Το The Plucky Squire είναι ένα παιχνίδι γεμάτο με μαγεία και εμπνευσμένες ιδέες που θα σας κάνουν να χαμογελάτε συνεχώς.
Αφού γράψαμε ένα preview, με βάση τις πρώτες ώρες του παιχνιδιού The Plucky Squire, τώρα το τερματίσαμε μέσω του PS Plus και μπορούμε να μοιραστούμε περισσότερα.
The Plucky Squire: Στοιχεία από Zelda, σε πιο χαλαρό ύφος
Πρόκειται για ένα παιχνίδι με αρκετά στοιχεία από τα παλιότερα The Legend of Zelda, με μάχες με σπαθί, με γρίφους και εξερεύνηση σε στιλ «κάμερα από πάνω». Οι πρώτες ώρες, μάλιστα, του The Plucky Squire κυλούν πάνω-κάτω όπως σε ένα παιχνίδι της κλασικής σειράς της Nintendo, αν εξαιρέσουμε κάποιους χαρακτήρες που είναι πιο «φευγάτοι» και μια πιο έντονη παρουσία του χιούμορ.
image: Devolver Digital
Ακούμε έναν αφηγητή να μας λέει τι συμβαίνει, με αρκετή δόση χιούμορ, ενώ βλέπουμε έναν μάγο να πίνει αναψυκτικά και, γενικά, το ύφος είναι εντελώς ανάλαφρο και το σενάριο απλό, αλλά διασκεδαστικό: είσαι ένας ιππότης, που ταυτόχρονα είναι και συγγραφέας, και πας να νικήσεις τον κακό μάγο που φέρνει την καταστροφή στον κόσμο.
Η βασική ιδέα του The Plucky Squire
Αυτό που διαφοροποιεί το παιχνίδι αυτό από άλλα είναι η βασική ιδέα του, η οποία δεν αποκαλύπτεται πλήρως από την πρώτη στιγμή. Τα πάντα γίνονται μέσα σε ένα βιβλίο, το οποίο είναι τοποθετημένο στο γραφείο ενός παιδικού δωματίου. Εμείς μπορούμε από την αρχή να δούμε το βιβλίο και τις σκιές αντικειμένων του δωματίου, που πέφτουν πάνω του.
Στη συνέχεια, αποκτούμε ιδιότητες που ξεφεύγουν από την απλή παρουσίαση: μπορούμε, σε συγκεκριμένα σημεία, να βγούμε από το βιβλίο.
image: Devolver Digital
Όσο είμαστε μέσα στις σελίδες του, παίζουμε με κάμερα από ψηλά και σε στιλ 2D. Όταν βρίσκουμε τα μαγικά σπιράλ που μας εκτοξεύουν στον πραγματικό κόσμο, βλέπουμε τον χαρακτήρα μας, τους χώρους και τους εχθρούς σε τρεις διαστάσεις.
Είναι μια φανταστική ιδέα που γίνεται ακόμα καλύτερη λόγω της υπέροχης οπτικοακουστικής παρουσίασης του τίτλου, που είναι και ένα από τα δυνατά χαρτιά του.
Είναι πανέμορφο!
Ειδικά μέσα στις σελίδες, η δουλειά που έχει γίνει είναι θαυμάσια. Το χαρτί γυαλίζει στο φως του ήλιου από τα παράθυρα του δωματίου, οι σκιές πέφτουν πάνω του ρεαλιστικά, τα χρώματα στον κόσμο όπου ζει ο πρωταγωνιστής μας είναι υπέροχα, τα animations και τα σχέδια ιδανικά, με πινελιές όπως τα εφέ που εμφανίζονται ως λέξεις.
Εντυπωσιάζουν τα σημεία στα οποία έχουμε μπει σε χαρτιά, τα οποία όμως δεν βρίσκονται στο βιβλίο, αλλά σε αντικείμενα του χώρου -όπως ένα κάστρο από τουβλάκια, ας πούμε.
image: Devolver Digital
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα όμορφο αποτέλεσμα, το οποίο κερδίζει, αν το συγκρίνουμε με το αντίστοιχο στον τρισδιάστατο κόσμο.
