VG24 Game of the Year 2021 – Οι επιλογές της συντακτικής ομάδας

Παύλος Κρούστης

Η συντακτική ομάδα του VG24.gr επιλέγει τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς και σας τα παρουσιάζει, μαζί με το VG24 Game of the Year 2021.

To 2022 έχει μπει για τα καλά και η ομάδα του VG24 αποφάσισε επιτέλους να δημοσιεύσει το παραδοσιακό άρθρο με τα καλύτερα παιχνίδια της περασμένης χρονιάς, έτσι όπως τα βιώσαμε εμείς και πάντα σύμφωνα με τις δικές μας προτιμήσεις. Πατροπαράδοτα, μέσα στο 2021 κάναμε σπριντ για να δοκιμάσουμε όσο περισσότερες κυκλοφορίες ήταν ανθρωπίνως δυνατό και εντέλει καταλήξαμε ο καθένας στην προσωπική του πεντάδα. Όλα αυτά, μαζί με μια μίνι ανασκόπηση από τα μάτια του καθενός μας μπορείτε τα βρείτε λίγο παρακάτω.

Παράλληλα, βρίσκουμε την ευκαιρία να σας ευχαριστήσουμε που ήσασταν μαζί μας για ακόμη μια χρονιά και εμείς θα προσπαθήσουμε να είμαστε και πάλι δίπλα σας με το καλύτερο δυνατό περιεχόμενο. Θα σας ενημερώνουμε με τα Reviews μας, με τα Podcasts μας (πληθυντικός πλέον), αλλά και θα συζητάμε μαζί σας στο VG24 Gaming Community.

Προτού περάσουμε στις προσωπικές μας πεντάδες και αφού σας ευχηθούμε υγεία και καλή χρονιά, θέλουμε να σας παρουσιάσουμε το Game of the Year 2021 του VG24, πάντα σύμφωνα με τη συντακτική μας ομάδα. (Για να δείτε το VG24 Game of the Year 2020, πατήστε εδώ.)

 

Λίγα λόγια λοιπόν για το παιχνίδι που ξεχωρίσαμε:

Το It Takes Two γέμισε την καρδιά μας χαρά, χρησιμοποιώντας μια ιδιαίτερα αγνή πτυχή του gaming, που μάλιστα δεν βλέπουμε τόσο συχνά: το συνεργατικό παιχνίδι. Απομακρύνθηκε από το ξεκλήρισμα ορδών και τις τακτικές μάχης κι έδωσε μια ιστορία αγάπης, δοσμένη μέσα από χιούμορ και καταπληκτικά visuals που ανέδειξαν το πανέμορφο artstyle του. Παραγεμισμένο με διασκεδαστικές ιδέες και ικανό να διδάξει έμπνευση σε ολόκληρη τη βιομηχανία με τα άπειρα mechanics του, το It Takes Two συγκλονίζει με το επίπεδο προσοχής στη λεπτομέρεια, κάνοντας αυτό το επιπλέον βήμα που του επιτρέπει να ξεχωρίσει από τα προηγούμενα παιχνίδια του ιδιοφυούς δημιουργού του, Josef Fares, και της υπόλοιπης Hazelight. Ένας indie τίτλος “στα χαρτιά”, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις AAA παραγωγές, το It Takes Two δίνει κάτι που έχουμε ανάγκη στη βιομηχανία επί του παρόντος: ελπίδα για το μέλλον.

VG24 Game of the Year 2021


(Πατήστε πάνω στα ονόματα)

Παύλος Κρούστης

Returnal



  1. Returnal
  2. Forza Horizon 5
  3. Resident Evil Village
  4. Kena: Bridge of Spirits
  5. It Takes Two

Η στατιστική μελέτη που κάνω τα τελευταία χρόνια επάνω στη ζωή μου για να βρω τρόπο να ξεκλέψω μισή ώρα και να παίξω κάποιο παιχνίδι που είχα άχτι, πλέον έχει πάει σε επόμενο επίπεδο. Λειτουργώ σκεπτόμενος πόσα παιχνίδια θα έχω παίξει μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μπορεί να μην ακούγεται τόσο υγιές, όμως αυτός ο ψυχαναγκασμός μού έδωσε ιδιαίτερη χαρά τώρα στο τέλος της χρονιάς που είδα ότι τα πήγα καλύτερα από τις προηγούμενες. Δεν θα φτάσω πιθανώς ποτέ ξανά τις ώρες ενασχόλησης με το gaming όταν ήμουν φοιτητής για παράδειγμα (ίσως στη σύνταξχαχαχαχαχ…), αλλά είμαι αρκετά ικανοποιημένος που κατάφερα και έπαιξα τόσες φετινές κυκλοφορίες και δοκίμασα και λίγο backlog.

Θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα από τις κυκλοφορίες του 2021. Μπορεί οι αναβολές να έπεφταν βροχή, όμως και πάλι είδαμε εξαιρετικούς τίτλους.



Η Sony με έκανε να απορήσω: επένδυσε σε έναν τίτλο, που δεν θα έδινε κανείς άλλος τη δυνατότητα για τέτοιο επίπεδο παραγωγής, χρησιμοποιώντας κανόνες της indie βιομηχανίας, καθώς του χάρισε όμως παράλληλα τα εφόδια για να χαρακτηριστεί AAA. Έτσι είδαμε την πρώτη μεγάλη παραγωγή roguelike, το Returnal. Ένας τίτλος που μίλησε στην ψυχούλα μου, που λέει κι ο Βαγγέλης. Ένα παιχνίδι, που δεν θα περίμενα ποτέ να δω τόσο «ενισχυμένο» με δομή που ζαλίζει και προκαλεί δέος, ενώ είναι και “σιδερωμένο” στην τσίτα. Όλα του τα στοιχεία ουρλιάζουν next-gen. Κάθε ιδέα του έχει λόγο ύπαρξης και οι δημιουργοί του περνούν -όχι μόνο στα first-party της Sony- στο επόμενο βήμα, που δείχνει το ταλέντο και τη θαυμαστή εξέλιξή τους. Περιμένουμε τεράστια πράγματα από αυτούς και στο μέλλον. Το Returnal, είμαι σίγουρος, ήταν απλά το μεζεδάκι.

