα ανθρώπινο δράμα με στοιχεία από το φανταστικό (που χρησιμοποιούνταν όμως μόνο ως background). Εν αντιθέσει με τα “Resident Evil” του παρελθόντος, το The Last of Us δεν το καθόρισαν τα… ζόμπι του, αλλά οι ανθρώπινοι χαρακτήρες του, αυτή η αδιανόητη απεικόνιση του ψυχισμού τους, με στιγμές που κυμαίνονταν από τρυφερές και αστείες, μέχρι φρικιαστικές και ανώμαλες. Το The Last of Us έδειξε τον δρόμο για το τι σημαίνει «ώριμο» video game, δαμάζοντας τα σεναριακά κλισέ, ώστε να αποδώσει τα μέγιστα με τις επιλογές των ηρώων του. Με τον επίλογό του, ο παίκτης βίωσε μια εμπειρία, που τον είχε αλλάξει, είχε αλλάξει τον τρόπο που θα έβλεπε τα παιχνίδια του στο μέλλον.

Το The Last of Us ήταν ένα «καθαρό 10άρι».

Δεν ήταν μόνο η αφήγηση και το σενάριο ή οι χαρακτήρες. Όλοι οι τομείς του παιχνιδιού συνέβαλλαν με συνέπεια και αρτιότητα για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια. Δεν θα ήταν το ίδιο παιχνίδι, αν δεν είχε τόσο καλό stealth, δεν θα κατάφερνε να προσφέρει τόσο μεγάλες συγκινήσεις, αν δεν είχε τον τεχνικό τομέα που είχε ή τις ανεπανάληπτες, και κυριολεκτικά αναντικατάστατες, ερμηνείες των Troy Baker και Ashley Johnson.

Και μετά ήρθε το τέλος. Ένα γεμάτο τέλος, ένα καθοριστικό τέλος με πολλαπλά επίπεδα, που σφραγίζει αυτό που ονομάζουμε «κλασικό». Βιώνοντας μια single player εμπειρία, απαιτείς το κλείσιμο. Και το συγκεκριμένο ήταν εκκωφαντικό. Οι fans ήταν ικανοποιημένοι. Χτίστηκε ο μύθος. Ήταν η σωστή κίνηση να λήξει όπως έληξε. Όλη η βιομηχανία συμφώνησε σε αυτό.

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

Η περίπτωση του remaster

Η ίδια βιομηχανία όμως είναι αδυσώπητη, η άλλη πλευρά της, όχι η δημιουργική. Θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να βρει τρόπους να κεφαλαιοποιήσει την αρχική επιτυχία. Κι ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι στον χώρο, που σέβονται τη δημιουργικότητα. Σέβονται το αρχικό όραμα και τον τρόπο που αναπτύσσεται ένα έργο για να καταλήξει μεγαλειώδες.

Η πρώτη κίνηση ήταν δεδομένη. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το PS4. Έπρεπε να μπορεί να προσφέρει τη δική του εκδοχή του παιχνιδιού. Ξεκίνησε λοιπόν μια τάση με τα remasters των παιχνιδιών της προηγούμενης γενιάς και το The Last of Us Remastered ήταν ο πρωτοστάτης: μια νέα κυκλοφορία, που πωλείται ξεχωριστά, χωρίς κάποια δυνατότητα upgrade, ένα port στο PS4. Οι βελτιώσεις ήταν σαφείς: ανώτερη ανάλυση, καλύτερες επιδόσεις, πιο καθαρή εικόνα γενικά, μαζί με το DLC που κυκλοφόρησε λίγο αργότερα, το Left Behind. Δεν υπήρχε νέο art, δεν υπήρχαν νέα στοιχεία ή κάποια δημιουργία από την αρχή. To TLoU Remastered δεν κυκλοφόρησε σε full price, αλλά σε μειωμένη τιμή. Όπως είχαμε αναφέρει και στο review του παιχνιδιού τότε όμως, όχι σε αρκετά μειωμένη τιμή.