Στο 3D, το παιχνίδι δεν γίνεται ξαφνικά άσχημο, αλλά είναι πιο αδιάφορο καλλιτεχνικά και χάνει σημαντικό μέρος από τη μαγεία του -εν μέρει, σίγουρα, είναι εσκεμμένη επιλογή, για να είναι πιο «μουντός» ο πραγματικός κόσμος, ενώ ο φανταστικός κόσμος του βιβλίου γεμίζει με χρώματα.
image: Devolver Digital
Όπως και να ΄χει, αν εξαιρέσουμε μερικά μικροπροβλήματα, όπως τις σκιές που φορτώνουν και εξαφανίζονται και ξαναφορτώνουν και εξαφανίζονται ξανά, μπροστά στα μάτια μας, οπτικά το The Plucky Squire τα πηγαίνει περίφημα και υποστηρίζει το χαβαλετζίδικο σενάριό του με ευφάνταστα σχεδιασμένους χαρακτήρες.
Η μουσική ακολουθεί και είναι πλήρως πετυχημένη, με μερικά εμπνευσμένα σημεία και μια συνολικά αξιόλογη παρουσία, ενώ ο αφηγητής προσθέτει πόντους στην ατμόσφαιρα.
Η απλή μάχη του The Plucky Squire
Το gameplay, τώρα, αποτελείται από διάφορα τμήματα. Έχουμε τη μάχη, που είναι απλή, χωρίς ιδιαίτερους μηχανισμούς. Με ένα σπαθί χτυπάμε τους εχθρούς μερικές φορές, ώστε να τους νικήσουμε, ενώ αποφεύγουμε με dodge τις δικές τους επιθέσεις. Τα είδη των εχθρών είναι απλά, συνηθισμένα, οι επιθέσεις επίσης, ενώ υπάρχουν κάποια upgrades που ξεκλειδώνουμε όταν βρούμε τον απαραίτητο αριθμό ειδικών αντικειμένων, που συνήθως είναι κρυμμένα σε θάμνους.
image: Devolver Digital
Έτσι, αποκτούμε ιδιότητες όπως στριφογυριστή επίθεση, αυξάνουμε τη ζημιά που κάνει το σπαθί μας, ή παίρνουμε τη δυνατότητα να το πετάμε για να πετύχουμε απομακρυσμένους εχθρούς. Η μάχη βελτιώνεται όταν αποκτήσουμε αυτές τις ιδιότητες, αλλά δεν γίνεται ποτέ ιδιαίτερα συναρπαστική. Υπάρχει απλώς για να «σπάει» το gameplay και να έχουμε ποικιλία στις δραστηριότητες -και, σε γενικές γραμμές, το πετυχαίνει.
Bosses, mini games, ελαφρύ stealth
Τα bosses έρχονται σε μορφή mini games, τα οποία μπορούμε να κάνουμε skip όποτε θέλουμε. Υπάρχει ένα mini game με μποξ, ένα με τοξοβολία (και αναφορές σε άλλα παιχνίδια) και, γενικά, η ποικιλία είναι αρκετή, αν και σε κάποια σημεία προκύπτει επανάληψη. Τα mini games είναι επαρκώς διασκεδαστικά, αλλά είναι κρίμα να μην υπάρχουν κανονικά bosses.
image: Devolver Digital
Ακόμα, πού και πού (λίγες φορές, ευτυχώς) πρέπει να κάνουμε stealth και οι μηχανισμοί του παιχνιδιού δεν είναι αρκετοί για να στηρίξουν κάτι τέτοιο (πατάμε ένα πλήκτρο για να περπατάμε στις μύτες, χωρίς ήχο, αλλά οι κινήσεις των εχθρών είναι απρόβλεπτες και δεν διακρίνονται εύκολα).
