Alan Wake 2 – Review

Το Alan Wake II είναι παιχνίδι της Remedy Entertainment. Αναμενόμενα θα ήταν αξιόλογο. Τίποτα, όμως, δεν θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για αυτό που έφτιαξε η εταιρεία.

Έχουν περάσει 13 χρόνια από την κυκλοφορία του Alan Wake. Η Remedy επιστρέφει με ένα σίκουελ που δίνει ακριβώς ό,τι θέλαμε και ακόμα περισσότερα. Το Alan Wake 2 απομακρύνεται από τη δράση και βουτά στον τρόμο με το κεφάλι, βάζοντας στο προσκήνιο την ουσία της εμπειρίας: την παραξενιά και τον βαθύ ψυχολογικό τρόμο.

Ωστόσο, ο τρόμος δεν είναι συνηθισμένος, καθώς υπάρχουν αλλόκοτες ιδέες που συνδυάζουν το χιούμορ με τους πιο σκοτεινούς εφιάλτες. Με απίστευτο στιλ, με κορυφαίο gameplay και με αγνό weirdness, η Remedy επιστρέφει καλύτερη από ποτέ.

Alan Wake 2: Όλη η ιστορία της Remedy Entertainment σε ένα παιχνίδι

Με το νέο Alan Wake, βλέπουμε σε «πραγματικό χρόνο» κάτι πολύ ικανοποιητικό, πολύ ενδιαφέρον και ευχάριστο: βλέπουμε τη Remedy Entertainment, μια εταιρεία που μας έχει δώσει εξαιρετικά παιχνίδια, να αξιοποιεί ό,τι έχει μάθει στο παρελθόν για να φτιάξει το πληρέστερο έργο της.

Στο Alan Wake 2 βλέπουμε το Control, το Alan Wake, το Max Payne, βλέπουμε τα κόλπα της Remedy στην καλύτερη μορφή τους, με νέες ιδέες και άριστη υλοποίηση.

Photo: Epic Games Publishing

Για να πάμε από την αρχή και με τη σειρά: το Alan Wake 2 είναι ένα παιχνίδι τρόμου -το πρώτο είχε στοιχεία τρόμου, αλλά, ειδικά στο gameplay του, «κοιτούσε» περισσότερο προς το action-adventure.

Ξεκάθαρη «βουτιά» στον τρόμο

Από την εισαγωγή του, το Alan Wake 2 κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του: είναι πιο σκοτεινό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πιο σκληρό, πιο τρομακτικό και πάρα, πάρα πολύ ατμοσφαιρικό.

Ξεκινάμε παίζοντας με τη νέα πρωταγωνίστρια, Saga, που είναι πράκτορας του FBI και πηγαίνει μαζί με έναν συνάδελφό της κοντά στην πόλη Bright Falls για μια υπόθεση που αφορά μια σειρά από τελετουργικές δολοφονίες.

Αν έχετε παίξει το πρώτο παιχνίδι, θα ξέρετε ότι στην πόλη αυτή εξαφανίστηκε ο Alan Wake, ο δεύτερος πρωταγωνιστής (και μοναδικός στον πρώτο τίτλο) πριν από 13 χρόνια (πριν από 13 χρόνια κυκλοφόρησε και το πρώτο παιχνίδι).

Αναμενόμενα, οι ιστορίες των Saga και Alan αρχίζουν να συνδέονται στη συνέχεια, με τρόπους που δεν θα αποκαλύψω. Ωστόσο, μπορώ να πω το εξής: η Remedy έχει χειριστεί υποδειγματικά την εισαγωγή νέου πρωταγωνιστικού χαρακτήρα.

Photo: Epic Games Publishing

Η νέα πρωταγωνίστρια του Alan Wake II

Η εισαγωγή της Saga λειτουργεί υπέρ της αφήγησης, αφού κάνει το δεύτερο παιχνίδι να στέκεται μόνο του. Αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να παίξετε και να κατανοήσετε την πλοκή ακόμα κι αν δεν έχετε παίξει το πρώτο παιχνίδι (βέβαια, σίγουρα είναι καλύτερα να το έχετε κάνει, αφού θα δείτε χαρακτήρες και άλλες λεπτομέρειες από το παρελθόν -και από το Control, καθώς βρίσκονται στο ίδιο «σύμπαν», θα δείτε και αναφορές στο… Max Payne).

