Το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA προσπαθεί να γίνει το καλύτερο βιντεοπαιχνίδι αφιερωμένο στο τένις.
Το εθνικό άθλημα της Ελλάδας μπορεί να μην γίνει ποτέ, αλλά το τένις έχει γνωρίσει μεγάλη άνοδο στη χώρας μας τα τελευταία χρόνια, χάρις στην πορεία της ελληνικής παρουσίας που υπάρχει στα τουρνουά παγκοσμίως. Πλέον, ακόμα και στα βιντεοπαιχνίδια που είναι αφιερωμένα στο σπορ βλέπουμε ονόματα δικών μας αθλητών να μοστράρουν ψηλά, όπως συμβαίνει και με το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA (ο τίτλος αν και ακριβής στην περιγραφή του, σίγουρα θα μπορούσε να ήταν λίγο μικρότερος, βρε αδερφέ), που μας ήρθε στο τέλος του καλοκαιριού.
Η Big Ant Studios βρίσκεται πίσω από τον νεότερο τίτλο του είδους και με την άδεια των δύο Ενώσεων Επαγγελματιών Αντισφαίρισης (Αντρών και Γυναικών) επιχείρησε να δημιουργήσει την πιο ελκυστική επιλογή για αυτούς που αγαπούν τη θέα του φιλέ και της ρακέτας.
Photo: Nacon / VG24
Τα καλά των επισήμων “προϊόντων”…
Η ύπαρξη licensed περιεχομένου σημαίνει πως το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA προσφέρει ένα εξαιρετικό roster με περισσότερους από 120 επαγγελματίες του χώρου. Τα ανερχόμενα αστέρια, τα μεγάλα ονόματα και οι θρύλοι του tour, άντρες και γυναίκες, που έχουν μεταφερθεί με ικανοποιητική πιστότητα στο παιχνίδι αποτελούν το μεγαλύτερο του προτέρημα.
Έχει δοθεί αρκετή προσοχή ώστε ο κάθε παίκτης και η κάθε παίκτρια που έχει αφήσει το σημάδι του/της στα courts, να έχει την κινησιολογία που έχει επιδείξει στην πραγματικότητα. Από τον τρόπο που σερβίρει, μέχρι τον τρόπο που τρέχει ή χτυπάει την κάθε βολή, η Big Ant έχει φροντίσει να απαθανατίσει και να μεταφέρει στον τίτλο της σχεδόν κάθε ιδιαιτερότητα και “παραξενιά” που κάνει τον κάθε έναν να ξεχωρίζει.
Παράλληλα, όμως, όσο χαμηλότερα πέφτουμε στις κατατάξεις, τόσες λιγότερες λεπτομέρειες τέτοιου τύπου βλέπουμε, με τα νεότερα πρόσωπα να μην έχουν την ίδια “περιποίηση” με τον Τζόκοβιτς παραδείγματος χάρη. Αναμενόμενο; Ναι, ίσως. Μας ενόχλησε; Ναι, κάπως.
Στο roster συμπεριλαμβάνονται, πάντως και οι δύο κορυφαίοι της χώρας μας: Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη, τους οποίους η Big Ant Studios έχει… περιποιηθεί αρκετά (Και εις ανώτερα).
Photo: Nacon / VG24
…και τα κακά
Η ρεαλιστική απεικόνιση των παικτών σημαίνει ότι σίγουρα τους αναγνωρίζει ο κόσμος με μια ματιά. Όπως έχουμε δει επανειλημμένα όμως, η μεγάλη προσκόλληση στον ρεαλισμό γεννά άλλα προβλήματα. Μια έκφραση που θα πάρει κάποιος στην πραγματικότητα, είναι βέβαιο πως σε μια ψηφιακή απεικόνισή του, όταν αποδοθεί πίστα, θα φανεί παράξενη ή ίσως μέχρι και άσχημη (το uncanny valley είναι κάτι που οι developers παλεύουν να αποφύγουν χρόνια τώρα άλλωστε). Αυτό είναι ένα πρόβλημα που ενίοτε αντιμετωπίζει το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA, αφού οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί ή οι έντονοι μορφασμοί προκαλούν και… σε αυτόν που κρατάει το controller μορφασμούς, για τον παραπάνω λόγο.
Παράλληλα, η δημιουργία ενός ψηφιακού άβαταρ που μοιάζει και κινείται όπως ο Ναδάλ, δεν αρκεί για να νιώσει κανείς ότι χειρίζεται τον Ισπανό θρύλο. Χρειάζεται και μια – έστω στοιχειώδης – αφομοίωση της προσωπικότητάς του, όπως άλλωστε και όλων των υπολοίπων παικτών, διότι το ταπεραμέντο του καθενός είναι καθοριστικό για την ταυτότητά του και αυτό η Big Ant δεν κατάφερε ή δεν επιχείρησε καν, να το αποδώσει σωστά.
