VG24 Game of the Year 2024 – Οι επιλογές της συντακτικής ομάδας

Photo: Bethesda

Κάθε χρόνο έρχομαι και γκρινιάζω για την έλλειψη χρόνου, γιατί μου λείπουν οι εποχές που μπορούσα να κάτσω να ξεκοκαλίσω ό,τι παιχνίδι έπεφτε στα χέρια μου και έτσι πλέον συμβιβάζομαι με το να παίζω (πλήρως) περίπου 15 παιχνίδια τον χρόνο (όπως δείχνουν τα στατιστικά). Αυτή η χρονιά δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Απ’ αυτά, περίπου τα μισά ήταν φετινά.

Προτού περάσω σε αυτά όμως, να αναφέρω εδώ ότι έριξα περίπου 100 ώρες στο Cyberpunk 2077 και στο expansion του, Phantom Liberty, και ήταν μακράν από τις καλύτερες ώρες που έχω επενδύσει τα τελευταία χρόνια. Μέσα μου δυσκολεύομαι να το βάλω δίπλα στο The Witcher 3, όμως έφτασε πολύ κοντά. Επιπλέον έπαιξα το “περσινό GotY μου”, όπως θα ήταν αν το είχα παίξει στην ώρα του και μιλάω φυσικά για το Alan Wake II, μαζί με τα expansions του. Ήταν αυτό που ονειρευόμουν όλα τα προηγούμενα χρόνια, μετά την κυκλοφορία του πρώτου που μου είχε αλλάξει τη ζωή, τότε, επί εποχές Xbox 360. Ανέλπιστα καλή κυκλοφορία, κάτι που ισχύει και για το Cocoon, ένα από τα καλύτερα indie της περυσινής χρονιάς από δημιουργούς της εταιρείας που μας είχε δώσει τα Limbo και Inside. Φανταστικά puzzles και concept. Άλλοι πρώην devs της ίδιας εταιρείας (Playdead) μάς έδωσαν και το Somerville, που μπορεί να μην ήταν τόσο ξεχωριστό σε όρους gameplay, όμως προχώρησε την κινηματογραφικότητα και την ατμόσφαιρα ακόμη περισσότερο.

Όσον αφορά στις φετινές κυκλοφορίες που κατάφερα να παίξω, δεν μπήκαν στην πεντάδα μου σαφώς τα Suicide Squad: Kill the Justice League και Silent Hill: The Short Message, καθώς αποδείχθηκαν κατώτερα των περιστάσεων. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι δεν είχαν στοιχεία που απόλαυσα. Ήταν όμως χαμένες ευκαιρίες. Μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, κατά τη γνώμη μου είναι το πιο εντυπωσιακό παιχνίδι που έχουμε δει έως σήμερα, το Senua’s Saga: Hellblade II. Το εικαστικό όραμα ήταν αδιανόητο και πέτυχε τεχνικά, ανεβάζοντας τον πήχη σε σχέση με ό,τι άλλο έχουμε δει εκεί έξω. Αυτό όμως ήρθε με το κόστος της ελαχιστοποίησης της διαδραστικότητας, αφού έγινε ένα πολύ πιο “κλειστό” παιχνίδι σε σχέση με τον προκάτοχό του και, τελικά, με απογοήτευσε.

Κάπως έτσι, φτάνω στην τελική μου πεντάδα για φέτος, η οποία είναι η εξής:

1. Indiana Jones and the Great Circle
2. Lorelei and the Laser Eyes [review]
   
3. Astro Bot [review]
4. Prince of Persia: The Lost Crown [review]
5. Call of Duty: Black Ops 6 [review]

Ξεκινώντας από κάτω προς τα πάνω, θα πω ότι είχα υψηλές προσδοκίες από το Black Ops 6, καθώς ακολουθώ τα campaigns της σειράς φανατικά. Το φετινό ήταν εξίσου απολαυστικό στο gunplay του όπως και τα πρόσφατα, όμως έφερε ένα διασκεδαστικό σενάριο και μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες για τη δομή του. Μακάρι να βλέπουμε πιο συχνά τέτοια ψήγματα δημιουργικότητας από το franchise.

To Prince of Persia επίσης είναι μια πολύ αγαπημένη σειρά, που με απασχολεί εδώ και μπόλικες δεκαετίες. Όταν έμαθα ότι θα δούμε ένα παιχνίδι της σειράς σε στιλ metroidvania, “κούμπωσε” πολύ καλά στο κεφάλι μου ως συνταγή και πράγματι έτσι αποδείχθηκε το The Lost Crown. Φανταστικό platforming, ιδανική δυσκολία, αξιομνημόνευτα boss fights και ικανοποιητική εξερεύνηση έδειξαν -επιτέλους- ένα μέλλον για τη σειρά, η οποία όμως δυστυχώς μάλλον δεν θα συνεχιστεί σύντομα, αν λάβουμε υπόψη μας την εμπορική σκοπιά και την κατάσταση που επικρατεί αυτήν τη στιγμή στη Ubisoft.

To Astro Bot ήταν το παιχνίδι που κέρδισε το μεγαλύτερο βραβείο στα The Game Awards 2024 και αντικειμενικά ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς. Η νοσταλγία της ιστορίας του PlayStation έδεσε τέλεια με το “απλό” θεωρητικά gameplay του παιχνιδιού, φέρνοντας “διασκέδαση από τα παλιά χρόνια”. Η αρτιότητα του τίτλου σε συνδυασμό με τα setpieces και τη μεγαλύτερη δυσκολία που έφεραν κάποιες από τις πίστες ήταν αυτό που ονειρευόμασταν από έναν τίτλο Astro Bot πλήρους διάρκειας. Η Team Asobi έδωσε τον καλύτερο εαυτό της και είναι αξιέπαινη η επιλογή της Sony να στηρίξει την ανάπτυξη ενός τέτοιου τίτλου. Χρειαζόμαστε περισσότερα τέτοια παιχνίδια.