The Last of Us Part I - Screenshot

Τα εφέ θυμίζουν πλέον το δεύτερο μέρος της σειράς / Photo: Sony Interactive Entertainment

Στην πορεία κυκλοφόρησε το PS4 Pro και το remaster πήρε δωρεάν update για να εκμεταλλευτεί πλήρως τις δυνατότητες του νέου μηχανήματος. Ανάλυση 1800p αντί για 1080p και στόχος τα 60fps.

Διαβάστε επίσης:  The Last of Us - HBO: Δυνατό ξεκίνημα -Τι αλλάζει σε σχέση με το παιχνίδι

Η ίδια έκδοση φυσικά τρέχει και στο PS5. Μάλιστα τρέχει στα 1800p / 60fps. Ο χειρισμός είναι αμεσότατος, τα γραφικά πιο καθαρά από ποτέ και γενικότερα, για παιχνίδι του 2013 (2014 για το remaster), τρέχει ακόμα και σήμερα άψογα στο PS5. Μάλιστα μπορεί να το βρει κάποιος δωρεάν στη συλλογή PS5 Collection εφόσον διαθέτει PS5 και PS Plus συνδρομή, ενώ υπάρχει φυσικά και στο PS Plus Premium ως «κλασικός» τίτλος.

Αφού είχαμε αυτήν την έκδοση, που πρακτικά είχε πάρει όλες τις βελτιώσεις της και εκμεταλλευόταν πλήρως το PS4 Pro -και μέσω brute force και το PS5-, χρειαζόταν κάποιο remake;

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

H περίπτωση του remake

Προτού φτάσουμε στο 2022, θα κάνουμε μια σημαντική στάση στο 2020, το έτος που κυκλοφόρησε το The Last of Us Part II. Χωρίς να μιλήσουμε εκτενώς πάλι για αυτό το σχεδόν ιδανικό sequel, πρέπει να αναφέρουμε μερικά σημεία του ξανά, εξετάζοντας παράλληλα το remake, καθώς η προσέγγιση είναι ξεκάθαρη: το The Last of Us Part I χρησιμοποιεί τον τεχνικό τομέα και τα εργαλεία του The Last of Us Part II. Κατά αυτόν τον τρόπο, αποτελούν δύο κομμάτια του ίδιου έργου με σχεδόν απόλυτη συνέπεια.

Όταν κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος της ιστορίας, δεν υπήρχε υπόνοια από το πρώτο μέρος ότι θα δούμε συνέχεια. Έτσι το Part II είχε και το δύσκολο έργο να πείσει ότι τελικά η ιστορία ήταν ημιτελής. Και τα κατάφερε με σημαντική επιτυχία. Πέρα από την ιστορία όμως, το παιχνίδι του 2020 πέτυχε και σε όλους τους άλλους τομείς, αφού έφερε ένα σωρό σημαντικές βελτιώσεις.

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

Τα γραφικά του παιχνιδιού αποτελούν μέχρι και σήμερα την καλύτερη στιγμή του PS4 και του PS4 Pro. Η μεγαλύτερη λεπτομέρεια στα πάντα, ο πιο ατμοσφαιρικός φωτισμός, οι νέες τεχνολογίες για τη σύνδεση των animations, η καλύτερη A.I. που έχουμε δει μέχρι και σήμερα, όλα αυτά ήταν στοιχεία που έκαναν το Part II το καλύτερο παιχνίδι του 2020 και ένα από τα καλύτερα sequels όλων των εποχών.

Τρομερές ήταν και οι βελτιώσεις στο gameplay. Ο χαρακτήρας μας πλέον είχε τη δυνατότητα να συρθεί, κάτι που έδινε επιπλέον διάσταση στις μάχες, με πολλαπλάσια μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στις αντιδράσεις των εχθρών. Τα παζλ έπαιξαν σημαντικότερο ρόλο σε σχέση με το αρχικό παιχνίδι, δίνοντας ζωή σε ένα κομμάτι που δεν χρειαζόταν καν, κι όμως ανέδειξε κι άλλους τομείς του τίτλου. Οι ανοιχτές περιοχές έγιναν ακόμη πιο ανοιχτές κι η εξερεύνηση πιο συναρπαστική.

