Vampire: The Masquerade – Swansong – Review

Ο κόσμος του Vampire: The Masquerade προσφέρεται για υπόβαθρο βιντεοπαιχνιδιών, αναμφίβολα. Μια ματιά στα χαρακτηριστικά του αρκεί για να γίνει ξεκάθαρο.

Ταυτόχρονα, όμως, γίνεται πασιφανές και το στενάχωρο σκέλος: κανείς δεν μπορεί να πετύχει μια πλήρως ικανοποιητική μεταφορά του setting του Vampire: The Masquerade.

Βρικόλακες, λυκάνθρωποι, υπόγειες «αυτοκρατορίες», πολιτικές αντιπαραθέσεις, πολύ αίμα, πάρτι σε χλιδάτα κλαμπ, ό,τι, γενικά, περιμένουμε από μια ιστορία με βαμπίρ, όλα είναι εδώ, στο setting του Vampire: The Masquerade.

Ωστόσο, ενώ ακόμα περιμένουμε για τη μεγάλη επιστροφή του World of Darkness με το Bloodlines 2, αν θέλουμε να παίξουμε στο setting θα πρέπει να αρκεστούμε κατά κύριο λόγο σε visual novels. Δεν έχω κάτι εναντίον του είδους αυτού, όμως περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη «μεγάλη» προσθήκη στη σειρά.

image: Nacon

Δυστυχώς, η πιο πρόσφατη ήταν το Bloodhunt, ένα Battle Royale που πέρασε σχετικά αδιάφορο, καθώς, αν και έχει κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες, δεν τα καταφέρνει επαρκώς στα συστήματα του gameplay του.

Επιστροφή στο σκοτάδι, με ένα Vampire RPG

Τώρα, το franchise επιστρέφει πιο κοντά στις ρίζες του, με το Vampire: The Masquarade – Swansong. Πιο κοντά στις ρίζες, επειδή πρόκειται για ένα σκοτεινό, λαχταριστό, αιματηρό RPG, τουλάχιστον κατά κάποιον τρόπο.

Το «κατά κάποιον τρόπο» πάει στο «RPG», καθώς το άλλο σκέλος δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Το Swansong έχει ό,τι θα έπρεπε να έχει ένα τέτοιο παιχνίδι: πολιτικές ίντριγκες, αίμα, σφαγές, σέκτες βρικολάκων, σκοτάδι, χλιδή αλλά και σαπίλα. Δεν υπάρχει αμφιβολία: είναι κομμάτι του κόσμου αυτού.

Ωστόσο, μην περιμένετε πως θα παίξετε ένα «ελεύθερο» παιχνίδι ρόλων. Στο Swansong δεν θα έχετε την ευκαιρία να περπατήσετε σε σκοτεινά σοκάκια, να δελεάσετε ανυποψίαστους θνητούς και να τους πιείτε το αίμα. Δεν θα έχετε την ευκαιρία να εξερευνήσετε την πόλη, μια γαργαλιστικά σκοτεινή Βοστώνη. Επίσης, δεν θα έχετε την ευκαιρία να πάρετε μέρος σε μάχες, οποιουδήποτε -σχεδόν- τύπου.

Συνδυασμός στοιχείων τύπου Telltale, με άλλα από RPG

Όλα αυτά, επειδή το Swansong είναι ένας συνδυασμός στοιχείων από διαφορετικά είδη. Είναι, όσο δεν έχω καλύτερη περιγραφή, ένα “Telltale-adventure RPG”.

image: Nacon

Το στήσιμο θυμίζει τα παιχνίδια της Telltale. Θα κινηθείτε σε χωριστές «πίστες», σχετικά μικρές σε μέγεθος, και θα πρέπει να ερευνήσετε τον χώρο για στοιχεία, να μιλήσετε με χαρακτήρες και να λύσετε γρίφους.

Α, μην ξεχάσω, το Swansong έχει πραγματικούς γρίφους, δεν αρκείται σε ένα απλουστευμένο gameplay που κινείται προς τα λημέρια του visual novel, όπως έκανε η Telltale. Εδώ, θα χρειαστεί να ψάξετε ενδελεχώς, να παρατηρήσετε, να χαράξετε στη μνήμη διάφορα στοιχεία, να σημειώσετε κωδικούς.