Το Lorelei ήταν μία από τις φανταστικές εκπλήξεις της χρονιάς για εμένα. Ένα στούντιο που έχει κυκλοφορήσει παιχνίδια παντός είδους, όμως κάθε φορά φαίνεται να πετυχαίνει τον στόχο της, εδώ ανεβαίνει επίπεδο και προσφέρει το καλύτερο παιχνίδι με εξερεύνηση και γρίφους που έχει βγει τα τελευταία χρόνια. Η δυσκολία των γρίφων επιτέλους δεν στοχεύει σε μαζικό κοινό και φέρνει συναρπαστικό τρόπο σκέψης “out of the box” σε συνδυασμό με μια σουρεάλ έκδοση του Resident Evil, χωρίς να δίνεται όμως καμία ευκαιρία για μάχη ή κάτι τέτοιο. Το αποτέλεσμα είναι ένας απίστευτα έξυπνα δομημένος τίτλος, που κουβαλάει την “τρέλα” των συγκεκριμένων devs, η οποία μεταφράζεται σε ένα πολύ ξεχωριστό εικαστικό έργο. Αν σας αρέσουν οι γρίφοι και τα μυστήρια, μην το χάσετε.

Τέλος, το νέο παιχνίδι Indiana Jones ήρθε να κλείσει τη χρονιά με εκκωφαντικό τρόπο και να μας κάνει να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να είναι το μέλλον του κινηματογραφικού ήρωα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει τρόπο να συνεχίσει την πορεία του στις ταινίες, όμως ίσως κάνει νέα καριέρα στα video games. Ένα φανταστικό παιχνίδι, που είχε στόχο να φέρει τα πάνω κάτω στα blockbuster games και με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο, αφού περίμενα να πυροβολάω ναζί και όχι να λύνω γρίφους σε αρχαίες κατακόμβες με τέτοια αναλογία. Τα μειονεκτήματά του ξεχνιούνται αμέσως, αφού η πιστότητα στο κινηματογραφικό σύμπαν ξεπερνά κατά πολύ οτιδήποτε άλλο έχουμε δει πρόσφατα, ενώ παράλληλα είναι αξιέπαινο το γεγονός ότι επέλεξε να χαράξει διαφορετική πορεία απ’ αυτήν των παιχνιδιών που είχε επηρεάσει ο ήρωας, δηλαδή τα Tomb Raider και Uncharted. Ένα παιχνίδι που έχει φτιαχτεί με αγνή αγάπη για τον ήρωα του George Lucas, που όμως θα ήταν εξαιρετικό ακόμη κι αν δεν ήταν βασισμένο σε αυτό το franchise.

Ελπίζω το 2025 να προλάβω να παίξω όσα μου “ξέφυγαν” το 2024, όπως ήταν τα Final Fantasy VII Rebirth, Neva, Silent Hill 2, Animal Well, Black Myth: Wukong, Stellar Blade, Nine Sols και άλλα τόσα. Ανυπομονώ για Nintendo Switch 2 και ό,τι έχει να προσφέρει αυτό (επιτέλους έρχεται Metroid Prime 4), ανυπομονώ να έρθει το GTA 6 να κάνει disrupt τα πάντα κι ανυπομονώ να παίξω ξανά Metal Gear Solid 3 με το remake που έρχεται (Metal Gear Solid Δ: Snake Eater). Εδώ θα είμαστε να μοιραζόμαστε τον ενθουσιασμό μας.

Photo: Square Enix

Το 2024 δεν ήταν μια χρονιά σαν το 2023, με τόσο εντυπωσιακά παιχνίδια, με απίστευτες κυκλοφορίες από μεγάλα franchises. Φέτος δεν είχαμε πολλά παιχνίδια που ήταν σίγουρα για τη λίστα των καλύτερων της χρονιάς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είχαμε αξιόλογα παιχνίδια -αντίθετα, κυκλοφόρησαν πολλοί τίτλοι με ιδιαίτερες ιδέες, ειδικά στον χώρο των indies, ενώ είχαμε και δυνατές κυκλοφορίες στο mainstream, αν και τα τυπικά «ΑΑΑ» δεν ήταν στο προσκήνιο.

Περίφημα τα πήγαν τίτλοι όπως το Black Myth: Wukong και το Balatro, είδαμε μεγάλες επιστροφές όπως το Dragon Age: The Veilguard, βγήκε ένα remake που ποτέ δεν πιστεύαμε πως θα δούμε (και ακόμα λιγότερο πιστεύαμε πως θα είναι αξιόλογο), το Silent Hill 2, απογοητευτήκαμε με την προσέγγιση του Senua’s Saga: Hellblade ΙΙ (αν και εντυπωσιαστήκαμε από τα γραφικά του). Από τη Nintendo εγώ δεν έπαιξα κάτι που να με συνεπάρει, από το Xbox είχα δύο απογοητεύσεις (το Hellblade II και το Microsoft Flight Simulator 2024), η Sony δεν έβγαλε δικά της μεγάλα παιχνίδια, αλλά αρκέστηκε σε δυνατούς τίτλους των οποίων είχε την αποκλειστικότητα.

Η κατάσταση της βιομηχανίας συνεχίζει να γίνεται όλο και πιο αλλόκοτη, οι χρόνοι ανάπτυξης των μεγάλων παιχνιδιών διογκώνονται, τα trends πηγαίνουν κι έρχονται πριν προλάβουν να βγουν οι τίτλοι, έχουμε ακυρώσεις (ακόμα και υψηλού προφίλ, όπως το Concord) και καθυστερήσεις. Αλλά, ευτυχώς, έχουμε θαυμάσια παιχνίδια, κάθε χρόνο, πολλών ειδών.

Πριν πάμε στα πέντε αγαπημένα, αυτά είναι όσα φλέρταραν με τη λίστα, αλλά έμειναν απ’ έξω:

Balatro, Mouthwashing, Silent Hill 2, Lorelei and the Laser Eyes, Animal Well

Άλλα πολύ αξιόλογα παιχνίδια που έπαιξα φέτος: Prince of Persia: The Lost Crown, Infinity Nikki, Dragon’s Dogma 2, Minishoot’ Adventures, One Btn Bosses, Elden Ring: Shadow of the Erdtree, Helldivers 2, Stellar Blade

Δεν πρόλαβα να παίξω όσο ήθελα: Indiana Jones and the Great Circle, 1000xRESIST

Δεν έπαιξα καθόλου ενώ πολύ θα ήθελα: Like a Dragon: Infinite Wealth, Unicorn Overlord, World of Goo 2, Nine Sols, The Crimson Diamond

Η πεντάδα της χρονιάς

1. Final Fantasy VII Rebirth [review]

Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, το πήγα από εδώ κι από εκεί, όμως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς: το Final Fantasy VII Rebirth είναι το παιχνίδι της χρονιάς, για εμένα. Δεν θα μπορούσε να είναι κάποιο άλλο.