The Last of Us Part I - Screenshot

Δεκάδες επιλογές παραμετροποίησης / Photo: Sony Interactive Entertainment

Για ποιον λόγο καθόμαστε και πλέκουμε το εγκώμιο όμως πάλι στο Part II; Ίσως έχετε καταλάβει ήδη: αυτές οι βελτιώσεις στην πλειοψηφία τους απουσιάζουν από το remake.

Όταν ανακοινώθηκε (ή όταν παρουσίασε πρώτο το VG24 την είδηση για την ύπαρξη του τίτλου σε παγκόσμια αποκλειστικότητα), η πρώτη μας σκέψη ήταν η αναμενόμενη: θα το φέρουν στο επίπεδο του 2. Κι ενώ κάτι τέτοιο ακούγεται αρκετά απλό, οι δεύτερες σκέψεις και οι κουβέντες που κάναμε στο VG24 Podcast έφεραν στο φως άλλες πτυχές, πιο δύσκολες. «Πώς θα το κάνουν σαν το 2; Θα κάνουν πιο πολύπλοκες τις πίστες; Θα βάλουν το σύρσιμο ως νέα κίνηση; Αν το κάνουν αυτό, θα πρέπει να αλλάξουν και τη γεωμετρία από την αρχή». Η επόμενη σκέψη έφερε ελπίδα: «μιλάμε για τη Naughty Dog, σίγουρα δεν θα απογοητεύσει». Κι όμως υπάρχει η πρώτη φορά για όλα.

Το The Last of Us Part I ΔΕΝ είναι ανεπτυγμένο από το μηδέν

Η κυκλοφορία του The Last of Us Part I, ως έχει, υπογραμμίζει μια τάση που έχουμε δει από την εταιρεία εδώ και κάποιο καιρό, ίσως από την έξοδο του Layden κι έπειτα. Ίσως και όχι. Ίσως φταίει η καταραμένη η παγκόσμια οικονομία και οι ολοένα και ακριβότερες παραγωγές. Αυτό που δεν έπρεπε να γίνει όμως είναι να προωθηθεί το The Last of Us Part I ως remake που  έχει φτιαχτεί από την αρχή. Γιατί δεν είναι έτσι.

The Last of Us Part I - Screenshot

Εκτενείς οι επιλογές για την προσβασιμότητα / Photo: Sony Interactive Entertainment

Το Part I χρησιμοποιεί περίπου στο 70-80% προϋπάρχοντα στοιχεία. Ο υπολογισμός αυτού του ποσοστού δεν βγαίνει βιαστικά. Αξίζει να σκεφτούμε μόνο ότι δεν έχει γίνει καμία επανηχογράφηση, δεν έχουν χρησιμοποιηθεί συγγραφείς για νέους διαλόγους, καμία νέα σκηνή. Σε επόμενο επίπεδο, δεν υπάρχουν νέα animations. Χρησιμοποιείται νεότερο σύστημα, πιθανώς από το TLoU2, με τις κινήσεις όμως που είχαμε δει από το TLoU. Αυτό γίνεται αντιληπτό όταν αντιπαραβάλουμε το animation της Ellie από το Part Ι δίπλα στο αντίστοιχο του Part II. Υπάρχει σαφής διαφορά σε σχέση με το remaster, όμως δεν φτάνει την πολυπλοκότητα του Part II.

O ισχυρισμός της Sony και της Naughty Dog ότι το παιχνίδι έχει φτιαχτεί από την αρχή, στέκει σε ένα μόνο κομμάτι του παιχνιδιού, το οποίο είναι το art. Το Part I χρησιμοποιεί νέα assets, που συνάδουν με αυτά που έχουμε δει στο Part II. Έχει ολοκαίνουργιο φωτισμό, με ατμοσφαιρικές στιγμές και πολύ πιο πλούσια περιβάλλοντα. Αυτό έρχεται να κουμπώσει σαφώς όμως με την «απλή» γεωμετρία του παιχνιδιού, που είναι απαράλλαχτη από το παιχνίδι του 2013. Οι πίστες, τα αυτοκίνητα, τα δάση και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία είναι ακριβώς εκεί που ήταν τότε, με τα ίδια αόρατα εμπόδια.

