Το Valkyrie Elysium είναι ο τίτλος που “μεταλλάσσει” την σειρά Valkyrie Profile από turn-based RPG σε κάτι εντελώς πιο action.
Οι παλαιότεροι gamers γνωρίζουν τη σειρά Valkyrie μέσω των παιχνιδιών Profile που ήταν από τα πιο αναγνωρισμένα turn-based παιχνίδια της γενιάς των PlayStation 1 και 2. Δημιουργημένα από Ιάπωνες developers και με τη σφραγίδα της -κυρίαρχης τότε στον χώρο- Square Enix τα παιχνίδια προσέφεραν μια φρέσκια πνοή, βασισμένα στην “ανεξερεύνητη” ακόμη ως τότε για το gaming Νορβηγική Μυθολογία.
Πολλά χρόνια μετά, το Valkyrie Elysium παρουσιάζεται ως spin-off της σειράς αφήνοντας πίσω το μοντέλο της παραδοσιακής turn-based μάχης και πηγαίνοντας εντελώς σε action (έως και hack n’ slash) καταστάσεις. Ναι, υπάρχουν αναφορές αλλά και ορισμένα “αχνά” στοιχεία, αλλά γενικά πλην την ιστορίας δεν υπάρχουν κοινά σημεία με τα παλαιότερα παιχνίδια.
Σκοπός, η αποφυγή του τέλους…
Ο κόσμος έχει σχεδόν διαλυθεί και η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα του Ragnarok, της απόλυτης, δηλαδή, καταστροφής της. Ο πατέρας όλων των Θεών, Odin, καλεί τις Βαλκυρίες να φέρουν εις πέρας την αποστολή για την αποτροπή του Ragnarok. Η Βαλκυρία που είναι και η κεντρική πρωταγωνίστρια, η Nora, είναι αυτή που καλείται να βγάλει το φίδι από την τρύπα ως πιστή στρατιώτης του Odin. Το σενάριοείναι αρκετά κατανοητό αν και ελαφρώς προβλέψιμο αλλά μέσω της απλότητάς του και σε συνδυασμό με το μικρό αλλά ενδιαφέρον cast χαρακτήρων καταφέρνει, έστω με δυσκολία, να κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος, στους τέσσερις συνολικά τερματισμούς του τίτλου.
Στον υπερβολικά μοναχικό (έως άδειο) κόσμο που καλούμαστε να εξερευνήσουμε, υπάρχουν ελάχιστοι NPCs και αυτοί είναι κυρίως οι Einherjars που σταδιακά εντάσσουμε στο δυναμικό μας με τη μορφή summons. Γενικά, οι χαρακτήρες και κυρίως η ίδια η Nora έχουν μια «μυστικότητα» και δένουν όμορφα μεταξύ τους στο παραμυθένιο και μελαγχολικό ύφος του παιχνιδιού. Αν κάτι κολακεύει το Valkyrie Elysium είναι το ότι μοιάζει αρκετά όσον αφορά στην ατμόσφαιρα με το πρώτο Nier (άσχετα αν δεν φτάνει ως τίτλος το επίπεδό του).
Ελλείψεις και “εκπτώσεις” που δεν κρύβονται…
Πριν περάσουμε στο σύστημα της μάχης, που είναι το δυνατότερο σημείο του τίτλου, θα μιλήσουμε αρχικά για τον κόσμο του παιχνιδιού. Όπως προαναφέραμε, ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης και οι εναπομείναντες άνθρωποι είναι ελάχιστοι και δεν τους βλέπουμε καν στο παιχνίδι.