Επίσης, μπορώ να πω και κάτι ακόμα, για τη Saga: ο τρόπος με τον οποίον μπαίνει στο βασικό σενάριο η νέα πρωταγωνίστρια, ο τρόπος με τον οποίον συνδέεται η δική της ιστορία με εκείνη του Alan, το στήσιμο του υποβάθρου της, είναι όλα εξαιρετικά καλοδουλεμένα.

Για να καταλάβετε: ξεκίνησα να παίζω με λαχτάρα, για να δω τη συνέχεια της ιστορίας του Alan Wake, καθώς είχα λατρέψει το πρώτο, όταν είχε κυκλοφορήσει. Το δεύτερο μέρος ξεκινά με τη Saga σε κεντρικό πλάνο και μας δίνει τον έλεγχο του Alan μετά από δύο ή τρεις ώρες, ανάλογα με το πόσο θα ασχοληθούμε με παράπλευρες δραστηριότητες.

Photo: Epic Games Publishing

Μετά από ένα σημείο, αφού ολοκληρώσουμε ένα κεφάλαιο του κάθε χαρακτήρα, έχουμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε αν θα συνεχίσουμε στο επόμενο της Saga ή στο επόμενο του Alan. Λοιπόν, όσο κι αν δεν το περίμενα, την πρώτη φορά που μου δόθηκε τέτοια επιλογή, συνέχισα με τη νέα πρωταγωνίστρια και αργότερα συνέχισα ακόμα περισσότερο στο δικό της κομμάτι, καθώς είναι εξαιρετικό.

Είναι, επίσης, έξυπνος ο διαχωρισμός: επιστρέφουμε στην πόλη Bright Falls μετά από τόσα χρόνια (συγκίνηση), αλλά δεν χειριζόμαστε τον Alan. Ο συγγραφέας βρίσκεται σε πολύ πιο παράξενα μέρη, άρα το gameplay και η παρουσίαση στο κομμάτι του ξεφεύγουν εντελώς από τον ρεαλισμό.

Είναι πολύ εύστοχη, λοιπόν, η απόφαση της Remedy να μας δώσει την ευχέρεια να διαλέγουμε αν θα παίζουμε στον αλλόκοτο, σκοτεινό κόσμο συνεχόμενα ή αν θα «σπάμε» τη δομή, με διαλείμματα ανάμεσα στη Saga και τον Alan.

Γραφικά – Τεχνικός Τομέας

Τώρα, να βγάλουμε ένα ακόμα κομμάτι από τη μέση: τον οπτικό/τεχνικό τομέα. Τα γραφικά είναι ένα από τα δυνατά «χαρτιά» του Alan Wake II.

Η εικόνα είναι «πλούσια», με πολλές λεπτομέρειες, με φύλλα, δέντρα, με περίπλοκη γεωμετρία, με κινήσεις από τον αέρα, με ρεαλιστικούς φωτισμούς, φανταστικά volumetrics και εντυπωσιακές σκιές, αλλά και με πολλά αντικείμενα σε εσωτερικούς χώρους, ώστε να στήνεται ένα πειστικό «κάδρο».

Την παράσταση κλέβουν τα πρόσωπα των χαρακτήρων, ειδικά των βασικών -αλλά όχι μόνο-, και οι κινήσεις τους όταν μιλούν. Πρόκειται για ένα από τα πιο όμορφα και ρεαλιστικά παιχνίδια τρόμου, με «πηχτή» ατμόσφαιρα, η οποία ενισχύεται πολύ από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά της Remedy.

Photo: Epic Games Publishing

Στον τεχνικό τομέα, επίσης, το Alan Wake ΙΙ, ευτυχώς, διαλύει τις ανησυχίες που μπορεί να είχαμε εξαιτίας του Control, το οποίο είχε κυκλοφορήσει με αρκετά προβλήματα. Μπορούμε να επιλέξουμε μεταξύ του Quality και του Performance mode, με 30 και 60 frames το δευτερόλεπτο, αντίστοιχα.

Υπάρχουν, εδώ κι εκεί, κάποιες πτώσεις, σε μερικά σημεία εντοπίζεται pop-in, με λεπτομέρειες να εμφανίζονται απότομα, υπάρχει «θόρυβος», βλέπουμε aliasing, αλλά, σε γενικές γραμμές, το Alan Wake II δείχνει και «τρέχει» πλήρως ικανοποιητικά, ενώ είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα «next-gen» εικόνας.