Αυτό δεν σημαίνει πως πρόκειται για το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα φέτος. Ωστόσο, σημαίνει το εξής: έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που το τερμάτισα, αλλά το FFVII Rebirth έχει αποκτήσει μόνιμη θέση στο μυαλό και την καρδιά μου.

Κατάφερε να με συγκινήσει όσο κανένα άλλο παιχνίδι φέτος (όχι μόνο φέτος, αλλά εδώ και πολύ καιρό), με διασκέδασε, με έκανε να χαμογελάσω και, γενικά, με κέρδισε πλήρως, σε κάθε του πτυχή.

Είναι ένα πολύ αξιόλογο action RPG, με έξοχο σύστημα μάχης, αδιανόητο soundtrack, με μπόλικο περιεχόμενο σε έναν θαυμάσιο κόσμο, έχει ένα εμβληματικό, διαχρονικό cast χαρακτήρων, είναι καλοφτιαγμένο σε κάθε τομέα του, όμως, κυρίως, είναι ένα παιχνίδι που θυμίζει τη «μαγεία» προηγούμενων δεκαετιών και της παιδικής μας ηλικίας.

Το ταξίδι στον παράξενο κόσμο του Final Fantasy VII Rebirth με έκανε να νιώσω πάλι παιδί, όπως όταν έπαιζα RPG στο πρώτο PlayStation και κοιτούσα με ανοιχτό το στόμα τους πιξελιασμένους κόσμους. Έβαλα τα κλάματα αρκετές φορές και, για εμένα, το Rebirth είναι ήδη ανεκτίμητο.

Θα θυσίαζα αρκετά άλλα δυνατά παιχνίδια της χρονιάς, για να αποκτήσω τη δυνατότητα να σβήσω το FFVII Rebirth από τη μνήμη μου και να βρεθώ ξανά στην αρχή του ταξιδιού, όταν η ομάδα των ηρώων φεύγει από την πόλη Kalm, για να πάει στο άγνωστο και να δει όλη τη μαγεία του αξιομνημόνευτου αυτού κόσμου.

2. S.T.A.L.K.E.R. 2: Heart of Chornobyl

Πάλι: το δεύτερο παιχνίδι της λίστας δεν είναι το δεύτερο καλύτερο της χρονιάς. Αν μιλήσουμε με όρους κριτικής, με όσο το δυνατόν περισσότερη αντικειμενικότητα γίνεται, το S.T.A.L.K.E.R. 2 δεν ανήκει εδώ. Ωστόσο, πρόκειται για περίπτωση «flawed masterpiece»: για ένα παιχνίδι με αρκετά προβλήματα, αλλά με έναν πυρήνα που ξεπερνά αυτήν την προσέγγιση.

Το S.T.A.L.K.E.R. 2 είναι ένα αριστούργημα, αλλά ένα προβληματικό αριστούργημα, γεμάτο με ελλείψεις (που αφορούν κυρίως στο gameplay του).

Είναι ένα παιχνίδι με στοιχεία δράσης, με στοιχεία από RPG, με στοιχεία από παιχνίδια τρόμου, με βάθος στην εξερεύνηση και προσέγγιση που δεν ακολουθεί τις σύγχρονες νόρμες (χωρίς fast travel, ας πούμε, και με αυξημένη δυσκολία σε πολλά σημεία της εμπειρίας).

Είναι μια συνηθισμένη ιστορία σε ραδιενεργά wastelands, με μεταλλαγμένους, loot, stealth και ό,τι άλλο συνηθίζεται σε εμπειρίες αυτού του τύπου. Στον πυρήνα του, όμως, το S.T.A.L.K.E.R. 2 είναι ένα παιχνίδι επιλογών. Είναι μια εμπειρία που βασίζεται στις επιλογές που πρέπει να κάνουμε και στις συνέπειές που φέρνουν. Και αυτές οι επιλογές διαχέονται παντού: διαλέγεις τι θα κρατάει ο χαρακτήρας σου, αν θα κουβαλά μεγάλο βάρος ή όχι, αλλά διαλέγεις και ποιον θα σκοτώσεις, όταν βρεθείς σε δίλημμα. Διαλέγεις πώς θα κινηθείς σε μια μεγάλη γκάμα περιπτώσεων και οι συνέπειες ξεφεύγουν από τα τυπικά συστήματα τύπου «καλός-κακός».

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του τίτλου είναι ο κόσμος του: μπορείς να χαθείς για δεκάδες ώρες, να εξερευνήσεις παρατημένες εγκαταστάσεις, να βρεις χαρακτήρες που σου ζητούν αλλόκοτα πράγματα, να συναντήσεις αντικείμενα που διαλύουν τους νόμους της φυσικής.

Η εξερεύνηση απαιτεί χρόνο, προγραμματισμό, προσοχή, αλλά ανταμείβει και με το παραπάνω: όχι σε πόντους, σε upgrades και σε χειροπιαστές επιβραβεύσεις (όχι πάντα, έστω), αλλά σε «μαγεία», σε θέαμα, σε παραξενιά.

Κυκλοφορώντας στον κόσμο του S.T.A.L.K.E.R. 2 θα βρεις πολλά αλλόκοτα πράγματα, παράξενα φαινόμενα, μοναδικές συναντήσεις, αποστολές που κλέβουν την παράσταση.

Έχει γίνει φανταστική δουλειά στον σχεδιασμό του κόσμου. Κάθε πέτρα δίνει την εντύπωση πως μπήκε εκεί εσκεμμένα, χειροκίνητα, για να γίνει μέρος ενός συνόλου που αποτελεί επιχείρημα υπέρ του σχεδιασμού «στο χέρι», μακριά από αυτοματοποιημένα συστήματα και τυχαία διαμορφωμένα επίπεδα, τουλάχιστον σε παιχνίδια αυτού του τύπου.

Το S.T.A.L.K.E.R. 2 έχει bugs, glitches, έχει συστήματα που δεν λειτουργούν πολύ σωστά, όμως έχει κι αυτό: ψυχή, μαγεία, τόλμη, καρδιά, βάθος, αλλόκοτη ομορφιά. Ένα σπάνιο, ακατέργαστο διαμάντι.