Οι NPCs αντικαθίστανται με “αύρες” νεκρών ανθρώπων, οι οποίοι, όταν τους μιλάμε, μας δίνουν τα λεγόμενα sub quests. Αυτές οι υπο-αποστολές ολοκληρώνονται ως ξεχωριστά missions από το κεντρικό hub του παιχνιδιού και είναι κυρίως της μορφής fetch quests. Οι άδειοι χάρτες περιορίζουν υπερβολικά την εξερεύνηση και ο μόνος λόγος να ξεφύγετε ελαφρώς από το γραμμικό μονοπάτι των αποστολών είναι για να βρείτε κανένα σεντούκι με υλικά για upgrades ή τα “λουλούδια” που λειτουργούν σαν collectibles και δίνουν πληροφορίες για το lore του κόσμου.
Δυστυχώς όμως, όλα τα παραπάνω λειτουργούν ουσιαστικά σαν “μανδύας” που “αποκρύπτει” το φτωχό budget του τίτλου, ο οποίος, παρότι έχει την υπογραφή της Square Enix, δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την πλήρη κοστολόγησή του (70 ευρώ στο PS Store). Οι άδειοι χάρτες είναι ξεκάθαρα το μελανό σημείο που χαντακώνει τον τίτλο και η γενικότερη έλλειψη άλλων στοιχείων gameplay (δεν υπάρχει ίχνος platforming, puzzles και οτιδήποτε άλλο) αφήνουν τον παίκτη σε μια και μοναδική ενασχόληση, τη μάχη.
Η μάχη είναι που κρατάει τον τίτλο ζωντανό
Η μάχη στο Valkyrie Elysium κερδίζει τις εντυπώσεις γιατί έχει ρυθμό, καλή απόκριση στον χειρισμό και αρκετά στοιχεία για να κρατήσει τον παίκτη μέσω των upgrades. Η Nora είναι ικανή να κρατάει σπαθιά, κοντάρια και άλλου είδους όπλα και οι βασικές επιθέσεις πραγματοποιούνται σε συνδυασμούς normal και heavy attacks αλλά και executions.
Με την πάροδο του χρόνου ο παίκτης ξεκλειδώνει νέες κινήσεις (deflect, parry, dodge) αλλά και μεγαλύτερα combos για να τα χρησιμοποιήσει εναντίων των τεράτων, που πλέον είναι τα κυρίαρχα όντα της γης. Πλην των όπλων, η Nora είναι ικανή να χρησιμοποιήσει και μαγείες διαφόρων ειδών οι οποίες ξεκλειδώνονται σταδιακά (άλλες μέσω των side quests).
Το combat system είναι χτισμένο έτσι ώστε κάθε εχθρός να είναι ευάλωτος σε ένα συγκεκριμένο στοιχείο (φωτιά, πάγο, ηλεκτρισμό κτλ.) -και μάλιστα αυτό το στοιχείο φαίνεται κάθε φορά που κάνουμε lock επάνω του.
O ρυθμός αναβαθμίσεων των όπλων, των magic attacks αλλά και της ίδιας της Βαλκυρίας είναι σταθερός και όσο παίζουμε και γινόμαστε δυνατότεροι τόσο εντυπωσιακότερο γίνεται το σύστημα μάχης. Σε αυτό βοηθάει και το στοιχείο του summoning των τεσσάρων συνολικά Einherjar, όπως ονομάζονται οι χαρακτήρες που μπορούμε να καλέσουμε στη μάχη.
Κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του element, το οποίο μεταφέρει και στο όπλο της Nora όσο είναι ενεργός, τις δικές του επιθέσεις αλλά και ένα μικρό questline που ολοκληρώνοντάς το αποκτούμε πρόσβαση σε περισσότερες επιθέσεις. Οι Einherjars κινούνται και επιτίθενται αυτόνομα όμως είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε πότε να καλέσουμε τον καθένα από αυτούς. Το μόνο μας παράπονο από το σύστημα μάχης είναι ο περίεργος τρόπος του “κλειδώματος” στους εχθρούς που έχρηζε καλύτερης ανάπτυξης.