Στις πίστες που θα πρέπει να ολοκληρώσετε, δεν είναι απαραίτητο να διαπρέψετε, εξάλλου. Υπάρχει η δυνατότητα αποτυχίας: μπορεί να μην βρείτε πολλά δεδομένα ώστε να στοιχειοθετήσετε μια υπόθεση, μπορεί να αποτύχετε στην προσπάθειά σας να πείσετε έναν τύπο να ανοίξει μια πόρτα.

Και, μιλάω για πραγματική αποτυχία, όχι πλασματική.  Δεν θα αποτύχετε για να αυξηθεί το immersion, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει συμβεί τίποτα. Θα αποτύχετε σκληρά, και οι επιπτώσεις θα φανούν αργότερα, σιγά-σιγά.

Τα γραφικά, δυστυχώς, δεν είναι αντάξια

Το μεγαλύτερο μέρος του gameplay αποτελείται από εξερεύνηση χώρων και διαλόγους. Και αυτό δεν πειράζει καθόλου. Οι χαρακτήρες είναι πολλοί και έχουν ενδιαφέρον. Το setting είναι τρομερό, η πλοκή επίσης ελκυστική, αν σας κάνουν «κλικ» τέτοιου τύπου σκηνικά.

Η εξερεύνηση ( γίνεται σε τρίτο πρόσωπο) πλήττεται από κάποια προβλήματα, αλλά υπάρχουν κάποιες πινελιές που λειτουργούν ως «αντίβαρο». Από τα βασικά προβλήματα του Swansong είναι ο οπτικός τομέας.

image: Nacon

Τα μοντέλα των χαρακτήρων μοιάζουν βγαλμένα από άλλη εποχή, και όχι από το καλύτερο δείγμα της, οι κινήσεις τους -σωματικές αλλά και προσώπου- είναι εντελώς παράταιρες και «ξύλινες», το lip sync θυμίζει κουκλοθέατρο.

Οι τοποθεσίες είναι σε καλύτερη μοίρα όσον αφορά την απεικόνισή τους, αλλά, και πάλι, δεν εντυπωσιάζουν. Περιμένω πως αρκετός κόσμος θα απομακρυνθεί από το Swansong λόγω των γραφικών του, και δεν θα κατακρίνω μια τέτοια κίνηση.

Είναι κρίμα, καθώς σε ένα παιχνίδι τέτοιου τύπου τα animations παίζουν σημαντικό ρόλο, και τα συγκεκριμένα αποτυγχάνουν πλήρως. Ευτυχώς, οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους στο καστ των χαρακτήρων κάνουν αξιόλογη δουλειά και έτσι κάτι σώζεται.

Τι θα ήταν ένα Vampire RPG χωρίς skill checks;

Στο κομμάτι του gameplay, το Swansong κάνει αρκετές ενδιαφέρουσες προσπάθειες. Επιχειρεί να ενώσει χαρακτηριστικά των adventures με μερικά των RPGs, και, σε γενικές γραμμές, το καταφέρνει. Στη διάρκεια της ιστορίας αυτής, χειριζόμαστε τρεις χαρακτήρες, εναλλάξ.

Διαλέγουμε για κάθε έναν να ανεβάσουμε διαφορετικά stats, όπως θα κάναμε σε ένα RPG. Φυσικά, επειδή εδώ δεν υπάρχει μάχη, όλα έχουν να κάνουν με τους διαλόγους και την εξερεύνηση. Ένας χαρακτήρας με “education”, μπορεί να γνωρίζει περισσότερα για ένα αντικείμενο, ενώ ένας με detective skills μπορεί να καταλάβει για ποιον λόγο βρίσκεται το αντικείμενο εκεί.

image: Nacon

Ένας άλλος, με υψηλό persuasion, μπορεί να πείσει έναν φρουρό να του πει γιατί βρίσκεται εκεί το αντικείμενο, ενώ αν έχει επενδύσει και σε υπερφυσικές ικανότητες, ίσως καταλάβει μόνος του, απλώς κοιτώντας το. Είναι ένα σχετικά απλό σύστημα, όμως καλά ρυθμισμένο ώστε να έχει ουσία σε ένα τέτοιο πλαίσιο.

Εξαιτίας της ενσωμάτωσης των μηχανισμών αυτών, θα δείτε ότι κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται μπορεί να επιλυθεί με αρκετούς τρόπους, ενώ μπορεί και να μην επιλυθεί καθόλου.