Ένα παιχνίδι με ωραία γραφικά μπορεί να είναι απλά αυτό. Ένα παιχνίδι με ωραίο gameplay μπορεί να μείνει περισσότερο στη μνήμη, όμως και πάλι θα είναι απλά αυτό: ένα παιχνίδι με ωραίο gameplay. Ένα παιχνίδι που συνδυάζει αυτά τα δυο θα είναι σχεδόν σίγουρη επιτυχία. Αν σε αυτήν τη συνταγή προσθέσουμε και το έξυπνο game design, τότε έχουμε την κατηγορία αριστούργημα. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν πολλά από τα παιχνίδια της πεντάδας μου. Εκτός από το Returnal, συνάντησα εξαιρετικό game design και στο Forza Horizon 5, αλλά και στο Resident Evil Village.



Ο σχεδιασμός του χάρτη, η σύνδεση των περιοχών, οι ικανότητες που δίνει στον παίκτη, ο τρόπος με τους οποίους αντιμετωπίζεις τον ανταγωνισμό σου… Τα λαμπρά παιχνίδια τα έχουν μελετήσει όλα αυτά και έχουν καταλήξει σε καταπληκτικές ιδέες. Υπερβαίνουν αυτό που είναι. Το να ξαμολιέσαι από την κορυφή του ηφαιστείου του FH5, να αναζητάς κρυμμένα αντικείμενα στις καλύβες του Resident Evil Village ή να σκέφτεσαι την τακτική που θα παίξεις με τα bosses του Kena, υπερβαίνουν απλά αυτό που περιγράφεται. Δημιουργούν νέες εμπειρίες. Προκαλούν κάτι αξιομνημόνευτο, σε αγκαλιάζουν με την ατμόσφαιρά τους και ξέρεις ότι είναι από τα πράγματα που αγαπάς σε αυτό το χόμπι. Αυτές οι εμπειρίες…

Έχω μιλήσει στα Podcasts μας και στα κείμενά μας για τις εμπειρίες που προσφέρουν αυτά τα 5 παιχνίδια που έχω στη λίστα. Για να κλείσω, θα ήθελα να αναφέρω μερικές ακόμη εμπειρίες που δεν κατάφεραν να μπουν στην πεντάδα, αλλά θα μείνουν ανεξίτηλες, παρά την κοντή μνήμη που με χαρακτηρίζει.



Μία από αυτές ήταν το Psychonauts 2, που έφερε ό,τι ήλπιζα πριν από σχεδόν 20 χρόνια, όταν τερμάτισα το πρώτο παιχνίδι της σειράς του Schafer. Δεν είναι τέλειο και σε σημεία είναι ίσως και αναχρονιστικό, όμως οι κουβάδες φαντασίας στους οποίους είναι ποτισμένο το παιχνίδι, έχουν βοηθήσει να ξεπεράσω οποιαδήποτε αμφιβολία μου. Από την άλλη, έπαιξα φέτος ένα Metroid Dread, που επίσης μου χάρισε μοναδικές στιγμές, κάτι που με ώθησε να παίξω ξανά τα Metroid Prime και να στεναχωριέμαι που ακόμα δεν ξέρουμε πότε θα βγει το 4. H επιστροφή του Master Chief επίσης ήταν θεαματική. Και μπορεί να μην δηλώνω fan της σειράς, όμως παίζοντας το Infinite, καταχάρηκα γιατί είδα ότι επέστρεψε η «ψυχή» στη σειρά και θα δικαιωθεί αυτή η 343 που κυνηγά τόσο πολύ να ικανοποιήσει τους fans της. Τους άξιζε. Άξιζε και στη Microsoft να πάρει πίσω αυτά που είχε χάσει εδώ και περίπου 10 χρόνια. Τέλος, θα πω στους φίλους των FPS που σνομπάρουν τα campaigns του CoD, να παίξουν το campaign του Vanguard. Είναι το καλύτερο (μαζί με το MW του 2019) των τελευταίων ετών. Δηλώνω φίλος της σειράς και χαίρομαι που κατέρριψε το κλισέ ότι “δεν αξίζουν τα campaigns του CoD”.

Σκουπίζοντας το μαγαζί, προτού κλείσουμε, θέλω να σας ευχαριστήσω που μας ακολουθείτε, καθώς μεγαλώνουμε μαζί σας, καθώς μας κάνετε παρέα κάθε εβδομάδα στις εκπομπές μας και «τσακωνόμαστε» στο γκρουπ μας στο Facebook. Η μισή ευχαρίστηση είναι να μιλάμε για αυτά που παίζουμε και νομίζω αυτή είναι η έννοια του community.



Καλή χρονιά, πάντα με υγεία.

[collapse]

 

 

Βαγγέλης Λερός

It Takes Two



  1. It Takes Two
  2. Lost Judgment
  3. Marvel’s Guardians of the Galaxy
  4. Psychonauts 2
  5. Persona 5 Strikers

Το 2021 μάς χαιρέτισε κι εγώ βρίσκομαι στην άβολη θέση να κάνω μια εισαγωγή διαφορετική από την περσινή, λες και δεν κόλλησαν οι δείκτες του ρολογιού για όλους μας, λες και δεν μοιάζει αυτό που ζούμε με μια horror εκδοχή της ταινίας «Η Μέρα της Μαρμότας».

Η στασιμότητα που έφερε ο ιός στον πλανήτη δεν καθρεφτίζεται μόνο στις φιλοδοξίες μας και τους στόχους, ατομικά ή συλλογικά, αλλά και τη βιομηχανία του gaming. Οι τεράστιες ελλείψεις στο hardware έχουν κάνει τις κονσόλες δυσεύρετες, τα PC ακόμα πιο απλησίαστα για τις μάζες, ενώ και ο κλάδος του software βάλτωσε κάπου μεταξύ της τηλεργασίας και της γενικότερης οικονομικής καθίζησης. Projects αναβλήθηκαν, ακυρώθηκαν ή… αγνοούνται, με μια πολύ καλή δικαιολογία πλέον, απλώνοντας ένα πέπλο μυστηρίου πάνω από την καθιερωμένη σπέκουλα που γίνεται σε κάθε «σούμα» χρονιάς που φεύγει. Θα πρέπει κανείς, πλέον, να είναι τρελός για να πιστεύει πως μπορεί να κάνει οποιαδήποτε πρόβλεψη για το μέλλον και να θέσει απόλυτα χρονοδιαγράμματα, είτε μιλάμε για τη μεγάλη εικόνα της οικονομίας και της κοινωνίας, είτε για τον δικό μας μικρόκοσμο, εκείνον του gaming και της τεχνολογίας.



