Wanted: Dead – Review

Το Wanted: Dead είναι ένα εντελώς κλασικού τύπου παιχνίδι «ξύλου», με κάποιες ενδιαφέρουσες πινελιές, που, όμως, δύσκολα θα  «πιάσει» σύγχρονο κοινό.

Καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλει να κάνει η εταιρεία ανάπτυξης, Soleil, με το Wanted: Dead. Καταλαβαίνω, και μάλιστα ανήκω στο target group, στο κοινό όπου στοχεύει αυτό το παιχνίδι.

Η εταιρεία προσπάθησε να αφήσει στην άκρη ό,τι θεωρείται πλέον στάνταρ σε παιχνίδια δράσης, να απομακρυνθεί από τα στερεότυπα και τις νόρμες, να βουτήξει με το κεφάλι στην ιστορία του είδους και να μας δώσει ένα παιχνίδι της «παλιάς σχολής».

Και, για να το κάνει αυτό όσο πιο σωστά γίνεται, η εταιρεία φτιάχνει ένα πολύ παράξενο -για τα σημερινά δεδομένα- παιχνίδι.

photo: 110 Industries SA

Cyberpunk karaoke

Χειριζόμαστε μια τύπισσα με κυβερνοπάνκ στιλ, με ένα μηχανικό χέρι, με αθλητικά παπούτσια και τατουάζ, με πολύ κουλ διάθεση γενικά, η οποία είναι μέλος της ομάδας «Ζόμπι».

Το σενάριο δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκο, αναμενόμενα, αλλά το βασικό κομμάτι είναι αυτό: παίζουμε μια εβδομάδα της ζωής αυτής της ομάδας, κυνηγώντας ανδροειδή και άλλους «κακούς», μαζί με τους συντρόφους μας που όλοι, όπως και η πρωταγωνίστρια, είναι πρώην εγκληματίες.

Η βασική ιδέα είναι επαρκώς ενδιαφέρουσα ως υπόβαθρο για τη δράση, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Το σενάριο, η παρουσίαση γενικά, σε κάποια σημεία είναι όπως πρέπει: «τσίρκο». Βλέπουμε την πρωταγωνίστρια να παίζει καραόκε, να τσακώνεται με τα άλλα μέλη της ομάδας σε μια καφετέρια, βλέπουμε, γενικά, διάφορες αστείες στιγμές. Και, σε αυτό το κομμάτι, αν και το γράψιμο είναι (εσκεμμένα ή μη) κακό, το αποτέλεσμα έχει μια αλλόκοτη γοητεία.

photo: 110 Industries SA

Ωστόσο, υπάρχουν άλλα σημεία στα οποία η πλοκή προσπαθεί να γίνει πιο «σοβαρή», να δώσει τραγικό υπόβαθρο σε χαρακτήρες, ας πούμε, και εδώ το γράψιμο δεν μπορεί να τα καταφέρει, σε καμία περίπτωση.

Το Wanted: Dead θα ταίριαζε πλήρως στο Dreamcast

Ο διάλογος είναι πάντα παράξενος, ο ήχος τη μία φορά ακούγεται κανονικά και την άλλη σχεδόν καθόλου, οι χαρακτήρες «φτύνουν» κουλ ατάκες κάθε δευτερόλεπτο. Η αισθητική, το ύφος γενικά, θυμίζουν εποχές Dreamcast. Σε κάποια σημεία η αφήγηση, ξαφνικά, γίνεται μέσω κινουμένων σχεδίων (anime), χωρίς πολλή κίνηση, αλλά με ικανοποιητικό συνολικό αποτέλεσμα, υπάρχουν mini games με καραόκε, υπάρχει ένα πλήρες παιχνίδι τύπου arcade shooter το οποίο μπορούμε να παίξουμε στα διαλείμματα από τη δράση (… και δεν είναι άσχημο…). Ένας χαρακτήρας, πρωταγωνιστής, έγινε στρατιωτικός… επειδή… του αρέσουν… οι γυναίκες που φορούν στολή…

Τέλος πάντων, καταλαβαίνετε τι εννοώ «τσίρκο». Όμως, αφού τραγουδήσουμε το «99 Luftballons» στο καραόκε, πηγαίνουμε στο αστυνομικό τμήμα για να ανακρίνουμε ένα κυβόργιο που ισχυρίζεται ότι είναι πραγματικός άνθρωπος. Γενικά, υπάρχουν πολλές και απότομες εναλλαγές στο ύφος.