Στα παιχνίδια που είναι αφιερωμένα σε ομαδικά αθλήματα, κάτι τέτοιο ίσως να περνάει απαρατήρητο λόγω του όγκου της πληροφορίας, όμως σε ένα άθλημα σαν το τένις, το άψυχο βλέμμα είναι απωθητικό. Δεν πανηγυρίζουν όλοι οι παίκτες με τον ίδιο τρόπο, ούτε παραπονιούνται σαν πεντάχρονα όταν χάνουν. Κάπως έτσι, η Iga Swiatek μοιάζει με καρικατούρα πολλές φορές, παρά με την παίκτρια που δεσπόζει στο νούμερο 1 των κατατάξεων τα τελευταία χρόνια.
Από Mexico–Rio και από Marocco–Milano
Στο licensed περιεχόμενο εμπεριέχονται και τα διάφορα courts ανά τον κόσμο, όπως και τα τουρνουά που φιλοξενούνται σε αυτά. Τα grand slams λάμπουν δια της απουσίας τους (λογικό), όμως οι υπόλοιπες διοργανώσεις κάνουν την εμφάνισή τους κανονικά ή με παραποιημένα ονόματα. Η μεταφορά τους στον κόσμο των πίξελ είναι – όπως και των αθλητών – προσεγμένη.
Παρ’ όλα αυτά, γήπεδα και κερκίδες είναι τρομερά στατιστικά. Τα balls boys/girls είναι μια διακόσμηση, αφού ουδέποτε θα σας δώσουν μπάλες ή θα τρέξουν να τις μαζέψουν. Το κοινό βρίσκεται σε παρόμοια μοίρα, μιας και είναι εξίσου άψυχο και υποτονικό, έχοντας συγκεκριμένες αντιδράσεις για συγκεκριμένες ενέργειες και τίποτα άλλο. Δεν μεταβάλλεται και δεν δείχνει συμπάθειες.
Οι διαφορετικές επιφάνειες των courts δυστυχώς δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα το gameplay, που σημαίνει πως δεν θα χρειαστεί να αλλάξετε τη στρατηγική σας για να μπορέσετε να επικρατήσετε, όπως θα γινόταν κανονικά.
Εν ολίγοις, το μόνο που αλλάζει από τουρνουά σε τουρνουά είναι τα χρώματα στο ταρτάν και οι ονομασίες που διακρίνονται στα τοιχώματα.
Photo: Nacon / VG24
Game. Set. Match.
Η προαναφερόμενη παράλειψη έρχεται σε σύγκρουση με το γεγονός πως το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA εμπίπτει στην κατηγορία των simulators και όχι των arcades. Η Big Ant Studios έχει φροντίσει να διατηρεί την αίσθηση του ρεαλισμού σχεδόν σε όλα: Φωτισμοί, παίκτες, physics, ακόμα και στον τρόπο που εκτελούνται οι βολές. Η προσοχή που έχει δοθεί είναι μεγάλη. Ανάμεσα στον ρεαλισμό και τη διασκέδαση, το παιχνίδι επιλέγει πάντα το πρώτο, όμως κάποιοι παράγοντες φαίνεται πως δεν συνυπολογίστηκαν, όπως το ότι οι διαφορετικές επιφάνειες στα γήπεδα δεν υπάρχουν μόνο για αισθητικούς λόγους.
Έπειτα, παρότι το παιχνίδι επιδιώκει τον ρεαλισμό σχεδόν εμμονικά, τα animations πολλές φορές είναι ρομποτικά, με απότομες και άτσαλες κινήσεις.
Παράλληλα, αν και μπορείτε να επιλέξετε μεταξύ τριών διαφορετικών σέρβις είναι εμφανές πως η AI του αντιπάλου προσαρμόζεται κάθε φορά που πατάτε το κουμπί για να αλλάξετε από flat, σε slice και σε kick serve, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει καταλλήλως τη βολή. Φυσικά, στην πραγματικότητα, κανένας παίκτης δεν μπορεί να προβλέψει τον τύπο του σερβίς του αντιπάλου του και στην προκειμένη μειώνει την αξία των επιλογών που σας δίνονται.
Παρ’ όλα αυτά, το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA έχει τις στιγμές του. Όταν τα ράλι μεγαλώνουν σε διάρκεια, αναγκάζοντάς σας να χρησιμοποιήσετε ό,τι έχετε στο οπλοστάσιό σας, είτε αυτό είναι το forehand και το backhand, είτε η λόμπα και το slice, τότε η ένταση αυξάνεται και νιώθετε πως πραγματικά επενδύετε στο gameplay.
Για να συμβεί αυτό, βέβαια, θα πρέπει να εξοικειωθείτε με τα εργαλεία που σας δίνονται, το οποίο δεν είναι και πολύ εύκολο, διότι παρότι υπάρχουν tutorials σε καμία περίπτωση δεν καλύπτουν όλα όσα θα έπρεπε.