3. UFO 50

Το UFO 50 είναι εντυπωσιακό. Είναι μια συλλογή παιχνιδιών από μια φανταστική εταιρεία που δεν υπήρξε ποτέ, και παρουσιάζεται ακριβώς έτσι: ταξινομημένα με βάση την ημερομηνία κυκλοφορίας τους, τα φανταστικά παιχνίδια αυτά καλύπτουν μια περίοδο που μοιάζει με τα 80s-90s.

Ωστόσο, μοιάζει σαν την εποχή εκείνη, αν κάποιος είχε μηχανή του χρόνου και μπορούσε να ταξιδέψει στο παρελθόν, για να ενσωματώσει σύγχρονες ιδέες από νεότερα είδη σε παιχνίδια του SNES.

Έτσι, θα παίξετε παιχνίδια τύπου management, θα δείτε ιδέες από roguelikes, θα παίξετε stealth και άλλα πολλά.

Η συλλογή περιλαμβάνει 50 παιχνίδια, τα οποία είναι κανονικά, πλήρη παιχνίδια, με διάρκειες που εξαρτώνται από το είδος. Υπάρχουν παιχνίδια εξερεύνησης, platformers, RPG, παιχνίδια στρατηγικής, υπάρχει ένα πανέμορφο point and click τρόμου.

Σίγουρα θα βρείτε κάτι να σας κάνει κλικ και να σας απασχολήσει για πολλές ώρες, σε ένα εγχείρημα που ξεπερνά την ανάγκη για κριτική του gameplay σε κάθε στιγμή του κάθε τίτλου και εντυπωσιάζει με τις ιδέες και την άψογη εκτέλεσή τους, είτε μιλάμε για τον σχεδιασμό των παιχνιδιών, είτε για την παρουσίαση και το στήσιμο της φανταστικής εταιρείας και του χρόνου που περνά (με, ας πούμε, sequels των παιχνιδιών).

Η μεγάλη επιτυχία του UFO 50 είναι πολυεπίπεδη: περιλαμβάνει 50 παιχνίδια υψηλής ποιότητας, πολλά εκ των οποίων θα μπορούσαν να μπουν από μόνα τους σε λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά, επίσης, είναι ένας meta σχολιασμός, μια γιορτή, μια σπουδή της βιομηχανίας και του παρελθόντος της.

4. Metaphor: ReFantazio [review]

Αν ψάχνουμε το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα το 2024, μάλλον είναι το Metaphor: ReFantazio. Δεν είμαι fan της σειράς Persona, δεν έχω καταφέρει να παίξω κανένα παιχνίδι της, αλλά το νέο RPG της εταιρείας ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά.

Φανταστική καλλιτεχνική επιμέλεια, σύστημα μάχης με τεράστιο βάθος, υπέροχο cast χαρακτήρων, άριστα γραμμένος κόσμος και σενάριο με επίκαιρες προεκτάσεις.

Η αίσθηση που δίνει η ύπαρξη στον κόσμο του Metaphor είναι εξαιρετικά δουλεμένη, το σενάριο δίνει την αίσθηση του επείγοντος, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις, σε ένα RPG που θυμίζει παλιότερες εποχές του είδους, ενσωματώνοντας σύγχρονες λειτουργίες και προσεγγίσεις. Επίσης, απίστευτη μουσική.

5. Astro Bot [review]

Με το Astro Bot πάμε πάλι στα βασικά: στο gaming που έχει ως πρωταρχικό ρόλο τη διασκέδαση, που υπάρχει για να μας κάνει να χαμογελάμε και να περνάμε καλά.

Μια θαυμάσια αναβίωση του mascot platformer (εκτός Nintendo), μια επιστροφή στις ρίζες του PlayStation, ένα απίστευτα καλοφτιαγμένο, πανέμορφο παιχνίδι, το οποίο χαρίζει δεκάδες ώρες αγνής διασκέδασης.

Καλοδεχούμενη η εξέλιξη του μέσου, χαιρόμαστε να το βλέπουμε να κάνει άλματα στην αφήγηση και να παρουσιάζει μοναδικές ιδέες, αλλά, μερικές φορές, ένα ρομποτάκι που χοροπηδά είναι αρκετό για να μας κλέψει τις καρδιές και να μας θυμίσει γιατί αγαπήσαμε τα βιντεοπαιχνίδια.

Photo: SEGA

1. Metaphor: ReFantazio [review]
2. Dragon Age: The Veilguard [review]
3. Dragon’s Dogma 2 [review]
4. Warhammer 40,000: Space Marine 2 [review]
5. Helldivers 2 [review]

Άλλη μια χρονιά, άλλο ένα τοπ 5! Το 2024 είχε λίγο τον ατελείωτο νομίζω, ε; Έτσι ένιωσα, αλλά ίσως να φταίει που όλα φέτος μου έτυχαν. Παράλληλα όμως ήταν μια καλή χρονιά για μένα όσον αφορά στο gaming, γιατί βγήκαν πολλά παιχνίδια που είναι ακριβώς του στιλ μου (“του στιλ μου” = RPG των 50 ωρών, γιατί αν δεν ασπρίσουν τα μαλλιά σου για να το τελειώσεις δεν “λέει”). Μόνο την Atlus αν υπολογίσω, επένδυσα περίπου 250 ώρες σε τρία παιχνίδια της -και τα τρία εξαιρετικά. (Άλλες 200+ αφιέρωσα στο Destiny 2, αλλά ας μην το σχολιάσουμε αυτό. Ευχαριστώ, προχωράμε.)

Σε μια ακόμα ευχάριστη εξέλιξη για εμένα, φέτος αυξήθηκαν τα νέα παιχνίδια που έπαιξα και αυτό σημαίνει ότι, ναι, έχω αρκετούς τίτλους για να γεμίσω ένα τοπ 5 (Παύλο, πονάς;). Θα παρατηρήσετε κάτι το κοινό ανάμεσα σε ορισμένους από αυτούς (γκουχ γκουχ), αλλά πάμε να τα δούμε ένα, ένα.

Θέση νούμερο πέντε και έχουμε το multiplayer που (σχεδόν) όλοι λάτρεψαν: το Helldivers 2. Δεν έχω κάτι να πω πέρα από το ότι απέδειξε πως το υψηλό fun factor παραμένει το κλειδί σε τέτοιου είδους παιχνίδια. Δεν έχει σημασία πόσες ατέλειες έχει ή πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι, όταν κάνει μια παρέα να περνάει καλά για εκατοντάδες ώρες.