The Last of Us Part I - Screenshot

Ο πάγκος για την αναβάθμιση των όπλων πλέον είναι ίδιος με αυτόν του TLoU Part II / Photo: Sony Interactive Entertainment

Ένα κομμάτι που άλλαξε δραστικά και σίγουρα αξίζει ειδική μνεία είναι αυτό των facial animations. Χρησιμοποιώντας τις ήδη υπάρχουσες ερμηνείες με τις δυνατότητες όμως του νέου hardware, η εταιρεία κατάφερε να φέρει στη νέα γενιά τις κινήσεις προσώπων των ηθοποιών που δεν μπορούσαν να μεταδώσουν το 2013. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και εφάμιλλο άλλων πρόσφατων τίτλων της Naughty Dog, ενώ αποδίδει εξαιρετικά, ειδικότερα σε ένα παιχνίδι σαν αυτό, που η «ανάγνωση» της έκφρασης των χαρακτήρων είναι το Α και το Ω.

Διαβάστε επίσης:  Naughty Dog: Στον "πάγο" το multiplayer του The Last of Us μετά τις απολύσεις του studio;

Γενικότερα, το οπτικό αποτέλεσμα είναι κορυφαίο, ακόμη κι αν φτάνει «απλώς» το The Last of Us Part II.  Διαθέτει δύο modes γραφικών, ένα στα 30fps με υψηλότερη ανάλυση (πιθανώς 4Κ) και ένα στα 60fps, πολύ σταθερά, σε χαμηλότερη ανάλυση, που είναι και η προεπιλογή… δικαίως, καθώς φαίνεται και πάλι απίθανο το αποτέλεσμα. Τα cutscenes πλέον είναι σε real-time, εν αντιθέσει με τα pre-rendered του αρχικού παιχνιδιού και παράλληλα συνδέεται με το gameplay με μια κίνηση της κάμερας όταν κλείνει μια σκηνή.

Οι μάχες διατηρούν την ίδια συναρπαστική αίσθηση του άγχους, μέσω των κλασικών αξιομνημόνευτων setpieces, ενώ έχουν αλλάξει λίγα πράγματα και αφορούν κυρίως στην A.I. Παρότι δεν υπάρχει το εύρος από τις ρουτίνες των εχθρών που είδαμε στο Part II, αλλά ούτε και εκείνο το σύστημα που φώναζαν τα ονόματά τους ο ένας στον άλλον, είναι σε κάπως καλύτερο επίπεδο σε σχέση με την αρχική κυκλοφορία. Δεν υπάρχει «κάτω από το αυτοκίνητο» πλέον για να κοιτάξει κάποιος εχθρός, ούτε υπάρχουν οι προγραμματισμένες καταστάσεις με τους δεκάδες εχθρούς που ψάχνουν ταυτόχρονα σε δεκάδες σπίτια. Είναι ακριβώς τα ίδια σενάρια που υπήρχαν και τότε.

Έχει βελτιωθεί σαφώς ο χειρισμός, που έρχεται στα μέτρα του Part II, με τον Joel να δίνει την αίσθηση του πιο δυσκίνητου χαρακτήρα σε σχέση με την Ellie, όχι τόσο όμως όσο στο παιχνίδι του 2013. H στόχευση παραμένει δύσκολη, όπως πρέπει, ενώ στις επιλογές προσβασιμότητας θα βρείτε και επιλογή για ρύθμιση του στόχου μέσω του γυροσκόπιου, κάτι που ίσως βοηθήσει κάποιους.