Υπάρχουν κάποια bugs, όπως πτώσεις μέσα στο περιβάλλον που απαιτούν reload για να λυθούν, αλλά η Remedy έχει ήδη ξεκινήσει να διορθώνει τα προβλήματα αυτά με updates.

Το απαράμιλλο στιλ της Remedy επιστρέφει δυνατά, με υπέροχη ατμόσφαιρα

Τα «κόλπα» της εταιρείας ανάπτυξης, όσα έχουμε δει στα προηγούμενα παιχνίδια της, επιστρέφουν κι εδώ, και μάλιστα σε πιο καλά σχεδιασμένη μορφή. Υπάρχουν, δε, κάποια κομμάτια που ξεπερνούν κατά πολύ τις προσδοκίες και μπαίνουν αμέσως στο hall of fame της δουλειάς που έχει κάνει η Remedy στην καριέρα της, του είδους γενικότερα, αλλά και του μέσου ακόμα πιο γενικά.

Photo: Epic Games Publishing

Βλέπουμε συνδυασμούς ψηφιακών γραφικών με live action, βλέπουμε ιδιαίτερα χρώματα, έντονα στιλιζαρισμένη προσέγγιση, ταυτόχρονα με πολύ ρεαλιστικές απεικονίσεις, σε ένα μοναδικό, εντελώς χαρακτηριστικό σύνολο, που δύσκολα μπορεί να «αντιγράψει» κάποια άλλη εταιρεία.

Το Alan Wake II είναι το καλύτερο δείγμα της ιδιαιτερότητας της Remedy, η πιο ολοκληρωμένη δουλειά της στο κομμάτι της σκηνοθεσίας και της ατμόσφαιρας.

Το σενάριο, επίσης, είναι συναρπαστικό -και εντελώς αλλόκοτο, με πολλά σημεία που κάνουν βουτιά στο «meta», με ξεκάθαρη έμπνευση από το Twin Peaks και με υπέροχη αξιοποίηση ενός βασικού σεναριακού βήματος, αυτού των ιστοριών που «ζωντανεύουν» από τις σελίδες και εμφανίζονται στον πραγματικό κόσμο.

Από την αρχή, η ατμόσφαιρα, η πλοκή, οι χαρακτήρες και οι παραξενιές που συναντάμε μας τραβούν δυνατά μέσα στον αλλόκοτο αυτόν κόσμο. Όσο προχωράμε, η έλξη αυτή γίνεται ακόμα πιο ισχυρή.

Οι ηθοποιοί κάνουν εκπληκτική δουλειά, είτε μιλάμε για πρωταγωνιστικούς ρόλους είτε για δευτερεύοντες, με γραφικά ή σε live action.

Εξαιρετικός είναι ο ηχητικός τομέας, με εφιαλτικές, αργόσυρτες μελωδίες, με τραγούδια στο τέλος κάθε κεφαλαίου του σεναρίου, αλλά και με τρομακτικούς ήχους κάθε είδους, είτε προέρχονται από τερατώδη λαρύγγια, είτε από ένα απλό τρίξιμο μιας πόρτας.

Την ατμόσφαιρα ενισχύει, επίσης, η διακριτική αλλά αποδοτική αξιοποίηση του DualSense, με δονήσεις που μεταδίδουν την αίσθηση της βροχής, για παράδειγμα, χωρίς να ενοχλούν.

Photo: Epic Games Publishing

Το “Mind Place” της Saga, νέος μηχανισμός investigation

Πολύ ενδιαφέρον έχει, ακόμα, ένας νέος «ντετεκτιβικός» μηχανισμός, ο οποίος κάνει το σενάριο πιο διαδραστικό και ακόμα πιο συναρπαστικό. Με λίγα λόγια: όταν χειριζόμαστε τη Saga, βρίσκουμε διάφορα στοιχεία που έχουν να κάνουν με την υπόθεση των δολοφονιών -και όχι μόνο με αυτή.

Κάθε στοιχείο που βρίσκουμε, μπορούμε να το τοποθετήσουμε σε έναν πίνακα, μέσα στο «μυαλό» της πρωταγωνίστριας. Αυτό λειτουργεί ως εξής: με το πάτημα ενός πλήκτρου (χωρίς loading), μεταφερόμαστε από το σημείο όπου βρίσκεται η πράκτορας στο «μυαλό» της, που παρουσιάζεται σαν το εσωτερικό ενός σπιτιού.