Στην τέταρτη θέση έχουμε άλλο ένα “let’s have fun” game, το Warhammer 40,000: Space Marine 2. Cring-αρα πολλές φορές μαζί του, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι η Saber αδιαφορούσε παντελώς για το αν η προσέγγιση της ήταν basic ή ξεπερασμένη, διότι απλά έκανε embrace το source material. Μετά το διασκέδασα. Πανικός, bruta-λιά και πανέμορφα περιβάλλοντα. Αρκεί.

Στα μισά της λίστας συναντάμε το παιχνίδι που βγήκε τόσο νωρίς μέσα στη χρονιά που πολλοί μάλλον ξεχνάνε ότι βγήκε φέτος… Dragon’s Dogma 2. Το RPG της Capcom ήταν ο πρώτος τίτλος μέσα στο 2024 που με γοήτευσε. Η εντυπωσιακή μάχη, με τα άψογα classes και το “old-school” traversal ήταν το κλειδί για να το θεωρήσω μια εξαιρετική εμπειρία.

Στη θέση νούμερο 2 έχουμε το άλλο μεσαιωνικό (περίπου) RPG με δράκους του έτους, την αδυναμία μου, το Dragon Age: The Veilguard. Το περίμενα από τη στιγμή που τελείωσα το Dragon Age: Inquisition και παρ’ όλες τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν (για όλους τους λάθους λόγους), ήταν το highlight της χρονιάς για εμένα (συναισθηματισμοί > ψυχρή λογική). Θα μπορούσε να είναι καλύτερο μετά από μια δεκαετία αναμονής; Ναι, σίγουρα. Νιώθω οργισμένη Ελληνίδα για αυτό; Όχι, ούτε καν. Kudos to my girl, Neve Gallus.

Στην κορυφή του τοπ 5 είναι -ω, τι έκπληξη- ακόμα ένα RPG. Το Metaphor: ReFantazio ήταν το καλύτερο από τα τρία παιχνίδια της Atlus που κυκλοφόρησαν και έπαιξα το 2024 (Persona 3 Reload και Shin Megami Tensei V: Vengeance τα άλλα δύο για τους περίεργους) και, φυσικά, ήταν και το καλύτερο της χρονιάς γενικά. Η ιαπωνική εταιρεία έχει βρει εδώ και καιρό τον ρυθμό της, έχει βελτιστοποιήσει την turn-based μάχη της και επιτέλους επιχείρησε να δημιουργήσει μια νέα IP με όλα όσα έχει αποκομίσει από τα Persona και Shin Megami. Το αποτέλεσμα ήταν το pinnacle του medieval fantasy για το 2024.

Και μετά από αυτό ήρθε η ώρα να σας ευχηθώ καλή χρονιά, με υγεία, ασφάλεια, λιγότερη τοξικότητα και ό,τι άλλο επιθυμείτε. Το 2025 ήδη προβλέπεται να φέρει μερικές εξαιρετικές κυκλοφορίες, οπότε εδώ θα είμαστε να τα λέμε. Ατουταλέρ!

Photo: Game Science

1) Black Myth: Wukong [review]
2) Frostpunk 2 [review]
3) Helldivers 2 [review]
4) Call of Duty: Black Ops 6 [review]
5) DRAGON BALL: Sparking! ZERO [review]

Honorable Mentions: Silent Hill 2, Life is Strange: Double Exposure

Μια ακόμη περίεργη χρονιά φτάνει στο τέλος της. Πολλοί εξωτερικοί παράγοντες δεν μου επέτρεψαν να μείνω ιδιαίτερα ενεργός στο πρώτο μισό του 2024, κάτι που κατάφερα να ισορροπήσω στο δεύτερο εξάμηνο. Και πάλι, η λίστα που βλέπετε παραπάνω θα ήταν άλλη, αν είχα παίξει περισσότερα παιχνίδια του τρέχοντος έτους και όχι ports ή remasters/remakes.

Στο νούμερο 5 -και πώς θα μπορούσε να λείπει άλλωστε-, το DRAGON BALL: Sparking! ZERO που αποτελεί την αναβίωση των θρυλικών Budokai Tenkaichi. Τεράστιο ρόστερ, ικανοποιητικό gameplay και φανταστικά γραφικά με καταστρεφόμενο περιβάλλον. Τι άλλο να ζητήσουμε;

Δεν περίμενα ότι θα έβαζα ξανά κάποιο Call of Duty σε λίστα μου, όμως μετά το Modern Warfare (το reboot), το Black Ops 6 δικαίως βρίσκεται στη 4η θέση. Όχι μόνο γιατί συνεχίζει να εξελίσσεται διαρκώς σαν multiplayer, αλλά γιατί οι single-player αποστολές του είναι φανταστικές. Και τα production values βρίσκονται “στον θεό”.

Στην τριάδα προσγειώνεται (get it?) από το πουθενά το φανταστικό Helldivers 2. Τεράστια στροφή από τον πρώτο τίτλο, αυτό το multiplayer co-op απέδειξε ότι τα παιχνίδια αυτού του κορεσμένου είδους έχουν ακόμα ζωή. Στα bonus, η ταυτόχρονη κυκλοφορία του στα PC, που έδωσε πρόσβαση σε ακόμα περισσότερους παίκτες και γέμισε τους servers (και τα ταμεία) της εταιρείας.

Στο review μου το Σεπτέμβριο έγραφα «ήδη διεκδικεί μια από τις πέντε θέσεις μου για τα καλύτερα παιχνίδια του 2024», και να που βγήκα αληθινός. Στη 2η θέση (θα ήταν την πρώτη, αν δεν είχαμε τον πίθηκο) ένα από τα προσωπικά αγαπημένα και το παιχνίδι που δαπάνησα τις περισσότερες μου ώρες για φέτος. Το Frostpunk 2 επέστρεψε πιο ψυχρό (get it^2?) και πιο σκληρό από τον προκάτοχο του και δεν συγχωρεί τίποτα. Εμφανώς βελτιωμένο σε όλα τα σημεία, αποτελεί τον ορισμό του τέλειου sequel.

To GoTY μου για φέτος, αν και οριακά, αποτελεί το Black Myth: Wukong. Από το πρώτο trailer κάποια χρόνια πριν, το είχα θελήσει όσο τίποτα -και λόγω setting. Πλέον έφτασε και το αγάπησα πολύ, παρά τα προβλήματα του. Είχα να δαπανήσω καιρό τόσες ώρες σε παιχνίδι και, πραγματικά, δεν μετανιώνω ούτε λεπτό. Κορυφαίο gameplay και γραφικά, αν και όχι τόσο δύσκολο όσο τα Souls, σίγουρα αξίζει να επενδύσετε (αν δεν σας αποθαρρύνουν οι τελευταίες δηλώσεις του δημιουργού).