Παραδόξως, μέσα στον κυκεώνα της μίνι Αποκάλυψης, το gaming άνθισε, με διαμαντάκια να ξεπετάγονται σαν μπουμπούκια μέσα στα αποκαΐδια.

Εξαιρετικά πρώτα δείγματα νέας γενιάς με το Ratchet και το Returnal στο PlayStation 5, μας έδειξαν πως υπάρχει ζουμί και άσοι στο μανίκι της Ιαπωνικής εταιρίας, που ετοιμάζεται για πολύ δυνατό 2022 και αναμένεται να κλέψει την παράσταση.



Η Microsoft συνέχισε την επέλαση με την καλύτερη συνδρομητική υπηρεσία του πλανήτη, προσθέτοντας και τίτλους που πρωτοστάτησαν στην κατηγορία τους, όπως το Forza Horizon 5 και το Age of Empires IV. Το Phychonauts 2, πάλι, εκτός από ένα εξαιρετικό adventure (γεγονός που το έβαλε στη λίστα μου) ήταν και η απόδειξη της δυναμικής των «πρασίνων», αλλά και της πρόθεσης να χρηματοδοτήσουν προσπάθειες που έχουν τόσο συναισθηματική αξία για τους παίκτες, όσο και συμβολική για τους δημιουργούς, αφού δεν νοείται να παλεύει ο Σέιφερ παιχνίδι και να μην του απλώνει κανείς χέρι βοηθείας.

Ελαφρώς πεσμένη βρήκα τη Nintendo, καθώς πέρσι μιλούσαμε κάθε μήνα για μια σημαντική κυκλοφορία, ενώ φέτος έκανε πραγματικό ντόρο μόνο το νέο Metroid. Νιώθω πως θα είναι μια χρονιά ανακοινώσεων και μεγάλων αποκαλύψεων για τη… γηραιά, όμως είπαμε… τρελός όποιος κάνει προβλέψεις τώρα…



Μεγάλος νικητής, ωστόσο, ήταν η indie πλευρά, με τους ανεξάρτητους δημιουργούς να κάνουν τις περισσότερες εκπλήξεις. Παιχνίδια σαν το Kena έθεσαν νέα standards για τις μικρές παραγωγές, ενώ, με τα νέα εργαλεία της Unreal, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως θα έχουμε σύντομα αντίστοιχες προσπάθειες και από άλλα μικρά studio.

Indie ήταν και το παιχνίδι που μονοπώλησε το ενδιαφέρον στους θεσμούς βράβευσης, μιλώντας φυσικά για το αριστούργημα του Josef Fares, It Takes Two, που εκδόθηκε μέσω του προγράμματος EA Originals. Η επιτομή του co-op, κοσμεί ΚΑΙ τη δική μου λίστα, αράζοντας δικαίως και με διαφορά στην πρώτη θέση. Η εμπειρία που μοιράστηκα με τον Παύλο Κρούστη (αν και δεν μπορούσε το παλικάρι να παίξει και τον κουβαλούσα) ήταν από τις πιο απολαυστικές που είχα ποτέ σε συνεργατικό παιχνίδι. Έχουμε εξάρει πολλές φορές το μεγαλείο του μέσα από τις εκπομπές μας και τα κείμενά μας, οπότε δεν θα σας κουράσω. Θα σας πω, απλώς, πως αν το σκέφτεστε ακόμα, ΑΠΛΑ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΠΑΙΞΤΕ ΤΟ με εκείνους που αγαπάτε, ειδικά αν έχετε παιδιά, θα είναι κάτι που θα θυμάστε και οι δύο… μπορεί και για πάντα.



Το υπόλοιπο της λίστας μου, όπως θα παρατηρήσατε, αντιφάσκει με όσα προανέφερα περί θεαματικής εισόδου των μεγάλων εταιριών στη νέα γενιά. Θεωρώ πως πρέπει να τους αποδοθούν τα εύσημα για τα εγχειρήματά τους, όμως η καρδιά μου σκλαβώθηκε από εντελώς διαφορετικές προσπάθειες… ίσως όχι τις πιο άρτιες τεχνικά ή τις πιο καινοτόμες. Προτιμούμε πάντα στις λίστες, όμως, να βάζουμε τα προσωπικά μας αγαπημένα και αυτό έπραξα.

Το Lost Judgment και το Persona 5 Strikers ήταν προσωπικές σημαντικές στιγμές της χρονιάς, αφού έχτισαν πάνω στα θεμέλια προηγούμενων «ερώτων» υποδειγματικά. Το spin-off του Yakuza έμεινε να μου θυμίζει ακριβώς αυτό που αγάπησα στη βασική σειρά και στερήθηκα με το Like a Dragon, ενώ ταυτόχρονα μου άφησε την πιο ώριμη και ολοκληρωμένη επίγευση που είχα ποτέ από το Ryu Ga Gotoku Studio. Το Persona, από την άλλη, βρίσκεται σε περίοπτη θέση της καρδιάς μου, οπότε το fan service με το Strikers ήρθε και κούμπωσε τέλεια με το καλύτερο δείγμα του Musou genre των τελευταίων ετών.



Μιλώντας για fan service, το Guardians of the Galaxy κατάφερε να με κάνει να νιώσω πως… έπαιξα μια ταινία της Marvel, με την καλή έννοια, πιάνοντας το κλίμα των ηρώων καλύτερα από κάθε άλλο αντίστοιχο της κατηγορίας. Δεν ήταν αψεγάδιαστο, ούτε καν στο επίπεδο άλλων super-hero games, όμως η μεταφορά του franchise, του ύφους και της ταυτότητας της Marvel ήταν… όπως πρέπει.

Διαβάστε επίσης:  State of Play: Όλες οι ανακοινώσεις της παρουσίασης του Μαρτίου

#Όπως_πρέπει σας εύχομαι να είναι, λοιπόν, η νέα χρονιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον καθένα σας. Είθε να έχουμε ποικιλία και ποιότητα στα παιχνίδια μας, υγεία και αγάπη στις ζωές μας και φράγκα για να εξασκούμε το χόμπι μας… πάνω απ’ όλα υγεία όμως, υποθέτω… εδώ που φτάσαμε.