Απλή εξερεύνηση, απλοί γρίφοι, αλλά το αποτέλεσμα σε κερδίζει
Προσπερνώντας τη μάχη, έχουμε εντελώς απλού τύπου εξερεύνηση, σε μικρούς, γραμμικούς χώρους, που δεν συνδέονται μεταξύ τους, δεν είναι ένα ενιαίο σύνολο. Η εξερεύνηση προσφέρει ό,τι προσφέρει λόγω της παρουσίασης και των εναλλαγών μεταξύ δύο και τριών διαστάσεων, καθώς ο σχεδιασμός είναι πολύ απλός, σε γενικές γραμμές.
Απλός είναι και ο σχεδιασμός των γρίφων. Η συνηθέστερη μορφή παζλ που θα βρείτε είναι η εξής: μια πρόταση εμφανίζεται στο πάτωμα, στον δισδιάστατο κόσμο, και πρέπει να αλλάξουμε μια από τις λέξεις για να προκαλέσουμε αλλαγές και στον περίγυρό μας.
Για παράδειγμα: σε μια λίμνη υπάρχει ένα μικρό νούφαρο και μια πρόταση γράφει «ένα μικρό νούφαρο βρισκόταν στη λίμνη». Η λέξη «μικρό» κουνιέται και μπορούμε να την αφαιρέσουμε, σηκώνοντάς τη, για να την αντικαταστήσουμε με άλλες λέξεις που βρίσκουμε στον χώρο.
image: Devolver Digital
Έτσι, μπορούμε να κάνουμε το νούφαρο τεράστιο, για να καλύψει τη λίμνη και να περάσουμε περπατώντας. Σε άλλες περιπτώσεις μπορούμε να ανοίξουμε πόρτες, να μετακινήσουμε αντικείμενα, να κάνουμε τη νύχτα μέρα και πολλά άλλα -επίσης, μπορούμε να «παίξουμε» με τις λέξεις, για να διασκεδάσουμε, κάνοντας έναν χαρακτήρα να «αδειάσει» σαν σακούλα, να γίνει μεγάλος ή μικρός.
Μπορούσε να μας εμπιστευτεί λίγο περισσότερο…
Είναι ένας διασκεδαστικός μηχανισμός, αλλά, όπως και άλλοι γρίφοι πιο κλασικού τύπου (μετακίνησε το κουτί για να πετύχει τον μοχλό, για παράδειγμα), δεν αφήνει αρκετό χώρο πειραματισμού και αναζήτησης. Το The Plucky Squire δεν δείχνει πρόθυμο να εμπιστευτεί τον παίκτη του, να τον αφήσει να βρει τον δρόμο μόνος του, χωρίς απίστευτα συγκεκριμένες οδηγίες.
Για παράδειγμα, όταν πάμε σε έναν νέο χώρο, βλέπουμε ένα σύντομο βιντεάκι, στο οποίο η κάμερα απομακρύνεται και μας δείχνει ακριβώς πού πρέπει να πάμε. Υπάρχουν και hints, τα οποία μας λέει ένας χαρακτήρας που βρίσκεται στον χώρο, αν τον ρωτήσουμε, και αυτά θα ήταν αρκετά, όμως το παιχνίδι επιθυμεί να γίνει φιλικό προς κάθε ηλικία, εις βάρος της ανακάλυψης που θα μπορούσε να προσφέρει, λέγοντάς μας πάντα ξεκάθαρα πού ακριβώς πρέπει να πάμε και τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε εκεί.
image: Devolver Digital
Ναι, με τον τρόπο αυτόν γίνεται πιο φιλικό προς μικρότερες ηλικίας, αλλά, ακόμα και τα μικρά παιδιά, θα είχαν περισσότερα να κερδίσουν από ένα παιχνίδι που τα εμπιστεύεται πιο πολύ.
Επίσης, υπάρχουν κάποια θεματάκια με τον χειρισμό εδώ κι εκεί: όταν γυρνάμε εντελώς σε δύο διαστάσεις με την κάμερα στο πλάι (και όχι από πάνω), σε στιλ κλασικού platfofmer, η κίνηση του χαρακτήρα μας είναι κάπως βαριά.