Καλή χρονιά, με υγεία και αγάπη σε όλο το κόσμο!

Photo: Square Enix

1. Final Fantasy VII Rebirth [review]
2. Metaphor: Re Fantazio [review]
3. Astro Bot [review]
4. Zenless Zone Zero
5. Senua’s Saga: Hellblade II [review]

Ποιος θα μου το έλεγε ότι το 2024 θα κυλούσα ξανά στο Fortnite; (Να ‘ναι καλά μερικοί αγαπημένοι συνάδελφοι). Ποιος θα μου το έλεγε ότι το 2024 η Sony θα έβγαζε platformer επιπέδου Nintendo και θα κέρδιζε το Game of the Year στα βραβεία; Θεωρώ πως η χρονιά που πέρασε ήταν αρκετά καλή για το gaming. Είχε πολλές καλές κυκλοφορίες, που ειλικρινά δεν πρόλαβα να απολαύσω. Γι’ αυτό και λείπουν παιχνίδια από τη λίστα μου, όπως το Silent Hill 2 και το Dragon Age: The Veilguard. Τα free to play με κέρδισαν στο δεύτερο μισό της χρονιάς, με τα Fortnite, Zenless Zone Zero και Pokémon TCG Pocket να μου “ρουφάνε το αίμα”.

Από τις μεγάλες κυκλοφορίες που πρόλαβα να παίξω, το Final Fantasy VII Rebirth είναι αυτό που ξεχώρισε για εμένα. Αμέσως μετά, το Metaphor, που από τις πρώτες ώρες με κέρδισε, και το ZZZ που είχε γρήγορο και ωραίο gameplay. Στη λίστα βλέπετε και το Hellblade 2. Ο λόγος είναι πως έπαιξα ένα καλύτερο Hellblade με εξαιρετικά γραφικά. Μπορεί οι μάχες του να μην ήταν καλές και ένα συγκεκριμένο σημείο να κούρασε κάποιους, όμως οπτικά και ακουστικά το παιχνίδι ήταν “αλλού”.

Σαν φανατικός των platformers, το no-brainer ήταν το Astro Bot για την πρώτη μου θέση, όμως δεν πιστεύω πως έκανε το κάτι παραπάνω για το είδος. Σίγουρα, όμως, έκανε κάτι ξεχωριστό για τη Sony. Μακάρι να είναι και ο λόγος να επανέλθουν αγαπημένα platformers όπως τα Ape Escape, Jak & Daxter, Sly και Gravity Rush. Το Astro Bot είναι η απόδειξη πως το κλείσιμο του Japan Studio ήταν μια από τις χειρότερες αποφάσεις της εταιρείας.

Photo: Square Enix

Για ακόμη μια χρονιά απολαύσαμε αρκετούς πολύ καλούς τίτλους, ενώ ταυτόχρονα είδαμε και το backlog μας να μεγαλώνει ακόμη πιο επικίνδυνα. Το 2024 κατά την προσωπική μου γνώμη ήταν η χρονιά των μεγάλων αποτυχιών, παρά επιτυχιών.

Μεγάλα στούντιο «κατάφεραν» να απογοητεύσουν τη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού. Παιχνίδια με τεράστια budget «έπιασαν πάτο» ή απογοήτευσαν. Από πού να ξεκινήσουμε: Dragon Age: The Veilguard, Concord, Suicide Squad: Kill the Justice League, Skull and Bones, Star Wars Outlaws θα ήταν το τοπ 5 των μεγαλύτερων απογοητεύσεων, ειδικά με βάση το budget τους. Το πρόβλημα σε αυτούς τους κατά τ ‘άλλα «ΑΑΑA» τίτλους δεν είναι μόνο η συνηθισμένη και εκνευριστική πλέον προώθηση πολιτικών πεποιθήσεων σε ένα μέσο που απλά υπάρχει για να διασκεδάσει τον κόσμο. Υπάρχει εμφανής έλλειψη ταλέντου, αλλά αγνοούν και παντελώς τι ζητάει το κοινό. Πολλά από τα μεγάλα στούντιο έχουν φτάσει στο “χείλος του γκρεμού” και αν δεν αλλάξουν πραγματικά νοοτροπία (και ανθρώπους), θα εξαφανιστούν.

Από την άλλη, άγνωστα μέχρι πρότινος στούντιο με ελάχιστη εμπειρία κατάφεραν να προσφέρουν εξαιρετικούς τίτλους ακριβώς γι’ αυτό, γιατί έχουν «πιάσει τον παλμό» του gaming κοινού, προφανώς γιατί οι developers δεν προσλαμβάνονται με βάση το φύλο και τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, αλλά γιατί έχουν αληθινό ταλέντο, όντας ταυτόχρονα και οι ίδιοι πραγματικοί gamers.

Παρόλα αυτά, το 2024 υπήρχαν ορισμένες πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες, με τις κορυφαίες κατά τη γνώμη μου να είναι οι εξής:

1. Final Fantasy VII Rebirth [review]

Ένα εξαιρετικό sequel ενός ήδη πολύ καλού παιχνιδιού. Η Square Enix διεύρυνε το παιχνίδι σε μέγεθος διατηρώντας κορυφαία επίπεδα παραγωγής παρά τη μεγάλη διάρκεια. Θεωρώ πως, όπως και με το περσινό FFXVI, το Rebirth είναι κάπως υποτιμημένο από το κοινό και αξίζει οπωσδήποτε να το δοκιμάσει μεγαλύτερη μερίδα κόσμου.

2. Like a Dragon: Infinite Wealth [review]

Το μεγαλύτερο και ποιοτικότερο παιχνίδι της σειράς Yakuza, μιας σειράς που ανανεώθηκε με το Yakuza 7 με νέο πρωταγωνιστή και τη μετατροπή του συστήματος μάχης μετά από πάρα πολλά παιχνίδια σε turn-based. Το Infinite Wealth προσφέρει μια πολύ δυνατή κεντρική ιστορία και πλούσιο παράπλευρο περιεχόμενο. Μια τρομερή πραγματικά εμπειρία, που μου έμεινε αξέχαστη.