Μάχη μέσω διαλόγου

Επίσης, υπάρχουν μερικά επιπλέον συστήματα, που έχουν ενδιαφέρον. Το ένα έχει να κάνει με το πιο κοντινό σε μάχη που θα βρούμε: πρόκειται για αναμετρήσεις εν μέσω διαλόγου. Για να πείσουμε έναν χαρακτήρα, πολλές φορές θα χρειαστεί να μπούμε σε μια τέτοια αναμέτρηση, και θα πρέπει να προσέχουμε τι λέμε, και πότε.

Για να εξηγήσω καλύτερα, να σας πω για τα άλλα, τα βαμπιρικά συστήματα του Swansong. Καθώς και οι τρεις χαρακτήρες μας είναι βρικόλακες, έχουμε πρόσβαση στις δυνατότητές τους, αλλά και στις αδυναμίες τους. Η μία μπορεί να κάνει τηλεμεταφορά σε συγκεκριμένα σημεία, η άλλη γίνεται αόρατη και αλλάζει μορφή αντιγράφοντας άλλους χαρακτήρες, ο τρίτος μπορεί με την παρουσία και τη φωνή του να πείσει και τον πιο δύσπιστο.

Οι ικανότητες που σχετίζονται με την εξερεύνηση είναι μια καλοδεχούμενη προσθήκη, όμως είναι πολύ γραμμικές: για παράδειγμα, όταν πρέπει να αλλάζουμε μορφές για να μπούμε κρυφά κάπου, μην περιμένετε συστήματα στιλ Hitman, καθώς όλα είναι προκαθορισμένα. Όπως και να ‘χει, είναι μηχανισμοί που δίνουν επιπλέον πόντους στο immersion και καταφέρνουν να διαφοροποιήσουν τους χαρακτήρες μας αρκετά.

Και, βέβαια, τι θα ήταν ένα Vampire RPG χωρίς αίμα;

Τώρα, το κομμάτι της διαχείρισης. Για να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες αυτές ενός βαμπίρ, πρέπει να έχουμε πρώτα χορτάσει με ανθρώπινο αίμα, αλλά και να έχουμε καθαρό μυαλό. Έτσι, για να μεταφραστούν αυτά σε παιχνιδίστικους όρους, έχουμε δύο μπάρες ενέργειας: μία για την πείνα και μία για το “focus”.

image: Nacon

Η πρώτη ξεκινά άδεια και γεμίζει όσο χρησιμοποιούμε υπερφυσικές ικανότητες. Η δεύτερη ξεκινά γεμάτη και αδειάζει όσο την αξιοποιούμε για να πετύχουμε σε ένα “check”, σε έναν διάλογο. Αν, για παράδειγμα, χρειαζόμαστε 2 persuasion για να πείσουμε έναν χαρακτήρα που έχει επίσης 2, ίσως πρέπει να προσθέσουμε μερικούς πόντους σπαταλώντας ένα μέρος του focus (και πάλι, σπάνια είναι εντελώς σίγουρο ότι θα πετύχουμε).

Παρόμοια λειτουργούν και άλλοι μηχανισμοί, όπως το lockpick, που βασίζεται σε stats για να μας επιτρέψει να παραβιάζουμε πόρτες, για να βρούμε shortcuts και να γλιτώσουμε μπόλικο investigation. Επίσης, υπάρχουν κάποιοι ακόμα μετρητές, όπως το “suspicion”, που μετράει την καχυποψία. Έτσι, αν αφήνουμε στοιχεία εδώ κι εκεί, αυξάνεται αυτή η μπάρα, και κάνει λίγο-λίγο πιο δύσκολες τις αναμετρήσεις των διαλόγων.

Στο σύνολό του, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σύστημα, απόλυτα ταιριαστό στο ύφος του Vampire: The Masquerade. Καταφέρνει να κάνει το gameplay πιο ελκυστικό, να του δώσει την ευκαιρία να ξεφύγει από τα στάνταρ του είδους του (όλων των ειδών στα οποία ανήκει), και να μοιάζει πιο ιδιαίτερο.