Εκεί, μπορούμε να αποκτήσουμε κάποια upgrades, να εξετάσουμε διάφορες πληροφορίες που βρίσκουμε, να ακούσουμε μουσική, αλλά και να βάλουμε σε έναν πίνακα τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει, κατηγοριοποιημένα ανάλογα με την υπόθεση που αφορούν (βάζουμε και τα collectibles, αλλά και άλλες, δευτερεύουσες ιστορίες, σε αυτή τη μορφή, και όλα παρουσιάζονται ως μέρη του σεναρίου, με πολύ εύστοχο τρόπο, που κάνει κάθε τμήμα πιο ενδιαφέρον απ’ ό,τι ήδη είναι).

Δεν πρόκειται για πραγματικό investigation, αφού η διαδικασία είναι γραμμική επί της ουσίας, αλλά είναι ένας πετυχημένος τρόπος παρουσίασης της πλοκής -και λειτουργεί καλά ως μέσο υπενθύμισης, αν παίξουμε πολλά κεφάλαια συνεχόμενα με τον Alan.

Η εξερεύνηση στον κόσμο του Alan Wake II

Στα υπόλοιπα τμήματά του, το gameplay τα πηγαίνει, επίσης, περίφημα. Βασικό κομμάτι είναι η εξερεύνηση, που, αυτή τη φορά, μας επιτρέπει να κινηθούμε σε μεγαλύτερου μεγέθους τοποθεσίες, χωρίς να φλερτάρει, όμως, με τον χαρακτηρισμό “open world”.

Οι τοποθεσίες είναι επαρκείς σε μέγεθος και γεμάτες με περιεχόμενο: πληροφορίες, στοιχεία για τις υποθέσεις, κομμάτια του lore, παράπλευρες ιστορίες, μυστικά, upgrades.

Ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι ιδανικός, με ξεκάθαρη έμπνευση από τα σύγχρονα Resident Evil αλλά με δικές του ιδέες, ενώ την παράσταση κλέβουν οι γρίφοι, που είναι πολύ ανώτεροι σε σχέση με ό,τι συνηθίζεται στα παιχνίδια του είδους, γεμάτοι με έμπνευση και φαντασία, και πλήρως ταιριαστοί στο σενάριο.

Photo: Epic Games Publishing

Εξαιρετική δουλειά στους γρίφους

Υπάρχουν γρίφοι που πρέπει να λύσουμε υποχρεωτικά για να προχωρήσουμε, αλλά και άλλοι, μικρότεροι, που ξεκλειδώνουν μυστικά, αντικείμενα και αναβαθμίσεις για τα όπλα και τα εργαλεία μας.

Κάθε κατηγορία γρίφου ικανοποιεί πλήρως: ένας μπορεί να μας βάζει να ψάξουμε τον χώρο για μυστικές επιγραφές, άλλος να βρούμε έναν κωδικό αξιοποιώντας πληροφορίες από τον περίγυρό μας (με πιο έξυπνους τρόπους απ’ ό,τι συνήθως), άλλος να διαβάσουμε ένα ποίημα και να καταλάβουμε τι θέλει να μας πει.

Να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν markers για τις αποστολές, το παιχνίδι δεν μας παίρνει από το χέρι, ούτε, όμως, μας αφήνει χωρίς καμία βοήθεια (ο πίνακας με τις πληροφορίες βοηθά πολύ, ενώ και ο χάρτης είναι σημαντικά αναβαθμισμένος σε σχέση με εκείνον του Control, και μας δίνει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε για τα σημεία ενδιαφέροντος).

Σε διάφορα σημεία πρέπει να ερμηνεύσουμε πληροφορίες, για να καταλάβουμε πού πρέπει να πάμε και τι πρέπει να κάνουμε εκεί. Πάντως, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά κι εδώ, ώστε να μην χανόμαστε συνεχώς, ούτε, όμως, να προχωράμε χωρίς να σκεφτόμαστε.

Υπάρχουν κάποια σημεία που ξεφεύγουν λίγο από την αδιανόητα υψηλή ποιότητα των μηχανισμών. Για παράδειγμα, υπάρχουν κάποιοι γρίφοι που μας καλούν να ακολουθούμε κρυμμένα βέλη στο περιβάλλον (η επιβράβευση είναι αρκετά σημαντική, ώστε να έχουν νόημα ύπαρξης). Πού και πού, ο τρόπος με τον οποίον έχουν κρυφτεί τα βέλη αυτά, αλλά και οι ενδείξεις που μας δίνονται για να τα βρούμε, περισσότερο εκνευρίζουν και κουράζουν, παρά διασκεδάζουν.