3. Black Myth: Wukong [review]

Μπορεί αυτήν τη χρονιά να μην είχαμε καινούριο παιχνίδι της FromSoftware, όμως είχαμε ένα κορυφαίου επιπέδου action παιχνίδι με τρομερό σύστημα μάχης, απίστευτο art direction και δεκάδες επικά boss battles. Αν είστε και fan του lore του Journey to the West, τότε ο τίτλος είναι αυτό ακριβώς που ονειρεύεστε. Απίστευτη δουλειά από ανεξάρτητους Κινέζους developers, που βάζει τα γυαλιά σε πολλά μεγάλα στούντιο.

4. Stellar Blade [review]

Το Stellar Blade ανήκει ξεκάθαρα στην κατηγορία του Wukong. Μια τρομερή παραγωγή από ένα «άσημο» κορεατικό στούντιο. Κορυφαίου επιπέδου γραφικά και animations, ακριβής και διασκεδαστική μάχη και πολύ καλό lore γύρω από τον κόσμο του. Αν η κεντρική ιστορία είχε κάτι πιο αξιόλογο να δείξει, θα ήταν ακόμη πιο πάνω στη λίστα.

5. Dragon’s Dogma 2 [review]

Παρά το άσχημο optimization σε κονσόλες και PC, το Dragon’s Dogma 2 είναι ένα «ατόφιο» -παλαιάς κοπής- action RPG και άξιος διάδοχος του πρώτου τίτλου. Ο κόσμος του εξαιρετικός, η αίσθηση ελευθερίας, η εξερεύνηση, το σύστημα των pawns και των κλάσεων, αλλά και τα αμέτρητα μυστικά του το κατατάσσουν μέσα στη φετινή καλύτερη πεντάδα για εμένα.

Photo: Fellow Traveller

Παρά τις περιορισμένες μας προσδοκίες για το φετινό gaming έτος, το 2024 δεν απογοήτευσε. Με τα ανατολικά στούντιο να μεσουρανούν και την indie σκηνή να παρουσιάζει ένα ρεσιτάλ δημιουργικότητας, οι κυκλοφορίες ποιοτικών παιχνιδιών δεν είχαν σταματημό. Από εξαιρετικά νέα IPs, metroidbrainias και φιλόδοξα remakes, μέχρι polished platformers και αψεγάδιαστα indies, αυτά είναι τα 5 αρτιότερα παιχνίδια που έπαιξα το 2024.

5. Animal Well

Το Animal Well μάς τοποθετεί σε ένα αφιλόξενο ζωικό βασίλειο, όπου η περιέργεια μάς οδηγεί στο να ανακαλύψουμε την αλήθεια. Φτιαγμένο μόλις από έναν δημιουργό σε διάστημα επτά χρόνων, το Animal Well τοποθετείται στο είδος των metroidbrainias, παιχνιδιών, στα οποία απουσιάζει εξ ολοκλήρου η μάχη και μοναδικό μας όπλο είναι η γνώση που αποκτάμε εξερευνώντας τον κόσμο. Πρόκειται για ένα σφιχτοδεμένο 8ωρο παιχνίδι, γεμάτο φανταστικές ιδέες και πρωτότυπα εργαλεία και upgrades, που απομακρύνονται από τις παραδοσιακές λύσεις των παιχνιδιών του είδους.

4. Astro Bot [review]

Απλά και όμορφα, η πιο καλογυαλισμένη ΑΑΑ κυκλοφορία για φέτος. Ένα εξαιρετικό 3D platformer που γιορτάζει την 30η επέτειο του PlayStation με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σπουδαία σχεδιασμένες πίστες, με τρομερή ροή και ανεπανάληπτο επίπεδο αλληλεπίδρασης στον τομέα των physics. Αν έπρεπε να δώσω ένα βραβείο για το πιο διασκεδαστικό παιχνίδι της χρονιάς, αυτό σίγουρα θα πήγαινε στο Astro Bot.

3.Final Fantasy VII Rebirth [review]

Στο Final Fantasy VII Rebirth μπορείτε να κάνετε τα εξής:

I) Να ζήσετε μία άκρως συναισθηματική ιστορία που εμβαθύνει ακόμη περισσότερο στους χαρακτήρες που παρουσίασε το Remake.
II) Να έρθετε αντιμέτωποι με τον τρελό επιστήμονα και τις groupies του.
III) Να απολαύσετε το σπουδαιότερο σύστημα μάχης σε JRPG.
IV) Να παίξετε ένα πραγματικά καλό shooting gallery mingame (ναι, εσένα κοιτάω, Resident Evil 4 Remake).
V) Να αναπτύξετε σχέση με τους χαρακτήρες βάσει των επιλογών σας και να βρείτε το ταίρι σας.
VI) Να προστατέψετε έναν σκύλο από ασήμαντους εχθρούς, ενώ ταυτόχρονα ο πιο σκληρός άντρας των JRPGs πλαντάζει στο κλάμα, σκεπτόμενος την κόρη του, που έχει αφήσει πίσω.
VII) Να μάθετε τι θα συμβεί στην επανεξέταση του πιο εμβληματικού cutscene του μέσου.

2. Metaphor: ReFantazio [review]

Η Atlus στην καλύτερη στιγμή της. Η αρμάδα δημιουργών που παρέδωσαν απλόχερα μερικά από τα πιο φρέσκα JRPGs της τελευταίας εικοσαετίας, επιστρέφει με το νέο της στούντιο, Studio Zero, και το νέο της IP, το Metaphor. Με ένα concept πρωτόγνωρο αλλά και επίκαιρο, η Atlus ρισκάρει σεναριακά και πετυχαίνει διάνα. Επίσης, τα πρωτότυπα σύστηματα, που έφερε η εταιρεία με τα Persona, επιστρέφουν εδώ στην απόλυτη μορφή τους. Γενικότερα, αν κάτι ξεχωρίζει στο Metaphor, αυτή είναι η ασύλληπτη αλληλεπίδραση των συστημάτων του και πώς το καθένα απ’ αυτά τροφοδοτεί το εξαιρετικό και εξίσου φρέσκο σύστημα μάχης του. Ειδική μνεία στην υπέροχη μουσική υπόκρουση του Shoji Meguro.

1. 1000xResist

Τα λόγια περισσεύουν. (Σημ.: Αν θέλετε να ακούσετε τον Στάθη να μιλά για το κορυφαίο του παιχνίδι για το 2024, πατήστε εδώ.)