photo: 110 Industries SA

Αυτό που δεν υπάρχει, είναι η συνοχή και η τήρηση των «κανόνων» των σύγχρονων βιντεοπαιχνιδιών. Τέλος πάντων, δεν πρόκειται για σενάριο, ακριβώς: περισσότερο έχουμε να κάνουμε με μια συλλογή σκηνών, ασύνδετων αλλά και σχετικών, με μια συλλογή κουλ στιγμών και με, πού και πού, κάποιες εντελώς παράταιρες αλλαγές στην ατμόσφαιρα. Α, επίσης, οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πραγματικά αλλόκοτες, ποτέ ταιριαστές, πάντα εκτός τόπου και χρόνου. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει το gameplay.

Μάχη «παλιάς σχολής»

Το βασικό ενδιαφέρον στοιχείο του gameplay είναι η δυνατότητα που μας δίνει να παίζουμε με ευελιξία στον τρόπο μάχης, είτε σε melee (σώμα με σώμα) είτε από μακριά (ranged). Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να επιτεθούμε σε εχθρούς με το σπαθί μας (και με μεγάλες δόσεις αίματος) και, όποτε θέλουμε, να σηκώσουμε το πολυβόλο μας για να σημαδεύσουμε έναν εχθρό, σε στιλ shooter τρίτου προσώπου, αλλά μπορούμε και να πυροβολούμε με το πιστόλι μας παράλληλα με τα χτυπήματα με τη λεπίδα.

Η ιδέα, ενδιαφέρουσα. Το σύστημα, πράγματι ευέλικτο. Αρκετές φορές, η μάχη του Wanted: Dead διασκεδάζει. Αλλά… υπάρχουν προβλήματα. Επειδή το παιχνίδι αυτό προσπαθεί να μοιάσει με τίτλους του παρελθόντος, κουβαλά μαζί του τα προβλήματα παλιότερων εποχών, και δεν ενδιαφέρεται καθόλου να τα διορθώσει.

Πολλά προβλήματα, άλλης εποχής

Έτσι, έχουμε μια καλή ιδέα, της οποίας οι προθέσεις είναι υπέροχες, αλλά… Δεν είναι όλα ρόδινα. Οι τύποι των εχθρών είναι επαναλαμβανόμενοι, η ΑΙ τους είναι… ανύπαρκτη (κάθονται και περιμένουν να τις φάνε, πολλές φορές, κολλούν σε τοίχους, ρίχνουν χειροβομβίδες και δεν απομακρύνονται, κ.λπ.), τα hit boxes δεν είναι σωστά (χτυπάμε, βλέπουμε ότι πετυχαίνουμε τον εχθρό, δεν δέχεται όμως damage).

photo: 110 Industries SA

Επίσης, οι τοποθεσίες δεν έχουν ιδιαίτερη ποικιλία, ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι πάρα πολύ απλός και συνεχώς επαναλαμβάνεται, οι δραστηριότητες είναι τελείως βασικού τύπου (πήγαινε στο δωμάτιο, σκότωσε όλους τους εχθρούς, συνέχισε στον διάδρομο, πήγαινε στο επόμενο δωμάτιο, σκότωσε όλους τους εχθρούς, κ.λπ.) -μάλιστα, κάποιες φορές μένει ένας εχθρός και κολλάει σε έναν τοίχο, με αποτέλεσμα να τον ψάχνουμε για πολλή ώρα. Επίσης, το σύστημα της κάλυψης στον τοίχο είναι ασυνεπές, δηλαδή πολλές φορές δεν λειτουργεί καν ενώ άλλες είναι άψογο.

Δεν μπορούμε να «κλειδώσουμε» τον στόχο, η κάμερα συχνά «ξεφεύγει», ειδικά σε κλειστούς χώρους, τα μοτίβα των επιθέσεων δεν είναι ξεκάθαρα και δεν ξέρουμε αν πρέπει να αμυνθούμε ή να αποφύγουμε με τούμπα. Η απόκριση του χειρισμού δεν είναι ιδανική, δεν μπορούμε να διακόψουμε κάθε κίνηση που κάνουμε, η αίσθηση των όπλων είναι αδιάφορη (το σπαθί δεν έχει «βάρος») και σχεδόν ίδια για κάθε είδος, τα είδη είναι λίγα, ο διάλογος μέσα στο gameplay επαναλαμβάνεται συνεχώς.