Επιπλέον, η αλλαγή των λέξεων στις προτάσεις των παζλ δεν γίνεται πάντα με την πρώτη προσπάθεια, αφού πετάμε τις λέξεις για να αντικαταστήσουμε τις άλλες, αλλά η νέα δεν «πιάνει» τον χώρο και μένει να αιωρείται. Δεν πρόκειται για σημαντικά προβλήματα, πάντως, αφού το The Plucky Squire, γενικά, λειτουργεί πάντα σε ικανοποιητικό βαθμό.
Το πιο εντυπωσιακό κομμάτι του The Plucky Squire
Ακόμα ένα βασικό κομμάτι, το πιο εντυπωσιακό -αν και έχει κάποια προβλήματα, επίσης- είναι ο συνδυασμός των δύο κόσμων. Καλούμαστε, συχνά, να βγούμε από τη σελίδα του βιβλίου, για να πάμε να βρούμε ένα αντικείμενο στον πραγματικό κόσμο (ή σε κάποια άλλη σελίδα) και να το φέρουμε πίσω.
Οι μηχανισμοί αυτού του τύπου είναι οι πιο συναρπαστικοί που έχει να προσφέρει το The Plucky Squire, αλλά είναι εντυπωσιακοί κυρίως λόγω της παρουσίασης και όχι του gameplay, το οποίο παραμένει απλό σε κάθε βήμα, με πλήρεις επεξηγήσεις και πανεύκολες διαδικασίες.
image: Devolver Digital
Επίσης, αν και είναι όμορφο και διασκεδαστικό, το «πήγαινε να φέρεις κάτι από μια άλλη σελίδα» συχνά μεταφράζεται σε ανούσιο, μακροσκελές backtracking, το οποίο, μετά από μερικές ώρες, γίνεται κουραστικό.
Ένα όμορφο, σύντομο, διασκεδαστικό, ανάλαφρο παιχνίδι
Σε γενικές γραμμές, το The Plucky Squire είναι ένα διασκεδαστικό, αλλά εντελώς «στρωμένο» παιχνίδι, μια πάρα πολύ εύκολη και σύντομη περιπέτεια (περίπου 6-8 ώρες), που εντυπωσιάζει με την οπτικοακουστική παρουσίαση και τις ιδέες της, αλλά περιορίζεται σημαντικά λόγω της προσέγγισης που ακολουθεί σε γρίφους, μάχη και εξερεύνηση.
Αργότερα, τα πράγματα γίνονται κάπως καλύτερα, καθώς εισάγονται νέοι μηχανισμοί με περισσότερο ενδιαφέρον, αλλά ποτέ δεν απογειώνεται όσο θα μπορούσε, ενώ επαναλαμβάνεται ενίοτε. Είναι, πάντως, μια πολύ αξιόλογη περιπέτεια, καλοφτιαγμένη, γλυκιά και αστεία, με αρκετά σημεία που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: All Possible Futures
Εκδότρια Εταιρεία: Devolver Digital
Είδος: Action-adventure, platform
Pegi: 7+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 17 Σεπτεμβρίου 2024
Official website: link
Θετικά
- Ανάλαφρο, διασκεδαστικό σενάριο, με χιούμορ
- Φανταστική βασική ιδέα, ευφάνταστα υλοποιημένη
- Πανέμορφο οπτικοακουστικά
- Διασκεδαστική μάχη, ικανοποιητικοί γρίφοι
Αρνητικά
- Όλα τα bosses είναι mini games, τα οποία επαναλαμβάνονται κάπως
- Πολύ εύκολο, σε πιάνει συνεχώς από το χέρι για να σου εξηγήσει τα πάντα
- Κάποια μικροπροβλήματα στον χειρισμό
- Δεν εκμεταλλεύεται τους μηχανισμούς του όσο θα μπορούσε