Photo: Konami

Το 2024 ήταν αναμφισβήτητα μια ακόμη σπουδαία χρονιά για την βιομηχανία, με τρανταχτές, επιτυχημένες επιστροφές, αλλά και με νέες, “γεμάτες” στο σύνολό τους εμπειρίες. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να παίξω όσα παιχνίδια θα ήθελα, με ένα από αυτά να είναι το Metaphor: ReFantazio, αλλά έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος από αυτά που επέλεξα και πέρασα τον χρόνο μου μαζί τους. Έτσι, λοιπόν, παρακάτω μπορείτε να βρείτε τη δική μου φετινή καλύτερη πεντάδα παιχνιδιών, την οποία οφείλω να ομολογήσω ότι δυσκολεύτηκα να βγάλω, καθώς πέρασαν πολλοί αξιόλογοι τίτλοι από τα χέρια μου.

1. Silent Hill 2 [review]

Ένα από τα πιο εμβληματικά παιχνίδια του είδους επέστρεψε το 2024 και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο. Οι μάγοι στην Bloober Team κατάφεραν να αποδώσουν άριστα την αίσθηση και την ατμόσφαιρα του original, προσθέτοντας ακόμα και δικές τους αξιομνημόνευτες αναφορές. Το παιχνίδι καταφέρνει να είναι ολόφρεσκο, κρατώντας ωστόσο αναλλοίωτα τα στοιχεία, που το έκαναν να ξεχωρίσει.

2. Final Fantasy VII Rebirth [review]

Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό το παιχνίδι; Δυσκολεύτηκα πολύ να μην το βάλω στην πρώτη θέση της λίστας μου, αλλά το Silent Hill 2 κάπως έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Περνώντας τις περισσότερες ώρες μου για φέτος στον κόσμο του, μπορώ να πω με ευκολία ότι ανυπομονώ για το τελευταίο κεφάλαιο της σειράς. Συνολικά, από το FF VII Rebirth δεν λείπει τίποτα και ακόμα κι αν μια από τις αλλαγές στην ιστορία που έφερε δεν με ενθουσίασε, είναι αναμφίβολα ένα από τα κορυφαία παιχνίδια της χρονιάς.

3. Indiana Jones and the Great Circle

Μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς ήταν το Indiana Jones and the Great Circle της MachineGames. Μια συναρπαστική, φρέσκια εμπειρία, εμπλουτισμένη με εξαιρετικό level design, τρομερά απολαυστική εξερεύνηση και ευφάνταστους γρίφους. Παρά τα όποια προβλήματά του, κατάφερε να με κρατήσει και να μου προσφέρει αρκετές ώρες διασκέδασης και ενθουσιασμού.

4. Astro Bot [review]

Χωρίς καμία αμφιβολία, το Astro Bot αξίζει να είναι σε οποιουδήποτε τη λίστα με τα καλύτερα παιχνίδια για το 2024. Αποτελεί ένα τρομερά ευφάνταστο και διασκεδαστικό platformer, με εξαιρετικό σχεδιασμό, υπέροχο soundtrack και απολαυστικό gameplay.

5. Neva [review]

Η Nomada Studios, μετά το υπέροχο Gris, ήρθε φέτος να μας χαρίσει μια ακόμα αξιομνημόνευτη εμπειρία. Το Neva, αποτελεί μια ολοκαίνουργια ιστορία, η οποία κρατώντας όλα τα στοιχεία που έκαναν το Gris να ξεχωρίζει, προσθέτει ακόμα περισσότερα, καθιστώντας το συνολικά πολύ πιο «ολοκληρωμένο». Από την υπέροχη μουσική του επένδυση και τη συγκινητική ιστορία του, μέχρι το πανέμορφο εικαστικό του και το ανανεωμένο gameplay του, το Neva είναι ένα παιχνίδι που αξίζει αναμφισβήτητα την προσοχή σας.

Photo: SIE

5. Prince of Persia: The Lost Crown [review]
4. Helldivers 2 [review]
3. Call of Duty Black Ops 6 [review]
2. Dragon Age: The Veilguard [review]
1. Astro Bot [review]

Καταρχάς θα ήθελα να ευχηθώ καλές γιορτές και καλή χρονιά σε όλους τους αναγνώστες του VG24! Το 2024 αποτέλεσε μια άκρως ενδιαφέρουσα χρόνια για το gaming με μεγάλους τίτλους, κυρίως με τα action RPG και horror genres να ξεχωρίζουν!

Προσωπικά, φέτος δεν έπαιξα τόσο όσο θα ήθελα, αλλά ελπίζω αυτό να γίνει μέσα στο 2025! Η gaming χρόνια μου λοιπόν άρχισε ιδανικά με το Prince of Persia: The Lost Crown. Η αναβίωση μιας ιστορικής σειράς βιντεοπαιχνιδιών ήρθε με στιλ metroidvania και, όπως είχα γράψει και στο review, είναι κάτι που του ταιριάζει πολύ!

Οι επόμενες επιλογές μου είναι παιχνίδια από ένα αγαπημένο μου genre, αυτό των shooters. Η πρώτη απόπειρα της Sony με ένα παιχνίδι αμιγώς multiplayer στέφθηκε από επιτυχία, καθώς το Helldivers 2 ξεπέρασε τις προσδοκίες και κράτησε για μεγάλο διάστημα ψηλά το ενδιαφέρον μου! Φέτος, δεν θα μπορούσε να λείπει, μετά από αρκετά χρόνια η αλήθεια είναι, ένας τίτλος COD από το τοπ 5 μου. Το Black Ops 6 είχε επιτέλους ένα εξαιρετικό campaign, ενώ και το multiplayer μού χαρίζει εβδομαδιαίως πολλές ώρες διασκέδασης!

Τέλος, στην κορυφή της λίστας μου για φέτος βρίσκονται δύο παιχνίδια, που είναι και τα τελευταία μου αποκτήματα για το 2024! Το Dragon Age: The Veilguard θυμίζει καλές εποχές BioWare και ο κόσμος του είναι υπέροχος. Όσο για το Astro Bot; Κατάφερε να μοιράσει απλόχερα χαμόγελα σε όλη την οικογένειά μου με τις ευφάνταστες ιδέες του και την αγνή gaming διασκέδαση που μας προσέφερε! Οπότε δεν θα μπορούσε να μην είναι στην πρώτη θέση για φέτος! Καλή χρονιά σε όλους!