[collapse]

 

Βασίλης Τατσιόπουλος




Forza Horizon 5

Το 2021 ήταν παράξενη χρονιά, σε πολλούς τομείς. Το gaming δεν έμεινε ανέγγιχτο και έτσι είδαμε αρκετές καθυστερήσεις παιχνιδιών, εν μέσω παγκόσμιας ανησυχίας και διάφορων αναταραχών. Ας μην μιλήσουμε τώρα για όλα αυτά, ας μιλήσουμε μόνο για τα παιχνίδια. Παιχνίδια, παιχνίδια, παιχνίδια! Το 2021 είχε πολλά, και πολύ αξιόλογα, όσο κι αν μπορεί να φάνηκε ότι είδαμε μια απουσία «δυνατών» τίτλων. Πράγματι, δεν κυκλοφόρησαν όσα παιχνίδια περιμέναμε, όντως το πρόγραμμα ήταν λίγο περίεργο, αλλά τελικά είχαμε αξιοπρόσεκτους τίτλους και με το παραπάνω, σε χώρους του mainstream και σε λημέρια του indie. Έπαιξα περισσότερα από 100 παιχνίδια, τερμάτισα περίπου 80, και θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω 10 από αυτά, για να καταλήξω στο top5 μου για το 2021.



Οι θέσεις 10-6:

10. Inscryption – Το πιο ιδιαίτερο παιχνίδι του 21
9. Deathloop – Γεμάτο στιλ και ουσία, κορυφαίο σε κάθε τομέα
8. Road 96 – Procedural road trip γεμάτο ψυχή
7. Chorus – Από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις του 21
6. Unsighted – Συγκινητικό, διασκεδαστικό, πανέμορφο



Το top5:

5. Halo Infinite



Η μεγάλη επιστροφή του Halo. Ανατριχιαστικά διασκεδαστικές μονομαχίες, ένας καλοστημένος ημι-ανοιχτός κόσμος με καλοδεχούμενο μικρό μέγεθος, μια ενδιαφέρουσα πλοκή και ο καλύτερος Chief ως τώρα. Νιώθω πως το Halo Infinite θα ξεκινήσει δικό του «ρεύμα», ότι θα δούμε πολλές φορές στο άμεσο μέλλον παρόμοιες προσεγγίσεις, και αυτό με κάνει χαρούμενο.

4. Returnal



Ένα τιτάνιο παιχνίδι. Μεγάλο, τολμηρό, απαιτητικό, μυστηριώδες, με πραγματικά άψογο σύστημα χειρισμού. Τα πάντα στο Returnal δίνουν ιδανική αίσθηση, η δράση είναι απίστευτα «κολλητική» και δεν μπορείς να αφήσεις εύκολα το χειριστήριο. Το πρώτο παιχνίδι που ένιωσα ως “next gen”, μία απολαυστική εμπειρία που φέρνει στοιχεία του χώρου των indie σε κυκλοφορία του mainstream, με τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί.

3. Wildermyth



Τα RPG σε μορφή βιντεοπαιχνιδιού πάντα προσπαθούσαν να πλησιάσουν τις εμπειρίες τύπου tabletop και την ανεμπόδιστη ελευθερία επιλογών που δίνουν εκείνες. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, ίσως αδύνατο για την ώρα. Το Wildermyth όμως φτάνει πολύ κοντά. Ένα μαγικό παιχνίδι, απίστευτα βαθύ, γεμάτο έμπνευση και απροσδόκητες ιδέες που λειτουργούν καλύτερα απ’ ό,τι περιμένεις. Μια γιορτή, ένας ύμνος για το storytelling.

2. It Takes Two



Τα προηγούμενα παιχνίδια του Fares, Brothers και A Way Out, τα εκτίμησα για τις ιδέες τους. Ωστόσο, και τα δύο, με κούρασαν. Το It Takes Two με εντυπωσίασε περισσότερο με τις ιδέες του, χωρίς να με κουράσει. Αντίθετα, κατάφερε να δώσει ολοκληρωμένους μηχανισμούς με τεράστια έμπνευση σε ένα διασκεδαστικό σενάριο με «ψυχή». Το αναγκαστικό multiplayer δημιουργεί αναμνήσεις μέσα και έξω απ’ το παιχνίδι, το It Takes Two δείχνει τι μπορεί να κάνει το μέσο. Αξέχαστη εμπειρία.

1. Forza Horizon 5



Δεν παίζω παιχνίδια με αγώνες αυτοκινήτων. Δεν ασχολούμαι γενικά με αυτοκίνητα, δίπλωμα έβγαλα πριν από μερικούς μήνες, μια φορά οδήγησα από τότε. Το Forza Horizon 5, όμως, με έχει κερδίσει πλήρως. Πανέμορφο, διασκεδαστικό συνεχώς, γεμάτο με εύστοχες ιδέες που θολώνουν τα όρια μεταξύ διαφορετικών ειδών. Τα πράγματα είναι απλά: αν σου αρέσει να περνάς καλά, θα λατρέψεις το Forza Horizon 5.

[collapse]

 

Ελένη Δρίβα

Resident Evil Village



1. Resident Evil Village
2. Sherlock Holmes Chapter One
3. Life is Strange: True Colors
4. Persona 5 Strikers
5. NieR Replicant v.1.22

Πρώτη Δευτέρα του νέου έτους: Το μέλλον δεν μοιάζει ιδιαίτερα πρόθυμο να αλλάξει ρότα ώστε το 2022 να μην συναγωνίζεται την προηγούμενη διετία για τον τίτλο της “πιο φρικτής χρονιάς”, όμως η προμήθεια από μελομακάρονα καλά κρατεί και αυτό έχει μια κάποια σημασία. Για αυτό και το μήνυμα του αρχισυντάκτη μας (εδώ, στο VG) με βρίσκει με το χριστουγεννιάτικο γλύκισμα ανά χείρας για εφόδιο, καθώς προσπαθώ να προσαρμοστώ στην τηλεργασία εκ νέου. “Παρακαλείστε να παραδώσετε το έγγραφο για το τοπ 5 σας το συντομότερο δυνατόν”, αναφέρεται στο μήνυμα (η παραπάνω διατύπωση απέχει από την πραγματικότητα, αλλά προσπαθώ να δημιουργήσω μια ελαφρώς πιο δραματική εκδοχή των γεγονότων, διατηρώντας την ουσία – μην διακόπτετε). Ανταποκρίνομαι πως η δική μου λίστα δεν είναι έτοιμη, αφού πρέπει να τελειώσω το παιχνίδι που παίζω για να τη φτιάξω και αγνοώντας κάθε λογική (και τον Παύλο) που μου έλεγε ότι ήδη ήξερα σε ποια θέση ανήκε αυτός ο τίτλος, αποφάσισα να επιστρέψω στο Resident Evil Village και το ατμοσφαιρικό χωριό στη μέση του πουθενά…



Τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς και πρώτο της λίστας, είναι περιττό να κρύψω πως το νέο παιχνίδι της Capcom περίμενε ευλαβικά για να μοστράρει στην κορυφή του τοπ 5. Ήμουν από τους ανθρώπους που επευφήμησαν την Capcom για τη διαφορετική προσέγγιση του Resident Evil 7, όμως παρ’ όλα αυτά, όταν πρωτοείδα το τρέιλερ του Village ομολογουμένως… ξενίστηκα. “Λυκάνθρωποι; Μα λυκάνθρωποι;”, σκέφτηκα και μετά, το ξανασκέφτηκα. Και γιατί όχι λυκάνθρωποι; Και κάπως έτσι έκανα τον εαυτό μου να ανυπομονεί για την κυκλοφορία του νέου Resident Evil, αλλά εν τέλει κατέληξα να περάσω όλο το 2021 χωρίς να το παίξω. Στην εκπνοή του χρόνου βρήκα την ευκαιρία όμως και ο τίτλος που ταρακούνησε το ίντερνετ, λόγω της υπερμεγέθους Lady Dimitrescu κυρίως, ήταν ένα επικό ταξίδι για εμένα, με λυκανθρώπους και semi-open world προσέγγιση. Άλλο ένα επιτυχημένο Resident Evil από την Capcom λοιπόν και το μέλλον της σειράς φαντάζει πολλά υποσχόμενο.

Και αφού ξεκινήσαμε ανάποδα, ας κατεβούμε από την κορυφή προς τα κάτω, συνεχίζοντας με το δεύτερο παιχνίδι για το 2021. Εδώ συναντάμε το Sherlock Holmes Chapter One, το οποίο ήξερα πως ήταν “παιχνίδι για εμένα” από το πρώτο τρέιλερ. Είχε αυτό το κάτι, ρε παιδί μου και ευτυχώς δεν απογοήτευσε, προσφέροντας μια πολύ αξιοπρεπή περιπέτεια και πολλές ωραίες υποθέσεις για να ασχοληθεί κανείς, ώστε να νιώσει έστω και για λίγες ώρες ντετέκτιβ.



Κουρτίνα νούμεροοοο τρίαααα και χωρίς καμία έκπληξη για τους γνωστούς και φίλους, έχουμε το Life is Strange: True Colors. Με τα καλά του, με τα κακά του και με όλο το cheesiness του κόσμου, το Life is Strange είναι ένα από τα αγαπημένα μου franchises και το True Colors ήταν μια εξαιρετική προσθήκη σε αυτό. Με αξιαγάπητους χαρακτήρες, άλλο ένα υπέροχο soundtrack και ένα γενικό κλίμα που θυμίζει κάτι από “κουβέρτα” που σου προσφέρει παρηγοριά, το True Colors όχι μόνο κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στο τοπ 5 μου, αλλά και να γίνει το δεύτερο καλύτερο Life is Strange κατ’ εμέ, μετά από το πρώτο παιχνίδι της σειράς.

Νούμερο τέσσερα και έχουμε το Persona, το 5, όχι το 4 -χα. χα. χα……..-, το Strikers. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη, που λέει και ο λαός και με αυτό εννοώ ότι το spin-off sequel δεν μπορούσε να λείπει από την προσωπική μου πεντάδα. Στιλάτο -όπως μας καλόμαθε το Persona 5-, με εθιστικό σενάριο και με τη λατρεμένη ομάδα των Phantom Thieves να επιστρέφει, το Persona 5 Strikers μπορεί να μην είναι το ατόφιο δεκαράκι που ήταν το βασικό παιχνίδι, αλλά αποτελεί μια αξιοπρεπέστατη προσθήκη για το franchise και λόγω της διαφορετικής προσέγγισης στο gameplay, θα έλεγα και μια τολμηρή προσθήκη.



Η πεντάδα φέτος κλείνει με το Nier Replicant ver.1.22474487139…, την επανακυκλοφορία του πρώτου Nier. Η εν λόγω σειρά έγινε ευρύτερα γνωστή με το αξεπέραστο Nier Automata και σε μια πολύ λογική και αναμενόμενη κίνηση, η Square Enix, εκμεταλλευόμενη το μομέντουμ που έδωσε ο δεύτερος τίτλος στο franchise, αποφάσισε να κυκλοφορήσει ένα remake του Replicant. Καλώς έπραξε, φυσικά. Ο συγκεκριμένος τίτλος άξιζε ένα remaster και το κοινό άξιζε μια δεύτερη ευκαιρία για να το γνωρίσει, μιας και κατά την πρώτη κυκλοφορία οι ενδιαφερόμενοι παίκτες ήταν λιγότεροι. Γενικά, αποφεύγω τις επανακυκλοφορίες, τα remasters και τα remakes σε λίστες τέτοιας φύσης, αλλά το Nier αποτελεί εξαίρεση.

Υ.Γ.: Βέβαια, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το τοπ 5 αυτό θα μπορούσε να είχε διαφορετική δομή, αν είχα καταφέρει να παίξω περισσότερα από τα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν μέσα στο 2021. Δυστυχώς, δεν είχα την πολυτέλεια, οπότε γεια σας Returnal και Deathloop, αντίο Returnal και Deathloop.
Υ.Γ. 2: Τα λέμε και του χρόνου, τέτοιες μέρες (ελπίζω υπό καλύτερες συνθήκες για όλους).



[collapse]

 

Άρης Φουρναράκης

It Takes Two



1) It Takes Two

2) Forza Horizon 5



3) Returnal

4) Life is Strange: True Colors



5) Metroid Dread

Honorable Mentions: Ruined King: A League of Legends Story, The Medium, Psychonauts 2, Marvel’s Guardians of the Galaxy



Το 2021 ήταν μια ακόμα περίεργη χρονιά. Μείναμε μέσα, βγήκαμε έξω, λίγος χρόνος γενικά για gaming. Φέτος δυστυχώς δεν κατάφερα να παίξω καν πολλούς από τους κορυφαίους τίτλους της χρονιάς, οπότε θα δείτε να απουσιάζουν μεγάλα ονόματα από το top 5 μου.

Πρώτη θέση και δικαίως για μένα παίρνει το It Takes Two το πιο fun και innovative co-op παιχνίδι εκεί έξω. O Fares με την ομάδα του, έκαναν εξαιρετική δουλειά, χώρεσαν δεκάδες genres μέσα σε ένα παιχνίδι και παρόλα αυτά το It Takes Two δεν κατάφερε ποτέ να χάσει την ταυτότητα του.