Επίσης, όταν χειριζόμαστε τη Saga ερχόμαστε αντιμέτωποι συχνά με γρίφους του στιλ: βρες την ασφάλεια για να αντικαταστήσεις την παλιά, που έχει καεί, και να ανάψεις τα φώτα. Ο Alan έχει γρίφους με έναν νέο μηχανισμό, που ανάβει μια λάμπα και αλλάζει το περιβάλλον μπροστά στα μάτια μας, με εξαιρετικό αποτέλεσμα, και είναι κρίμα που η Saga αναγκάζεται να λύνει, ενίοτε, διεκπαιρεωτικά παζλ.

Πάντως, γενικά, ο σχεδιασμός των επιπέδων είναι τόσο καλός που παραβλέπονται πανεύκολα όποια μικροπροβλήματα υπάρχουν.

Βελτιωμένες μάχες, απομάκρυνση από την έντονη δράση

Οι μάχες είναι, επίσης, αξιόλογα σχεδιασμένες, σίγουρα βελτιωμένες σε σχέση με εκείνες του πρώτου Alan Wake. Το σύστημα μάχης απομακρύνεται από το action και πάει προς τον τρόμο, με πιο αργές κινήσεις, δυσκολότερους εχθρούς και περιορισμένο αριθμό πυρομαχικών και γιατρικών.

Υπάρχουν κάποιοι διαφορετικοί τύποι εχθρών, με τρομακτική, επιβλητική παρουσία και ξεχωριστές συμπεριφορές. Για παράδειγμα, αντιμετωπίζουμε εχθρούς παρόμοιους με εκείνους του πρώτου τίτλου, που φωνάζουν και επιτίθενται με τσεκούρια, υπάρχουν όμως και άλλοι, που μοιάζουν με σκιές και κινούνται απότομα κατά πάνω μας. Γενικά, βέβαια, θα μπορούσαν να είναι περισσότερα τα είδη των αντιπάλων, με πιο έντονες διαφοροποιήσεις μεταξύ τους.

Photo: Epic Games Publishing

Επιπλέον, βλέπουμε σημεία με ελαφρύ stealth, ενώ παραμένει ο βασικός μηχανισμός της επίθεσης στα εχθρικά πλάσματα με το φως του φακού μας. Αυτήν τη φορά η διαδικασία αυτή είναι καλύτερα στημένη, με πιο αποδοτικό χειρισμό, βελτιωμένο σύστημα στόχευσης και αδύναμα σημεία που εμφανίζονται στους αντιπάλους που φωτίζουμε, ενώ υπάρχει και μηχανισμός αποφυγής (dodge) που βοηθά και ταιριάζει πολύ.

Δεν αντιμετωπίζουμε πολλούς εχθρούς και είναι ξεκάθαρο ότι η μάχη δεν αποτελεί το βασικό σημείο εστίασης του παιχνιδιού -και καλώς δεν είναι στο επίκεντρο, αφού οι πιο σπάνιες μάχες αποκτούν πιο απειλητική υπόσταση.

Υπάρχουν και bosses, τρομακτικά και καλοσχεδιασμένα, τα οποία, όπως και οι μάχες γενικότερα, γίνονται πιο εφιαλτικά εξαιτίας του συστήματος save, το οποίο δεν μας επιτρέπει να σώζουμε την πρόοδό μας όποτε θέλουμε -το κάνουμε σε συγκεκριμένα σημεία, ενώ υπάρχουν και checkpoints, αλλά, εδώ κι εκεί, αν χάσετε, θα αναγκαστείτε να πάτε αρκετά λεπτά πίσω.

Καλή επιλογή το σπάνιο save, καθώς το Alan Wake II επιχειρεί να είναι τρομακτικό και πιο σκληρό -καλή επιλογή, επίσης, η ύπαρξη easy mode, με το οποίο οι μάχες γίνονται σημαντικά πιο εύκολες, ώστε να μπορεί να απολαύσει περισσότερος κόσμος το σενάριο και την ατμόσφαιρα.