Οι εχθροί δεν μπορούμε να πούμε πως έχουν και τεράστια ποικιλία -μάλιστα όλοι τους ανακυκλώνονται σε διαφορετικές “εκδόσεις” αναλόγως με το στοιχείο που είναι ευάλωτοι-, όμως υπάρχουν ορισμένα αξιομνημόνευτα boss battles. Η διάρκεια του τίτλου μπορεί να είναι από 10 έως και 25 ώρες για να κάνετε τα πάντα στο παιχνίδι (πολύ μικρότερη από τους προηγούμενους τίτλους της σειράς) και, παρά τα τρία επίπεδα δυσκολίας, η γενικότερη πρόκληση ακόμη και στο hard δεν είναι μεγάλη -ειδικά από τη μέση του παιχνιδιού και μετά που αρχίζουμε και αναβαθμιζόμαστε σημαντικά.
Φτωχό οπτικά, δυνατό ακουστικά
Οπτικά το παιχνίδι ακολουθεί ένα όμορφο αλλά φθηνό cell shaded μοτίβο γραφικών με textures που θυμίζουν παιχνίδι προηγούμενης γενιάς και, αν εξαιρέσουμε τον σχεδιασμό των χαρακτήρων, δεν εντυπωσιάζουν. Στο PlayStation 5, στο οποίο έγινε και το review, έχουμε μόνο μία προκαθορισμένη επιλογή γραφικών με στόχο τα 60 καρέ που, προς έκπληξή μας, ο τίτλος δεν μπορεί να διατηρήσει σταθερά, όμως οι πτώσεις είναι μικρές και δεν επηρεάζουν την εμπειρία.
Παραδεχόμαστε όμως πως υπάρχει αυτή η μοναχική μεν αλλά μελαγχολική και παραμυθένια ατμόσφαιρα και σε αυτό συνεισφέρει το πολύ δυνατό soundtrack που δένει άψογα με το κλίμα του κόσμου. Το voice acting είναι ταιριαστό σχεδόν σε κάθε χαρακτήρα όμως και εδώ η έλλειψη κατάλληλου budget φαίνεται τόσο στο απαράδεκτο αγγλικό lip sync αλλά και στα πολλά text dialogues από τους ήδη λίγους διαλόγους που υπάρχουν στο παιχνίδι γενικότερα. Να αναφέρουμε τέλος πως το παιχνίδι, παρόλο που δεν έχει bugs, μας κράσαρε αρκετές φορές στο 20ωρο περίπου ενασχόλησής μας.
Οι κάτοχοι της Deluxe Edition του Valkyrie Elysium θα αποκτήσουν δωρεάν και το Valkyrie Profile: Lenneth ένα αναβαθμισμένο port του πρώτου τίτλου της σειράς, που θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβριο.
Συμπεραίνοντας
Είτε είστε οπαδός της σειράς, είτε νέος σε αυτή θα είναι σωστό να προσεγγίσετε το Valkyrie Elysium σαν ένα πιο “ανάλαφρο” action παιχνίδι ώστε να εκτιμήσετε αυτά που έχει να προσφέρει. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι θα είμαστε επιεικείς σε έναν τίτλο που κάνει σοβαρές εκπτώσεις σε περιεχόμενο και γενικότερα production values και κοστολογείται σε τόσο υψηλή τιμή, μόνο και μόνο γιατί έχει πάνω του τη σφραγίδα της Square Enix.
Οι ώρες που περάσαμε με το παιχνίδι ήταν ευχάριστες αλλά μιλάμε για έναν τίτλο “της σειράς” που προτείνουμε για αγορά σε γενναία πτώση της τιμής του.

Δοκιμάστηκε σε: PS5
Εταιρεία Ανάπτυξης: Soleil
Εκδότρια Εταιρεία: Square Enix
Είδος: Action RPG
Ηλικίες: 12+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 29 Σεπτεμβρίου 2022 (11 Νοεμβρίου PC)
Official website: valkyrie elysium
Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την CD Media για τις ανάγκες του review.