Δεύτερη θέση: το εξαιρετικό Forza Horizon 5 που έκανε τα πάντα καλύτερα από το 4, αλλά δυστυχώς ήρθε αργά και την καρδιά μου είχε ήδη κλέψει το It Takes Two. Το Returnal από την άλλη ενώ ήρθε νωρίς κατάφερε μου σπάσει τόσο πολύ τα νεύρα σε σημείο που έφτασα να το αγαπήσω. Δεν έχω βρίσει ποτέ μου τόσο πολύ, ούτε καν στην Blighttown.

Η επιστροφή της DeckNine με το Life is Strange: True Colors, ήταν αξιοπρόσεκτη. Εξαιρετική πρωταγωνίστρια, δυνατό story και φανταστική εμπειρία. Η Alex Chen βρίσκεται στην 4η θέση της λίστας μου, την οποία θα κλείσω με μια ακόμα επιστροφή, αυτή της Samus. Το Metroid Dread ήρθε την κατάλληλη στιγμή, ενώ ο κόσμος διψούσε για Metroid και αποτέλεσε το καλύτερο σφηνάκι πριν από το Metroid Prime 4.



Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω μερικά παιχνίδια που δεν μπήκαν -στο τσακ- στη λίστα μου. Ruined King, The Medium, Psychonauts 2 και Guardians of the Galaxy, θα μπορούσαν να βρίσκονται σε οποιοδήποτε σημείο της λίστας, απλά κάτι μου έλειψε σε όλα. Το 2022 αναμένεται χρονιά όνειρο και ήδη τους πρώτους δυο μήνες μετράμε Pokemon Arceus, Horizon Forbidden West και Elden Ring.

Καλή χρονιά με υγεία!



[collapse]

 

Παναγιώτης Τριάντης

It Takes Two



  1. It Takes Two
  2. Psychonauts 2
  3. Halo Infinite
  4. Ruined King: A League of Legends Story
  5. NEO: The World Ends With You

Η χρονιά που πέρασε ήταν -προσωπικά- κάπως περίεργη ως προς το gaming. Όμως, κάπου μεταξύ στρατού και μιας στοίβας από backlog, κατάφερα να δω αρκετά, αλλά όχι όσα θα ήθελα, παιχνίδια που κυκλοφόρησαν το 2021. Ομολογώ πως, σαν φίλος των platformers, το 2021 ήταν μια δυνατή χρονιά που απέδειξε πως το συγκεκριμένο είδος έχει ακόμα θέση στη βιομηχανία, με τα It Takes Two και Psychonauts 2 να δίνουν ρέστα. Ubisoft, σε σένα μιλάω, ξέρεις… Rayman. Με το Arcane να έχει πάρει φωτιά, και ως αρχαίος παίκτης του League of Legends, ξαφνιάστηκα ευχάριστα με την κυκλοφορία του Ruined King, δείχνοντάς μας πως το σύμπαν της Riot έχει να πει πολλές ιστορίες και εκτός του δημοφιλούς MOBA. Η επιστροφή ενός αγαπημένου franchise έγινε με τον καλύτερο τρόπο και κατάφερα να επισκεφτώ ξανά τους δρόμους της Shibuya με το NEO: The World Ends With You που κατάφερε να έρθει στο σήμερα μετά από 10 χρόνια (και βάλε) απουσίας. Τέλος, πώς θα μπορούσε να μείνει εκτός η επιστροφή του Master Chief με το Halo Infinite και τη 343 να καταφέρνει να ευχαριστήσει τους fans αλλά και όσους έψαχναν ένα δωρεάν multiplayer shooter.

Διαβάστε επίσης:  PS Plus Extra: Αποχωρεί ένα από τα υψηλότερα βαθμολογημένα παιχνίδια της υπηρεσίας

[collapse]

 

Λεωνίδας Πάτρας



Deathloop

  1. Deathloop
  2. Monster Hunter Rise
  3. Resident Evil Village
  4. Tales of Arise
  5. Forza Horizon 5

Μπορεί με μια πρώτη ματιά να φαίνεται πως λείπουν οι τίτλοι “κράχτες” από το καλεντάρι του 2021 όμως αν δούμε αναλυτικότερα θα βρούμε ένα πληρέστερο ρόστερ για κάθε είδος βιντεοπαιχνιδιών. Στα παρακάτω παιχνίδια δεν θα προσθέσω επανεκδόσεις και remastered εκδοχές παλαιότερων τίτλων ούτε παιχνίδια που πηραν upgrade για την νέα γενιά κονσολών.



Αναλυτικότερα, η Nintendo είχε 4-5 πολύ δυνατές κυκλοφορίες κυρίως στον χώρο των JRPGs με τα Monster Hunter Rise, Monster Hunter Stories 2 και Shin Megami Tensei V και τα τρία εξαιρετικά παιχνίδια που συμπληρώνουν το αρκετά δυνατό αν και κάπως υπερεκτιμημένο κατά την γνώμη μου, Metroid Dread (προσωπικά αγαπησα περισσότερο το F.I.S.T. Forged in Shadow Torch).

Η Sony κέρδισε για ακόμη μια φορά τις εντυπώσεις με το προσωπικό μου Game of the Year, Deathloop, το οποίο κυκλοφόρησε και για PC ενώ άξια αναφοράς είναι σίγουρα τα Returnal, Ratchet & Clank: Rift Apart τα οποία είναι παιχνίδια που έχουν ποιότητα αν και προσωπικά για κάποιους λόγους δεν με έκαναν να τα αγαπήσω όσο θα ήθελα.



Μικρότεροι indie τίτλοι άξιοι αναφοράς πλην του καταπληκτικού F.I.S.T. είναι σίγουρα το Kena, το Death’s Door, το Little Nightmares II και το It Takes Two, το οποίο δεν πρόλαβα μέχρι στιγμής να το απολαυσω.

Η Microsoft έκλεισε αρκετά δυναμικά τη χρονιά κυρίως με ένα ακόμη υψηλής ποιότητας racer το Forza Horizon 5 αλλά και το Halo Infinite που αποτελεί μια πολύ καλή ανανέωση για την “κορεσμένη” κατα τ’αλλα σειρά Halo.