Υπάρχουν, ακόμα, κάποιες αναβαθμίσεις για τον Alan και τη Saga, που ξεκλειδώνονται μέσω της εξερεύνησης και της επίλυσης γρίφων. Τα upgrades του Alan είναι επαρκή και στήνουν μια προσέγγιση που μοιάζει με «build», με εξατομίκευση των δυνατοτήτων του χαρακτήρα.

Ωστόσο, οι αναβαθμίσεις της Saga έχουν στηθεί με τρόπο που δεν ικανοποιεί, αφού αποκτούνται πολύ δύσκολα, πρέπει να «χτενίσουμε» κάθε σπιθαμή του χώρου για να τις βρούμε και, πάλι, θα αργήσουμε να έχουμε τόσες, ώστε να δούμε διαφορά. Επίσης, οι μηχανισμοί που αφορούν στη μάχη δεν έχουν αρκετό βάθος ώστε να παραμείνουν συναρπαστικές οι αναμετρήσεις, στον ίδιο βαθμό, από την αρχή ως το τέλος της εμπειρίας (20-25 ώρες περίπου).

Alan Wake II: Η Remedy και ο τρόμος στα καλύτερά τους

Γενικά, η Remedy με το Alan Wake II φαίνεται ότι έχει κάνει ολόσωστες επιλογές, σε κάθε πτυχή της εμπειρίας, αξιοποιώντας ό,τι έχει μάθει από τα προηγούμενα παιχνίδια της, αλλά και από τίτλους άλλων εταιρειών, και εισάγοντας κάποιες νέες ιδέες.

Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια τρόμου, με πολύ πιο ενδιαφέρον σενάριο απ’ ό,τι θεωρείται αναμενόμενο για το είδος, και με τη «σφραγίδα» της Remedy, που προσδίδει διάφορες ιδιαίτερες πινελιές, όπως το αλλόκοτο χιούμορ.

Photo: Epic Games Publishing

Η ατμόσφαιρα είναι εκπληκτική και ασυνήθιστη, οι γρίφοι και οι μάχες έχουν σχεδιαστεί άψογα, τα γραφικά και οι επιδόσεις ικανοποιούν πλήρως και η πλοκή σε αρπάζει από τα μαλλιά και δεν σε αφήνει να κοιτάξεις αλλού. Το Alan Wake 2 δανείζεται στοιχεία από διάφορες μεριές, τελικά, όμως, είναι μοναδικό, πολύ ιδιαίτερο και ασυνήθιστο.

Παρόλο που το Alan Wake έγινε πιο σκοτεινό και είναι πλέον αποκλειστικά παιχνίδι τρόμου/επιβίωσης, η Remedy δεν πέφτει σε παγίδες και δεν χάνει το ιδιαίτερο προσωπικό της ύφος. Αν είστε φαν του πρώτου τίτλου, της εταιρείας γενικά ή του είδους γενικότερα, μην χάσετε το Alan Wake II.

Το νέο παιχνίδι της Remedy περιλαμβάνει τόσο αξιομνημόνευτα και ιδιαίτερα σκηνικά που μπορεί άνετα να μπει στη λίστα των καλύτερων και πιο ευρηματικών εμπειριών που έχει προσφέρει το είδος. Είναι ένα horror game που θα αποτελεί από εδώ και πέρα το νέο πρότυπο για το είδος, το νέο παιχνίδι-παράδειγμα προς μίμηση και ένα υποδειγματικό σίκουελ.

Στο Alan Wake 2 βλέπουμε δεκαετίες δουλειάς από μια κορυφαία εταιρεία.  Η Remedy ανανεώνει το είδος του με πολύ ενδιαφέρουσες ιδέες, βάζει το σενάριο στο προσκήνιο και πάει πολλά βήματα μπροστά το genre, χωρίς κλισέ και συνηθισμένα κόλπα.

Λεπτομέρειες

Διαθέσιμο‌ ‌σε:‌ PS5, Xbox Series X|S, PC
Δοκιμάστηκε‌ ‌σε:‌ PS5
Εταιρεία‌ ‌Ανάπτυξης:‌ Remedy Entertainment
Εκδότρια‌ ‌Εταιρεία:‌ Epic Games Publishing
Είδος:‌ Survival Horror
Ηλικίες:‌ 18+
Ημ/νία‌ ‌Κυκλοφορίας:‌ 27 Οκτωβρίου 2023
Official website:‌ link

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την εκδότρια εταιρεία για τις ανάγκες του review.