Κάποια bosses είναι πραγματικά ενοχλητικά, κολλάνε σε γωνίες και δεν μπορούμε να τα πετύχουμε (κάνουμε reload), σε κάποιες φάσεις μπορεί εμείς να κολλήσουμε και να τρώμε damage χωρίς δυνατότητα διαφυγής, τα checkpoints είναι πολύ αραιά και οι πίστες τεράστιες, τα upgrades των όπλων ανούσια και τελειώνουν σύντομα. Επίσης, υπάρχουν κάποια mini games (καραόκε και άλλα) τα οποία είναι πολύ δυσκολότερα απ’ ό,τι θα έπρεπε.

Οι βασικοί χαρακτήρες είναι σχεδιασμένοι με κουλ τρόπο, οι εχθροί τελείως βαρετοί, άχρωμοι, επαναλαμβανόμενοι. τα combos είναι λίγα σε αριθμό, το skill tree των αναβαθμίσεων ολοκληρώνεται πολύ γρήγορα, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, και δεν προσφέρει πολλά. Τα γραφικά, αν και χρησιμοποιούν σύγχρονες τεχνικές σε σημεία, δίνουν συνολική εικόνα που παραπέμπει σε παλιότερες εποχές (ελλιπή animations προσώπων, αδιάφορα μοντέλα εχθρών, έλλειψη λεπτομέρειας σε τοποθεσίες). Το παιχνίδι διαρκεί περίπου 6-10 ώρες, ανάλογα με το πόσο θα εξερευνήσετε και θα ασχοληθείτε με mini games και άλλες δραστηριότητες.

photo: 110 Industries SA

Ξέρετε αν θέλετε να παίξετε το Wanted: Dead

Ωστόσο, παρά όλα αυτά τα προβλήματα, πρόκειται για ένα παιχνίδι με ξεκάθαρο στόχο, το οποίο ξέρει τι κάνει και απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Δηλαδή, πράγματα που είναι για τα σημερινά δεδομένα αρνητικά, σε ένα παιχνίδι που ΘΕΛΕΙ να απομακρυνθεί από τα σημερινά δεδομένα… είναι ζητούμενα. Μάλλον ξέρετε αν αυτό το παιχνίδι απευθύνεται σε εσάς, εγώ το απόλαυσα, ας πούμε, αλλά, ακόμα και για αυτό που είναι, έχει θέματα.

Για παράδειγμα, παλιομοδίτικο σενάριο δεν σημαίνει απαραίτητα αδιάφορη πλοκή, και το Wanted: Dead έχει πράγματι τέτοια. Η μάχη, επίσης, αν και έχει καλά στοιχεία (είναι γρήγορη, η εναλλαγή από melee σε ranged διασκεδάζει, το σύστημα ανάκτησης ζωής μέσω επίθεσης είναι πετυχημένο), έχει και αρκετά κακοστημένα, για όποια εποχή κι αν μιλάμε. Ακόμα, η μάχη, παρά τα πολλά της προβλήματα, είναι, αρκετές φορές, διασκεδαστική, με ικανοποιητικό ρυθμό και μπόλικο gore (γίνεται και πολύ δύσκολη σε σημεία).

Δεν μπορώ να κακολογήσω πολύ ένα παιχνίδι που γνωρίζει ακριβώς τι κάνει και τι θέλει να είναι, και το Wanted: Dead θα βρει το κοινό του.  Το απόλαυσα, αλλά δεν μπορώ να μην χαίρομαι κιόλας που έχουμε φτάσει σε μια εποχή στην οποία έχει εκσυγχρονιστεί το gaming και, ακόμα και σε περιπτώσεις «τσίρκο» μπορεί να βρίσκει τρόπους να κερδίζει τις εντυπώσεις.

Με καλύτερο writing (κι ας παρέμενε αλλόκοτο) και πιο γυαλισμένο gameplay, το Wanted: Dead μπορούσε να «λάμψει», τώρα αποτελεί μια υπενθύμιση του πόσο μακριά έχει φτάσει το μέσο, αλλά και μια ευκαιρία να παίξουμε το παρελθόν του σχεδόν ανόθευτο, με τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που κουβαλά αυτή η προσέγγιση. Απευθύνεται σε εμένα, το απόλαυσα, θα το αγόραζα κιόλας, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω τα πολλά προβλήματά του.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο σε: PS5, PS4, Xbox Series X|S, Xbox One, PC
Δοκιμάστηκε σε: PC
Εταιρεία Ανάπτυξης: Soleil Ltd.
Εκδότρια Εταιρεία: 110 Industries SA
Είδος: Action RPG
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 14 Φεβρουαρίου 2023
Official website: link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.