Από τα multiplatform παιχνίδια, σίγουρα στα αγαπημένα μου είναι το Hitman 3 που παρότι μια από τα ίδια, είναι πιο ώριμο και πιο λεπτομερέστερο από τα προηγούμενα της σειράς.

Το 2021 είναι με μεγάλη διαφορά η χρονιά που έφερε τα περισσότερα remastered παιχνίδια (όχι όλα με τόση επιτυχία) αλλά και μια τεράστια γκάμα αναβαθμίσεων παιχνιδιών του 2020 κυρίως, για τις νέας γενιάς κονσόλες. Οι παραπάνω κυκλοφορίες παρότι με βρίσκουν γενικά αντίθετο καθώς τις θεωρώ “αρπαχτές” ίσως για το 2021 θα τις δικαιολογήσω καθώς πολλά παιχνίδια άξιζαν και έπρεπε να μεταφερθούν ή να “πατσαριστούν” σωστα για τις νέες κονσόλες.



Τέλος, αν πρέπει να αναφέρω δύο απογοητεύσεις μου μέσα στη χρονιά θα έβαζα σε αυτές το Lost Judgment το οποίο κατά τη γνώμη μου κάνει αρκετά βήματα πίσω σε σχέση με τον προκάτοχό του και το Life is Strange: True Colors που πατάει υπερβολικά πάνω στις τρέχουσες ατζέντες και δεν προσφέρει κάτι πραγματικά δικό του.

Βλέποντας λοιπόν το τι κυκλοφόρησε σε μια “μεταβατική” χρονιά όπως το 2021 μας κάνει να ατενίζουμε το μέλλον και το 2022 με ακόμη περισσότερη αισιοδοξία και “hypαρισμένοι” για παιχνίδια που είναι ήδη στο πρόγραμμα αλλά και για ορισμένα που ακόμη δεν έχουν ανακοινωθεί αλλά αναμένεται να κυκλοφορήσουν μέσα στο έτος.

[collapse]

 

Μάνος Μαριδάκης



Marvel's Guardians of the Galaxy

Η ζωή όλων μας έχει αλλάξει ριζικά συγκριτικά με το πώς την ξέραμε τα τελευταία χρόνια. Η πανδημία βρίσκεται στο επίκεντρο και με τα μέχρι τώρα δεδομένα να μην είναι αρκετά ενθαρρυντικά για το μέλλον. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά ψάχνει πράγματα που θα τον κάνουν να περάσει καλά και να ξεφύγει έστω και λίγο από αυτή την δυσάρεστη κατάσταση. Μια καλή ταινία, ένα βιβλίο ή ένα video game θα αποτελέσει μια τέλεια ευκαιρία να ξεφύγει έστω και λίγο από τα προβλήματα του. Η φετινή gaming χρονιά ήταν λίγο μουδιασμένη, όχι ότι δεν υπήρχαν μεγάλες κυκλοφορίες και ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά έλειπε αυτό το κάτι που θα ταρακουνήσει την video game βιομηχανία για τα καλά. Όπως κάθε χρόνο, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε τα 5 καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς που ξεχωρίσε ο καθένας μας. Μια διαδικασία όχι πολύ εύκολη, καθώς όλο και κάποιο θα ξεχάσουμε ή οριακά δεν θα μπει στα καλύτερα της χρονιάς, το καθένα για τον δικό του λόγο. Σίγουρα ομως, το 2021 μάς άφησε με πολλές και όμορφες video game εμπειρίες που θα θυμόμαστε καιρό.



1) Marvel’s Guardians of the Galaxy

Όπως έχουμε δει και στο παρελθόν, η μεταφορά ηρωων από το σύμπαν της Marvel ή της DC δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν, πέρα από την εξαιρετική μεταφορά του Spider-Man και του Batman, καθώς δεν έχουμε δει κάποια άλλη που να ξεχώρισε τόσο πολύ. Στη λίστα μου, με μεγάλη μου χαρά, μπαίνει και το Marvel’s Guardians of the Galaxy. Είναι ένα παράδειγμα σαν το Star Wars Jedi: Fallen Order του 2019: ένας τίτλος-έκπληξη που ήρθε πραγματικά από το πουθενά. Όταν μπεις στον κόσμο των Guardians of the Galaxy πραγματικά δεν θα θέλεις να βγεις. Το κλασικό “ας παίξω λίγο ακόμα” κολλά γάντι. Ο κόσμος του απλά είναι φανταστικός, όπως και οι χαρακτήρες. Όσο για την ιστορία του δεν είναι τυχαίο και το βραβείο που πήρε στα The Game Awards, σηματοδοτώντας και την πρώτη βράβευση για Marvel τίτλο. Ναι, το gameplay του δεν φέρνει κάποια επανάσταση στον χώρο των video games, αλλά αυτό που προσφέρει η Eidos-Montréal σαν τελικό αποτέλεσμα είναι φανταστικό.



2) Scarlet Nexus

Μέσα στην χρονιά, βλέπουμε αρκετούς JPRG τίτλους, αλλά λίγοι είναι αυτοι που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν . Το Scarlet Nexus είχε δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες, δανειζόμενο στοιχεία από άλλα γνωστά franchise από τον χώρο των JRPG. Το Scarlet Nexus έλαβε αρκετα καλές κριτικές από τον κόσμο δείχνοντας να αγκαλιάζει ζεστά το νέο project της Bandai Namco. Αυτό που ξεχώρισε από το Scarlet Nexus ήταν το σύστημα μάχης του παιχνιδιού, προσφέροντας γρήγορες και έντονες αναμετρήσεις. Στα θετικά συγκαταλέγεται πως μπορούσες να εκμεταλλευτείς ιδιαίτερα τις δυνάμεις και των υπολοίπων χαρακτήρων που είχες μαζί σου. Αυτο σου δινει την επιλογή να δεις ποιος είναι ο καλύτερος συνδυασμός που μπορείς να ακολουθήσεις κατά την διάρκεια της μάχης. Από την Bandai Namco δόθηκε βάρος και στην ιστορία των δύο πρωταγωνιστών, του Yuito Sumeragi και της Kasane Randall, και οι δύο μέλη της Other Suppression Force (OSF), καθώς η μια ιστορία συμπλήρωνε την άλλη. Πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη για τη χρονιά που πέρασε.