Το Swansong δεν θα σας πάρει απ’ το χεράκι

Και, όντως, επιτυγχάνει σε πολλούς τομείς. Οι γρίφοι και η αναζήτηση θα σας παιδέψουν. Θα χρειαστεί να ψάξετε πολύ, να σκεφτείτε και να συνδυάσετε στοιχεία (χωρίς markers και βοήθειες).

Οι διάλογοι μοιάζουν πειστικοί επειδή δεν πετυχαίνουμε πάντοτε αυτό που θέλουμε. Το σενάριο έχει αρκετά συναρπαστικά σημεία και μια σωστή διάρκεια (περίπου 15-20 ώρες) με πολλές διακλαδώσεις και αλλαγές, ανάλογα με τις επιλογές που κάνουμε. Και, ευτυχώς, αποφεύγει αρκετά κλισέ. Ευπρόσδεκτη είναι, ακόμα, η επεξήγηση που προσφέρει για το εκτενές lore, που γίνεται σωστά.

Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στο στήσιμο των χώρων, ιδίως των εσωτερικών, που είναι γεμάτοι με λεπτομέρειες που αναπτύσσουν το lore και χτίζουν το σενάριο αυξάνοντας τον ρεαλισμό (αν και, δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι: γιατί ΟΛΟΙ γράφουν σε χαρτιά, συνεχώς; Γράμματα, ημερολόγια, υπενθυμίσεις…).

Ενδιαφέρον έχει και το πώς ανεβάζουμε level: αν βρίσκουμε αρκετά στοιχεία στις έρευνές μας, αν τα πηγαίνουμε καλά στις αναμετρήσεις διαλόγου, παίρνουμε πόντους που ξοδεύονται σε ένα απλό αλλά λειτουργικό skill tree και σε ένα character sheet.

image: Nacon

Επίσης, υπάρχουν κάποια traits και talents που ξεκλειδώνονται όσο παίζουμε με συγκεκριμένο τρόπο: έφαγες αρκετά ποντίκια; Παίρνεις μια νέα ιδιότητα, σχετική. Απέτυχες παταγωδώς σε ένα σημείο; Παίρνεις μια άλλη, πάλι σχετική. Έπαθε αμνησία ο χαρακτήρας σου; Δυσκολεύουν τα checks που έχουν να κάνουν με γνώσεις.

Όλα αυτά είναι εμπνευσμένες ιδέες και έχουν καλές βάσεις στο setting. Ευτυχώς, η εταιρεία ανάπτυξης δεν έπεσε σε παγίδες και δεν «αναγκάστηκε» να συμπεριλάβει μονομαχίες στο παιχνίδι της. Σίγουρα θα ήταν κατώτερες των προσδοκιών και, τελικά, αχρείαστες.

Τεχνικά προβλήματα, ζητήματα με την ισορροπία

Δυστυχώς, σε κάποια βασικά σημεία, υπάρχουν προβλήματα -κάποια πλήττουν το gameplay, άλλα το immersion. Στη μορφή που είχε το παιχνίδι όταν το έπαιξα, εμφανίστηκαν αρκετά τεχνικά προβλήματα. Βρίσκουμε αστεία glitches με χαρακτήρες να αιωρούνται, αλλά και εκνευριστικά bugs που διακόπτουν την πρόοδο. Για παράδειγμα, σε μια περίπτωση, δεν εμφανιζόταν ένα σημαντικό αντικείμενο (μεγάλο πρόβλημα, όταν μιλάμε για παιχνίδι αναζήτησης/γρίφων, καθώς μπορεί να σπαταλήσεις πολλή ώρα μέχρι να αποφασίσεις ότι ήρθε η ώρα για reload).

Επίσης, αρκετές ήταν οι φορές που ο χαρακτήρας μου σταμάτησε να τρέχει ή να έχει τη δυνατότητα να περιστρέφει την κάμερα προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, και πάλι χρειάστηκε reload. Ακόμα, ο ήχος κάποιες φορές ακούγεται με διακυμάνσεις. Όλα αυτά, βέβαια, είναι προβλήματα που πιθανότατα -αν όχι αμέσως μετά την κυκλοφορία, τότε αργότερα- θα επιλυθούν.

Ακόμα, η ισορροπία δεν είναι ιδανικά σχεδιασμένη: όσο κι αν υπάρχει η πείνα και το focus, είναι συνήθως πολύ εύκολο να κουμαντάρουμε αυτές τις μπάρες. Το σημαντικότερο παράδειγμα προκύπτει από τον τρόπο που «ξεδιψάμε» πίνοντας ανθρώπινο ή ποντικίσιο αίμα.