Μιλώντας για την προσβασιμότητα, το The Last of Us Part I έχει πάρει τις πολυβραβευμένες επιλογές από το Part II κι έχει προσθέσει κι άλλες. Για παράδειγμα, θα βρείτε αυτήν τη φορά ακόμη και επιλογή για ηχητική περιγραφή των κινηματογραφικών σκηνών, ενώ υπάρχει ακόμη και απτική ανάδραση για την προφορά του λόγου. Εδώ αξίζουν ακόμη περισσότερα βραβεία.

Αποκλειστικά στο PS5

Σε άλλες βελτιώσεις, έχουμε φυσικά τους ελάχιστους χρόνους φόρτωσης, την υποστήριξη του DualSense και την υποστήριξη του 3D ήχου μέσω της Tempest Engine. Όλα όμορφα σαν πλεονεκτήματα και καλοδεχούμενα, χωρίς όμως να φτάνουν να γίνονται λόγος για νέα αγορά. Ειδικότερα όσον αφορά τις λειτουργίες του DualSense, δηλαδή την απτική ανάδραση και τα adaptive triggers, βλέπουμε διακριτική χρήση από την εταιρεία, όπως ακριβώς είδαμε και στη συλλογή Uncharted του PS5 πέρυσι. Οι χρόνοι φόρτωσης κάνουν τη διαφορά, ενώ ο ήχος είναι ακόμη πιο σημαντικός, παρότι πάλι δεν φτάνει στα επίπεδα του TLoU 2.

Κι εδώ ερχόμαστε να φέρουμε ακόμη ένα στοιχείο της κυκλοφορίας υπό συζήτηση. Πέρα από την κυκλοφορία του Uncharted, το οποίο αποτελούσε port στην ουσία, εδώ έχουμε το πρώτο «νέο» παιχνίδι της Naughty Dog, αποκλειστικά για PS5. Θα περίμενε κάποιος να δει εξέλιξη σε σχέση με το Part II του PS4 κι όμως φαίνεται να κρατιέται πίσω όχι από την έλλειψη ταλέντου στα τεχνικά ή στα εικαστικά, αλλά από την προδιαγεγραμμένη πορεία που πήρε αυτό το project τη στιγμή που δόθηκε η εντολή ότι «δεν θα πειραχτεί τίποτα».

The Last of Us Part I - Screenshot

Πηγή: Sony Interactive Entertainment

Στα των ελληνικών

Το The Last of Us διέθετε μετάφραση από την πρώτη στιγμή στην ελληνική γλώσσα. Πολύ αξιόλογη μάλιστα, τόσο στους διαλόγους όσο και στα μενού. Πλέον, με το remake, έλαβε και ελληνικές φωνές μέσω μεταγλώττισης, η οποία είναι επίσης καλοδεχούμενη.

Οι χαρακτήρες που ακούσαμε στο Part II επιστρέφουν να δανείσουν τις φωνές τους κι εδώ για μεγαλύτερη συνοχή και η δουλειά τους είναι και πάλι αξιέπαινη. Ίσως οι υπερ-δραματοποιημένοι διάλογοι να αποτυπώνονται καλύτερα στο χαρτί ή έστω στα Αγγλικά κι εκεί να ήθελε ένα έξτρα επίπεδο για ελληνική… φωνητική απόδοση και όχι ακριβή μετάφραση, όμως είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι δεν εντοπίζονται λάθη. Η Ellie και η Riley έχουν μερικές πολύ καλές στιγμές μεταξύ τους, ενώ και ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον Joel τα καταφέρνει να δώσει βάρος στον χαρακτήρα.

Αξίζει η αγορά;

Θα θέλαμε το The Last of Us Part I να είναι κάτι σαν “TLoU 1.5”. Θα θέλαμε νέα κομμάτια ιστορίας, νέα σενάρια μάχης, νέες πίστες, βελτιώσεις στις ήδη υπάρχουσες, κομμάτια που θα κάνουν τη σύνδεση με το Part II (πχ. εμφάνιση της Abby ή κάτι τέτοιο). Θα μπορούσε έστω να έχει ενσωματωθεί στην κεντρική ιστορία και το “Left Behind”. Το The Last of Us Part I απογοητεύει ως remake. Κυρίως γιατί έχουμε συνηθίσει τα remakes να διαφοροποιούνται σε πολλαπλούς τομείς, όπως έκανε το ευφάνταστο Final Fantasy VII Remake ή το σχεδόν ιδανικό remake του Resident Evil 2.

Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για τη Naughty Dog να προσφέρει αυτό το remake. Ίσως αν το βλέπαμε σε μερικά χρόνια από τώρα με πλήρη ανάπλαση και εκ νέου ρύθμιση σε περισσότερους τομείς, να ήταν πιο κατάλληλη περίπτωση.

Αυτό που καταφέρνει το Part I είναι να δώσει τη φανταστική εμπειρία, που ούτως ή άλλως προσφέρει και το TLoU Remastered, με ένα πιο εκμοντερνισμένο γραφικό περιβάλλον και μερικά ακόμη κομφόρ, που παρά τη σημασία τους (προσβασιμότητα / Ελληνικά), δεν μπορούν να «πουλήσουν» το παιχνίδι. Αξίζει full price, λοιπόν;

Αν δεν έχει δει ξανά κάποιος το The Last of Us, αξίζει τα διπλάσια. Αν δεν έχει παίξει ακόμη και το Part II, η περίπτωση είναι ιδανική. Δεν μπορεί να φτάσει το sequel του, αν βγάλουμε εκτός το αμφιλεγόμενο σενάριο, όμως παραμένει τρομερή εμπειρία. Σε περίπτωση που κάποιος όμως την έχει βιώσει ήδη, τότε δεν είναι εύκολη πρόταση για αγορά.

Λεπτομέρειες
Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PlayStation 5The Last of Us Part I Boxart
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PlayStation 5
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Naughty Dog
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Sony Interactive Entertainment
Διανομή: PlayStation Greece
Είδος:‌ Action-adventure
Ηλικίες:‌ 18+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 2 Σεπτεμβρίου 2022
Official website:‌ link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.

Θετικά

  • Η αξία της ιστορίας, των χαρακτήρων και της ατμόσφαιρας παραμένει αδιάβλητη στον χρόνο
  • Ίσως η κορυφαία στιγμή των PlayStation Studios στην καλύτερη μορφή της
  • Η ενίσχυση των facial animations παίζει σημαντικό ρόλο
  • Το Left Behind εντός του πακέτου
  • Προσθήκη ελληνικής μεταγλώττισης
  • Οι νέες επιλογές προσβασιμότητας είναι από τις εκτενέστερες που υπάρχουν
  • Θα κάνει πολύ ωραίο πακέτο με το The Last of Us Part II, αλλά και ως εκμοντερνισμένο συνοδευτικό στη σειρά του ΗΒΟ

Αρνητικά

  • Δεν διαφοροποιείται επαρκώς από το The Last of Us / TLOU Remastered
  • Λείπει το Factions, το καταπληκτικό competitive multiplayer της αρχικής κυκλοφορίας
  • Απουσιάζουν σχεδόν όλες οι βελτιώσεις/προσθήκες που είδαμε στο gameplay του The Last of Us Part II
  • Η τιμή του δεν συνάδει με το προσφερόμενο πακέτο

Βαθμολογία

8
Πολύ καλό
Δείτε το νέο VG24 Podcast:

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

1 σχόλιο

JimNightWalker 02 Sep 2022, 21:24 - 21:24

Συμφωνώ απολύτως και με το κείμενο και με τα θετικά και με τα αρνητικά. Σαν παιχνίδι είναι αριστούργημα, αλλά προσπαθούν να το ξαναπουλήσουν full price, χωρίς να υπάρχουν σημαντικές αλλαγές. Μεγάλο pass από μένα, μιας και μυρίζει overpriced cash grab. Μεγάλο μείον που λείπει και το factions, ίσως το καλύτερο multiplayer της Sony.

Απάντηση

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