Περιορισμένες επιλογές σε game modes
Και αν το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA φιλοξενεί πληθώρα αθλητών και γηπέδων, δυστυχώς δεν κάνει το ίδιο όσον αφορά στα game modes. Πέρα από το tutorial mode, έχει μια κατηγορία με μερικά από τα πιο μεγάλα τουρνουά που μπορείτε να παίξετε με όποιο γνωστό παίκτη (ή παίκτρια) θέλετε, το online play, ένα spectator mode που μπορείτε να επιλέξετε δύο παίκτες και να παρακολουθήσετε έναν αγώνα μεταξύ τους και φυσικά, το career. (Σαν έξτρα mode προσφέρει ένα Τζόκοβιτς rush, με μερικά από τα πιο σημαντικά runs της ζωής του.)
Photo: Nacon / VG24
Το career είναι και η βασική σας ενασχόληση στο παιχνίδι. Σας επιτρέπει να δημιουργήσετε τον δικό σας χαρακτήρα, να ξεκινήσετε από την κατηγορία challengers (αν δεν έχετε δει την ομώνυμη ταινία του Luca Guadagnino με τη Zendaya, να τη δείτε) και να αναρριχηθείτε στην κορυφή.
Παρότι φιλοξενεί περίπου 90 διαφορετικές διοργανώσεις, πρόκειται για ένα πολύ μέτριο career mode. Είναι πλούσιο σε αγωνιστικό περιεχόμενο, αλλά δεν δίνει την ευκαιρία να επενδύσετε συναισθηματικά στον χαρακτήρα σας. Τα οποία interactions είναι πολύ φτωχά και οι μηχανισμοί γύρω από τη δημιουργία μιας ομάδας προπονητών και συνεργατών είναι περιορισμένοι.
Με σβηστές μηχανές ή με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα;
Νωρίτερα αναφερθήκαμε στη AI και το πώς… κλέβει την ώρα του σερβίς. Τι γίνεται όμως κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου ματς;
Οι βαθμίδες δυσκολίας επηρεάζουν δραστικά την ευφυΐα και τα αντανακλαστικά των αντιπάλων. Οι δύο πρώτες επιλογές όσον αφορά στο difficulty κάνουν τον οποιοδήποτε παίκτη να μοιάζει σαν να βγήκε στο γήπεδο υπνοβατώντας. Πολύ κακό reaction time και πολλά λάθη.
Από την άλλη, από τη μεσαία δυσκολία και πάνω τα πράγματα αλλάζουν δραστικά, προσφέροντας αντάξιους αντιπάλους που μπορούν να σας βγάλουν εκτός γηπέδου με συνοπτικές διαδικασίες αν δεν προσέξετε.
Πριν περάσουμε στον επίλογο θα θέλαμε να σταθούμε για λίγο στον τεχνικό τομέα. Το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA δέχεται updates πολύ συχνά (για μια περίοδο σχεδόν καθημερινά), τα οποία διορθώνουν και βελτιώνουν διάφορα πράγματα, όμως κατά την ενασχόληση μας με το παιχνίδι δεν διορθώθηκαν ποτέ κάποια σοβαρά προβλήματα.
Συγκεκριμένα, σε κάποια τουρνουά συναντήσαμε frame drops, ενώ πολλές φορές “πάγωσε” το app κατά την έξοδο μας από έναν αγώνα, με αποτέλεσμα να μην προσμετράται η νίκη (ή και ήττα) μας και να πρέπει να παίξουμε τον αγώνα (ή μέρος του) εκ νέου. Ένα άλλο bug που αντιμετωπίσαμε – αν και άκακο και κάπως αστείο – είναι ο αόρατος umpire, που στην αρχή του κάθε αγώνα πετάει το κέρμα, αλλά εμείς δεν τον βλέπαμε.
Photo: Nacon / VG24
Το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA δεν είναι ο βασιλιάς του τένις…
(Είναι τρομερό, μόνο το όνομά του αρκεί για να γεμίσει ο μεσότιτλος)
Το Tiebreak: Official game of the ATP and WTA λοιπόν δεν είναι το καλύτερο τένις game που έχει βγει ποτέ. Παρότι το licensed περιεχόμενο του είναι ένα μεγάλο ατού, φέρνοντας εκατοντάδες αθλητές στο roster και δεκάδες court στο μιξ, αυτά δεν αρκούν για να μιλάμε για ένα καλό simulator.
Τα διαθέσιμα modes είναι λίγα, τα τεχνικά προβλήματα αρκετά και η έλλειψη προσωπικότητας σε σχεδόν κάθε πτυχή του παιχνιδιού κάνουν το gameplay να χάνει γρήγορα τη… χάρη του και τον παίκτη γρήγορα την όρεξη του να ασχοληθεί.
Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Big Ant Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Nacon
Είδος: Simulation
Ηλικίες: 3+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 22 Αυγούστου 2024
Official website: link
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.
Θετικά
- Πάνω από 100 επαγγελματίες του χώρου στο roster
- Η AI θα σας δοκιμάσει
- Ικανοποιητική απόδοση των παικτών και των courts
Αρνητικά
- Τα animations είναι συχνά υπερβολικά "ξύλινα"
- Το career mode είναι γεμάτο τουρνουά, αλλά όχι συγκινήσεις
- Περιορισμένα τα game modes που προσφέρονται
- Οι διαφορετικές επιφάνειες στα γήπεδα δεν επηρεάζουν ιδιαίτερα το gameplay