3) Tales of Arise

Η ανακοίνωση του Tales of Arise έφερε ένα κλίμα ενθουσιασμού στους φίλους της σειράς, έχοντας κερδίσει και fans, και εκτός Ιαπωνίας, ενω όλοι περίμεναν για την επόμενη περιπέτεια. Όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, το anime στοιχείο δεν θα μπορούσε να λείπει. Η διαφορά έγκειται ότι έχουμε να κάνουμε με μια πιο ώριμη ιστορία, σε σύγκριση με άλλους τίτλους Tales. Αυτό που σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή είναι το πόσο ωραία και αρμονικά ξετυλίγεται το storytelling ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες. Ο κόσμος του παιχνιδιού είναι πραγματικά φανταστικός, με τον πανέμορφο οπτικό τομέα να σου δίνει ακόμα περισσότερο το κίνητρο να τον εξερευνήσεις, όπου η κάθε γωνιά του κόσμου του φέρνει νέες προκλήσεις. Σε ό,τι έχει να κάνει με το gameplay, έχουν υπάρξει αλλαγές στο skit system, φέρνοντας έναν αέρα ανανέωσης. Οι μάχες είναι γρήγορες και εντυπωσιακές, η αλληλεπίδραση με τους άλλους χαρακτήρες προσφέρει πλούσια και εντυπωσιακά combos που θα σας επιτρέψουν να προκληθεί μεγαλύτερη ζημιά στους εχθρούς. Ακόμα και σε medium δυσκολία δεν είναι λίγες οι φορές ποy η πρόκληση είναι μεγάλη. Η Bandai Namco έφερε πολλές αλλαγές στο franchise, διατηρώντας ωστόσο τις αλληλεπιδράσεις χαρακτήρων. Ενδεικτικό οτι προσφατα, το Tales of Arise πήρε το βραβείο ως RPG της χρονιάς στα The Game Awards! Δεν το λες και τυχαίο καθώς είναι μια εμπειρία που δεν χάνεται από κανένα φίλο των RPG.



4) Ruined King: A League of Legends Story

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν έχουν παίξει ούτε μια φορά League of Legends, αλλά είμαι από αυτούς που λατρεύουν τα turn-based rpg .Το Ruined King: A League of Legends Story μου έδωσε την ευκαιρία έστω και έτσι να ασχοληθώ με το spin-off του League of Legends της Riot Games. Η Airship Syndicate, ανέλαβε την ανάπτυξή του καταφέρνοντας να κάνει και αυτούς που δεν γνωρίζουν πολλά για τον κόσμο του League of Legends να μπορέσουν να μάθουν πράγματα. Το Ruined King: A League of Legends Story θα λέγαμε ότι κατάφερε να πάει ένα βήμα μπροστά, προσφέροντας ακόμα μια βελτιωμένη εμπειρία συγκριτικά με το Battle Chasers: Nightwar. Οι 6 χαρακτήρες που θα έχουμε στην διάθεση μάς, (Miss Fortune, Illaoi, Braum, Pyke, Ahri και Yasuo), ο καθένας έχει κάτι το ξεχωριστό, και την δική του προσωπικότητα. Η ιστορία του έχει αρκετό ενδιαφέρον και ήταν ένας από τους λόγους που κατάφερε να με κερδίσει.



5) Halo Infinite

Αν και στο παρελθόν έχω ασχοληθεί με τα περισσότερα Halo, που ήταν εξαιρετικά παιχνίδια, δεν μπορώ να πω ότι κάποιο το είχα ξεχωρίσει. Με το Halo Infinite τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά από τι περίμενα. Το Halo Infinite αποτέλεσε την μεγάλη επιστροφή του Master Chief, και μια δικαίωση για την 343 Industries για το τελικό αποτέλεσμα που παρουσίασε. Παρά τις όποιες αμφιβολίες, το Halo Infinite κατάφερε να προσφέρει ένα τίτλο με αρκετό βάθος. Ο προβληματισμός ήταν αν το τελικό αποτέλεσμα αναφορικά με τον οπτικό τομέα, θα ειχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα, με την 343 Industries να είναι αποφασισμένη να παρουσιάσει τα βέλτιστα, όπως είχε δηλώσει και η ίδια. Το Halo Infinite είναι ένας από τους τίτλους που μπορεί να ενθουσιάσει τους παλιούς φίλους της σειράς, και να φέρει νέους να το γνωρίσουν. Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα shooter της χρονιάς.



Ο χρόνος είναι ένα μεγάλο ζητούμενο για όλους στις μέρες μας, αφού με τόσες κυκλοφορίες είναι δύσκολο να μπορέσουμε να τα παίξουμε όλα. Αυτό συνεπάγεται ότι τα αφήνουμε για κάποια άλλη στιγμή. Τίτλοι, όπως Resident Evil Village, Hitman 3, Deathloop, Forza Horizon 5, Psychonauts 2, θα τιμηθούν μέσα στην νέα χρονιά. Είναι παιχνίδια που αν τα είχα παίξει, ίσως και η τελική πεντάδα μού να ήταν διαφορετική. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με τον χώρο των video games αναμένουμε το 2022 με μεγάλο ενδιαφέρον. Με τίτλους, όπως Monster Hunter Rise (PC), Dying Light 2 Stay Human, Horizon Forbidden West, Elden Ring, S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chernobyl, να είναι μόνο μερικά από τα παιχνίδια που περιμένουμε το 2022, σίγουρα οι εκπλήξεις θα είναι αρκετές από τίτλους που δεν περιμένουμε.

Εγώ από την πλευρά μου θα ήθελα να ευχηθώ το 2022 να είναι μια όμορφη και δημιουργική χρονιά, με υγεία. Και ό,τι έχει βάλει στόχο ο καθένας να το πετύχει. Και επιτέλους να μπορέσουμε να ζήσουμε με τους ανθρώπους που θέλουμε και αγαπάμε μαζί.



[collapse]
Δείτε το νέο VG24 Podcast:

Αφήστε σχόλιο

* Με τη συμπλήρωση των στοιχείων, αποδέχεστε την αποθήκευση και τη διαχείριση των πληροφοριών σας από την ιστοσελίδα.

Thanks for submitting your comment!

1 σχόλιο

Chorus: Διαθέσιμο το δωρεάν next-gen update - VG24.gr 16 Mar 2022, 20:17 - 20:17

[…] Αν επιθυμείτε να αποκτήσετε το Chorus βρίσκεται σε έκπτωση 33% στο PlayStation και μπορείτε να το βρείτε εδώ. Επίσης ήταν μια από τις επιλογές τις συντακτικής ομάδας του VG24.gr για το 2021. Δείτε τις επιλογές, εδώ. […]

Απάντηση

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