Η παρουσίαση, και πάλι, πλήττει το αποτέλεσμα

Τα ποντίκια και οι άνθρωποι βρίσκονται σε πολύ συγκεκριμένα σημεία, δεν είναι δηλαδή ότι ψάχνουμε και τρώμε όποιον θέλουμε. Είναι ορισμένοι οι άνθρωποι που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να πιούμε αίμα. Έτσι, χάνεται κάπως το στοιχείο της επιβίωσης, αφού δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε ιδιαίτερα: βρίσκουμε ένα safe zone μέσα στην πίστα, βρίσκουμε έναν άνθρωπο με το κατάλληλο εικονίδιο, παίζουμε ένα mini game και αδειάζει η πείνα.

image: Nacon

Μάλιστα, ο τρόπος με τον οποίον παρουσιάζεται η διαδικασία αυτή πλήττει σημαντικά το immersion. Τα safe zones δεν πείθουν ιδιαίτερα. Είναι απλώς μια τουαλέτα ή μια αποθήκη, δίπλα από τις οποίες υπάρχει κόσμος, αστυνομία ή και άνδρες του FBI.

Επιπλέον, όταν βρίσκουμε τον στόχο μας και ξεκινούμε τη διαδικασία, αυτή γίνεται ως εξής: ο χαρακτήρας μας πλησιάζει το θύμα του, του λέει «ακολούθα με», και έτσι συμβαίνει. Αμέσως μετά, όμως, βλέπουμε ένα τελείως άκυρο μικρό βίντεο: μπορεί να βρίσκεστε σε ένα υπόγειο εργαστήριο, σε ένα λευκό δωμάτιο, σε μια ταράτσα, κάθε φορά, όμως, θα βλέπετε τον χαρακτήρα σας να πίνει το αίμα ενός ανθρώπου σε ένα generic περιβάλλον που θυμίζει σοκάκι πόλης.

Και μετά, ξαφνικά, θα είστε πάλι στο safe zone. Καταλαβαίνω ότι οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτού του είδους την παρουσίαση μπορεί να σχετίζονται με το budget, όμως θα μπορούσε να βρεθεί μια καλύτερη λύση, ενδεχομένως.

Παρά τα προβλήματά του, το Swansong έχει λόγο ύπαρξης

Πάντως, όπως και να ‘χει, η ύπαρξη και μόνο αυτού του συστήματος δίνει έναν βαμπιρικό αέρα στο Swansong. Ακόμα, προσθέτει ένα σύστημα διαχείρισης πόρων που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σωστά στημένο: «να χρησιμοποιήσω focus ή πείνα για να πείσω αυτόν τον φύλακα; Τι μπορώ να αναπληρώσω πιο εύκολα εδώ που βρίσκομαι; Τι θα μου χρειαστεί περισσότερο μετά;»

Τελικά, παρά τα προβλήματά του, που είναι αρκετά, το Vampire: The Masquerade Swansong έχει αρκετά να προσφέρει στους fans της σειράς και του είδους. Είναι ένα εύστοχο μείγμα RPG και adventure, με χορταστική εξερεύνηση, πετυχημένους γρίφους και αναζήτηση σε βάθος.

Τα συστήματα ρόλων του νέου Vampire ενισχύουν τους διαλόγους και το setting. Το σενάριο είναι ικανοποιητικό, η ατμόσφαιρα εξαιρετική, σκοτεινή και βαμπιρίσια. Οι επιλογές έχουν σημαντικές συνέπειες. Αν σας έχει λείψει ο κόσμος αυτός, αν θέλετε να παίξετε ένα σκοτεινό παιχνίδι τύπου Telltale, αν μπορείτε να παραβλέψετε την παλιομοδίτικη εικόνα του, τότε επενδύστε στο Swansong, απλώς περιμένετε λίγο μέχρι να διορθωθούν μερικά bugs.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PC, PS4, PS5, Switch, Xbox One, Xbox Series X|S
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PS5
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Big Bad Wolf
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Nacon
Είδος:‌ Role-playing
Ηλικίες:‌ 18+‌
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 19 Μαΐου 2022
Official website:‌ swansong.com

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.